Materiał absorbera
Materiał, z którego wykonany jest absorber to warstwa pochłaniająca energię słoneczną. Jest to główna część robocza kolektora, ogólne właściwości robocze urządzenia w dużej mierze zależą od jego konstrukcji.
W większości nowoczesnych modeli, niezależnie od typu, absorber wykonany jest z miedzi ze specjalną powłoką. Metal ten ma wysoką przewodność cieplną, dzięki czemu skutecznie przenosi ciepło do chłodziwa. Powłokę stosuje się w celu poprawy absorpcji światła słonecznego, zmniejszenia jego odbicia i odpowiednio osiągnięcia dobrych wskaźników wydajności.
Inną opcją spotykaną w kolektorach słonecznych jest aluminium. Kosztuje trochę mniej niż miedź, waży mniej, ale jest gorszy pod względem przewodności cieplnej i wydajności.
Współczynnik absorpcji absorbera α
Współczynnik pochłaniania absorbera zastosowanego w konstrukcji kolektora.
Całkowita sprawność powłoki pochłaniającej, a w konsekwencji sprawność urządzenia jako całości zależy bezpośrednio od tego parametru. Współczynnik pochłaniania opisuje, ile energii słonecznej docierającej do absorbera jest przez niego pochłaniane i przekazywane do chłodziwa (zwykle z pewnymi stratami, ale w tym przypadku można je pominąć). Idealnie liczba ta powinna osiągnąć 100%, ale aby to osiągnąć, jeśli to możliwe, jest to niezwykle trudne i nieuzasadnione koszty. Dlatego współczynnik absorpcji jest zwykle nieco niższy - około 95%; jest to więcej niż wystarczające do wydajnej pracy kolektora. Reszta energii jest odbijana jako promieniowanie; więcej szczegółów patrz „Współczynnik. promieniowanie absorbera ε ”. W tym miejscu zauważamy, że przy projektowaniu kolektorów rurowych często stosuje się kolby ze specjalną powłoką wewnętrzną, która zwraca odbite promienie do absorbera i zwiększa rzeczywisty współczynnik pochłaniania.
Współczynnik promieniowania absorbera ε
Emisyjność absorbera (powłoki absorbującej) zastosowanej w konstrukcji kolektora.
Parametr ten opisuje, jaka część energii padającej na powłokę pochłaniającą jest odbijana z powrotem. Przypomnijmy, że zadaniem absorbera jest maksymalne pochłanianie spadającej na niego energii słonecznej; w związku z tym idealnie powinno zachowywać się jak „całkowicie czarne ciało” i w ogóle niczego nie odzwierciedlać. Ale osiągnięcie takich cech jest niezwykle trudne i kosztowne, więc część energii promieniowania nieuchronnie odbija się od absorbera. Wskaźnik ten we współczesnych kolektorach słonecznych jest niezwykle mały – rzadko przekracza 5%; dodatkowo zewnętrzne bańki szklane mogą mieć wewnątrz specjalną powłokę selektywną, która odbija część promieni odbitych i zmniejsza rzeczywistą emisyjność całego systemu.
