Porównanie Roda Aqua INOX 30 HM vs Fagor RB 30 ECO

Standardowy sposób montażu podgrzewacza wody.

Wybór według tego parametru zależy przede wszystkim od tego, ile wolnego miejsca jest dostępne do zainstalowania urządzenia i jaki kształt ma ta przestrzeń. Dlatego, gdy jest dużo miejsca (na przykład do dyspozycji użytkownika jest cała ściana w kotłowni domu prywatnego), parametr ten można zignorować. Lecz w ciasnych warunkach każda metoda instalacji będzie miała swoje niuanse.

— Pionowy. Urządzenia pionowe o wydłużonej wysokości. Ten wariant dobrze nadaje się do wąskich, ograniczonych przestrzeni - na przykład łazienki w małym mieszkaniu w mieście.

— Poziomy. Poziomy układ mniej sprawdza się w ciasnych przestrzeniach niż pionowy, lecz w niektórych warunkach właśnie on może się okazać najbardziej optymalny - na przykład, jeśli miejsce na urządzenie wygląda jak niska pozioma wnęka. Zwracamy również uwagę, że w tej konstrukcji produkowanych jest wiele przepływowych podgrzewaczy wody (patrz „Rodzaj”) - nie zajmują one dużo miejsca, a orientacja pozioma jest uważana za najbardziej optymalną dla takich urządzeń z wielu powodów.

— Wolnostojący. Modele montowane na podłodze (w przeciwieństwie do wszystkich opisanych powyżej wariantów montażu ściennego). Główną zaletą takiego montażu jest prostota: nie ma potrzeby wiercenia ścian i przygotowywania innych specjalnych opraw, na podłodze jest wystarc...zająco dużo wolnego miejsca. Ponadto ograniczenia wagowe nie są tak krytyczne w przypadku wolnostojących podgrzewaczy wody, a tę metodę można zastosować nawet w przypadku najpotężniejszych, pojemnych i odpowiednio dużych modeli. Z drugiej strony wolna przestrzeń na podłodze nie jest zawsze dostępna, a ta metoda montażu nie jest odpowiednia dla ciasnych warunków.

— Uniwersalny (podwieszany). Urządzenia, które można ustawić w dowolnej pozycji - zarówno poziomej, jak i pionowej (szczegóły powyżej). Zaleta tego wariantu jest oczywista: użytkownik może wybrać sposób montażu według własnego uznania, w zależności od sytuacji.

Kształt obudowy podgrzewacza wody.

Uważa się, że tradycyjne warianty kształtów są następujące: cylindryczny i prostokątny, jednak obecnie występują bardziej specyficzne odmiany - płaskie obudowy, wąskie cylindryczne urządzenia. Oto cechy szczególne każdego wariantu:

- Cylindryczny. Ten kształt jest w rzeczywistości tradycyjny dla akumulacyjnych podgrzewaczy wody. Wynika to z faktu, że przy tej samej pojemności całkowitej, na zbiornik cylindryczny potrzeba mniej materiału niż na przykład na prostokątny; a w produkcji takie zbiorniki są proste i tanie, co pozwala na zastosowanie ich w bojlerach o dowolnej kategorii cenowej. Wady tego kształtu to przede wszystkim pewna nieporęczność w porównaniu z innymi odmianami.

- Prostokątny. Obudowa jest prostokątna, z wyraźnymi krawędziami przednimi i bocznymi; rogi mogą być ostro zarysowane lub zaokrąglone. Jest to tradycyjny kształt dla przepływowych podgrzewaczy wody, głównie gazowych, jednak możne też występować w dość dużej liczbie modeli akumulacyjnych. W związku z tym, cechy szczególne prostokątnej obudowy będą różne - w zależności od rodzaju podgrzewacza. Tak więc, w modelach przepływowych „prostokąt” jest po prostu jednym z najwygodniejszych wariantów pod względem ogólnej kompozycji. Lecz w bojlerach taki kształt różni się od płaskiego (patrz poniżej) tylko nieco...większą grubością, a w niektórych przypadkach wyraźnymi rogami.

- Płaski. Wariant spotykany głównie w elektrycznych podgrzewaczach akumulacyjnych. Takie urządzenia wyglądają tak, jakby klasyczna cylindryczna obudowa została spłaszczona z tyłu i z przodu, zmniejszywszy jej grubość poprzez zwiększenie szerokości (a czasem wysokości). Tak więc, taki bojler nie wystaje tak bardzo przed ścianę, jak cylindryczny; w niektórych przypadkach może to mieć kluczowe znaczenie - na przykład w przypadku instalacji w toalecie, gdzie urządzenie cylindryczne wisiałoby nad toaletą, powodując dyskomfort.

- Wąski. Odmiana obudów cylindrycznych, charakteryzująca się zmniejszoną średnicą. Innymi słowy, bojlery z tej kategorii są również okrągłe, jednak przy tej samej pojemności mają zauważalnie mniejszą szerokość i grubość niż tradycyjne cylindryczne. Może to być bardzo przydatne w ograniczonych przestrzeniach; należy jednak pamiętać, że ceną za zmniejszenie średnicy jest zwiększenie wysokości.

Energia elektryczna pobierana przez podgrzewacz podczas pracy.

Parametr ten ma kluczowe znaczenie dla modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”): pobór mocy w nich faktycznie odpowiada mocy elementu grzejnego i odpowiednio użytecznej mocy cieplnej całego urządzenia. Ogólna wydajność i sprawność podgrzewacza wody zależy bezpośrednio od użytecznej mocy. W związku z tym modele o wysokiej wydajności nieuchronnie mają wysokie zużycie. Jednocześnie zwracamy uwagę, że moc grzania jest dobrana przez projektantów w taki sposób, aby zagwarantować wymaganą wydajność i temperaturę wody. Dlatego wybierając urządzenie pod kątem wydajności, należy przede wszystkim zwracać uwagę na wydajność i temperaturę. Przy podłączaniu należy wziąć pod uwagę moc: na przykład, jeśli model 230 V (patrz „Zasilanie”) zużywa więcej niż 3,5 kW, z reguły nie można go podłączyć do zwykłego gniazdka - wymagane jest podłączenie zgodnie ze specjalnymi zasadami. A najbardziej wydajne i „żarłoczne” modele - 10 kW lub więcej - są podłączane tylko do sieci trójfazowych.

Pobór mocy ma również podobne znaczenie w przypadku kotłów kombinowanych - pod warunkiem, że podgrzewacz elektryczny w nich jest dodatkowym źródłem ciepła. W przypadku modeli gazowych i pośrednich parametr ten opisuje pobór mocy przez obwody sterujące i inne pomocnicze elementy konstrukcyjne; ten pobór mocy jest zwykle bardzo niski - rzędu kilkudziesięciu watów, rzadziej do 1,5 kW.

Maksymalna temperatura wody zapewniana przez urządzenie. Za standardową temperaturę ciepłej wody w systemie zaopatrzenia w wodę uważa się 60 C, a ta wartość to w rzeczywistości minimum dla nowoczesnych podgrzewaczy wody: modele o skromniejszych wskaźnikach (zwykle od 40 °C) występują niezwykle rzadko. Natomiast wyższe wartości można spotkać znacznie częściej: na przykład bardzo popularne są podgrzewacze wody o temperaturze 75 °C i 80 °C, a w najmocniejszych pod tym względem modelach temperatura może osiągać nawet 95 °C, a nawet więcej.

Z jednej strony do mocnego nagrzania potrzebne są odpowiednie moce (co jest szczególnie widoczne w przypadku przepływowych podgrzewaczy elektrycznych). Z drugiej strony, im wyższa temperatura ciepłej wody, tym mniej potrzeba jej do komfortowej temperatury wylotowej po zmieszaniu z zimną wodą; zmniejsza to zużycie ogrzanej wody, co jest szczególnie ważne w przypadku kotłów akumulacyjnych. Ponadto wiele modeli posiada własny termostat (patrz „Funkcje”).

Należy również pamiętać, że ogrzewanie do wartości roboczych może przewidywać różne Δt (stopień zmiany temperatury) - w zależności od początkowej temperatury zimnej wody. Rzeczywista wydajność podgrzewacza zależy bezpośrednio od Δt; Zostało to opisane bardziej szczegółowo poniżej, w punktach poświęconych wydajności przy różnych Δt.

— Emalia. Podobnie jak plastik, emalia jest neutralna chemicznie i nie wpływa na smak i zapach wody, a jednocześnie jest uważana za mocniejszą i trwalszą. Teoretycznie materiał ten jest podatny na pojawianie się mikropęknięć, m.in. z powodu różnic temperatur (co ostatecznie prowadzi do kontaktu wody z metalem i korozji). Jednak w praktyce w bojlerach najczęściej stosuje się emalie wysokogatunkowe żaroodporne, które mają taki sam współczynnik rozszerzalności cieplnej jak materiał zbiornika i ulegają uszkodzeniu tylko w przypadku naruszenia warunków eksploatacji (lub silnych uderzeń). Tak więc wspomniana wada jest typowa głównie dla najtańszych modeli o odpowiedniej jakości materiałów.

— Stal nierdzewna. Ze względu na swoją wysoką wytrzymałość stal nierdzewna jest obecnie uważana za najbardziej niezawodny i trwały materiał. W przeciwieństwie do emaliowanych, takie zbiorniki absolutnie nie boją się zmian temperatury, a także normalnie tolerują wstrząsy i uderzenia, w tym te o podwyższonej intensywności. Z drugiej strony stal jest znacznie droższa niż emalia. Jednocześnie w przypadku takich zbiorników nie wyklucza się prawdopodobieństwa korozji - szczególnie w przypadku tanich urządzeń, w których stosowane są przestarzałe technologie spawania, a materiał szwów może różnić się od materiału zbiornika. Aby wyeliminować to zjawisko, konieczna jest ochrona katodowa, co dodatkowo wpływa na koszt.

—...Szkło ceramiczne. Materiał pod wieloma względami jest podobny do opisanej powyżej emalii. Z jednej strony szkło ceramiczne nie reaguje z wodą, nie wpływa na jej smak i właściwości, a także jest uważana za dość niezawodną. Z drugiej strony materiał ten jest bardziej kruchy i podatny na pojawianie się mikropęknięć i utratę swoich właściwości - zarówno przy zużyciu, jak i przy silnym nagrzewaniu. Z tego powodu takie podgrzewacze wody mają zwykle zalecaną granicę temperatury 60 °C.

— Plastik. Plastik jest odporny chemicznie, nie koroduje i prawie nie wpływa na skład wody, ponadto jest niedrogi. Główną wadą powłoki z tworzywa sztucznego jest kruchość.

— Miedź. Miedziana powłoka jest stosowana wyłącznie w przepływowych podgrzewaczach wody (patrz „Rodzaj”); a dokładniej w takich urządzeniach cały zbiornik jest zwykle wykonany z miedzi. Materiał ten nie nadaje się do zbiornika akumulacyjnego: miedź jest zbyt ciężka, ponadto ma działanie korozyjne na niektóre materiały (aluminium, żeliwo) ze względu na swoje właściwości elektrochemiczne, nawet jeśli te materiały są używane na zewnątrz urządzenia lub w innych częściach sieci wodociągowej. Jednak w przypadku małego zbiornika punkty te są niewidoczne, podczas gdy miedź doskonale znosi ściskanie i rozciąganie w ekstremalnych temperaturach.

— Stop tytanowo-kobaltowy. Specjalny stop, który charakteryzuje się najwyższą wytrzymałością i odpornością na korozję, lecz jednocześnie jest bardzo drogi. Występuje niezwykle rzadko, wyłącznie w podgrzewaczach najwyższej klasy.

Czas nagrzewania akumulacyjnego podgrzewacza wody (patrz „Rodzaj”) całkowicie wypełnionego zimną wodą do temperatury roboczej.

Warto pamiętać, że ta cecha nie jest w 100% dokładna. Producenci zwykle podają czas nagrzewania dla określonych warunków: w pełni napełniony zbiornik, maksymalna intensywność ogrzewania, wzrost temperatury (∆t) o określoną liczbę stopni. W praktyce czas nagrzewania może się różnić, zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku. Na przykład, jeśli dla urządzenia zadeklarowano 20 minutowy czas nagrzewania przy ∆t = 50 °C, to podczas nagrzewania wody z 15 °C do 60 °C czas ten będzie krótszy (∆t = 45 °C) . Niemniej jednak wskaźnik ten pozwala ocenić ogólną wydajność bojlera, a przy równych ∆t i pojemnościach pod względem czasu nagrzewania można porównywać różne modele.

Liczba poszczególnych elementów grzejnych przewidzianych w konstrukcji podgrzewacza wody. W tym przypadku brana jest pod uwagę całkowita liczba elementów, niezależnie od tego, czy odnoszą się one do tego samego typu czy odmiennego: na przykład 2 wymienniki ciepła i 1 grzejnik są uważane za 3 elementy.

Wszystkie modele gazowe (patrz "Źródło energii") mają tylko jeden element grzewczy - to wystarcza do wydajnej pracy. W urządzeniach kombinowanych (patrz tamże), z definicji istnieje kilka elementów grzejnych (co najmniej dwa - wymiennik ciepła i elektryczny). W elektrycznych i pośrednich podgrzewaczach wody dostępne warianty mogą się różnić.

Znaczenie kilku podgrzewaczy tego samego typu polega przede wszystkim na zwiększeniu wydajności grzewczej. Na przykład w przepływowym (patrz „Rodzaj”) urządzeniu elektrycznym można w ten sposób zwiększyć długość roboczą - odległość, jaką woda przebywa wewnątrz urządzenia od wlotu do wylotu; kosztem zwiększania długości roboczej, woda jest podgrzewana dłużej. W akumulacyjnych modelach elektrycznych obecność kilku podgrzewaczy zapewnia bardziej równomierne podgrzewanie wody, a w pośrednich pozwala na pobieranie większej ilości ciepła. Dodatkowo w urządzeniach pośrednich wymienniki ciepła mogą różnić się źródłem ogrzewania: np. jeden może pracować z kotła grzewczego, drugi z kolektora słonecznego.

Zwracamy również uwagę, że duplikowanie elementów grzejnych może być również wykor...zystywane jako ochrona przed awariami: jeśli jeden z nich ulegnie awarii, wydajność ogrzewania spada, lecz urządzenie pozostaje sprawne. Jednak taka możliwość nie jest dostępna we wszystkich modelach mających kilka elementów grzejnych; jej dostępność należy ustalić osobno.

- Spirala. Spirala jest wykonana z drutu elektrycznego o wysokiej rezystancji, otoczonego cienką powłoką izolacyjną. Główne zalety takiego elementu to szybkość nagrzewania, wysoka sprawność i precyzyjna regulacja temperatury; ponadto na spirali prawie nie tworzy się kamień. A z wad - niska żywotność.

- „Mokry” element grzejny. Element grzejny (rurowy grzejnik elektryczny) to metalowa rura z nitką grzejną ułożoną pośrodku; przestrzeń pomiędzy rurką a nitką wypełniona jest materiałem izolacyjnym o dobrej przewodności cieplnej. Elementy grzejne nagrzewają się wolniej niż spirale, mają niższą sprawność i są podatne na tworzenie się kamienia; z drugiej strony ich żywotność jest znacznie większa, a elementy grzejne w ogrzewaczach przepływowych nie są tak wrażliwe na korki powietrzne.

- „Suchy” element grzejny. Rodzaj elementu grzejnego o ulepszonej konstrukcji: rura grzejna jest zamknięta w dodatkowej powłoce (najczęściej wykonana jest ona z metalu z powłoką emaliowaną na zewnątrz) i nie styka się z wodą, stąd nazwa. W szczególności zmniejsza to prawdopodobieństwo tworzenia się kamienia, co jest szczególnie ważne podczas pracy z „twardą” wodą. Ponadto wymiana takich elementów jest znacznie łatwiejsza niż wymiana elementów konwencjonalnych. Do ich wad można zaliczyć dość wysoki koszt.

- Element grzejny na podczerwień.... Rurowy grzejnik elektryczny o specjalnej konstrukcji: w postaci przezroczystej szklanej rurki, która otacza żarzącą się spiralę. Zasada działania takiego elementu różni się nieco od konwencjonalnego elementu grzejnego: znaczną część ogrzewania zapewnia promieniowanie podczerwone, które ogrzewa nie tyle wodę, ile ścianki zbiornika - a już z nich ciepło jest przenoszone do wody. W ten sposób woda jest podgrzewana nie tylko w miejscu styku z elementem grzejnym, lecz także w miejscu styku ze ściankami - co oznacza szybsze i bardziej równomierne ogrzewanie. Należy również zauważyć, że sam element grzejny na podczerwień jest zwykle „suchy”; patrz powyżej, aby zapoznać się z zaletami takiej konstrukcji. Głównymi wadami takich ogrzewaczy są ich wysoki koszt i stosunkowo krótka żywotność.

- Wymiennik ciepła. Jest stosowany w grzejnikach gazowych i pośrednich (patrz. Źródło energii). Jest to konstrukcja metalowa ogrzewana poprzez spalanie gazu (w grzejnikach gazowych) lub przechodzenie wewnątrz ogrzanego chłodziwa (w grzejnikach pośrednich). Zwykle ma prążkowany kształt; ma to na celu zapewnienie maksymalnej powierzchni kontaktu z podgrzewaną wodą, biorąc pod uwagę stosunkowo niewielkie wymiary - im większa ta powierzchnia, tym więcej ciepła oddawane jest do wody w jednostce czasu i tym wydajniej pracuje ogrzewacz.

Bezpieczeństwo podgrzewaczy wody można zapewnić za pomocą funkcji takich jak ochrona przed przegrzaniem, ochrona przed zamarzaniem , ochrona przed włączeniem bez wody , ochrona przed przepięciem , zabezpieczenie elektryczne (RCD) , antylegionella , kontrola gazu i czujnik ciągu. Bardziej szczegółowy opis każdej z odmian:

- Ochrona przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa podgrzewacza wody, który automatycznie odcina dopływ prądu lub gazu (w zależności od typu) po osiągnięciu przez element grzejny temperatury krytycznej. Pozwala to uniknąć przegrzania i związanych z tym problemów, od awarii grzałki do pożaru.

- Ochrona przed zamarzaniem. Funkcja zapobiegająca zamarzaniu wody w obwodach, zbiorniku i/lub wymienniku ciepła podgrzewacza wody. Przyda się, gdy urządzenie jest zainstalowane w pomieszczeniu o niskiej temperaturze i pracuje z długimi przerwami. Zamarznięta woda rozszerza się, co może uszkodzić urządzenie; aby tego uniknąć, ochrona przed zamarzaniem monitoruje temperaturę wody w urządzeniu i włącza ogrzewanie, gdy temperatura ta spadnie do krytycznego poziomu.

- Ochrona przed włączeniem bez wody. System bezpieczeństwa, który uniemożliwia włączenie nagrzewacza "n...a sucho", czyli bez wody w nim. Ponieważ przy takim włączeniu element grzejny nie przekazuje ciepła do wody - bardzo szybko się nagrzewa i w krótkim czasie osiąga wysoką temperaturę, co może doprowadzić do uszkodzenia elementu grzejnego, a nawet pożaru. Obecność zabezpieczenia przed włączeniem bez wody pozwala uniknąć tak nieprzyjemnych konsekwencji.

- Ochrona przed wysokim napięciem. System ochrony nagrzewacza przed przepięciami. W takie zabezpieczenie są zwykle wyposażone modele z sterowaniem elektronicznym (patrz Sterowanie), ponieważ to właśnie elektronika sterująca jest najbardziej wrażliwa na problemy z zasilaniem. Należy pamiętać, że możliwości takich systemów są znacznie skromniejsze niż możliwości wyspecjalizowanych stabilizatorów lub systemów ochronnych: „wypełnienie” podgrzewacza wody jest w stanie wygładzić stosunkowo słabe skoki napięcia, lecz w przypadku poważnych awarii, ono najprawdopodobniej po prostu wyłączy urządzenie, aby uniknąć uszkodzenia. Niemniej jednak, funkcja zawsze nie będzie zbędną; chyba że w sieciach bardzo niestabilnych, podatnych na częste wahania, taki nagrzewacz może wymagać zewnętrznego stabilizatora.

- Zabezpieczenie elektryczne (RCD). RCD wbudowane bezpośrednio w nagrzewacz jest wyłącznikiem różnicowoprądowym. Takie urządzenie ma przede wszystkim chronić ludzi przed porażeniem prądem – np. w przypadku uszkodzenia izolacji i wycieku prądu do korpusu lub wody. Kiedy osoba wchodzi w kontakt z tą energią elektryczną, pojawia się tak zwany prąd upływowy; RCD reaguje na to i niemal natychmiast odcina zasilanie bojlera, zapobiegając porażeniu prądem.
Należy zauważyć, że takie urządzenia ochronne są standardowo instalowane bezpośrednio w rozdzielnicach; jednak obecność RCD w podgrzewaczu wody daje dodatkową gwarancję. Reczą powszechną jest, że takie wyposażenie znajduje się głównie w modelach elektrycznych.

- Ochrona przed nadciśnieniem. System bezpieczeństwa, zapobiegający krytycznemu wzrostowi ciśnienia wody w nagrzewaczu. Zazwyczaj ochrona ta bazuje na zaworze bezpieczeństwa, który otwiera się po osiągnięciu określonego poziomu ciśnienia i odprowadza nadmiar wody, zapobiegając uszkodzeniu podgrzewacza.

- Kontrola gazu. System bezpieczeństwa dla nagrzewaczy gazowych, automatycznie odcinający dopływ gazu w przypadku zgaśnięcia płomienia palnika. Pozwala to uniknąć napełniania pomieszczenia gazem i ewentualnych nieprzyjemnych, a nawet tragicznych konsekwencji. Po uruchomieniu zabezpieczenia konieczne jest ręczne ponowne uruchomienie dopływu gazu.

- Czujnik ciągu. Czujnik monitorujący obecność ciągu w kominie gazowego podgrzewacza wody. Funkcja ta jest szczególnie ważna w przypadku modeli z otwartymi komorami spalania: w przypadku braku ciągu produkty spalania wypełnią pomieszczenie, w którym znajduje się nagrzewacz. A to z kolei może prowadzić do pogorszenia samopoczucia ludzi, problemów zdrowotnych, a nawet śmierci. Aby uniknąć takich konsekwencji, czujnik ten odcina dopływ gazu, gdy wykryje problem z ciągiem i ukaże ostrzeżenie o problemie. Jednak takie wyposażenie może również występować w poszczególnych modelach z zamkniętymi komorami spalania - w nich czujnik ciągu pełni głównie funkcję diagnostyczną, pozwalającą określić, co przeszkadza w normalnej pracy palnika.

- Antylegionella. Funkcja zapobiegająca rozwojowi bakterii chorobotwórczych w zbiorniku i obwodach podgrzewacza wody. Niektóre rodzaje takich bakterii są zdolne do życia i namnażania się w dość gorącej wodzie - do 60 °C. Aby temu zapobiec, system antylegionella monitoruje temperaturę wody w zbiorniku i okresowo podnosi ją do poziomu około 65 °C. Konkretne zasady działania takich systemów mogą być różne: np. jedne pracują według ściśle zadanego harmonogramu (np. raz na dwa tygodnie), inne włączają dodatkowe nagrzewanie tylko wtedy, gdy przez jakiś czas (np. miesiąc) woda nie była podgrzewana do dostatecznie wysokich temperatur. Tak czy inaczej, funkcja antylegionella przyczynia się do wzrostu poziomu higieny w każdym przypadku.