Porównanie Parrot Zik 3.0 vs Parrot Zik 2.0

Konkretny interfejs podłączenia w słuchawkach. W niektórych modelach może być dostarczonych kilka opcji naraz - są to albo urządzenia kombinowane (patrz „Rodzaj interfejsu”), albo słuchawki przewodowe wyposażone w dodatkowe adaptery lub wymienne kable.

— micro-Jack (2,5 mm). Złącze przewodowe podobne do popularnego mini-Jack 3,5 mm (patrz poniżej), ale mniejsze. Urządzenia z takim połączeniem nie są powszechne - najczęściej są to urządzenia miniaturowe, w których po prostu nie ma miejsca na złącze 3,5 mm. W związku z tym ten interfejs również nie jest powszechny wśród słuchawek: prawie nigdy nie występuje w czystej postaci, modele z taką wtyczką są zwykle uzupełniane przejściówką lub kablem na mini-Jack.

— mini-Jack (3,5 mm). Prawdopodobnie najpopularniejszy współcześnie rodzaj złącza audio; jeśli jakieś urządzenie ma wyjście słuchawkowe, najprawdopodobniej jest to gniazdo 3,5 mm. W związku z tym większość słuchawek z połączeniem przewodowym korzysta z tego konkretnego typu złącza. Warto zwrócić uwagę, że zaprojektowane do takiego połączenia słuchawki z mikrofonem wyposażone są w specjalną wtyczkę do kombinowanego gniazda audio „słuchawki + mikrofon” (takie złącza są popularne w przenośnych gadżetach i laptopach). Ale z gniazdem przeznaczonym tylko do słuchawek bez mikrofonu taka wtyczka może nie działać poprawnie. Alternatywą byłyby słuchawki wyposażone w dwie oddzielne wtyczki mini-jack; szczegółowe informacje na temat...tej opcji znajdują się poniżej.

— mini-Jack (2 x 3,5 mm). Modele z dwoma wtyczkami mini-jack 3,5 mm. Ta opcja gwarantuje, że nie mówimy o klasycznych słuchawkach, ale o zestawie słuchawkowym z mikrofonem: jedna wtyczka służy do słuchawek, druga do mikrofonu. Takie modele są wygodne w połączeniu ze sprzętem, który ma osobne gniazda 3,5 mm na słuchawki i mikrofon - na przykład do komputera stacjonarnego.

— Pentaconn (4,4 mm). Jest to 5-pinowe zbalansowane wyjście. Pentaconn używa większej wtyczki niż mini-Jack, jej średnica wynosi 4,4 mm, jest mocniejsza i bardziej niezawodna niż wtyczka 3,5 mm. Zbalansowane połączenie Pentaconn umożliwia pracę z sygnałami audio o dużej mocy. Dzięki temu połączeniu sygnał może być przesyłany na wystarczająco dużą odległość. W związku z tym takie złącze jest odpowiednie dla słuchawek z najwyższej półki.

— Jack (6,35 mm). Największy rodzaj złącza audio typu Jack w nowoczesnych urządzeniach. Wyjścia tego typu znajdują się głównie w stacjonarnych sprzętach audio - jak na urządzenia przenośne są zbyt obszerne, łatwiej jest tam zastosować mini-jack 3,5 mm. Jednocześnie złącze 6,35 mm jest uważane za bardziej odpowiedni interfejs dla sprzętu profesjonalnego i audiofilskiego: zapewnia bardziej niezawodne połączenie, wyższą gęstość styków i odpowiednio mniejsze prawdopodobieństwo zakłóceń. Dlatego choć stosunkowo niewiele słuchawek (w większości rozwiązań klasy premium) wyposażonych jest we własne złącza typu Jack, to wiele modeli z wtyczką mini-Jack 3,5 mm wyposażonych jest w przejściówkę 6,35 mm.

— XLR. Charakterystyczne okrągłe złącze z blokadą i 3 stykami (istnieją inne opcje pod względem liczby). Zazwyczaj służy do przesyłania sygnału analogowego przez połączenie symetryczne. Połączenie to zapewnia wysoką odporność na zakłócenia typowe dla zastosowań profesjonalnych; jednocześnie samo złącze jest dość duże. W związku z tym obecność XLR dotyczy głównie słuchawek przeznaczonych do użytku z zaawansowanym sprzętem stacjonarnym.

— Bluetooth. Najpopularniejsze połączenie bezprzewodowe we współczesnych słuchawkach. Wynika to z faktu, że wbudowane moduły Bluetooth są dostępne w prawie każdym współczesnym smartfonie, tablecie czy laptopie, a dla urządzeń bez tego modułu (na przykład PC) można wyprodukować odpowiednie adaptery. Co prawda jakość dźwięku przy tradycyjnym połączeniu Bluetooth jest stosunkowo niska, ale aby poprawić sytuację, coraz częściej stosuje się specjalne technologie, takie jak aptX i aptxHD (patrz „Obsługa kodeków”).
Warto też zaznaczyć, że moduły Bluetooth mogą odpowiadać różnym wersjom (ostatnie na rok 2021 to Bluetooth 5.0, Bluetooth 5.1, Bluetooth 5.2, Bluetooth 5.3, Bluetooth 5.4) ten szczegół nie wpływa na jakość dźwięku, determinuje jednak szereg dodatkowych niuansów - zasięg i niezawodność komunikacji, zdolność do pracy przez ściany i inne przeszkody, odporność na zakłócenia itp. We współczesnych słuchawkach można znaleźć następujące wersje Bluetooth:

• Bluetooth v 4.0. Aktualizacja, w której możliwości wersji 3.0 (klasyczny+szybki Bluetooth) uzupełniono o trzeci format - Bluetooth LE (Low Energy). Ten standard komunikacji jest przeznaczony głównie do przesyłania niewielkich ilości informacji - w szczególności pakietów danych usług w celu utrzymania połączenia. Jednocześnie twórcom udało się połączyć ekonomiczne zużycie energii i duży zasięg komunikacji - może sięgać 100 m. Wpływa to pozytywnie na stabilność połączenia.
• Bluetooth v 4.1. Rozwinięcie i usprawnienie Bluetooth 4.0. Mówiąc konkretnie o słuchawkach, kluczową dla nich innowacją w tej wersji była poprawa odporności na zakłócenia podczas pracy w pobliżu urządzeń mobilnych 4G (LTE) (we wcześniejszych standardach sygnały Bluetooth i LTE mogły się nakładać, co prowadziło do awarii). Dlatego do użytku ze smartfonem 4G zdecydowanie zalecane są słuchawki z Bluetooth v 4.1 lub nowszym.
• Bluetooth v 4.2. Dalsze, po 4.1, rozwinięcie standardu Bluetooth, w którym przedstawiono głównie szereg ogólnych usprawnień w niezawodności i odporności na zakłócenia.
• Bluetooth v 5.0. Duża aktualizacja Bluetooth wydana w 2016 roku. Jedną z najbardziej znaczących innowacji było wprowadzenie dwóch dodatkowych trybów pracy dla Bluetooth LE: tryb wysokiej prędkości (poprzez zmniejszenie zasięgu) i zwiększony zasięg (przez zmniejszenie prędkości). W przypadku słuchawek główną wartością tych innowacji jest poprawa ogólnej niezawodności połączenia, zwiększenie jego zasięgu oraz zmniejszenie ilości rozłączeń.
• Bluetooth v 5.1. Aktualizacja wersji v 5.0, w której oprócz ogólnych usprawnień w jakości i niezawodności komunikacji pojawiła się tak ciekawa opcja jak określenie kierunku, z którego dochodzi sygnał Bluetooth. Dzięki temu smartfon lub inny gadżet obsługujący ten standard jest w stanie określić lokalizację podłączonych urządzeń z dokładnością do centymetra; może to być przydatne, na przykład, aby znaleźć zagubione słuchawki, które nadal działają.
• Bluetooth v 5.2. Kolejna, po 5.1, aktualizacja Bluetooth 5 generacji. Główne innowacje w tej wersji to szereg ulepszeń bezpieczeństwa, dodatkowa optymalizacja zużycia energii w trybie LE oraz nowy format sygnału audio do synchronizacji odtwarzania równoległego na wielu urządzeniach.
• Bluetooth v5.3 został wprowadzony na początku 2022 roku. Wśród innowacji przyspieszył proces negocjowania kanału komunikacji między sterownikiem a urządzeniem, zaimplementował funkcję szybkiego przełączania między stanem pracy w małym cyklu pracy a trybem szybkim, poprawił przepustowość i stabilność połączenia poprzez zmniejszenie podatności na zakłócenia. W przypadku nieoczekiwanych zakłóceń w trybie pracy Low Energy przyspieszono procedurę wyboru kanału komunikacji dla przełączenia.
• Bluetooth v5.4. wprowadzono na początku 2023 roku, zwiększono zasięg i prędkość wymiany danych. Również w wersji Bluetooth v 5.4 poprawiono energooszczędny tryb BLE. Ta wersja protokołu wykorzystuje nowe funkcje bezpieczeństwa w celu ochrony danych przed nieuprawnionym dostępem, posiada podwyższoną niezawodność połączenia poprzez wybór najlepszego kanału komunikacji oraz zapobiega utracie połączenia na skutek zakłóceń. — Kanał radiowy. Bezprzewodowe połączenie radiowe, które nie wykorzystuje technologii Bluetooth (patrz wyżej). Takie słuchawki są zwykle wyposażone w adapter, który jest podłączany do źródła sygnału metodą przewodową - na przykład przez USB lub mini-Jack 3.5. Ta metoda połączenia jest bardziej powszechna niż Bluetooth; można jej używać nawet z urządzeniami, które nie mają modułów bezprzewodowych. Ponadto kanał radiowy zapewnia szerszy zasięg (często do kilkudziesięciu metrów), a jakość dźwięku jest dość wysoka nawet bez użycia specjalnych technologii. Wadą tej opcji jest faktyczna obecność adaptera, co nie zawsze jest odpowiednie: na przykład z tabletem lub smartfonem łatwiej jest korzystać ze słuchawek Bluetooth.
  
  — Podczerwień (IR). Inna metoda połączenia bezprzewodowego, której osobliwością jest to, że nie wykorzystuje fal radiowych, ale promieniowanie podczerwone. Teoretycznie zaletą takiego połączenia jest jego odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, wadą jest to, że działa tylko w polu widzenia. W praktyce sytuacja jest taka, że w większości przypadków do połączenia bezprzewodowego łatwiej jest wykorzystać Bluetooth lub kanał radiowy. Tak więc ta opcja występuje wyłącznie w specjalistycznych urządzeniach do sprzętu wyposażonego we własne wyjścia IR - w szczególności wśród słuchawek do monitorów samochodowych.
  
  — USB A. Połączenie przewodowe do standardowego (pełnowymiarowego) złącza USB. Ta opcja występuje wyłącznie wśród słuchawek przeznaczonych do komputerów/laptopów lub konsoli do gier. Jedną z jego zalet jest to, że dźwięk przez USB jest przesyłany w postaci cyfrowej i jest przetwarzany nie przez kartę dźwiękową komputera, ale przez wbudowany konwerter słuchawek; taki konwerter często zapewnia lepszą jakość dźwięku niż wspomniana karta dźwiękowa. Ponadto przez złącze USB można przesyłać strumieniowo wielokanałowy dźwięk, co szczególnie docenią gracze. Kolejną zaletą jest to, że przy korzystaniu ze słuchawek USB specjalistyczne wyjścia audio pozostają wolne i można do nich podłączyć inny sprzęt, na przykład głośniki komputerowe lub matę masującą na fotel.
  
  — USB C Stosunkowo nowy rodzaj złącza USB, stosowane zarówno w komputerach stacjonarnych, jak i urządzeniach przenośnych, jako następca microUSB. Nie różni się zbytnio rozmiarem, ale ma doskonalszą konstrukcję - w szczególności jest wykonane dwustronnie, co ułatwia łączenie. Najczęściej uzupełniają je inne opcje połączeń (mogą być zarówno przewodowe, jak i bezprzewodowe).
  
  — Lightning. Uniwersalne złącze stosowane w przenośnych urządzeniach Apple - smartfonach iPhone i tabletach iPad - od 2012 roku. Nie używane przez innych producentów. W związku z tym modele z takim interfejsem są zaprojektowane specjalnie dla urządzeń Apple (głównie iPhone i odtwarzacze iPod touch). Ten rodzaj połączenia jest szczególnie istotny, biorąc pod uwagę fakt, że w najnowszych iPhone'ach producent zrezygnował z osobnego wyjścia audio, a jedynym sposobem podłączenia słuchawek jest port Lightning.
  
  — Złącze markowe. Złącze, które nie należy do ogólnie przyjętych standardów i jest używane w ograniczonym zakresie w urządzeniu jednego lub kilku producentów. Takie złącza spotyka się głównie wśród słuchawek do telefonów komórkowych. Jednak ze względu na ogólną standaryzację opcja ta praktycznie zniknęła ze sceny. Teoretycznie opisane powyżej Lightning jest również złączem markowym, ale jest przydzielone do osobnej kategorii ze względu na popularność gadżetów Apple.

Długość kabla dostarczanego ze słuchawkami z odpowiednią łącznością.

Optymalna długość kabla zależy od planowanego korzystania ze słuchawek. Tak więc w przypadku gadżetów kieszonkowych często wystarcza 1 metr lub mniej, w przypadku komputera pożądane jest już posiadanie przewodu o długości 1-2 m, a najlepiej 2-3 m. A modele z dłuższymi kablami - 3 - 5 m, a nawet więcej - są przeznaczone głównie do określonych zadań, takich jak podłączenie do telewizora lub używanie w studiach nagraniowych.

Przypomnijmy, że w niektórych modelach kabel jest odpinany (patrz poniżej) i w razie potrzeby można go wymienić na dłuższy lub krótszy. Należy również pamiętać, że istnieją przedłużacze, które pozwalają zwiększyć długość głównego przewodu; taki kabel może nawet wchodzić w skład zestawu, ten punkt (i długość dodatkowego kabla) jest zwykle określony w uwagach.

Format audio obsługiwany przez słuchawki.

— Stereo. Dźwięk dwukanałowy, pozwalający w pewnym stopniu stworzyć efekt dźwięku przestrzennego (ze względu na różnicę w prawym i lewym kanale). Konstrukcja słuchawek (dwa głośniki, po jednym na każde ucho) została początkowo zaprojektowana specjalnie pod stereo, więc zdecydowana większość modeli obsługuje ten konkretny format dźwięku.

— Mono. Dźwięk jednokanałowy, który nie tworzy efektu dźwięku przestrzennego. To oznaczenie oznacza, że ten model jest wyposażony w jedną słuchawkę; na rynku istnieją jednak dwa rodzaje takich urządzeń. Pierwszy to słuchawki, które początkowo mają tylko jedną muszlę i są przeznaczone do sytuacji, w których drugie ucho musi być otwarte (na przykład, aby pracować przez telefon w biurze). Drugi to urządzenia true wireless (patrz „Typ kabla”), sprzedawane pojedynczo, aby zastąpić zgubioną słuchawkę z oryginalnej pary.

— 5.1. Format 5.1 został pierwotnie zaprojektowany do tworzenia dźwięku przestrzennego, który może nadchodzić z dowolnej strony ("surround"). Zakłada obecność 5 głównych kanałów (centralny, przedni lewy/prawy, tylny lewy/prawy) i jednego do basu. W słuchawkach ten efekt dźwiękowy uzyskuje się dzięki zastosowaniu wielu głośników w każdej muszli. Takie modele są uważane za optymalne do oglądania filmów z dźwiękiem wielokanałowym oraz do gier - zapewniają one potężny efekt zanurzenia. Z drugiej zaś strony, takie słuchawki ni...e są tanie, ponadto potrzebują specjalnego sposobu podłączenia (np. przez USB).

— 5.1 (wirtualny). Modele z obsługą dźwięku przestrzennego 5.1 (patrz wyżej), w których efekt przestrzenny uzyskuje się nie dzięki liczbie głośników, ale dzięki specjalnym technologiom przetwarzania dźwięku. Zmniejsza to nieco dokładność w porównaniu do „niewirtualnego” układu wielokanałowego, ale pozwala znacznie obniżyć koszt i wagę słuchawek. Zresztą w takich modelach może być również kilka głośników - na przykład do separacji częstotliwości.

— 7.1. Format 7.1 to opisany powyżej wielokanałowy 5.1, uzupełniony o dwa dodatkowe kanały główne. Lokalizacja tych kanałów zależy od konkretnej wersji 7.1, ale w każdym razie wzmacniają one efekt przestrzennosći. Z drugiej strony pełne wsparcie dla tego formatu wyraźnie wpływa na wymiary, wagę i cenę słuchawek, a modeli z dźwiękiem 7.1 produkuje się zauważalnie mniej niż 5.1.

— 7.1 (wirtualny). „Wirtualna” wersja opisanego powyżej formatu 7.1, w której efekt dźwięku przestrzennego jest zapewniany głównie poprzez specjalne przetwarzanie sygnału, a nie przez obecność oddzielnych przetworników dla każdego kanału. Podobnie jak w wirtualnym 5.1, ten format działania nieco obniża dokładność dźwięku, ale ta różnica jest często niezauważalna, a same słuchawki są prostsze i tańsze. Dlatego większość współczesnych modeli 7.1 obsługuje właśnie wirtualny format tego dźwięku.

— 9.1 (wirtualny). Dalszy rozwój pomysłu dźwięku wielokanałowego: 5 kanałów, jak w 5.1 (patrz wyżej), uzupełnionych o 4 dodatkowe kanały dla dokładniejszej lokalizacji słyszalnego dźwięku. Podobnie jak w innych formatach wirtualnych, przestrzenność w tym przypadku jest zapewniana przez specjalne algorytmy przetwarzania.

Warto pamiętać, że rzeczywisty dźwięk będzie zależał nie tylko od słuchawek, ale także od źródła sygnału: na przykład nagranie monofoniczne nawet w słuchawkach 9.1 nie stanie się przestrzenne.

— Dźwięk 3D. Dźwięk przestrzenny z lokalizacją źródeł dźwięku w przestrzeni trójwymiarowej pozwala głęboko zanurzyć się w atmosferę filmów lub w wirtualnym świecie gier. Mechanika przestrzennego dźwięku 3D zapewnia lokalizację źródeł dźwięku wokół słuchacza oraz w pionowej płaszczyźnie zasięgu wobulacji. Algorytmy implementacji dźwięku 3D w słuchawkach różnią się pod względem wsparcia programowego i sprzętowego, lecz wszystkie mają na celu uzyskanie efektu realizmu tego, co się dzieje. Dźwięk przestrzenny od dawna jest standardem w filmach, a w ostatnich latach funkcja brzmienia 3D staje się coraz bardziej powszechna w grach i utworach muzycznych.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

 

Deklarowana żywotność baterii słuchawek (patrz wyżej) przy słuchaniu muzyki na jednym naładowaniu akumulatora lub komplecie baterii.

Z reguły w specyfikacji podawany jest pewien średni czas pracy w trybie słuchania muzyki, dla standardowych warunków; w praktyce będzie to zależeć od intensywności użytkowania, poziomu głośności i innych parametrów pracy, a w modelach z wymiennymi bateriami również od jakości ogniw zasilających. Niemniej jednak, na podstawie deklarowanego czasu można dość wiarygodnie ocenić czas pracy wybranych słuchawek i porównać je z innymi modelami. Jeśli chodzi o konkretne wartości, stosunkowo „krótkotrwałe” urządzenia mają autonomię do 8 godzin, wskaźnik 8 – 12 godzin można nazwać całkiem dobrym, 12 – 20 godzin – bardzo dobrym, a w najbardziej długogrających słuchawkach czas pracy może przekroczyć 20 godzin.

Wśród zawartości zestawu warto wyróżnić wkładki silikonowe i poliuretanowe, aktualne dla słuchawek dokanałowych, wkładki do dodatkowego unieruchomienia oraz zauszniki dla lepszego dopasowania do uszu, wymienne nauszniki, dodatkowy kabel, dongle, adapter samolotowy , walizka/futerał i stacja dokująca. Są też inne akcesoria. Więcej szczegółów na ich temat:

- Wkładki silikonowe. Wymienne wkładki silikonowe stosowane w słuchawkach dokanałowych. Zwykle do zestawu dołączonych jest kilka wkładek o różnych rozmiarach, co pozwala dopasować słuchawki do konkretnego użytkownika. Praktyczne zalety silikonu to miękkość, trwałość, ogólny komfort i jednocześnie niski koszt.

- Wkładki z pianki poliuretanowej. Wymienne wkładki do słuchawek dokanałowych wykonane z pianki poliuretanowej. Materiał ten jest nieco droższy od silikonu, wymaga regularnego czyszczenia i ma krótszą trwałość - w tym ze względu na odkształcenia przy zużyciu. Z drugiej strony poliuretan jest idealny z akustycznego punktu widzenia, to właśnie te wkładki uważane są za najlepszy wybór dla miłośników słuchawek dokanałowych o wysokiej jakości dźwięku.

- Za...czepy na uszy. Odpinane urządzenia dodatkowo zabezpieczają każdą słuchawkę przy uchu. Warto pamiętać, że takich urządzeń nie należy mylić z mocowaniami zausznymi (patrz powyżej). Główna różnica polega na tym, że zaczepy są używane wyłącznie w niektórych modelach słuchawek dokanałowych i dousznych jako opcja dodatkowa. Innymi słowy, takie słuchawki można nosić bez zaczepu, podczas gdy mocowanie zauszne jest zwykle nieodpinane i zasadniczo nie można bez niego się obejść.

- Wkładki z dodatkowym mocowaniem. Dodatkowe wkładki dla ściślejszego dopasowania słuchawek dousznych. Służą do lepszego mocowania słuchawek przy uprawianiu sportu lub zapewnienia dodatkowej głośności użytkownikom z dużą małżowiną uszną.

- Etui (futerał)/pokrowiec. Pokrowiec do przechowywania i przenoszenia słuchawek. Pokrowce to najczęściej miękkie futerały z tkaniny, chroniące słuchawki głównie przed zabrudzeniem i zajmujące minimum miejsca. Etui są wykonane z materiałów twardych, są trochę bardziej masywne, ale dobrze chronią przed wstrząsami, naciskiem i kontaktem z ostrymi przedmiotami. W każdym razie etui lub pokrowiec z zestawu jest optymalne dla słuchawek i jest wygodniejsze niż improwizowana osłona ochronna.

- Etui ładujące. Etui - futerał wykonany z twardego materiału - jednocześnie pełniące rolę ładowarki. Funkcja ta jest bardzo popularna w modelach true wireless (patrz „Typ kabla”). Etui ładujące ma zwykle własny akumulator, a słuchawki są ładowane z tego akumulatora; ta konstrukcja zapewnia dodatkową wygodę pod kilkoma względami na raz. Po pierwsze, w rzeczywistości etui pełni również funkcję power banku - autonomicznego źródła zasilania; pojemność takiego „power banku” może być różna, ale zwykle wystarcza na kilka pełnych naładowań słuchawek (więcej szczegółów w rozdziale „Pojemność etui”). Po drugie, możliwość ładowania słuchawek bezpośrednio w etui zmniejsza ryzyko ich zgubienia. Po trzecie, sama procedura takiego ładowania jest dość wygodna - wystarczy podłączyć kabel do etui.

- Stacja dokująca. Stacjonarna podstawka z możliwością umieszczenia słuchawek dla ich ładowania. Stacje dokujące są często używane do przesyłania ścieżki dźwiękowej do słuchawek - są one podłączane bezpośrednio do źródła dźwięku za pomocą kabla, a dźwięk jest przesyłany do uszu bezprzewodowo w określonym promieniu działania.

- Klips do noszenia. Klips służy do mocowania przewodu na kieszeni, kołnierzu, klapie ubrania itp. Zapewnia dodatkową wygodę: dzięki klipsowi przewód nie zwisa, zmniejsza prawdopodobieństwo dotknięcia go podczas nieostrożnego ruchu lub zaczepienia o otaczający obiekt. - Dodatkowy kabel. Dodatkowy kabel, dostarczany oprócz głównego, może mieć różne cechy i specjalizacje. Tak więc kable z zestawu mogą różnić się długością, rodzajem wtyczki, rodzajem przewodu, wyposażeniem dodatkowym (mikrofon, regulator głośności) itp. Te szczegóły w każdym przypadku należy wyjaśniać osobno. Tutaj zauważmy, że prawie wszystkie słuchawki z takim wyposażeniem mają odpinany kabel (sensowne jest uzupełnienie nieodpinanego przewodu tylko przedłużaczem i jest to osobne akcesorium - patrz poniżej).

- Przedłużacz. Rodzaj dodatkowego kabla, którego celem jest wyłącznie zwiększenie całkowitej długości przewodu. Dzięki przedłużaczowi można dostosować słuchawki do sytuacji: na przykład „przedłużyć” kabel, jeśli chce się przełączyć się z laptopa na telewizor lub stacjonarny system audio.

- Adapter samolotowy. Specjalistyczny adapter do użytku ze słuchawkami w systemach rozrywki współczesnych samolotów. W takich systemach stosuje się specjalny sposób podłączania słuchawek - przez dwa złącza 3.5 mm (przy czym chodzi o klasyczne słuchawki bez mikrofonu). Modele z tradycyjnym pojedynczym złączem 3.5 mm można podłączyć do tego wyjścia tylko za pomocą adaptera; takie adaptery mogą być oryginalnie zawarte w zestawie.

- Wiatroodporny mikrofon. Przyrządy w postaci gumy piankowej lub „kudłatej” nakładki na kapsułę mikrofonu słuchawek. Odcinają niepotrzebne szumy otoczenia i minimalizują wpływ bezpośredniego działania prądów powietrza na mikrofon, które mogą powodować zakłócenia w transmisji mowy.

- Klucz sprzętowy. Klucz sprzętowy służy do uproszczenia podłączenia słuchawek bezprzewodowych do innych urządzeń. W rzeczywistości jest to nadajnik radiowy (rzadziej nadajnik Bluetooth), który bezdotykowo transmituje dźwięk do słuchawek z podłączonego urządzenia.

Ta lista nie jest wyczerpująca i zestaw może zawierać inne elementy opcjonalne.