Porównanie Optoma UHD550X vs Optoma UHD60

Jasność obrazu wyświetlanego przez projektor przy maksymalnej jasności podświetlenia. Zazwyczaj podawana jest średnia jasność ekranu, wyliczana za pomocą specjalnego wzoru. Im jest wyższa, tym mniej obraz zależy od światła otoczenia: jasny projektor może zapewnić wyraźny obraz nawet w świetle dziennym, ale przyciemniony projektor będzie wymagał przyciemnienia. Z drugiej strony zwiększenie jasności zmniejsza kontrast i wierność odwzorowania barw.

W związku z tym, wybierając według tego parametru, musisz wziąć pod uwagę warunki, w których planujesz korzystać z projektora. Tak więc w przypadku zastosowań biurowych lub szkolnych/uniwersyteckich pożądana jest jasność co najmniej 3000 lumenów — pozwala to uzyskać normalną widoczność bez zacieniania pomieszczenia. Z kolei wśród topowych modeli jest też bardzo niska jasność, bo takie projektory są zwykle instalowane w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach o dobrej ciemności. Natomiast w ultrakompaktowych urządzeniach nie da się osiągnąć wysokiej jasności ze względów technicznych.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej jasności w określonych warunkach można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że w każdym razie warto wybierać według tego wskaźnika z pewnym marginesem. Jak wspomniano powyżej, zwiększenie jasności powoduje zmniejszenie kontrastu i jakości odwzorowania barw i może być konieczne użycie projektora o niższej jasności, aby uzyskać żądaną jakość obrazu.

Kontrast dynamiczny obrazu zapewniany przez projektor.

Kontrast dynamiczny to stosunek między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może zapewnić projektor. Przypomnijmy, że od kontrastu zależy jakość odwzorowania barw i szczegółowość, im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach. Kontrast dynamiczny to jednak dość specyficzny parametr. Chodzi o to, że przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę najjaśniejszą biel przy maksymalnych ustawieniach jasności i najciemniejszą czerń przy minimalnych. W rezultacie uzyskane liczby mogą być imponujące, ale nie da się osiągnąć takiego kontrastu w ramach jednej klatki.

Wprowadzając parametr ten, producenci użyli pewnej chytrości. Nie oznacza to jednak, że kontrast dynamiczny nie ma w ogóle nic wspólnego z jakością obrazu. W projektorach może się stosować automatyczna kontrola jasności, która potrafi zwiększać lub zmniejszać ogólną jasność w zależności od obrazu na ekranie. Ten format pracy opiera się na tym, że oko ludzkie nie potrzebuje zbyt jasnych obszarów na ogólnie ciemnym tle i bardzo ciemnych obszarów na jasnym, obraz jest normalnie odbierany bez tego. Maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy właściwie jest dokładnie opisywana przez kontrast dynamiczny.

Odległość projekcyjna jest istotna przy określaniu rozmiaru ekranu projekcyjnego i odległości, w jakiej powinien on znajdować się od projektora. Większość projektorów ma zmienny współczynnik projekcji. Na skrajnych pozycjach są to tryb szerokokątny (najmniejsza wartość) i tryb teleobiektywu (największa wartość). Znając te wartości, możesz określić zakres odległości projekcyjnej, w których musisz umieścić projektor, aby wyświetlany obraz pasował do określonych wymiarów ekranu projekcyjnego.

Według tych wartości należy sprawdzać lub ustawiać powiększenie optyczne. Większą wartość dzielimy przez mniejszą wartość, a otrzymamy liczbę, na przykład 1,33-2,16:1.

Jeśli chcemy obliczyć dla określonego rozmiaru obrazu lub ten projektor jest odpowiedni, robimy to w następujący sposób: 1,33*3 (szerokość obrazu)=odległość, na której projektor powinien wisieć.

— Czujnik światła. Czujnik wykrywający poziom światła otoczenia. Najczęściej używany do automatycznego dostosowania jasności projektora do aktualnych warunków. Tak więc w zaciemnionym pomieszczeniu wysoka jasność nie jest potrzebna, jednak w świetle dziennym wręcz przeciwnie, bez niej nie można się obejść. Tryb pracy można również regulować ręcznie, jednak wygodniej jest, gdy projektor robi to automatycznie.

— Obsługa DLNA. Technologia DLNA została zaprojektowana do łączenia domowych urządzeń elektronicznych w jedną sieć i udostępniania treści w czasie rzeczywistym. Jedną z jej zalet jest gwarancja, że urządzenia DLNA będą ze sobą kompatybilne, niezależnie od modelu i producenta. W projektorze funkcja ta może być wykorzystana na przykład do oglądania filmu z dysku twardego komputera na dużym ekranie lub wyświetlania na tym ekranie webcastu pierwotnie otwartego na tablecie. DLNA działa w oparciu o zwykłą sieć lokalną, podłączoną przez LAN (patrz „Porty kontrolne”) lub Wi-Fi (patrz poniżej).

— Obsługa MHL. Projektor posiada wejścia HDMI obsługujące standard MHL. Ten standard służy do przesyłania obrazu i dźwięku z gadżetów mobilnych (przez microUSB) do urządzeń zewnętrznych. W związku z tym funkcja ta jest przydatna dla tych, którzy planują podłączyć do projektora smartfony i inny sprzęt przenośny. Jednocześnie gadżet MHL pod...łączony do kompatybilnego portu HDMI może być również ładowany w trakcie. Zwróć uwagę, że możesz również wyprowadzić sygnał MHL do zwykłego portu HDMI, jednak wymaga to adaptera, a funkcja ładowania będzie niedostępna.

— Obraz w obrazie. Możliwość odtwarzania na jednym ekranie jednocześnie dwóch kanałów: głównego i dodatkowego (w osobnym małym okienku). Dźwięk jest odtwarzany tylko dla kanału głównego. Tryb ten pozwala np. pominąć przerwę w meczu piłkarskim i nie spóźnić się na drugą połowę. Należy pamiętać, że aby funkcja ta działała, obrazy muszą pochodzić z różnych źródeł — na przykład z dwóch różnych tunerów lub z tunera i urządzenia zewnętrznego (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.).

— Protokół PJ-Link. Projektor obsługuje protokół PJ-Link. Jest to standard usług przeznaczony do sterowania projektorami w sieciach lokalnych (zwykle przez LAN lub HDBaseT, patrz „Porty sterowania”). Wszystkie urządzenia z obsługą PJ-Link (projektory, gamepady) są w pełni kompatybilne niezależnie od marki i producenta, co znacznie ułatwia budowę sieci z kilku projektorów i wymianę poszczególnych elementów w takich sieciach.

— Obsługa 3D. Obsługa 3D oznacza możliwość odtwarzania przestrzennych obrazów stereoskopowych. Obraz 3D może być oparty na różnych technologiach. Tradycyjnie technologie rozróżnia się na aktywne (patrz odpowiedni punkt), pasywne (patrz odpowiedni punkt) i hybrydowe 3D. Do oglądania obrazu przestrzennego wymagane są specjalne okulary. W przypadku aktywnego 3D w okulary wbudowane są specjalne przesłony, które działają z autonomicznego źródła zasilania. W przypadku pasywnego i hybrydowego 3D wystarczą zwykłe okulary 3D bez zasilania bateryjnego.

— Aktywne 3D. Technologia aktywnego 3D opiera się na zasadzie naprzemiennego migotania obrazu. Migotanie obrazu na ekranie jest zsynchronizowane z migotaniem soczewek w okularach, dzięki czemu każde oko otrzymuje osobny obraz, co czyni obraz trójwymiarowym. Główną zaletą aktywnego 3D jest możliwość oglądania obrazu bez pogorszenia jego oryginalnej jakości. Możesz patrzeć na ekran pod dowolnym kątem i z dowolnej pozycji, podczas gdy obraz nadal będzie przestrzenny. Wśród wad można wyróżnić obecność pewnego obciążenia oczu, które wynika z regularnego migotania soczewek w okularach. Ponadto aktywne okulary 3D mogą nieco przyciemnić oryginalną jasność obrazu. Ponadto okulary tego typu są bardzo drogie.

— Pasywne 3D. Pasywne 3D polega na wyświetlaniu na ekranie podwójnego obrazu. Pasywne okulary 3D wykorzystują specjalne soczewki, które odcinają duplikat obrazu w taki sposób, że każde oko widzi tylko obraz dla niego przeznaczony, co tworzy iluzję trójwymiarowego obrazu. Główną zaletą pasywnego 3D jest brak zmęczenia oczu, co jest typowe dla aktywnego mrugania 3D. Pasywne okulary 3D są niedrogie.

— Pióro interaktywne. Projektor obsługuje technologię pióra interaktywnego. Technologia ta pozwala na rzeczywiste przekształcenie wyświetlanego obrazu w interaktywną tablicę: za pomocą pióra można rysować, pisać i robić notatki bezpośrednio na wyświetlanym obrazie, co jest szczególnie przydatne podczas prezentacji i wydarzeń edukacyjnych. Należy pamiętać, że same pióra i dodatkowy sprzęt do ich pracy mogą nie znajdować się w zestawie.

— Multimedialny (pilot uniwersalny). Taki pilot to urządzenie wyposażone w żyroskop, które pozwala nie tylko przełączać punkty menu za pomocą przycisków „↑”, „↓”, lecz także używać pilota jako myszy. Kierując go na ekran, pojawi się kursor poruszający się w kierunku pilota. To sprawia, że sterowanie jest łatwiejsze i szybsze.

— Sterowanie głosem. Projektor obsługuje sterowanie głosem, co pozwala na dyktowanie określonych poleceń za pomocą pilota. Jednak nie wszystkie funkcje są objęte sterowaniem głosem, a dokładność rozpoznawania może wymagać ponownego wprowadzenia polecenia. Jeśli potrzebujesz szerszego zakresu funkcji, zwróć uwagę na asystenta głosowego.

— Asystent głosowy. Przez długi czas sterowanie urządzeniami przesunęło się na polecenia głosowe. W tym celu wykorzystywane są określone interfejsy i systemy. Najpopularniejsze to Amazon Alexa i Asystent Google. W przypadku urządzeń Apple jest to Apple Siri, jednak tej technologii nie ma w projektorach. Jednocześnie, w przeciwieństwie do funkcji sterowania głosem, asystent głosowy nie tylko włącza tę lub inną funkcję, tryb, sprawia, że jest głośniejszy, cichszy, jednak umożliwia wykonanie pewnych operacji w aplikacjach, np. uruchomienie pożądanego klipu w youtube lub wyświetlanie pogody w przeglądarce.

Liczba portów USB 2.0 dostępnych w projektorze.

Nie należy mylić tych złączy z USB slave (patrz „Porty kontrolne”) — w tym przypadku chodzi o porty USB dla różnych urządzeń peryferyjnych. Najczęściej porty te służą do bezpośredniego odtwarzania zawartości z dysków flash i innych urządzeń pamięci masowej (na przykład zewnętrznych dysków twardych). Jednocześnie zauważamy, że w niektórych projektorach oglądanie wideo nie jest dostępne (tylko zdjęcia), w innych może się obsługiwać bardzo ograniczony zestaw formatów. Jednak bezpośrednie połączenie jest często wygodniejsze niż przeglądanie przez komputer lub inne dodatkowe urządzenie. Ponadto porty USB mogą być używane do innych celów, na przykład do aktualizacji oprogramowania układowego, wymiany plików między pamięcią flash USB a wbudowaną pamięcią projektora, a nawet do klawiatur/myszy (w urządzeniach z systemem Android, patrz wyżej).

Sam standard USB 2.0 jest uważany za przestarzały, ale w przypadku projektorów w zupełności wystarcza, a nowsze urządzenia peryferyjne są w pełni kompatybilne z takimi złączami. Jednocześnie rzadko konieczne jest jednoczesne podłączenie do projektora więcej niż jednego urządzenia zewnętrznego, dlatego istnieje niewiele modeli z więcej niż jednym USB 2.0.

Wersja HDMI obsługiwana przez projektor.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego interfejsu, patrz powyżej, a jego różne wersje różnią się maksymalną rozdzielczością i innymi funkcjami:

— v 1.4. Wersja wydana w 2009 roku. Mimo to ma całkiem przyzwoitą charakterystykę, dzięki czemu nadal znajduje zastosowanie w nowoczesnym sprzęcie wideo. Konkretne cechy HDMI v1.4 obejmują obsługę 3D, możliwość pracy z wideo 4K (4096x2160) przy częstotliwości odświeżania 24 kl./s i Full HD — przy 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji, pojawiły się również ulepszone modyfikacje — v.1.4a i v.1.4b; różnią się tylko kilkoma ulepszeniami związanymi z 3D.

— v 2.0. Standard wprowadzony w 2014 roku. Dzięki zwiększonej przepustowości w porównaniu do v 1.4 umożliwia przesyłanie wideo 4K z prędkością do 60 kl./s, a także do 32 kanałów i do 4 strumieni audio jednocześnie. Ponadto to właśnie w tej wersji po raz pierwszy pojawiła się obsługa ultrapanoramicznego formatu 21:9, a aktualizacja v 2.0a wprowadziła kompatybilność z HDR, z dalszymi ulepszeniami tej funkcji w wersji 2.0b.

— v 2.1. Wersja wydana w 2017 roku, znana również jako HDMI Ultra High Speed. Prędkość przesyłania danych została rzeczywiście znacznie zwiększona, umożliwiając obsługę wideo do 10K przy 120 klatkach na sekundę. Ponadto wprowadzono pewne ulepszenia dotyczące HDR. Należy pamiętać, że połączenie przez HDMI v 2.1 wymaga użycia specjalnych kabli, choć podstawowe możliwości pozostają dost...ępne podczas pracy ze zwykłymi przewodami.

Maksymalny poziom hałasu generowanego przez projektor podczas pracy.

W większości modeli głównym źródłem hałasu jest układ chłodzenia – często wykorzystuje on wentylatory do skutecznego rozpraszania ciepła generowanego przez lampę. Oczywiście, im niższy poziom hałasu, tym wygodniejszy w obsłudze projektor, tym mniej niedogodności powoduje i tym lepiej słychać akompaniament dźwiękowy obrazu (o ile w ogóle jest zapewniony). Poziom hałasu jednak nieuchronnie wzrasta wraz ze wzrostem rozmiaru i mocy, a środki mające na celu jego zmniejszenie znacząco wpływają na koszt projektora.

Najcichsze są modele przenośne (patrz „Przeznaczenie podstawowe”) — większość z nich nie ma aktywnego chłodzenia i praktycznie nie wytwarza hałasu, z wyjątkiem klikania klawiszy sterujących i innych podobnych dźwięków. Dlatego wskaźnik ten dla takich projektorów może w ogóle nie być wskazany. „Najgłośniejsze” są profesjonalne projektory — w nich poziom hałasu może sięgać 50 dB (poziom rozmowy przy średniej głośności).

Poziom hałasu w trybie oszczędnym znacznie się obniża dzięki zmniejszeniu wydzielania ciepła. Oznacza to, że aktywny układ chłodzenia (wentylator) zwalnia, co znacząco zmniejsza hałas. Zwykle w trybie oszczędnym poziom szumów nie przekracza 30-40 dB, w zależności od modelu projektora.