Porównanie Nikon D5500 kit 18-55 vs Nikon D5300 kit 18-55

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Największa liczba klatek, którą aparat może wykonać „za jednym razem” podczas robienia zdjęć seryjnych w formacie RAW (patrz „Nagrywanie w formacie RAW”).

Dane techniczne współczesnych aparatów cyfrowych są takie, że podczas robienia zdjęć seryjnych muszą one być zapisywane w specjalnym buforze, a dopiero po zakończeniu serii można je skopiować na kartę pamięci. Ten bufor ma ograniczoną pojemność, więc liczba klatek w jednej serii jest również ograniczona. Jednocześnie zauważamy, że wskaźnik ten jest zwykle wskazywany przy fotografowaniu w najwyższej możliwej rozdzielczości (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”); przy niższych rozdzielczościach rozmiar każdego obrazu zmniejsza się, a liczba klatek w serii może okazać się większa niż podana w specyfikacji.

Obrazy w formacie RAW zajmują więcej miejsca i wymagają większej mocy do przetwarzania niż „gotowe” pliki JPEG. Dlatego liczba klatek w serii tego formatu jest zwykle mniejsza niż w przypadku formatu JPEG. Są jednak wyjątki - zazwyczaj są to aparaty, które mają dwa osobne bufory (dla RAW i JPEG).

Największa liczba klatek, którą aparat może wykonać „za jednym razem” podczas robienia zdjęć seryjnych w trybie, gdy ta sama klatka jest jednocześnie zapisywana w formatach JPEG i RAW (patrz „Nagrywanie w formacie RAW”).

Dane techniczne współczesnych aparatów cyfrowych są takie, że podczas robienia zdjęć seryjnych muszą one być zapisywane w specjalnym buforze, a dopiero po zakończeniu serii można je skopiować na kartę pamięci. Bufor ten ma ograniczoną pojemność, więc liczba klatek w jednej serii jest również ograniczona. Jednocześnie zauważamy, że wskaźnik ten jest zwykle wskazywany przy fotografowaniu w najwyższej możliwej rozdzielczości (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”); przy niższych rozdzielczościach rozmiar każdego obrazu zmniejsza się, a liczba klatek w serii może okazać się większa niż podana w specyfikacji.

Jednoczesne zapisywanie w JPEG i RAW wymaga dużej ilości zasobów, a sam materiał zajmuje dużo miejsca. Dlatego sama możliwość takiego fotografowania jest dostępna głównie w aparatach klasy premium, a liczba klatek w serii JPEG RAW jest zwykle mniejsza (w najlepszym razie taka sama) niż w którymkolwiek z tych formatów osobno.

— USB C. Uniwersalny interfejs USB wykorzystujący złącze typu C. Same w sobie porty USB (wszystkich typów) służą głównie do podłączania aparatu do komputera w celu kopiowania materiału, zarządzania ustawieniami, aktualizowania oprogramowania układowego itp. Złącze typu C jest porównywalne rozmiarem z wcześniejszymi miniUSB i microUSB, ale ma dwustronną konstrukcję, która umożliwia włożenie wtyczki z dowolnej strony. Dodatkowo USB C często korzysta ze standardu USB 3.1, co pozwala na osiągnięcie prędkości połączenia do 10 Gb/s - funkcja przydatna przy kopiowaniu dużych ilości treści.

— HDMI. Zintegrowany interfejs cyfrowy, który umożliwia przesyłanie wideo (w tym o wysokiej rozdzielczości) i dźwięku (nawet wielokanałowego) jednym kablem. Obecność takiego portu umożliwia wykorzystanie aparatu jako odtwarzacza: można go bezpośrednio podłączyć do telewizora, monitora, projektora itp. i przeglądać materiał na dużym ekranie. Jednocześnie możliwości nadawcze mogą obejmować nie tylko odtwarzanie wideo, ale także demonstrację zrobionych zdjęć w formie pokazu slajdów. Wejścia HDMI można znaleźć w większości współczesnych urządzeń wideo, a połączenie zwykle nie stanowi problemu.
Obecnie na rynku dostępnych jest kilka wersji interfejsu HDMI:

• v 1.4. Najstarsza z aktualnych wersji, wydana w 2009 roku. Niemniej jednak obsługuje wideo 3D, jest w stanie pracować z rozdzielczościami do 4096x2160 przy prędkości 24 kl./s, a w rozdzielczośc...i Full HD szybkość klatek może sięgać 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji 1.4, są też ulepszone modyfikacje - v.1.4a i v.1.4b; są podobne w swoich głównych cechach, w obu przypadkach ulepszenia dotyczyły głównie pracy z treścią 3D.
• v 2.0 Znacząca aktualizacja HDMI wprowadzona w 2013 roku. W tej wersji maksymalna liczba klatek na sekundę w 4K wzrosła do 60 kl./s, także z nowości możemy wspomnieć o wsparciu dla ultrapanoramicznego formatu 21:9. W aktualizacji v.2.0a do możliwości interfejsu dodano obsługę HDR, w v.2.0b funkcja ta została ulepszona i rozszerzona.
• v 2.1. Pomimo podobieństwa nazwy do v.2.0, ta wersja, wydana w 2017 roku, była aktualizacją na bardzo dużą skalę. W szczególności została dodana obsługa 8K, a nawet 10K przy prędkościach do 120 kl./s, a także zostały rozszerzone możliwości pracy z HDR. Do tej wersji został wydany zastrzeżony kabel - HDMI Ultra High Speed, wszystkie możliwości v.2.1 są dostępne tylko przy użyciu kabli tego standardu, chociaż podstawowe funkcje mogą być używane z prostszymi przewodami.

— Wyjście słuchawkowe. Wyjście słuchawkowe umożliwia podłączenie słuchawek do aparatu. Z reguły jest to zwykłe złącze mini Jack 3.5 mm. Obecność takiego złącza zapewnia możliwość monitorowania dźwięku podczas nagrywania wideo w czasie rzeczywistym. Jest to szczególnie ważne przy nagrywaniu wywiadów, vlogów i innych audycji.

— Wejście mikrofonowe. Specjalistyczne wejście do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do aparatu. Mikrofony zewnętrzne są znacznie lepsze od wbudowanych mikrofonów pod względem jakości dźwięku. Po pierwsze, nie są tak wrażliwe na „własne” dźwięki aparatu - od przycisków, pokręteł sterujących, silników ostrości itp. (a jeśli mikrofon korzysta z długiego kabla i nie jest przymocowany do korpusu, te dźwięki w ogóle nie będą słyszalne). Po drugie, same mikrofony zewnętrzne mają bardziej zaawansowane funkcje. Z drugiej strony, ich użycie jest uzasadnione głównie do profesjonalnego nagrywania wideo; dlatego obecność wejścia mikrofonowego z reguły odpowiada zaawansowanym możliwościom nagrywania wideo.

Obecność funkcji dotykowego ustawiania ostrości w konstrukcji aparatu.

Takie ustawianie ostrości działa spójnie z ekranem dotykowym (patrz poniżej). Daje to fotografowi możliwość samodzielnego wyboru punktu ustawiania ostrości w fotografowanym kadrze: w tym celu wystarczy dotknąć tego punktu na obrazie wyświetlanym na ekranie. Dotykowe ustawianie ostrości jest niezwykle proste i intuicyjne, a przez to bardzo wygodne, szczególnie dla początkujących i nieprofesjonalnych użytkowników.

Obecność w konstrukcji aparatu funkcji regulacji front/back fokusa.

„Front/back focus” (lub po prostu „cofnięte ostrzenie”) odnosi się do zjawiska, w którym system autofocusa źle działa i „gubi” żądany obiekt - mimo że był on wyraźnie widoczny w wizjerze lub na ekranie. Zjawisko to występuje z powodu niedopasowania systemu wizjera i systemu fotografowania; może to bardzo zepsuć zdjęcie, szczególnie podczas pracy z małą głębią ostrości. Front/back focus występuje przede wszystkim w aparatach z wymiennymi obiektywami (patrz „Rodzaj aparatu”), ponieważ obiektywy (nawet te „natywne”, nie wspominając o produktach innych firm) mogą być początkowo źle skonfigurowane. Regulacja front/back focusa pozwala dostosować parametry takiej optyki za pomocą samego aparatu i obejść się bez wymiany obiektywu.

Ekran dotykowy, za pomocą którego fotograf może sterować funkcjami aparatu. Uważa się, że takie sterowanie jest najbardziej oczywiste; ponadto można go użyć do realizacji dodatkowych funkcji, które nie są dostępne dla innych typów sterowania - na przykład ogniskowania dotykowego (patrz wyżej). W przypadku modeli z systemem operacyjnym Android (patrz poniżej) ekran dotykowy jest elementem obowiązkowym. Z drugiej strony, takie ekrany są droższe niż konwencjonalne ekrany, co może odpowiednio wpłynąć na cenę aparatu.

— Moduł GPS. Aparat posiada wbudowany moduł nawigacji satelitarnej GPS. W aparatach cyfrowych moduł GPS służy przede wszystkim do ustawiania tzw. geotagów (geotagging) do zdjęć: dane o określonych współrzędnych geograficznych miejsca wykonania zdjęcia są zapisywane w informacjach serwisowych o każdym zdjęciu. Jednak sprawa nie ogranicza się do tego, a modele z tą funkcją mogą mieć wiele dodatkowych funkcji - od klasycznej nawigacji po specjalne programy jak baza atrakcji z podpowiedziami bazującymi na aktualnej lokalizacji.

— Wi-Fi. Standard bezprzewodowy opracowany pierwotnie do tworzenia sieci komputerowych, ale ostatnio umożliwia również bezpośrednie połączenie między urządzeniami. Sposoby wykorzystania Wi-Fi w aparatach mogą się różnić. Najpopularniejszą opcją jest połączenie ze smartfonem, tabletem lub innym podobnym urządzeniem w celu zdalnego sterowania (patrz poniżej) i/lub przeniesienia sfotografowanego materiału na urządzenie zewnętrzne. Niektóre aparaty mają wbudowane oprogramowanie, które umożliwia bezpośrednie łączenie się z Internetem za pośrednictwem bezprzewodowych punktów dostępowych oraz przesyłanie zdjęć i wideo do popularnych usług sieciowych. W modelach z systemem Android (patrz wyżej) określone możliwości zależą tylko od zainstalowanego oprogramowania i mogą obejmować pełny dostęp do sieci społecznościowych za pośrednictwem programów klienckich (patrz poniżej), a nawet przegląda...nie stron internetowych za pomocą przeglądarki.

— Bluetooth. Bezprzewodowy interfejs używany do komunikacji między różnymi urządzeniami elektronicznymi. W aparatach Bluetooth jest najczęściej używany do łączenia się z komputerem lub laptopem i przesyłania sfotografowanego materiału; ponadto umożliwia bezpośrednie drukowanie za pomocą drukarek obsługujących technologię Bluetooth. Zasięg komunikacji Bluetooth to nawet 10 m, a urządzenia nie muszą się wzajemnie widzieć.

— Chip NFC. NFC (Near-Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej przeznaczona do łączenia ze sobą różnych urządzeń przenośnych na odległość do kilku centymetrów. W aparatach pełni rolę pomocniczą, ma za zadanie ułatwić połączenie z innymi urządzeniami (smartfonami, tabletami itp.) zgodnie z bardziej „dalekosiężnym” standardem (Wi-Fi lub Bluetooth). Zamiast przekopywać się po ustawieniach - szukać urządzeń, podłączać je ręcznie - wystarczy podnieść aparat NFC do gadżetu wyposażonego w ten sam chip i potwierdzić żądanie połączenia.

— Sterowanie ze smartfona. Możliwość zdalnego sterowania aparatem za pomocą smartfona, tabletu lub innego podobnego gadżetu. Połączenie między aparatem a urządzeniem sterującym odbywa się zwykle przez Wi-Fi (patrz wyżej), podczas gdy do sterowania używana jest dedykowana aplikacja, a ekran gadżetu pełni rolę wizjera. Specyficzne możliwości takiego sterowania mogą być różne - wyzwalanie migawki na polecenie, dobór parametrów ekspozycji i innych ustawień fotografowania, ogniskowanie dotykowe itp. Często też istnieje możliwość „przeniesienia” zrobionego materiału na urządzenie sterujące i za jego pośrednictwem do Internetu. Zwróć uwagę, że w przypadku aparatów używanych z telefonami komórkowymi (patrz „Rodzaj aparatu”) funkcja ta nie jest wskazywana: taki aparat jest zwykle montowany bezpośrednio na urządzeniu i nie ma mowy o zdalnym sterowaniu.