Porównanie SanDisk Extreme Pro V30 A1 microSD UHS-I U3 128 GB vs SanDisk Extreme Pro microSDXC UHS-II 128 GB

Wersja magistrali UHS, obsługiwana przez kartę pamięci.

UHS - to technologia wymiany danych, stosowana w kartach SD/mikroSD standardów (micro)SD HC i (micro) SD XC. Pozwala ona znacząco zwiększyć szybkość wymiany danych w porównaniu z poprzednimi standardami; przy tym nośniki obsługujące technologię tę są w miarę kompatybilne ze sprzętem, który nie ma UHS – z tym, że prędkości w takich przypadkach będą ograniczone możliwościami czytnika kart, a nie samej karty.

Jeśli chodzi o wersje, to ich nazwy składają się z dwóch części: generacji UHS (I lub II) oraz klasy (1 lub 3) - np. UHS-I Class 1. W rzeczywistości jest to najskromniejsza wersja UHS, którą można znaleźć w nowoczesnych kartach pamięci; oprócz tego popularne są UHS-I Class 3 i UHS-II Class 3. Maksymalna szybkość wymiany danych zależy od generacji UHS (najczęściej mamy na myśli tryb odczytu) – wynosi 104 MB/s dla wersji I i 312 MB/s dla wersji 2. „Class” z kolei określa najniższą (gwarantowaną) prędkość zapisu: co najmniej 10 MB/s dla Class 1 i co najmniej 30 MB/s dla Class 3. Różne wersje UHS są ze sobą dość kompatybilne, z tym że prędkość w takich przypadkach będzie ograniczona wolniejszym standardem.

Zwróć uwagę, że w przypadku kart UHS inne punkty mogą wskazywać na bardziej zaawansowane cechy - na przykład, klasa nagrywania wideo (patrz poniżej) V90 dla karty UHS-II Class 3. Nie ma tu...żadnej sprzeczności: prędkość 90 MB / s zapewniana przez taką kartę w trybie nagrywania spełnia warunek „nie mniej niż 30 MB/s” przewidziany dla klasy UHS 3.

Klasa szybkości podczas pracy z aplikacjami, której odpowiada karta pamięci.

Podczas pracy z aplikacjami korzystającymi z karty pamięci (np. gry mobilne) informacje są zapisywane i odczytywane nie w ciągłym strumieniu, jak w przypadku nagrywania wideo lub kopiowania danych, ale w osobnych małych fragmentach, co więcej, z losowych sekcji w pamięci dysku (tzw. losowy odczyt/zapis). Tak więc wysoka klasa nagrywania wideo (patrz wyżej) nie zawsze oznacza dobrą wydajność podczas pracy z wymagającymi grami i innymi programami, intensywnie korzystającymi z zasobów. Dlatego w charakterystyce kart pamięci zaczęli osobno wskazywać klasę prędkości dla aplikacji.

Kluczową metryką przypisywania określonej klasy jest minimalna liczba IOPS (operacji wejścia-wyjścia na sekundę), którą nośnik może zapewnić w trybie losowego zapisu i odczytu. W naszych czasach aktualne są następujące klasy:

— A1 — co najmniej 1500 IOPS na odczyt i 500 IOPS na zapis;

— A2 — co najmniej 4000 IOPS i 2000 IOPS odpowiednio.

Prędkość ciągłego nagrywania (na przykład, podczas filmowania) w obu przypadkach musi wynosić co najmniej 10 MB/s (często okazuje się, że jest jeszcze wyższa – patrz „Klasa szybkości”, „Klasa nagrywania wideo”).

W przyszłości możemy spodziewać się pojawienia się nowych, bardziej produktywnych klas do aplikacji. Pamiętaj też, że parametr ten znacząco wpływa na cenę karty.

Współczynnik, opisujący maksymalną prędkość karty w trybie odczytu. W takim przypadku za jednostkę przyjmuje się 150 KB/s; zatem, na przykład, wartość prędkości 533x odpowiada 150*533=79 950 KB/s, czyli około 80 MB/s.

Generalnie parametr ten jest dość specyficzny, w praktyce łatwiej jest skupić się na bezpośrednio deklarowanej prędkości odczytu (patrz niżej). Czasami jednak nie jest to wskazane – w takich przypadkach przyda się przede wszystkim wartość prędkości.

Maksymalna prędkość odczytu danych z karty pamięci.

Każda nowoczesna karta pamięci zapewnia wystarczającą prędkość odczytu do prostych codziennych zadań – takich jak kopiowanie zdjęć z aparatu do laptopa. Dlatego warto zwracać uwagę na parametr ten głównie w przypadkach, gdy karta jest kupowana do użytku profesjonalnego lub gdy duża szybkość jest dla Ciebie kluczowa - na przykład, gdy często musisz w pośpiechu kopiować zdjęcie z aparatu. Należy pamiętać o dwóch kwestiach. Po pierwsze, czytnik kart, w którym karta jest używana, musi również obsługiwać odpowiednią prędkość. Po drugie, ten punkt wskazuje teoretyczne maksimum - w idealnych warunkach; rzeczywista prędkość odczytu może być niższa (jeśli mówimy o kartach z UHS - prędkość tę można oszacować po klasie UHS, patrz wyżej). Niemniej jednak dzięki temu wskaźnikowi całkiem możliwe jest porównanie różnych modeli kart: różnice w teoretycznej prędkości są zwykle dość zgodne z różnicą w rzeczywistej prędkości.

Maksymalna prędkość zapisu danych na kartę pamięci.

Wysoka prędkość zapisu jest istotna przy zadaniach związanych z przechowywaniem dużych ilości danych w ograniczonym czasie. Należy jednak pamiętać, że ten punkt wskazuje teoretyczną maksymalną prędkość w idealnych warunkach; w praktyce jednak, wartość ta może być zauważalnie niższa. Dlatego specyfikacje kart pamięci wskazują również minimalne gwarantowane prędkości zapisu w różnych trybach - ogólna klasa prędkości, klasa UHS, klasa wideo i/lub klasa dla aplikacji. Wszystkie z nich zostały szczegółowo opisane powyżej. Jednak ogólna prędkość może być również wykorzystana do oceny możliwości nośnika: przy pozostałych takich samych warunkach, karta o wyższej teoretycznej prędkości będzie działać szybciej w praktyce.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to prędkości od 4 MB/s i od 6 MB/s są obecnie uważane za stosunkowo skromne, od 10 MB/s i od 16 MB/s można nazwać średnimi, od 50 MB/s - powyżej średniej, a najszybsze modele mają maksymalną prędkość zapisu 100 MB/s i wyższą.

Dostępność dodatkowego adaptera w zestawie karty pamięci.

Adapter - to urządzenie, za pomocą którego można zainstalować kartę w innym czytniku kart niż natywny. W dzisiejszych czasach karty microSD są głównie wyposażone w takie urządzenie - adaptery są przeznaczone do instalacji takich nośników w gnieździe na pełnowymiarową kartę SD. Jest to wygodne przede wszystkim do wymiany danych między przenośnymi gadżetami, takimi jak smartfon/tablet, a większymi urządzeniami, takimi jak komputery stacjonarne i laptopy – na przykład, do kopiowania zdjęć z aparatu smartfona na komputer lub muzyki z komputera na smartfon.

Obecność własnego czytnika kart pamięci w zestawie karty.

Takim czytnikiem kart jest zwykle miniaturowy czytnik kart pamięci, który podłączany jest do komputera przez gniazdo USB. Po zainstalowaniu w takim urządzeniu karta faktycznie zamienia się w pendrive'a i może być używana nawet na tych komputerach, na których nie ma czytników kart - wystarczy wolne złącze USB.

Gwarancja producenta, przewidziana dla tego modelu.

W rzeczywistości jest to minimalna żywotność, obiecana przez producenta, z zastrzeżeniem zasad działania. Najczęściej rzeczywista żywotność urządzenia okazuje się znacznie dłuższa niż gwarantowana. Ale wskaźnik 5 lat wskazuje, że karta pamięci prawdopodobnie zostanie zgubiona lub stanie się nieaktualna. Możesz również znaleźć dożywotnią gwarancję, jednak w tym przypadku lepiej doprecyzować szczegóły tego, co ona obejmuje. W każdym razie oznacza to pewien okres czasu, choć mierzony w dekadach. Oprócz potwierdzenia niezawodności taka gwarancja pozwala po pewnym czasie skontaktować się z dostawcą w celu wyeliminowania ewentualnych problemów (oczywiście nie mechanicznych). Ale trudności w realizacji tej procedury (przedstawicielstwa znajdują się tylko w dużych miastach) i rzadkie przypadki takiej potrzeby (w końcu łatwiej jest kupić nowy pendrive, z wyjątkiem sytuacji, gdy na starym nośniku przechowywane są ważne informacje) czynią dożywotnią gwarancję bardziej chwytem marketingowym, niż bajerem.