Sposób rozruchu silnika benzynowego lub wysokoprężnego (patrz „Rodzaj silnika”) przewidziany w urządzeniu.
— Ręczny. Rozruch siłą ludzkich mięśni: operator ciągnie za specjalną linkę lub obraca rękojeść, w wyniku czego wałek się obraca, a silnik otrzymuje początkowy impuls niezbędny do pracy. Ręczne systemy rozruchowe są niedrogie, lekkie i kompaktowe, i nie są zależne od baterii, które wyczerpią się w najgorszym momencie. Z drugiej strony sam proces rozruchu może być wymagający, zwłaszcza w ciężkim, mocnym silniku. Dlatego ta odmiana jest używana głównie w modelach o stosunkowo małej mocy.
—
Rozrusznik elektryczny. Rozruch za pomocą rozrusznika - małego silnika elektrycznego zasilanego akumulatorem. Takie systemy są znacznie wygodniejsze niż systemy ręczne - operator tak naprawdę musi tylko nacisnąć przycisk lub przekręcić kluczyk; jednak nadają się do nawet najmocniejszych silników. Z drugiej strony rozrusznik z akumulatorem zauważalnie zwiększa wagę, wymiary i koszt całego urządzenia, a jeśli urządzenie jest bezczynne przez dłuższy czas, akumulator może się rozładować i system stanie się bezużyteczny (jednak w tym przypadku może być przewidziany zapasowy rozrusznik ręczny). Dlatego ta metoda rozruchu jest stosowana wyłącznie w pojazdach ciężkich, dla których możliwość obejścia się bez ręcznego rozruchu jest ważniejsza niż opisane wady.
Średnia ilość paliwa zużywana przez silnik benzynowy lub wysokoprężny (patrz "Rodzaj silnika") kultywatora/ciągnika jednoosiowego na godzinę pracy. Ta wartość jest raczej umowna, ponieważ w zależności od trybu pracy zużycie paliwa może się różnić w jednym lub drugim kierunku; jednak generalnie zapewnia ona szacunkową ilość paliwa wymaganego na określony czas pracy.
