Porównanie Thermor VM 75 S4CM vs Atlantic Steatite Cube 075 S4CM

Standardowy sposób montażu podgrzewacza wody.

Wybór według tego parametru zależy przede wszystkim od tego, ile wolnego miejsca jest dostępne do zainstalowania urządzenia i jaki kształt ma ta przestrzeń. Dlatego, gdy jest dużo miejsca (na przykład do dyspozycji użytkownika jest cała ściana w kotłowni domu prywatnego), parametr ten można zignorować. Lecz w ciasnych warunkach każda metoda instalacji będzie miała swoje niuanse.

— Pionowy. Urządzenia pionowe o wydłużonej wysokości. Ten wariant dobrze nadaje się do wąskich, ograniczonych przestrzeni - na przykład łazienki w małym mieszkaniu w mieście.

— Poziomy. Poziomy układ mniej sprawdza się w ciasnych przestrzeniach niż pionowy, lecz w niektórych warunkach właśnie on może się okazać najbardziej optymalny - na przykład, jeśli miejsce na urządzenie wygląda jak niska pozioma wnęka. Zwracamy również uwagę, że w tej konstrukcji produkowanych jest wiele przepływowych podgrzewaczy wody (patrz „Rodzaj”) - nie zajmują one dużo miejsca, a orientacja pozioma jest uważana za najbardziej optymalną dla takich urządzeń z wielu powodów.

— Wolnostojący. Modele montowane na podłodze (w przeciwieństwie do wszystkich opisanych powyżej wariantów montażu ściennego). Główną zaletą takiego montażu jest prostota: nie ma potrzeby wiercenia ścian i przygotowywania innych specjalnych opraw, na podłodze jest wystarc...zająco dużo wolnego miejsca. Ponadto ograniczenia wagowe nie są tak krytyczne w przypadku wolnostojących podgrzewaczy wody, a tę metodę można zastosować nawet w przypadku najpotężniejszych, pojemnych i odpowiednio dużych modeli. Z drugiej strony wolna przestrzeń na podłodze nie jest zawsze dostępna, a ta metoda montażu nie jest odpowiednia dla ciasnych warunków.

— Uniwersalny (podwieszany). Urządzenia, które można ustawić w dowolnej pozycji - zarówno poziomej, jak i pionowej (szczegóły powyżej). Zaleta tego wariantu jest oczywista: użytkownik może wybrać sposób montażu według własnego uznania, w zależności od sytuacji.

Parametr ten charakteryzuje efektywność zużycia energii elektrycznej przez podgrzewacz wody. Klasy oznaczone są literami łacińskimi od A do G ( A, B, C, D), gdzie A to najbardziej energooszczędne urządzenie.

Energia elektryczna pobierana przez podgrzewacz podczas pracy.

Parametr ten ma kluczowe znaczenie dla modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”): pobór mocy w nich faktycznie odpowiada mocy elementu grzejnego i odpowiednio użytecznej mocy cieplnej całego urządzenia. Ogólna wydajność i sprawność podgrzewacza wody zależy bezpośrednio od użytecznej mocy. W związku z tym modele o wysokiej wydajności nieuchronnie mają wysokie zużycie. Jednocześnie zwracamy uwagę, że moc grzania jest dobrana przez projektantów w taki sposób, aby zagwarantować wymaganą wydajność i temperaturę wody. Dlatego wybierając urządzenie pod kątem wydajności, należy przede wszystkim zwracać uwagę na wydajność i temperaturę. Przy podłączaniu należy wziąć pod uwagę moc: na przykład, jeśli model 230 V (patrz „Zasilanie”) zużywa więcej niż 3,5 kW, z reguły nie można go podłączyć do zwykłego gniazdka - wymagane jest podłączenie zgodnie ze specjalnymi zasadami. A najbardziej wydajne i „żarłoczne” modele - 10 kW lub więcej - są podłączane tylko do sieci trójfazowych.

Pobór mocy ma również podobne znaczenie w przypadku kotłów kombinowanych - pod warunkiem, że podgrzewacz elektryczny w nich jest dodatkowym źródłem ciepła. W przypadku modeli gazowych i pośrednich parametr ten opisuje pobór mocy przez obwody sterujące i inne pomocnicze elementy konstrukcyjne; ten pobór mocy jest zwykle bardzo niski - rzędu kilkudziesięciu watów, rzadziej do 1,5 kW.

Straty ciepła powstające w podgrzewaczu akumulacyjnym na skutek niedoskonałej izolacji termicznej zbiornika.

Żaden materiał izolacyjny, nawet najwyższej jakości, nie jest w stanie całkowicie zapobiec ucieczce ciepła na zewnątrz. W tym punkcie podaje się ilość ciepła, która „przecieka” przez izolację termiczną kotła w ciągu dnia; aby utrzymać temperaturę, przeciek musi być skompensowany przez dodatkowe podgrzewana, nawet jeśli woda nie jest zużywana. Czyli z praktycznego punktu widzenia straty ciepła to ilość energii, którą podgrzewacz zużywa wyłącznie na utrzymanie temperatury wody wewnątrz. W związku z tym, im niższy jest wskaźnik ten, tym skuteczniejsza jest izolacja termiczna i bardziej ekonomiczne urządzenie pod względem zużycia energii. Z drugiej strony zmniejszenie strat ciepła nieuchronnie wpływa co najmniej na koszt, a często także na wielkość i wagę podgrzewacza.

Należy pamiętać, że parametr ten jest podawany dla warunków standardowych: w pełni napełniony zbiornik, podgrzany do temperatury roboczej, zerowy przepływ wody i określona temperatura powietrza na zewnątrz (zwykle około 20 °C). W innych warunkach rzeczywisty poziom strat ciepła może różnić się od deklarowanego w jednym lub drugim kierunku. Niemniej jednak, zgodnie z tą charakterystyką, całkiem możliwe jest bezpośrednie porównywanie różnych modeli: mniejsze straty ciepła deklarowane przez producenta będą również oznaczać w praktyce bardziej ekonomiczne zużycie energii.

— Emalia. Podobnie jak plastik, emalia jest neutralna chemicznie i nie wpływa na smak i zapach wody, a jednocześnie jest uważana za mocniejszą i trwalszą. Teoretycznie materiał ten jest podatny na pojawianie się mikropęknięć, m.in. z powodu różnic temperatur (co ostatecznie prowadzi do kontaktu wody z metalem i korozji). Jednak w praktyce w bojlerach najczęściej stosuje się emalie wysokogatunkowe żaroodporne, które mają taki sam współczynnik rozszerzalności cieplnej jak materiał zbiornika i ulegają uszkodzeniu tylko w przypadku naruszenia warunków eksploatacji (lub silnych uderzeń). Tak więc wspomniana wada jest typowa głównie dla najtańszych modeli o odpowiedniej jakości materiałów.

— Stal nierdzewna. Ze względu na swoją wysoką wytrzymałość stal nierdzewna jest obecnie uważana za najbardziej niezawodny i trwały materiał. W przeciwieństwie do emaliowanych, takie zbiorniki absolutnie nie boją się zmian temperatury, a także normalnie tolerują wstrząsy i uderzenia, w tym te o podwyższonej intensywności. Z drugiej strony stal jest znacznie droższa niż emalia. Jednocześnie w przypadku takich zbiorników nie wyklucza się prawdopodobieństwa korozji - szczególnie w przypadku tanich urządzeń, w których stosowane są przestarzałe technologie spawania, a materiał szwów może różnić się od materiału zbiornika. Aby wyeliminować to zjawisko, konieczna jest ochrona katodowa, co dodatkowo wpływa na koszt.

—...Szkło ceramiczne. Materiał pod wieloma względami jest podobny do opisanej powyżej emalii. Z jednej strony szkło ceramiczne nie reaguje z wodą, nie wpływa na jej smak i właściwości, a także jest uważana za dość niezawodną. Z drugiej strony materiał ten jest bardziej kruchy i podatny na pojawianie się mikropęknięć i utratę swoich właściwości - zarówno przy zużyciu, jak i przy silnym nagrzewaniu. Z tego powodu takie podgrzewacze wody mają zwykle zalecaną granicę temperatury 60 °C.

— Plastik. Plastik jest odporny chemicznie, nie koroduje i prawie nie wpływa na skład wody, ponadto jest niedrogi. Główną wadą powłoki z tworzywa sztucznego jest kruchość.

— Miedź. Miedziana powłoka jest stosowana wyłącznie w przepływowych podgrzewaczach wody (patrz „Rodzaj”); a dokładniej w takich urządzeniach cały zbiornik jest zwykle wykonany z miedzi. Materiał ten nie nadaje się do zbiornika akumulacyjnego: miedź jest zbyt ciężka, ponadto ma działanie korozyjne na niektóre materiały (aluminium, żeliwo) ze względu na swoje właściwości elektrochemiczne, nawet jeśli te materiały są używane na zewnątrz urządzenia lub w innych częściach sieci wodociągowej. Jednak w przypadku małego zbiornika punkty te są niewidoczne, podczas gdy miedź doskonale znosi ściskanie i rozciąganie w ekstremalnych temperaturach.

— Stop tytanowo-kobaltowy. Specjalny stop, który charakteryzuje się najwyższą wytrzymałością i odpornością na korozję, lecz jednocześnie jest bardzo drogi. Występuje niezwykle rzadko, wyłącznie w podgrzewaczach najwyższej klasy.

Czas nagrzewania akumulacyjnego podgrzewacza wody (patrz „Rodzaj”) całkowicie wypełnionego zimną wodą do temperatury roboczej.

Warto pamiętać, że ta cecha nie jest w 100% dokładna. Producenci zwykle podają czas nagrzewania dla określonych warunków: w pełni napełniony zbiornik, maksymalna intensywność ogrzewania, wzrost temperatury (∆t) o określoną liczbę stopni. W praktyce czas nagrzewania może się różnić, zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku. Na przykład, jeśli dla urządzenia zadeklarowano 20 minutowy czas nagrzewania przy ∆t = 50 °C, to podczas nagrzewania wody z 15 °C do 60 °C czas ten będzie krótszy (∆t = 45 °C) . Niemniej jednak wskaźnik ten pozwala ocenić ogólną wydajność bojlera, a przy równych ∆t i pojemnościach pod względem czasu nagrzewania można porównywać różne modele.

Bezpieczeństwo podgrzewaczy wody można zapewnić za pomocą funkcji takich jak ochrona przed przegrzaniem, ochrona przed zamarzaniem , ochrona przed włączeniem bez wody , ochrona przed przepięciem , zabezpieczenie elektryczne (RCD) , antylegionella , kontrola gazu i czujnik ciągu. Bardziej szczegółowy opis każdej z odmian:

- Ochrona przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa podgrzewacza wody, który automatycznie odcina dopływ prądu lub gazu (w zależności od typu) po osiągnięciu przez element grzejny temperatury krytycznej. Pozwala to uniknąć przegrzania i związanych z tym problemów, od awarii grzałki do pożaru.

- Ochrona przed zamarzaniem. Funkcja zapobiegająca zamarzaniu wody w obwodach, zbiorniku i/lub wymienniku ciepła podgrzewacza wody. Przyda się, gdy urządzenie jest zainstalowane w pomieszczeniu o niskiej temperaturze i pracuje z długimi przerwami. Zamarznięta woda rozszerza się, co może uszkodzić urządzenie; aby tego uniknąć, ochrona przed zamarzaniem monitoruje temperaturę wody w urządzeniu i włącza ogrzewanie, gdy temperatura ta spadnie do krytycznego poziomu.

- Ochrona przed włączeniem bez wody. System bezpieczeństwa, który uniemożliwia włączenie nagrzewacza "n...a sucho", czyli bez wody w nim. Ponieważ przy takim włączeniu element grzejny nie przekazuje ciepła do wody - bardzo szybko się nagrzewa i w krótkim czasie osiąga wysoką temperaturę, co może doprowadzić do uszkodzenia elementu grzejnego, a nawet pożaru. Obecność zabezpieczenia przed włączeniem bez wody pozwala uniknąć tak nieprzyjemnych konsekwencji.

- Ochrona przed wysokim napięciem. System ochrony nagrzewacza przed przepięciami. W takie zabezpieczenie są zwykle wyposażone modele z sterowaniem elektronicznym (patrz Sterowanie), ponieważ to właśnie elektronika sterująca jest najbardziej wrażliwa na problemy z zasilaniem. Należy pamiętać, że możliwości takich systemów są znacznie skromniejsze niż możliwości wyspecjalizowanych stabilizatorów lub systemów ochronnych: „wypełnienie” podgrzewacza wody jest w stanie wygładzić stosunkowo słabe skoki napięcia, lecz w przypadku poważnych awarii, ono najprawdopodobniej po prostu wyłączy urządzenie, aby uniknąć uszkodzenia. Niemniej jednak, funkcja zawsze nie będzie zbędną; chyba że w sieciach bardzo niestabilnych, podatnych na częste wahania, taki nagrzewacz może wymagać zewnętrznego stabilizatora.

- Zabezpieczenie elektryczne (RCD). RCD wbudowane bezpośrednio w nagrzewacz jest wyłącznikiem różnicowoprądowym. Takie urządzenie ma przede wszystkim chronić ludzi przed porażeniem prądem – np. w przypadku uszkodzenia izolacji i wycieku prądu do korpusu lub wody. Kiedy osoba wchodzi w kontakt z tą energią elektryczną, pojawia się tak zwany prąd upływowy; RCD reaguje na to i niemal natychmiast odcina zasilanie bojlera, zapobiegając porażeniu prądem.
Należy zauważyć, że takie urządzenia ochronne są standardowo instalowane bezpośrednio w rozdzielnicach; jednak obecność RCD w podgrzewaczu wody daje dodatkową gwarancję. Reczą powszechną jest, że takie wyposażenie znajduje się głównie w modelach elektrycznych.

- Ochrona przed nadciśnieniem. System bezpieczeństwa, zapobiegający krytycznemu wzrostowi ciśnienia wody w nagrzewaczu. Zazwyczaj ochrona ta bazuje na zaworze bezpieczeństwa, który otwiera się po osiągnięciu określonego poziomu ciśnienia i odprowadza nadmiar wody, zapobiegając uszkodzeniu podgrzewacza.

- Kontrola gazu. System bezpieczeństwa dla nagrzewaczy gazowych, automatycznie odcinający dopływ gazu w przypadku zgaśnięcia płomienia palnika. Pozwala to uniknąć napełniania pomieszczenia gazem i ewentualnych nieprzyjemnych, a nawet tragicznych konsekwencji. Po uruchomieniu zabezpieczenia konieczne jest ręczne ponowne uruchomienie dopływu gazu.

- Czujnik ciągu. Czujnik monitorujący obecność ciągu w kominie gazowego podgrzewacza wody. Funkcja ta jest szczególnie ważna w przypadku modeli z otwartymi komorami spalania: w przypadku braku ciągu produkty spalania wypełnią pomieszczenie, w którym znajduje się nagrzewacz. A to z kolei może prowadzić do pogorszenia samopoczucia ludzi, problemów zdrowotnych, a nawet śmierci. Aby uniknąć takich konsekwencji, czujnik ten odcina dopływ gazu, gdy wykryje problem z ciągiem i ukaże ostrzeżenie o problemie. Jednak takie wyposażenie może również występować w poszczególnych modelach z zamkniętymi komorami spalania - w nich czujnik ciągu pełni głównie funkcję diagnostyczną, pozwalającą określić, co przeszkadza w normalnej pracy palnika.

- Antylegionella. Funkcja zapobiegająca rozwojowi bakterii chorobotwórczych w zbiorniku i obwodach podgrzewacza wody. Niektóre rodzaje takich bakterii są zdolne do życia i namnażania się w dość gorącej wodzie - do 60 °C. Aby temu zapobiec, system antylegionella monitoruje temperaturę wody w zbiorniku i okresowo podnosi ją do poziomu około 65 °C. Konkretne zasady działania takich systemów mogą być różne: np. jedne pracują według ściśle zadanego harmonogramu (np. raz na dwa tygodnie), inne włączają dodatkowe nagrzewanie tylko wtedy, gdy przez jakiś czas (np. miesiąc) woda nie była podgrzewana do dostatecznie wysokich temperatur. Tak czy inaczej, funkcja antylegionella przyczynia się do wzrostu poziomu higieny w każdym przypadku.

Kierunek, z którego rury są podłączane do podgrzewacza. Wybór według tego parametru zależy przede wszystkim od charakterystyki miejsca, w którym planowane jest ustawienie urządzenia. Należy zwrócić uwagę, że w modelach uniwersalnych (patrz „Montaż”) miejsce podłączenia rur zależy od sposobu montażu, podczas gdy konkretne warianty w różnych modelach mogą się różnić, w każdym przypadku należy to doprecyzować osobno.

Deklarowany przez producenta okres gwarancji na zbiornik akumulacyjny podgrzewacza (patrz „Rodzaj”).

Parametr ten jest ważny ze względu na fakt, że zbiornik jest najtrudniejszym elementem pod względem serwisowym: pozostałe części podgrzewacza wody są stosunkowo łatwe do naprawy i wymiany, a w przypadku problemów ze zbiornikiem, często łatwiej jest wymienić cały bojler. W najbardziej zaawansowanych modelach gwarancja na zbiornik może wynosić 10 lat lub więcej.