Porównanie Optoma ML330 vs Vivitek Qumi Q3 Plus

Minimalna żywotność lampy projektora deklarowana przez producenta. Wskazywana jest jako łączny czas ciągłej pracy. Zwróć uwagę, że jeśli projektor pracował bez zakłóceń, to po osiągnięciu tego czasu lampa niekoniecznie ulega awarii — wręcz przeciwnie, może pracować dość długo. Jednak przy ocenie trwałości najlepiej skupić się na deklarowanym okresie użytkowania.

Kontrast statyczny obrazu wyświetlanego przez projektor.

Kontrast statyczny to maksymalna różnica między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką projektor może zapewnić w pojedynczej klatce. W przeciwieństwie do kontrastu dynamicznego (patrz niżej), parametr ten opisuje nie warunkowe, ale całkiem realne możliwości urządzenia, osiągalne bez użycia dodatkowych funkcji, takich jak automatyczna regulacja jasności. Przypomnijmy, że jakość odwzorowania barw i szczegółowości zależy od kontrastu — im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach.

Kontrast dynamiczny obrazu zapewniany przez projektor.

Kontrast dynamiczny to stosunek między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może zapewnić projektor. Przypomnijmy, że od kontrastu zależy jakość odwzorowania barw i szczegółowość, im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach. Kontrast dynamiczny to jednak dość specyficzny parametr. Chodzi o to, że przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę najjaśniejszą biel przy maksymalnych ustawieniach jasności i najciemniejszą czerń przy minimalnych. W rezultacie uzyskane liczby mogą być imponujące, ale nie da się osiągnąć takiego kontrastu w ramach jednej klatki.

Wprowadzając parametr ten, producenci użyli pewnej chytrości. Nie oznacza to jednak, że kontrast dynamiczny nie ma w ogóle nic wspólnego z jakością obrazu. W projektorach może się stosować automatyczna kontrola jasności, która potrafi zwiększać lub zmniejszać ogólną jasność w zależności od obrazu na ekranie. Ten format pracy opiera się na tym, że oko ludzkie nie potrzebuje zbyt jasnych obszarów na ogólnie ciemnym tle i bardzo ciemnych obszarów na jasnym, obraz jest normalnie odbierany bez tego. Maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy właściwie jest dokładnie opisywana przez kontrast dynamiczny.

Liczba poszczególnych odcieni kolorów, które projektor może wyświetlić.

Minimalny wskaźnik dla współczesnych projektorów to tak naprawdę 16 milionów kolorów (dokładniej 16,7 mln — to standardowa liczba związana z funkcjami cyfrowego przetwarzania obrazu). W najbardziej zaawansowanych modelach wartość ta może przekroczyć 1 miliard. Należy jednak wziąć pod uwagę dwa niuanse: po pierwsze, ludzkie oko jest w stanie rozpoznać tylko około 10 milionów odcieni kolorów, a po drugie, nie ma ani jednego nowoczesnego urządzenia do wyświetlania obrazu (projektory, monitory itp.), które byłoby w stanie pokryć całe spektrum barw widocznych dla ludzkiego oka. Dlatego imponujące wartości odwzorowania barw są bardziej chwytem marketingowym niż rzeczywistym wskaźnikiem jakości obrazu i w praktyce warto zwrócić uwagę na inne parametry — przede wszystkim jasność i kontrast (patrz wyżej), a także konkretne dane, takie jak diagram przestrzeni barw.

Częstotliwość skanowania w poziomie obsługiwana przez projektor.

Parametr ten ma znaczenie podczas pracy z analogowym sygnałem wideo. W takim wideo obraz jest tworzony linia po linii: każdy piksel w linii jest kolejno podświetlany, następnie podświetlana jest kolejna linia itd. Częstotliwość skanowania w poziomie opisuje, ile razy na sekundę wiązka podświetlenia biegnie od krawędzi do krawędzi ekranu. W celu normalnego wyświetlania projektor musi utrzymywać tę samą częstotliwość, z jaką nagrany jest sygnał wejściowy. Jednak większość modeli obsługuje dość szeroki zakres częstotliwości i nie ma problemów z obsługą. Pamiętaj również, że jeśli nie jesteś profesjonalistą, to przy wyborze projektora całkiem możliwe jest kierowanie się częstotliwością skanowania w pionie (częstotliwością odświeżania) (patrz poniżej) — parametr ten jest prostszy i bardziej intuicyjny, a obsługa określonej liczby klatek automatycznie oznacza wsparcie dla odpowiedniej częstotliwości skanowania w poziomie.

Częstotliwość skanowania w pionie to, innymi słowy, częstotliwość odświeżania obsługiwana przez projektor.

Do normalnego wyświetlania bardzo pożądane jest, aby częstotliwość odświeżania projektora była zgodna z oryginalną częstotliwością sygnału wideo. Jednak większość współczesnych modeli nie obsługuje określonej liczby klatek na sekundę, ale cały zakres częstotliwości i to dość obszerny.

Zwróć uwagę, że do oglądania większości materiałów wideo jest wystarczający zakres od 24 do 60 kl./s. Wyjątkiem jest zawartość 3D — może wymagać podwójnej liczby klatek, do 120 Hz (więcej szczegółów w punkcie „Obsługa 3D”).

Natywna rozdzielczość obrazu wyświetlanego przez matrycę projektora.

Minimum dla współczesnych projektorów jest tak naprawdę standard VGA, który zakłada rozdzielczość 800x600 lub podobną. Najskromniejszym ze współczesnych standardów wysokiej rozdzielczości jest HD (720); klasyczny rozmiar takiej klatki to 1280x720, ale są też inne rozdzielczości (aż po 1920x720). Bardziej zaawansowanym formatem HD jest Full HD (1080), który również ma kilka odmian (najpopularniejszy to 1920x1080). Projektory wysokiej klasy obejmują modele Quad HD, Ultra HD (4K), a nawet Ultra HD (8K).

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz może wyświetlić projektor. Wartość ta jednak bezpośrednio wpływa na koszt; ponadto wszystkie zalety wysokiej rozdzielczości można docenić tylko wtedy, gdy odtwarzana treść również jej odpowiada. Należy pamiętać, że współczesne projektory mogą pracować w wyższych rozdzielczościach niż tylko natywna — więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Maksymalna rozdzielczość wideo”.

Formaty obrazu obsługiwane przez projektor.

Format w tym przypadku oznacza współczynnik proporcji obrazu. Ogólna zasada jest taka, że projektor musi obsługiwać ten sam format, co oryginalna treść. W przeciwnym razie obraz zostanie rozciągnięty na wysokość lub szerokość lub z czarnymi paskami po bokach lub od góry do dołu. W szczególności formaty można podzielić na trzy główne kategorie:

— Tradycyjne, inaczej prostokątne. Klasyczne formaty, w których wysokość obrazu jest niewiele mniejsza od szerokości. Najpopularniejsze opcje to 4:3, który jest szeroko stosowany w telewizji analogowej, i 5:4, który jest powszechny w sprzęcie komputerowym. Tradycyjne formaty dobrze nadają się do prezentacji, pracy z dokumentami i grafiką oraz innych podobnych zadań.

— Panoramiczne. Formaty, w których szerokość obbrazu jest znacznie (ponad 1,5 razy) większa niż wysokość. Najpopularniejsze z tych standardów to 16:9 i 16:10. Te proporcje dobrze sprawdzają się w grach i filmach; w szczególności większość treści w wysokiej rozdzielczości (HD 720p i wyższe) jest nagrywana w formacie szerokoekranowym.

— Ultrapanoramiczne. Formaty są jeszcze szersze niż panoramiczne opisane powyżej – na przykład 21:9. Stosowane głównie w kinematografii.

Należy zauważyć, że wiele współczesnych projektorów jest w stanie pracować jednocześnie z kilkoma rodzajami form...atów — na przykład z klasycznym 4:3 i panoramicznym 16:9.

Możliwość pracy projektora w trybie tylnej projekcji(odwrócenie obrazu).

Istnieją dwie główne odmiany tylnej projekcji. Najczęściej w projektorach spotyka się poziome odwrócenie obrazu — stosuje się je przy instalacji urządzenia za ekranem projekcyjnym. Pionowe odwrócenie stosuje się z kolei w projektorach ze stałą korekcją trapezu — ze względu na cechy konstrukcyjne, przy montażu na suficie, takie uradzenia muszą być odwrócone do góry nogami, co wymaga odpowiedniej korekcji wyświetlanego obrazu.