Porównanie TP-LINK Archer C3150 vs Asus RT-AC88U

Ogólny rodzaj urządzenia. W dzisiejszych czasach oprócz znanych wielu z nas routerów (zarówno zwykłych, jak i gamingowych) można znaleźć w sprzedaży routery ADSL, punkty dostępowe (w tym kierunkowe), systemy MESH, Adaptery Wi-Fi , Wzmacniacze Wi-Fi oraz nawet terminale satelitarnego. Oto szczegółowy opis tego typu urządzeń:

— Router. Urządzenia znane wielu jako najpopularniejszy sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu. Jednak użytek takiej elektroniki nie ogranicza się do tego - można ją również wykorzystać do tworzenia sieci lokalnych i do jakichś innych, bardziej specyficznych celów. Od strony technicznej router jest punktem dostępowym do sieci bezprzewodowej obsługującej tryb NAT; aby uzyskać więcej informacji na temat tego trybu, zobacz „Funkcje i możliwości”, tutaj zauważamy, że to dzięki NAT możliwy jest dostęp do Internetu z kilku komputerów/gadżetów działających jednocześnie za pośrednictwem jednego konta dostawcy.

— Router gamingowy. Odmiana routerów opisanych powyżej, zoptymalizowana do użytku w grach online. Cechy takich urządzeń to obsługa najnowszych standardów komunikacji, wysoka prędkość połączenia przy minimalnych opóźnieniach, a także...obecność specjalnych narzędzi i funkcji (priorytet ruchu w grach, akceleratory połączeń, integracja z usługami gier, a nawet niektórymi grami online itp.). Specyficzna funkcjonalność routera do gier może być różna, jednak jeśli dążysz do maksymalnej prędkości i wygody w grach sieciowych, warto wybrać urządzenie z tej kategorii.

— Modem/router ADSL. Routery bezprzewodowe (patrz wyżej) zapewniające dostęp do Internetu za pomocą technologii ADSL. Kluczową zaletą tej technologii jest możliwość korzystania z istniejących sieci telefonicznych bez kłopotów z okablowaniem; jednocześnie komunikacja internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie kolidują ze sobą. Z drugiej strony, takie połączenie jest gorsze od przewodowego Ethernetu pod względem prędkości i funkcjonalności (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wejście danych (port WAN)”); dlatego w dzisiejszych czasach ADSL stopniowo „schodzi ze sceny”, a na rynku nie ma zbyt wielu urządzeń do tej technologii.

— Punkt dostępu. Urządzenia przeznaczone głównie do wykorzystania jako swego rodzaju „przejściówki” pomiędzy sieciami przewodowymi a urządzeniami bezprzewodowymi, a także do komunikacji pomiędzy poszczególnymi segmentami sieci poprzez kanał bezprzewodowy. Podstawową różnicą między takimi urządzeniami a routerami (patrz wyżej) jest brak funkcji NAT (patrz „Funkcje i możliwości”) - dlatego każde urządzenie bezprzewodowe podłączone do punktu dostępowego przesyła do sieci własny adres IP. Typowym przykładem sieci opartej na takim sprzęcie jest wspólny router do łączenia się z Internetem oraz kilka punktów dostępowych umieszczonych w kluczowych lokalizacjach i połączonych przewodowo z routerem.

— Kierunkowy punkt dostępu. Odmiana punktów dostępu opisanych powyżej, w których obszar zasięgu ma wyraźną kierunkowość. Mówiąc prościej, sygnał z takiego urządzenia nie rozchodzi się równomiernie we wszystkich kierunkach, lecz w pewnym kierunku, w postaci wiązki lub sektora. Taki sprzęt ma dwa główne obszary zastosowania. Pierwszy to sytuacje, w których punkt dostępu należy zainstalować nie pośrodku, a na krawędzi nakładanego obszaru - na przykład w rogu pokoju. W tym przypadku kierunkowa konstrukcja pozwala skoncentrować prawie całą moc nadajnika w obszarze roboczym, nie marnując jej na „niepotrzebne” kierunki. Drugim przypadkiem użycia jest komunikacja bezprzewodowa na duże odległości, na przykład między sieciami w różnych budynkach w trybie pomostowym (patrz „Funkcje i możliwości”); niektóre kierunkowe punkty dostępu mają zasięg do 10 km. Oczywiście do takiego połączenia urządzenie po drugiej stronie kanału bezprzewodowego również musi mieć odpowiedni zasięg, więc najprościej w takich przypadkach wykorzystać dwa punkty dostępu o tych samych parametrach.

— System MESH. Sprzęt do budowy sieci bezprzewodowych w formacie MESH. Ideą tego formatu jest użycie dużej liczby kompaktowych i stosunkowo małej mocy bezprzewodowych nadajników-odbiorników, które mogą komunikować się ze sobą w skoordynowany sposób. Tak więc można pokryć znaczny obszar (nawet do małego miasta), zapewniając niezawodne połączenie w dowolnym miejscu obszaru zasięgu. Dzieje się to w następujący sposób: laptop, smartfon lub inny gadżet Wi-Fi wchodzi w interakcję z najbliższym węzłem sieci MESH, następnie dane są przesyłane do głównego routera lub punktu dostępowego bezprzewodowo, wzdłuż łańcucha między węzłami. W tym przypadku stosuje się tzw. routing dynamiczny: sieć sama wyznacza optymalną ścieżkę transmisji danych i automatycznie ją zmienia, gdy użytkownik przemieszcza się między poszczególnymi węzłami.
W rzeczywistości dynamiczny routing jest kluczową różnicą między urządzeniami MESH a bardziej tradycyjnymi wzmacniaczami Wi-Fi. Przy tym praca odbywa się w formacie „bezproblemowym”: podczas przełączania z jednego węzła na drugi nie dochodzi do utraty komunikacji, a funkcje sieciowe wymagające stabilnego połączenia (pobieranie, oglądanie filmów, gry online, sesje autoryzacji) nie są przerywane. Innymi słowy, użytkownik w ogóle nie zauważa przełączania między poszczególnymi węzłami. Ponadto taki format pracy pozwala na utrzymanie stabilnej prędkości połączenia (podczas gdy użytek tradycyjnych wzmacniaczy, zwłaszcza w postaci łańcuchów, znacznie zmniejsza prędkość). Dzięki temu sieć MESH może być doskonałym rozwiązaniem w sytuacjach, w których potrzebny jest zestaw kilku wzmacniaczy Wi-Fi – od prywatnego domu z 2-3 piętrami po kompleksy biurowe i przemysłowe, a nawet dzielnice miejskie. Ponadto sprzęt do takich sieci może być sprzedawany w zestawach po kilka szt. (do 8); zobacz „W zestawie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

— Adapter Wi-Fi. Adaptery do łączenia się z sieciami Wi-Fi przeznaczone do komputerów stacjonarnych i innych urządzeń, które początkowo nie mają wbudowanych modułów Wi-Fi. Taki sprzęt może być zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny - więcej szczegółów patrz „Interfejsy (do adapterów)". W tym miejscu zauważamy, że zakup adaptera Wi-Fi może być dobrą alternatywą dla połączenia przewodowego - zwłaszcza jeśli router znajduje się daleko i niewygodne byłoby ciągnięcie przewodu.

— Wzmacniacz Wi-Fi. Urządzenia zaprojektowane do wzmacniania sygnału Wi-Fi z istniejącego routera lub punktu dostępowego. Pozwalają rozszerzyć obszar zasięgu, pozbyć się „martwych stref”, a także poprawić ogólną jakość komunikacji i sprawić, że sygnał będzie stabilniejszy. Ten rodzaj urządzenia różni się od sprzętu MESH (patrz wyżej), który ma podobny cel, brakiem dynamicznego routingu (wzmacniacze Wi-Fi są zaprojektowane do pracy bezpośrednio z routerem, przynajmniej w stałym łańcuchu), a także w niemożności bezproblemowej pracy (wzmacniacz jest postrzegany jako osobna sieć - patrz dokładniej „Funkcje i możliwości - Tryb wzmacniacza"). Ponadto łączenie się za pośrednictwem takiego urządzenia może znacznie spowolnić prędkość. Z drugiej strony, wzmacniacze Wi-Fi są znacznie tańsze niż węzły systemu MESH. Tak więc ten konkretny rodzaj sprzętu może być najlepszą opcją do prostego użytku domowego, kiedy wystarczy tylko nieznacznie rozszerzyć istniejący zasięg i nie ma potrzeby budowania obszernej sieci z wieloma równoważnymi punktami połączeniowymi. — Internet satelitarny (Starlink). Terminale umożliwiające dostęp do sieci WWW za pośrednictwem łączności satelitarnej. Infrastruktura takich systemów składa się zazwyczaj z satelitów znajdujących się na niskiej orbicie kosmicznej, sieci stacji bazowych na Ziemi oraz terminali klienckich służących do odbioru sygnałów i udostępniania Internetu. Monopolistą w tym obszarze jest należąca do Elona Muska firma SpaceX z jej terminalami Starlink.

Wraz z wprowadzeniem do masowego użytku systemów satelitarnych możliwe stało się zapewnienie szybkiego dostępu do Internetu tam, gdzie wcześniej było to niemożliwe ze względu na brak lub słaby rozwój tradycyjnych metod transmisji danych. Jednocześnie taki Internet przyda się podczas regularnych przerw w dostawie prądu i z dala od cywilizacji. Wśród wad tej technologii wymienia się wysoki koszt sprzętu oraz wysoką miesięczną opłatę za korzystanie z usługi (w porównaniu z tradycyjnym połączeniem kablowym i internetem komórkowym).

LAN w tym przypadku oznacza standardowe złącza sieciowe (znane jako RJ-45) przeznaczone do przewodowego połączenia lokalnych urządzeń sieciowych – komputerów, serwerów, dodatkowych punktów dostępowych itp. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń, do których można bezpośrednio podłączyć sprzęt drogą przewodową.

Pod względem prędkości zdecydowanie najpopularniejsze opcje to 100 Mb/s (Fast Ethernet) i 1 Gb/s (Gigabit Ethernet). Jednocześnie dzięki rozwojowi technologii powstaje coraz więcej urządzeń gigabitowych, choć w praktyce prędkość ta ma krytyczne znaczenie tylko przy przesyłaniu dużej ilości informacji. Jednocześnie niektóre modele, oprócz standardowej szybkości głównych portów LAN, mogą posiadać port LAN 2,5 Gb/s, 5 Gb/s, a nawet 10 Gb/s przy zwiększonej przepustowości.

Zysk energetyczny zapewniany przez każdą antenę urządzenia; jeśli w konstrukcji przewidziano anteny o różnych specyfikacjach (typowym przykładem są anteny zewnętrzne i wewnętrzne), wówczas informacja jest z reguły podawana z uwzględnieniem najwyższej wartości.

Wzmocnienie sygnału w tym przypadku zapewnia się przez zawężenie wzoru promieniowania - podobnie jak w latarkach z regulowaną szerokością wiązki, zmniejszenie tej szerokości zwiększa zasięg świecenia. Najprostsze anteny dookólne zawężają sygnał głównie w płaszczyźnie pionowej, „spłaszczając” obszar zasięgu, tak że staje się on jak pozioma tarcza. Z kolei anteny kierunkowe (głównie w specjalistycznych punktach dostępowych, patrz „Typ urządzenia”) tworzą wąską wiązkę, która pokrywa bardzo mały obszar, ale daje bardzo solidne wzmocnienie.

W szczególności zysk energetyczny opisuje, jak silny jest sygnał uzyskiwany w głównym kierunku anteny w porównaniu z idealną anteną, która równomiernie rozprowadza sygnał we wszystkich kierunkach. Wraz z mocą nadajnika (patrz poniżej) określa to całkowitą moc sprzętu i odpowiednio wydajność i zasięg komunikacji. Właściwie, aby określić całkowitą moc, wystarczy dodać zysk energetyczny w dBi do mocy nadajnika w dBm; w tym przypadku dBi i dBm można uznać za te same jednostki (decybele).

Generalnie takie dane są rzadko potrzebne zwykłemu użytkownikowi, ale mogą się przydać w niektórych sytuacjach, z którymi muszą sobie radzić specjaliści. Szczegółowe metody ob...liczeń dla takich sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach; tutaj podkreślamy, że nie zawsze ma sens gonienie za dużym zyskiem energetycznym anteny. Po pierwsze, jak omówiono powyżej, osiąga się to kosztem zawężenia obszaru zasięgu, co może być niewygodne; po drugie, zbyt silny sygnał jest również często niepożądany, więcej informacji można znaleźć w punkcie „Moc nadajnika”.

Nominalna moc nadajnika Wi-Fi zastosowanego w urządzeniu. Gdy obsługiwanych jest wiele zakresów (patrz „Zakresy pracy”), moc dla różnych częstotliwości może być różna, w takich przypadkach maksymalna wartość jest podana w tym miejscu.

Całkowita moc nadawcza zapewniana przez urządzenie zależy bezpośrednio od tego parametru. Moc tę można obliczyć dodając moc nadajnika i zysk energetyczny anteny (patrz wyżej): na przykład nadajnik 20 dBm uzupełniony o antenę 5 dBi daje moc 25 dBm (w głównym obszarze zasięgu anteny). Do prostego użytku domowego (na przykład zakup routera do małego mieszkania) takie szczegóły nie są wymagane, ale w dziedzinie zawodowej często konieczne jest użycie urządzeń bezprzewodowych o ściśle określonej mocy. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie dla różnych sytuacji można znaleźć w źródłach specjalnych, ale tutaj zauważamy, że łączna wartość 26 dBm lub więcej pozwala zaklasyfikować urządzenie jako sprzęt z silnym nadajnikiem. Jednocześnie takie możliwości nie zawsze są wymagane w praktyce: nadmierna moc może powodować duże zakłócenia zarówno dla otaczających urządzeń, jak i samego nadajnika (szczególnie w warunkach miejskich i innych podobnych warunkach), a także obniżyć jakość połączenia z elektroniką małej mocy. A dla efektywnej komunikacji na duże odległości zarówno sam sprzęt, jak i urządzenia zewnętrzne powinny mieć odpowiednią moc (która nie zawsze jest osiągalna), dlatego przy wyborze nie należy gonić za maks...ymalną liczbą decybeli, ale wziąć pod uwagę zalecenia dla konkretnego przypadku; ponadto wzmacniacz Wi-Fi lub system MESH jest często dobrą alternatywą dla potężnego nadajnika.

Liczba rdzeni w procesorze, zainstalowanym w urządzeniu. Rdzeń oznacza w tym przypadku część procesora, wykonującą jeden ciąg instrukcji (wątek). Odpowiednio, obecność kilku rdzeni (istnieją modele 2-rdzeniowe, 3-rdzeniowe oraz 4-rdzeniowe) pozwala pracować z kilkoma wątkami jednocześnie, co pozytywnie wpływa na wydajność.

Liczba cykli zegara na sekundę, które procesor wytwarza w normalnym trybie pracy. Cykl zegara to pojedynczy impuls elektryczny używany do przetwarzania danych i synchronizacji procesora z resztą systemu komputerowego. Różne operacje mogą wymagać zarówno ułamków cyklu, jak i kilku cykli, jednak w każdym przypadku częstotliwość taktowania jest jednym z głównych parametrów charakteryzujących wydajność i szybkość procesora - przy pozostałych warunkach równych, procesor o wyższej częstotliwości taktowania będzie działać szybciej i lepiej radzić sobie ze znacznymi obciążeniami.

Ilość pamięci o dostępie swobodnym (RAM) w urządzeniu. Pojemność pamięci RAM to jeden ze wskaźników mocy urządzenia: im jest on większy, tym większa prędkość i tym lepiej urządzenie poradzi sobie z „ciężkimi” zadaniami. Wśród wartości można spotkać 128 MB, 256 MB, 512 MB oraz wysokie wskaźniki 1 GB i 2 GB.

Pojemność pamięci przydzielonej do działania systemu operacyjnego w routerze. Zawiera system operacyjny i program sterujący. Warto dodać, że pamięć flash nie jest dostępna do użytku przez użytkownika końcowego.

Podstawowe funkcje i możliwości zaimplementowane w urządzeniu.

Ta kategoria obejmuje głównie najważniejsze funkcje — mianowicie równoważenie obciążenia (Dual WAN), rezerwację kanału, Link Aggregation, Bluetooth (różne wersje, w tym Bluetooth v 5), protokół tranmisji danych Zigbee, asystent głosowy, NAT, tryby MESH, mostu, wzmacniacza sygnału, funkcja Beamforming, zapory sieciowej (Firewall) i CLI (Telnet). Oto bardziej szczegółowy opis każdego z tych punktów:

- Dual WAN. Możliwość jednoczesnego podłączenia do dwóch sieci zewnętrznych. Najczęściej służy do jednoczesnej pracy z dwoma podłączeniami internetowymi (choć możliwe są inne warianty); przy tym istnieją dwa podstawowe tryby pracy z takimi podłączeniami— rezerwacja (Failover/Failback) i równoważenie (Load Balance). Tak więc, w trybie rezerwacji urządzenie stale korzysta z głównego kanału połączenia internetowego, a w przypadku awarii na tym kanale automatycznie przełącza się na awaryjne rozwiązanie. W trybie równoważenia oba kanały są używane jednocześnie, przy czym...obciążenie między nimi jest rozdzielane automatycznie (w zależności od zużycia ruchu przez jedno lub drugie urządzenie) lub ręcznie (określono w ustawieniach dla konkretnych urządzeń). Pozwala to, na przykład, oddzielić kanał do gier sieciowych od reszty połączeń, minimalizując opóźnienia i zwiększając wydajność.

- Link Aggregation. Funkcja pozwalająca na połączenie kilku równoległych fizycznych kanałów komunikacyjnych w jeden logiczny - w celu zwiększenia prędkości i niezawodności połączenia. Mówiąc prościej, dzięki Link Aggregation urządzenie można połączyć z innym urządzeniem nie jednym kablem, jednak dwoma lub nawet kilkoma kablami jednocześnie. W tym przypadku wzrost prędkości następuje z powodu sumowania przepustowości wszystkich kanałów fizycznych; jednak ogólna prędkość może być mniejsza niż suma prędkości - z drugiej strony, łączenie kilku stosunkowo wolnych złączy jest często tańsze niż używanie sprzętu z bardziej zaawansowanym pojedynczym interfejsem. Wzrost niezawodności odbywa się, po pierwsze, poprzez rozłożenie całkowitego obciążenia na oddzielne kanały fizyczne, a po drugie, dzięki „gorącej” rezerwacji: awaria jednego portu lub kabla może zmniejszyć prędkość, jednak nie prowadzi do całkowitego zerwania połączenia, a po przywróceniu sprawności kanał włącza się automatycznie.

- Bluetooth. Wsparcie przez urządzenie technologii bezprzewodowej Bluetooth. Znaczenie tej funkcji zależy od formatu urządzenia (patrz „Rodzaj urządzenia”). Na przykład adaptery z tą możliwością pozwalają uzupełnić komputer nie tylko o komunikację Wi-Fi, jednak także o obsługę Bluetooth - dzięki temu można sobie poradzić z jednym adapterem zamiast dwóch. W routerach i punktach dostępowych funkcja ta umożliwia zewnętrznym urządzeniom dostęp do Internetu (lub sieci lokalnej) za pośrednictwem połączenia Bluetooth zamiast Wi-Fi. Ten format pracy pozwala rozładować kanał Wi-Fi i zmniejszyć zużycie energii podłączonych urządzeń; jest to szczególnie ważne w przypadku komponentów inteligentnego domu i innych urządzeń „Internetu Rzeczy”, specyfikacja niektórych routerów/punktów dostępowych jednoznacznie wskazuje, że Bluetooth jest przeznaczony głównie dla takiej elektroniki. Mogą być przewidziane również inne sposoby wykorzystania tej technologii, bardziej szczegółowe; jednak jest to rzadkie.

— Zigbee. Protokół komunikacyjny, przeznaczony dla systemów automatyzacji (w tym inteligentnego domu), systemów alarmowych, sterowania przemysłowego itp. Umożliwia transmisję sygnałów sterujących przy niskich kosztach energii, a także tworzenie sieci MESH z routingiem sygnału przez kilka węzłów i automatycznym wyborem optymalnej trasy z uwzględnieniem aktualnej sytuacji w sieci. Posiada wysoką ochronę kanałów komunikacji przed włamaniami, a także możliwość zapewnienia dużej szybkości uruchomienia.

- Asystent głosowy. Wsparcie przez urządzenie jednego lub drugiego asystenta głosowego. Najczęstsze warianty to (pojedynczo lub razem):

• Amazon Alexa
• Asystent Google

Konkretną funkcjonalność tych asystentów można wyjaśnić za pomocą specjalnych źródeł (zwłaszcza, że jest ona stale optymalizowana i rozbudowywana). Tutaj zauważamy, że w przypadku sprzętu Wi-Fi zwykle chodzi nie o asystent wbudowany w samo urządzenie, lecz o poprawioną kompatybilność ze smartfonami i innymi gadżetami, w których zainstalowany jest odpowiedni asystent. Taka funkcjonalność jest szczególnie przydatna, biorąc pod uwagę fakt, że współczesne asystenty głosowe służą m.in. do sterowania elementami inteligentnego domu. Komunikacja z takim sterowaniem często odbywa się właśnie za pośrednictwem domowego routera lub innego podobnego sprzętu, a wsparcie przez taki sprzęt asystentów głosowych znacznie upraszcza konfigurację i rozszerza możliwości całego systemu.

- NAT (Network Address Translation). Funkcja umożliwiająca sprzętowi Wi-Fi podczas pracy z siecią zewnętrzną (na przykład Internetem) zastąpienie adresów IP wszystkich komputerów i innych urządzeń podłączonych do tego sprzętu jednym wspólnym adresem IP. Innymi słowy, sieć z takim routerem widziana jest „z zewnątrz” jako jedno urządzenie, z jednym wspólnym IP. Najpopularniejszym zastosowaniem NAT jest łączenie wielu abonentów z Internetem (na przykład wszystkich komputerów i gadżetów w domu lub biurze) za pośrednictwem jednego konta dostawcy. Jednocześnie liczba takich abonentów w sieci jest ograniczona jedynie możliwościami routera i może być dowolnie zmieniana, nie wpłynie to na dostęp do World Wide Web (podczas gdy bez użycia NAT koniecznie trzeba byłoby zorganizować osobne konto dla każdego urządzenia). Obsługa NAT jest obowiązkową funkcją routerów (patrz „Rodzaj urządzenia”).

- Tryb pomostowy. Możliwość pracy urządzenia w trybie mostu. Tryb ten pozwala na bezprzewodowe łączenie ze sobą poszczególnych segmentów sieci – np. połączenie dwóch pięter, jeśli trudno jest położyć między nimi kabel. Możliwa jest jednak komunikacja na większe odległości – w osobnych, kierunkowych punktach dostępowych (patrz „Rodzaj urządzenia”), stworzonych głównie do takiego zastosowania, zasięg może przekroczyć 20 km. Właściwie ten tryb obsługuje większość punktów dostępowych (zarówno kierunkowych, jak i konwencjonalnych), jednak jest również popularny w innych typach sprzętu, w szczególności routerach.
Warto dodać, że najlepiej używać urządzeń tego samego typu do pracy w trybie pomostowym - gwarantuje to wysoką jakość komunikacji w obu kierunkach. Należy również wspomnieć, że oprócz dwukierunkowego trybu „punkt-punkt” dostępne są również urządzenia obsługujące mosty wielokierunkowe („punkt-wielopunkt”); dostępność takiej możliwości należy wyjaśnić osobno.

- Tryb wzmacniacza. Tryb działania, w którym sprzęt jedynie powtarza sygnał Wi-Fi z innego urządzenia, pełniąc rolę repeatera. Głównym celem tej funkcji jest rozszerzenie sieci Wi-Fi, aby zapewnić dostęp tam, gdzie główne urządzenie (na przykład router) nie może dotrzeć. Klasycznym przykładem repeaterów są wzmacniacze Wi-Fi (patrz „Rodzaj urządzenia”), które z definicji mają ten tryb; jednak można go również znaleźć w innych typach urządzeń Wi-Fi. Wyjątkiem są systemy MESH, które mają podobną specyfikę, jednak różnią się formatem swojej pracy. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego formatu, patrz poniżej, jednak tutaj zauważamy, że sieci ze wzmacniaczami są znacznie gorsze od MESH pod względem praktycznych możliwości. Po pierwsze, sygnały z głównego sprzętu i z repeatera są postrzegane jako oddzielne sieci Wi-Fi, a podczas przemieszczania się między nimi urządzenia abonenckie muszą zostać ponownie podłączone; może to nastąpić automatycznie, jednak przerywanie komunikacji i zmiana sieci nadal są niewygodne. Po drugie, praca przez wzmacniacz zauważalnie spowalnia prędkość Wi-Fi. Po trzecie, repeater działa według ściśle określonego, z góry ustalonego schematu routingu. Z drugiej strony, punkty dostępowe z funkcją repeatera są znacznie tańsze niż węzły MESH, a wspomniane wady nie zawsze są krytyczne.

- Tryb MESH. Możliwość pracy urządzenia jako węzła w sieci MESH. Z definicji wszystkie systemy MESH mają tę funkcję, jednak można ją również zapewnić dla innych rodzajów sprzętu. Szczegółowy opis sieci tego typu znajduje się w rozdziale „Rodzaj urządzenia – system MESH”. Tutaj krótko opiszemy ich cechy i różnicę między tym trybem a trybem wzmacniacza (patrz wyżej), który ma w dużej mierze podobny cel.
Technologia MESH pozwala na stworzenie jednej sieci bezprzewodowej przy użyciu wielu oddzielnych węzłów (punktów dostępowych) połączonych ze sobą za pomocą Wi-Fi. W tym przypadku realizowany jest tzw. tryb bezproblemowy działania: cała sieć jest postrzegana jako jedna całość, przełączanie między punktami dostępowymi następuje automatycznie, jeśli to konieczne, w takich przypadkach połączenie nie jest zrywane, a użytkownik nie zauważa przejścia do innego węzła sieci. Jest to jedna z kluczowych różnic w stosunku do używania wzmacniaczy. Kolejną różnicą jest routing dynamiczny: węzły sieci MESH automatycznie określają optymalną ścieżkę sygnału. Z tego powodu, jak również ze względu na pozostałe cechy tej technologii, obecność „pośredników” w torze sygnału prawie nie wpływa na szybkość komunikacji (w przeciwieństwie do tych samych wzmacniaczy). Główną wadą sprzętu z tą funkcją jest stosunkowo wysoki koszt.

- Beamforming. Technologia, która umożliwia wzmocnienie sygnału Wi-Fi w kierunku, w którym znajduje się urządzenie odbiorcze (zamiast rozgłaszania tego sygnału we wszystkich kierunkach lub na dużym obszarze, jak to zwykle bywa). Zawężenie charakterystyki promieniowania pozwala skierować większą moc w stronę odbiornika, zwiększając tym samym zasięg i wydajność komunikacji; w tym przypadku pozycja urządzenia odbiorczego jest ustalana automatycznie, użytkownik nie musi zajmować się dodatkowymi ustawieniami. Wiele modeli urządzeń Wi-Fi jest w stanie wzmacniać sygnał w kilku kierunkach jednocześnie (z reguły przewidziano do tego kilka anten). Przy tym urządzenia abonenckie nie muszą obsługiwać Beamformingu – poprawa komunikacji jest zauważalna nawet przy jednokierunkowym wykorzystaniu tej technologii (choć nie tak wyraźnie, jak przy dwukierunkowym).
Należy również zauważyć, że ujednolicone standardy Beamforming zostały oficjalnie zaimplementowane jako część specyfikacji Wi-Fi 5. Co prawda, wcześniejsze wersje Wi-Fi wykorzystywały „kształtowanie wiązki”, jednak różni producenci stosowali różne metody implementacji Beamforming, które były ze sobą niezgodne. Tak więc obecnie funkcja ta prawie nigdy nie występuje poza sprzętem kompatybilnym z Wi-Fi 5.

- Zapora sieciowa (Firewall). Funkcja umożliwiająca urządzeniu Wi-Fi monitorowanie ruchu przez nie przechodzącego. W rzeczywistości zapora sieciowa to zestaw filtrów programowych: filtry te porównują pakiety danych o określonych parametrach i decydują, czy zezwolić na ruch, czy nie. W takim przypadku przetwarzanie może odbywać się według dwóch zasad: „dozwolone jest wszystko, co nie jest wyraźnie zabronione” lub odwrotnie, „wszystko, co nie jest wyraźnie dozwolone, jest zabronione”. Głównym przeznaczeniem „firewalla” jest ochrona sieci (lub poszczególnych segmentów sieci) przed nieautoryzowanym dostępem i różnymi atakami. Ponadto funkcja ta może służyć do kontrolowania aktywności użytkowników - na przykład zakazu dostępu do niektórych witryn internetowych. Zwróć uwagę, że zapora sieciowa może być zaimplementowana na poziomie poszczególnych urządzeń, jednak jej użycie na routerze pozwala na jednoczesne zabezpieczenie całej sieci.

- CLI (Telnet). Możliwość sterowania urządzeniem za pomocą protokołu Telnet. Jest to jeden z protokołów używanych obecnie do zdalnego sterowania urządzeniami sieciowymi; jednak Telnet, w przeciwieństwie do innych popularnych standardów HTTP, nie posiada interfejsu graficznego i używa tylko wiersza poleceń. Dostęp ten jest wykorzystywany głównie w celach biznesowych - do debugowania i zmiany ustawień w innych protokołach tekstowych (HTTP na stronach internetowych, SMTP i POP3 na serwerach pocztowych itp.); do pracy z Telnet wymagana jest specjalistyczna wiedza.