Porównanie HyperX Cloud Silver vs Razer Kraken Pro V2

Konstrukcja wtyczki dostarczonej w słuchawkach. Parametr ten ma znaczenie przede wszystkim dla modeli z interfejsem mini-Jack (patrz „Podłączenie”) - pozostałe wtyczki są w większości przypadków proste, wyjątki są niezwykle rzadkie.

- Prosta. Tradycyjną, najprostszą i bezpretensjonalną opcją są wtyczki, które nie mają żadnych zagięć. Z reguły są bez ograniczeń kompatybilne ze stacjonarnym sprzętem audio, komputerami, laptopami itp. Ale w przypadku smartfonów i innych przenośnych gadżetów ta opcja nie zawsze jest optymalna - wszystko zależy od tego, jak gadżet zostanie umieszczony w kieszeni lub etui. W niektórych przypadkach - na przykład podczas noszenia smartfona w zwykłej kieszeni spodni - taki przewód może się mocno giąć w okolicy wtyczki, na skutek czego szybko staje się bezużyteczny; w takich przypadkach należy zwrócić uwagę na wtyczki w kształcie litery L lub zakrzywione (patrz poniżej).

- w kształcie litery L. Wtyczki wygięte pod kątem 90° w kształcie litery L. Przeznaczone głównie do użytku ze smartfonami i innymi urządzeniami przenośnymi: podczas noszenia takie urządzenia można ustawić w taki sposób, aby wygięta wtyczka była wygodniejsza niż wtyczka prosta. Konstrukcja w kształcie litery L może okazać się najlepszym wyborem również dla sprzętu stacjonarnego, w którym przewód słuchawek zbliża się do złącza pod kątem prostym - na przykład taka sytuacja często występuje w komput...erach i laptopach.

- Pod kątem 45°. Odmiana opisanej powyżej wtyczki w kształcie litery L, wygięta nie pod kątem prostym, ale pod mniejszym (niekoniecznie dokładnie 45°). Przeznaczona jest również głównie do sprzętu kieszonkowego, a przy takim zastosowaniu takie wtyczki są uważane za jeszcze wygodniejsze i bardziej niezawodne niż tradycyjne w kształcie litery L. Ale w przypadku urządzeń stacjonarnych nie ma sensu specjalnie szukać modelu z podobnym złączem (chociaż technicznie takie jej użycie jest całkiem możliwe).

Impedancja to nominalna rezystancja słuchawek na przepływ prądu przemiennego, takiego jak sygnał audio.

Przy niezmienności wszystkich pozostałych parametrów, wyższa impedancja zmniejsza zniekształcenia, ale wymaga mocniejszego wzmacniacza - inaczej słuchawki po prostu nie będą w stanie wytworzyć wystarczającej głośności. W związku z tym wybór rezystancji zależy przede wszystkim od tego, do którego źródła sygnału planuje się podłączać słuchawki. Tak więc w przypadku przenośnego gadżetu (smartfona, odtwarzacza kieszonkowego) optymalny wskaźnik to 16 omów lub mniej, niezły - 17-32 omy. Wyższe wartości - 33 - 64 omy i 65 - 96 omów - będą wymagały dość mocnych wzmacniaczy, takich jak te stosowane w komputerach i telewizorach. Modele o impedancji 96 - 250 omów i większej są przeznaczone głównie do sprzętów audio o klasie Hi-End i do użytku profesjonalnego; w takich przypadkach szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mogą odtwarzać słuchawki.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniej słuchawki odtwarzają spektrum częstotliwości dźwięku, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt niskie lub zbyt wysokie częstotliwości będą niedostępne. Należy jednak uważać na pewne niuanse. Przede wszystkim przypomnijmy, że zakres słyszenia dla ludzkiego ucha wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a dla pełnego obrazu wystarczy, że słuchawki pokryją ten zakres. Jednak nowoczesne modele mogą zauważalnie wykraczać poza te granice: w wielu urządzeniach dolny próg nie przekracza 15 Hz, a nawet 10 Hz, a górny może sięgać 25 kHz, 30 kHz, a nawet więcej. Tak szerokie zasięgi same w sobie nie dają praktycznych zalet, ale zwykle wskazują na wysoką klasę słuchawek, a niekiedy podawane są jedynie w celach promocyjnych.

Drugą ważną kwestią jest to, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie jest gwarancją dobrego dźwięku: jakość dźwięku zależy również od szeregu parametrów, przede wszystkim od charakterystyki częstotliwościowej słuchawek.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Średnica głośnika słuchawkowego; w modelach z kilkoma przetwornikami (patrz „Liczba przetworników”) z reguły brany jest pod uwagę rozmiar największego głośnika, inne rozmiary mogą się określać w uwagach.

Ogólnie parametr ten ma znaczenie przede wszystkim w przypadku słuchawek nausznych (patrz „Konstrukcja”). W nich przetworniki mogą mieć różne rozmiary; im większy, tym bardziej nasycony dźwięk i tym lepiej głośnik odtwarza basy, jednak duże przetworniki mają odpowiedni wpływ na wymiary, wagę i cenę słuchawek. Natomiast słuchawki dokanałowe i douszne z definicji mają bardzo małe głośniki, a bogaty bas osiągany jest dzięki innym cechom konstrukcyjnym.

Lokalizacja mikrofonu, w który wyposażone są słuchawki (oczywiście jeśli jest dostępny).

- Na kablu. Mikrofon zainstalowany na przewodzie słuchawkowym (lub na kablu połączeniowym w słuchawkach bezprzewodowych innych niż TWS). Może łączyć się z regulatorem głośności. Ten rodzaj pozwala oddzielić mikrofon od słuchawek, zmniejszając wagę i wymiary samych słuchawek; z drugiej strony mikrofon jest często noszony raczej daleko od twarzy, co może być niewygodne. Dlatego konstrukcja ta jest wykorzystywana głównie w słuchawkach dousznych i dokanałowych, w których rozmiar słuchawek ma duże znaczenie.

- Wbudowany w obudowę. Mikrofon umieszczony w obudowie jednej ze słuchawek. Takie ustawienie jest wygodne, ponieważ na zewnątrz nie ma żadnych dodatkowych wystających części (jak w słuchawkach bez mikrofonu), podczas gdy mikrofon nie jest daleko od twarzy, a w niektórych modelach może odbierać dźwięk zgodnie z zasadą przewodnictwa kostnego. Jednak instalacja w bliskiej odległości od głośnika powoduje dodatkowe zakłócenia i może pogorszyć jakość nadawania mowy. Te niedociągnięcia nie są jednak krytyczne: zakłócenia można skompensować, a idealna dokładność przekazu dźwięku do wbudowanych mikrofonów słuchawek w rzeczywistości nie jest potrzebna. Dlatego ta opcja jest dość popularna w naszych czasach i występuje nie tylko w miniaturowych mo...delach, dla których ważny jest brak zbędnych detali z zewnątrz, ale także w dość dużych słuchawkach nausznych.

- Na ramieniu. Mikrofon zamontowany na małym wysięgniku przymocowanym do jednej ze słuchawek. Mikrofon na ramieniu jest najpopularniejszy wśród słuchawek nausznych: dużą muszlę można uzupełnić wysięgnikiem bez utraty wygody, natomiast sam mikrofon znajduje się daleko od słuchawek, co pozytywnie wpływa na wyrazistość dźwięku. Wysięgnik często ma obrotowy lub odpinany uchwyt, co pozwala na odsunięcie mikrofonu od twarzy, dopóki on nie jest potrzebny (podnosząc wysięgnik pionowo wzdłuż pałąka).

- Wysuwany na ramieniu. Mikrofon na ramieniu (patrz powyżej), który ma wysuwaną konstrukcję: w razie potrzeby ramię wyciąga się z muszli, a poza godzinami pracy można je schować z powrotem do środka. Te słuchawki są bardziej kompaktowe i mają schludniejszy wygląd niż modele z ramieniem na obrotowym uchwycie: w pozycji ukrytej mikrofon prawie nie zajmuje miejsca na zewnątrz. Wysuwana konstrukcja mikrofonu jest szczególnie popularna w modelach do gier (patrz „Przeznaczenie”): w grach dla jednego gracza, w których nie ma potrzeby komunikować się z kolegami, mikrofon można złożyć do niewielkich rozmiarów.

- Odpinany na ramieniu. Mikrofon na ramieniu (patrz wyżej), który w razie potrzeby można całkowicie odłączyć od słuchawek. Taka konstrukcja może się przydać na przykład wtedy, gdy słuchawki są używane zarówno do gier, jak i do słuchania muzyki "w terenie”: w grze wieloosobowej mikrofon jest niezbędny, a do słuchania muzyki poza domem można go wyjąć, aby nie nosić zbędnego sprzętu (który poza tym można zgubić).

- W odbiorniku. Opcja używana w słuchawkach bezprzewodowych z oddzielnym odbiornikiem. Pod względem konstrukcji i zastosowania jest podobny do mikrofonu do opisanego powyżej mikrofonu na kablu: z jednej strony same słuchawki mogą być bardzo lekkie i miniaturowe, z drugiej strony mikrofon może nie znajdować się dostatecznie blisko twarzy, a do rozmowy trzeba będzie go przybliżyć.

- Na uchwycie. W tym przypadku najczęściej mamy na myśli mikrofon zamontowany w uchwycie na szyję (patrz poniżej). Ta opcja występuje głównie wśród słuchawek bezprzewodowych, które również posiadają odbiornik sygnału w tym samym uchwycie. Taki mikrofon znajduje się blisko szyi, co pozwala uzyskać dobrą zrozumiałość mowy i jednocześnie odciąć obce dźwięki, nawet bez specjalnych dodatkowych poprawek.

- Na kablu i w obudowie. Słuchawki wyposażone w dwa mikrofony - jeden w obudowie, drugi na kablu. Cechy tych opcji opisano szczegółowo powyżej. Tutaj zauważmy, że ich połączenie jest niezwykle rzadkie, głównie wśród wysokiej jakości słuchawek z połączeniem kombinowanym (patrz „Typ podłączenia”). Te modele wykorzystują mikrofon w obudowie do pracy bezprzewodowej, a przy podłączeniu przewodu - mikrofon na kablu, który jest mniej podatny na zakłócenia.

- Na kablu i odpinany. Inny rodzaj słuchawek z dwoma mikrofonami jest również dość rzadki. W takich modelach jeden mikrofon umieszcza się na kablu, drugi - na odpinanym ramieniu. Szczegóły dotyczące tych rodzajów znajdują się wyżej, a ich połączenie pozwala dopasować słuchawki do konkretnej sytuacji. Na przykład ramię jest bardzo wygodne do komunikacji głosowej na komputerze w domu lub w biurze, ale na ulicy i w transporcie lepiej je zdjąć i użyć mikrofonu na kablu.

- W obudowie i odpinany. Dość rzadką i niestandardową opcją jest połączenie mikrofonu w obudowie i mikrofonu na odpinanym ramieniu. Więcej informacji na temat każdej z tych opcji znajduje się powyżej, a ich połączenia używa się dość rzadko - w niektórych modelach gamingowych o klasie premium z połączeniem kombinowanym. Chodzi przede wszystkim o to, że odpinany mikrofon jest wygodniejszy w użyciu w jednym miejscu, przy połączeniu przewodowym, a w „mobilnym” trybie bezprzewodowym lepiej go zdjąć i skorzystać z wbudowanego mikrofonu. Jednak takie cechy mają fundamentalne znaczenie głównie dla najbardziej wymagających użytkowników, dlatego opcja ta nie zyskała popularności.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mikrofon słuchawek może normalnie „słyszeć”.

Teoretycznie im szerszy jest ten zakres, tym bardziej zaawansowany i wyższej jakości mikrofon, tym bliższy przekazywany przez niego dźwięk do rzeczywistego. W praktyce jednak szeroki zakres częstotliwości nie zawsze jest wymagany. Tak więc zakres pracy ludzkiego ucha to około 16 - 22 000 Hz, a nawet wtedy nie każdy słyszy jego górną granicę. A mowa ludzka zwykle obejmuje częstotliwości od 500 Hz do 2 kHz, przynajmniej ten zakres jest uważany za wystarczający do jej nadawania. Jeśli więc potrzebny jest mikrofon do prostych zadań, takich jak komunikacja przez Skype lub czat w grze, można zignorować zakres częstotliwości: nawet w najskromniejszych modelach on jest więcej niż wystarczający do normalnego nadawania mowy.

Czułość własnego mikrofonu słuchawek.

Im czulszy mikrofon, tym wyższy poziom sygnału z niego, przy tej samej głośności, i tym lepiej ten model nadaje się do wychwytywania cichych dźwięków. I odwrotnie, niska czułość umożliwia filtrowanie szumów tła. Jednocześnie warto zauważyć, że te niuanse są ważne głównie przy profesjonalnej pracy z dźwiękiem. A przy prostych zadaniach, takich jak komunikacja głosowa przez telefon czy internet, czułość nie ma większego znaczenia: w słuchawkach tej specjalizacji dobierana jest tak, aby zapewnić działanie mikrofonu.

Obecność systemu redukcji szumów we własnym mikrofonie słuchawek.

Zgodnie z nazwą taki system ma za zadanie eliminować zbędny hałas – przede wszystkim podczas rozmów. Zwykle opiera się on na filtrze elektronicznym, który przepuszcza dźwięk ludzkiego głosu i tłumi dźwięki tła, takie jak hałas miejski, szum wiatru w kratce mikrofonu itp. Dzięki temu nawet w hałaśliwym otoczeniu, za sprawą redukcji szumów mikrofonu, mowa jest wyraźna i zrozumiała; co prawda system nieuchronnie wprowadza zniekształcenia do końcowego dźwięku, jednak nie są one w tym przypadku krytyczne.

— ENC. Technologia ENC (Environment Noise Cancellation) znacznie redukuje hałas otoczenia dzięki mikrofonom kierunkowym. Znajduje zastosowanie zarówno w urządzeniach do gier, aby gracze mogli swobodnie komunikować się na czacie głosowym, jak i w modelach słuchawek TWS, aby wygodnie rozmawiać przez telefon w hałaśliwym otoczeniu.

— cVc. Redukcja szumów mikrofonu cVc (Clear Voice Capture) to zaawansowana technologia spotykana głównie w drogich modelach słuchawek. Algorytmy cVc skutecznie tłumią echo i hałas z otoczenia. Przetwarzanie dźwięku w tej technologii odbywa się na kilku poziomach jednocześnie - algorytm określa referencyjny poziom sygnału do szumu, automatycznie dostosowuje mowę do pożądanego poziomu głośności, stosuje korektory adaptacyjne do przetwarzania całego głosu, a także specjalistyczne filtry by us...unąć mamrotanie, sybilanty oraz syczenie.