Porównanie Canon EOS M10 kit 15-45 vs Sony RX100 II

- Cyfrowy kompakt. Termin ten odnosi się do najprostszej odmiany współczesnych aparatów cyfrowych - takich, które w życiu codziennym często nazywane są „mydelniczkami”. Jak sama nazwa wskazuje, modele te wyróżniają się niewielkimi rozmiarami korpusu, więc większość z nich można nawet nosić w kieszeni. Inne specyficzne cechy obejmują małą matrycę (patrz „Rozmiar matrycy”), niewymienny obiektyw i wysoki stopień automatyzacji - cyfrowe kompakty z możliwością całkowicie ręcznego ustawienia parametrów fotografowania są raczej wyjątkiem niż regułą. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj aparatu jest przeznaczony głównie do fotografowania amatorskiego - jakość obrazu w większości przypadków jest wystarczająca do celów domowych, ale takie urządzenia zwykle nie nadają się do profesjonalnej fotografii.

- Aparaty „bezlusterkowe” MILC (Mirrorless Interchangeable Lens Camera - dosłownie „aparat bezlusterkowy z wymiennym obiektywem”) to aparaty kompaktowe, będące rodzajem hybrydy kompaktowych aparatów cyfrowych i „lustrzanek”. Nie są wyposażone w system luster, wizjer (jeśli występuje) jest wykonany w wersji elektronicznej lub optycznej (patrz poniżej), co minimalizuje wagę i wymiary aparatu. Z drugiej strony, takie urządzenia wykorzystują matryce tej samej klasy, co w lustrzankach, co zapewnia wysoką jakość zdjęć przy minimalnym szumie. Jak sama nazwa wskazuje, aparaty MILC zazwyczaj współpracują również z wymiennymi obiektywami.

- Cyfrowe...lustrzanki. Najbardziej zaawansowana technicznie klasa aparatów cyfrowych. Swoją nazwę zawdzięcza systemowi luster zainstalowanych w korpusie aparatu; dzięki tym lusterkom światło wpada do wizjera bezpośrednio przez obiektyw (a nie przez okienko pomocnicze, jak w kompaktowych aparatach). W rezultacie fotograf widzi, co zostanie sfotografowane w czasie rzeczywistym, z wysokiej jakości odwzorowaniem barw i wysoką jasnością. Istotne jest również to, że matryca „lustrzanki” przez większość czasu jest zamknięta od światła - światło pada na nią dopiero w momencie fotografowania, dzięki czemu praktycznie się nie nagrzewa, a szum w powstałym obrazie jest zminimalizowany. Obiektywy takich aparatów są wymienne, a wiele ustawień, w przeciwieństwie do konwencjonalnych aparatów cyfrowych, można ustawić ręcznie.

- Do telefonu komórkowego. Aparaty zaprojektowane do instalacji na smartfonie jako akcesorium zewnętrzne i nie są przeznaczone do samodzielnego użytku. Na zewnątrz takie urządzenie przypomina obiektyw montowany na obudowie telefonu; jednak wewnątrz tego „obiektywu” znajduje się pełnowartościowa matryca, procesor przetwarzania obrazu oraz moduł bezprzewodowy Wi-Fi lub Bluetooth do połączenia ze smartfonem. Sam smartfon, gdy jest używany, pełni jednocześnie rolę ekranu i urządzenia sterującego, ponadto zafilmowane materiały można od razu do niego przenieść. Technicznie podobny aparat można podłączyć do innego gadżetu - na przykład tabletu: nie jest faktem, że można będzie go zamocować na obudowie, ale samo połączenie jest całkiem możliwe.

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

Fizyczny rozmiar elementu światłoczułego aparatu. Mierzony po przekątnej, często podawany w ułamkach cala - na przykład 1/2,3" lub 1/1,8" (odpowiednio, druga matryca będzie większa niż pierwsza). Warto zauważyć, że w takich oznaczeniach nie używa się „zwykłego” cala (2,54 cm), ale tzw. „vidicon”, który jest o jedną trzecią mniejszy i wynosi około 17 mm. To po części hołd dla tradycji wywodzącej się z lamp telewizyjnych - "vidiconów" (poprzedników współczesnych matryc), po części chwyt marketingowy, który daje klientom wrażenie, że matryce są większe niż w rzeczywistości.

Tak czy inaczej, przy równej rozdzielczości (patrz „Liczba megapikseli”), większa wielkość matrycy oznacza większy wielkość każdego pojedynczego piksela; w związku z tym na dużych matrycach więcej światła pada na każdy piksel, co oznacza, że takie matryce mają wyższą światłoczułość (patrz „Światłoczułość") i niższy poziom szumów, szczególnie podczas fotografowania w warunkach słabego oświetlenia.

Najczęściej w aparatach spotyka się następujące wielkości matrycy:

— 1/2,3" i 1/1,7". Małe matryce typowe dla modeli bez wymiennej optyki - kompaktów i cyfrowych ultrazoomów(patrz „Rodzaj aparatu”).

— 4/3. Swego rodzaju „opcja przejściowa” pomiędzy małymi sensorami kompaktowych aparatów a dużymi, ale jednocześnie drogimi „lustrzankami” APS-C....Wielkość takiej matrycy to 18x13,5 mm, co daje przekątną 22,5 mm (w przybliżeniu 4/3 opisanego powyżej cala „vidicon”, stąd nazwa). Jest stosowana w lustrzankach jednoobiektywowych i aparatach „bezlusterkowych” (patrz „Rodzaj aparatu”), głównie dla początkujących, z mocowaniem Four Thirds i Micro Four Thirds odpowiednio.

— APS-C. Wielkość matryc tego typu może wahać się od 20,7x13,8 mm do 25,1x16,7 mm, w zależności od producenta. Są szeroko stosowane w lustrzankach cyfrowych klasy podstawowej i średniej oraz aparatach bezlusterkowych.

— APS-H. Nieco większa od opisanej powyżej APS-C (wielkość to 28,1x18,7 mm), poza tym jest prawie całkowicie taka sama.

— Full frame (lub APS). Wielkość takiej matrycy jest równa wielkości klatki klasycznej błony fotograficznej — 36x24 mm. Zwykle jest stosowana w profesjonalnych lustrzankach jednoobiektywowych.

— Big frame. W tej kategorii znajdują się wszystkie rodzaje matryc, których wielkość przekracza 36x24 mm (full frame). Aparaty z takimi czujnikami należą do tzw. średnioformatowych i z reguły są to profesjonalne modele klasy premium. Duże matryce pozwalają na zastosowanie rozdzielczości kilkudziesięciu megapikseli, przy zachowaniu wysokiej ostrości i jakości odwzorowania barw, jednak takie urządzenia kosztują odpowiednio.

Liczba pikseli (megapikseli) matrycy bezpośrednio zaangażowanych w konstrukcję obrazu to w rzeczywistości liczba punktów, z których zbudowany jest zrobiony obraz. Niektórzy producenci, oprócz tego parametru, wskazują również całkowitą liczbę megapikseli, biorąc pod uwagę obszary usługowe matrycy. Jednak za główny wskaźnik uważa się efektywną liczbę megapikseli - to ona bezpośrednio wpływa na maksymalną rozdzielczość wynikowego obrazu (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”).

Megapiksel to 1 milion pikseli. Duża liczba megapikseli zapewnia wysoką rozdzielczość wykonywanych zdjęć, jednak nie jest gwarancją wysokiej jakości obrazu - wiele zależy również od wielkości matrycy, jej światłoczułości (patrz odpowiednie punkty), a także sprzętowych i programowych narzędzi do przetwarzania obrazu używanych w aparacie. Należy pamiętać, że dla małych matryc wysoka rozdzielczość bywa czasem raczej wadą niż zaletą - takie sensory są bardzo podatne na pojawienie się szumów w obrazie.

Maksymalna rozdzielczość zdjęć, wykonywanych przez aparat w trybie normalnym (nie panoramicznym). W rzeczywistości w tym punkcie podaje się najwyższą rozdzielczość zdjęcia - w pikselach w pionie i poziomie, na przykład 3000x4000. Wskaźnik ten zależy bezpośrednio od rozdzielczości matrycy: liczba pikseli nie może przekroczyć efektywnej liczby megapikseli (patrz wyżej). Na przykład dla 3000x4000 matryca musi mieć efektywną rozdzielczość co najmniej 3000*4000 = 12 milionów punktów, czyli 12 Mpx.

Teoretycznie im większa rozdzielczość zdjęcia, tym bardziej szczegółowy obraz, tym więcej zawiera on drobnych szczegółów. Jednocześnie ogólna jakość zdjęcia (w tym widoczność drobnych szczegółów) zależy nie tylko od rozdzielczości, lecz także od szeregu innych czynników technicznych i programowych; aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Efektywna liczba megapikseli”.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Rodzaj bagnetu - mocowania do wymiennych obiektywów - zapewnionego w lustrzance lub aparacie MILC (patrz „Rodzaj aparatu”). Bagnety są dostępne w różnych rozmiarach, a specyfikacje wymiennych obiektywów zwykle wskazują, do którego mocowania są przeznaczone. Najczęściej bagnety różnych typów nie są ze sobą kompatybilne, ale zdarzają się wyjątki (czasami bezpośrednio, czasami - za pomocą adapterów).

Należy również pamiętać, że jedna marka może używać różnych mocowań do różnych klas aparatów - i odwrotnie, jeden bagnet może być używany przez kilku producentów. Na przykład Canon produkuje aparaty z bagnetami EF-M, EF-S, EF i Canon RF. Firma Leica ma Leica M, Leica SL, Leica TL. Nikon ma w swoim arsenale Nikon 1, Nikon F i Nikon Z. Pentax - Pentax 645, Pentax K, Pentax Q. Samsung oferuje mocowania w formacie NX i NX-M. Aparaty Sony zawierają Sony A i Sony E, Fuji ma Fujifilm G i Fujifilm X. Przykładem b...agnetu obiektywu używanego przez różne marki jest Micro 4/3, szeroko stosowany w aparatach Olympus i Panasonic.

Obiektyw dostarczany z aparatem w konfiguracji szeregowej (zestawie). Dzięki niemu aparat jest gotowy do pracy dosłownie „od razu po wyjęciu z pudełka” - wszystko, co potrzebne do fotografowania, jest już dostępne i nie ma konieczności dokupowania obiektywu osobno (jak ma to miejsce w przypadku „gołego korpusu” aparatu korpusowego). Zdecydowana większość z nich to optyka o uniwersalnym zestawie średnich ogniskowych i stosunkowo niskim zmiennym współczynniku przysłony. Często obiektywy kitowe mają raczej skromne cechy i są przeznaczone głównie dla początkujących użytkowników, uczących się podstaw fotografii i prostego codziennego fotografowania. Ale są też inne opcje obiektywów wielorybich – topowe modele aparatów można wyposażyć w dość zaawansowaną optykę. Nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno. Zwracamy również uwagę, że ten sam aparat może być dostarczony z różnymi opcjami pełnej optyki.

Jasność obiektywu zainstalowanego w aparacie lub dostarczonego w zestawie z nim (dla modeli z wymienną optyką).

Upraszczając, parametr ten można opisać jako zdolność soczewki do przepuszczania światła - innymi słowy, o ile strumień świetlny słabnie przechodząc przez optykę. Uważa się, że na charakterystykę przepuszczania światła wpływają dwa główne wskaźniki: średnica otworu względnego obiektywu i jego ogniskowa. Wartość przysłony to stosunek pierwszego wskaźnika do drugiego; w tym przypadku średnica czynnego otworu jest traktowana jako jednostka i generalnie jest pomijana podczas oznaczania, w efekcie taki zapis wygląda np. tak: f/2.0. Odpowiednio, im większa liczba po znaku ułamka, tym niższa wartość przysłony, tym mniej światła przepuszcza soczewka.

Obiektywy o zmiennej ogniskowej (obiektywy zmiennoogniskowe) z reguły mają różne wartości przysłony dla różnych ogniskowych. Dla takiej optyki w specyfikacji wskazywane są dwie wartości tego parametru, dla minimalnej i maksymalnej ogniskowej, np. f/2,8-4,5. Są też obiektywy zmiennoogniskowe, które zachowują stałą przysłonę w całym zakresie ogniskowych, ale są znacznie droższe niż analogi ze zmienną przysłoną.

Wysoka przepuszczalność światła obiektywu jest ważna, jeśli aparat ma być używany do nagrywania i fotografowania w warunkach słabego oświetlenia lub do nagrywania szybko poruszających się obiektów: optyka o wysokiej liczbie przesłony umożliwia fotografowanie przy niskiej czułości matrycy (c...o zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia szumów) i przy niskich czasach otwarcia migawki (przy których poruszające się obiekty są mniej rozmyte). Również parametr ten określa głębię ostrości obrazowanej przestrzeni: im wyższa wartość przysłony, tym płytsza głębia ostrości. Dlatego do nagrywania z artystycznym rozmyciem tła („bokeh”) zaleca się używanie obiektywów o dużej przysłonie.