Korekcja fazowa
Obecność systemu korekcji fazy w lornetce/monokularze. Funkcja ta poprawia jakość obrazu — w szczególności rozdzielczość i odwzorowanie kolorów — oraz minimalizuje zniekształcenia kolorów. Konieczność zastosowania korekcji fazowej wynika z faktu, że fale świetlne odpowiadające różnym kolorom różnią się długością i mocą penetracji, dlatego też w różny sposób przechodzą przez układ optyczny. Może to spowodować pogorszenie jakości obrazu. Aby tego uniknąć, w zainstalowanych w urządzeniu pryzmatach zastosowano specjalne powłoki - zachowują one pierwotny stosunek fal barwnych, a tym samym zapewniają korekcję fazową.
Przesunięcie źrenicy wyjściowej
Przesunięcie to odległość między soczewką okularu a źrenicą wyjściową instrumentu optycznego (patrz Średnica źrenicy wyjściowej). Optymalną jakość obrazu osiąga się, gdy źrenica wyjściowa jest rzutowana bezpośrednio na oko obserwatora; tak więc w praktyce przesunięcie to odległość od oka do soczewki okularu, która zapewnia najlepszą widoczność i nie przyciemnia krawędzi (winietowanie). Długie wysunięcie jest szczególnie ważne, gdy lornetka / monokular mają być używane jednocześnie z okularami - w takich przypadkach nie ma możliwości zbliżenia okularu do oka.
Skośne muszle oczne
Obecność
ściętych muszli ocznych(lub jednej muszli ocznej w przypadku monokularów - patrz "Typ") w konstrukcji urządzenia. Wydłużona część muszli ocznej podczas operacji znajduje się na zewnątrz oka, praktycznie przy skroni; dzięki temu zapewnia dodatkową ochronę dla oka – przede wszystkim przed zewnętrznymi „rozbłyskami”, które zakłócają normalne oglądanie obrazu w okularze. Jednocześnie takie modele są słabo połączone z okularami: w najlepszym razie muszlę oczną trzeba będzie podwinąć, negując wszystkie jej zalety, a w niektórych urządzeniach nawet takiej możliwości nie ma.
Dalmierz
Obecność
dalmierza w projektowaniu lornetek / monokularów. Dalmierz, jak sama nazwa wskazuje, pozwala zmierzyć odległość do konkretnego obiektu; jednak specyficzne metody takiego pomiaru mogą się różnić. Najprostszą i najczęstszą opcją jest siatka widoczna w okularach; te dalmierze są niedrogie i działają bez baterii. Z drugiej strony sama procedura ich używania nie jest zbyt wygodna, ponieważ wymaga znajomości wielkości przedmiotu, który służy do pomiaru, a także umiejętności stosowania określonych formuł. Aktywne dalmierze laserowe są wygodniejsze: przy takim urządzeniu wystarczy skierować lornetkę na cel i nacisnąć przycisk - resztę zrobi automatyka. Ich główną wadą jest wysoka cena; dodatkowo do obsługi lasera wymagane jest zasilanie.
