Porównanie Tramp Winnipeg vs Pinguin Tramp 185

Ponieważ śpiwór jest rodzajem sprzętu podróżnego, jego waga może być jedną z kluczowych cech. Należy tutaj wziąć pod uwagę dwa punkty: po pierwsze, większa izolacja zwykle wymaga więcej materiału i zwiększa wagę, a po drugie ciepłe modele o niskiej wadze są znacznie droższe niż cięższe opcje o tej samej charakterystyce temperaturowej.

Również przy wyborze śpiwora warto zadecydować, po co dokładnie go kupujesz. Jeśli mówimy o piknikach, festynach i innych prostych wycieczkach do natury bez długich przejść dla pieszych, lub jeśli planujesz przewozić sprzęt samochodem, nie możesz zwracać większej uwagi na wagę, skupiając się na innych cechach. Jeśli planujesz długie wyprawy piesze lub rowerowe, warto wybrać model o minimalnej wadze.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, większość nowoczesnych śpiworów mieści się w przedziale 1,1 - 1,5 kg lub 1,6 - 2 kg, choć istnieje sporo modeli ultralekkich - 1 kg lub mniej. Wskaźnik 2,1 - 2,5 kg jest już uważany za dość znaczący, a waga 2,6 - 3 kg lub więcej występuje głównie w dwóch rodzajach śpiworów: osobnych modelach wyprawowych o wysokim stopniu izolacji, a także podwójnych produktach.

Temperatura to granica komfortu tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Według niego granica komfortu t to najniższa temperatura otoczenia, przy której mężczyzna w bieliźnie termicznej będzie mógł wygodnie spać całą noc w śpiworze (minimum 8 godzin) w śpiworze (zwiniętym „zwiniętym w kłębek” ). Takie kryteria są stosowane, biorąc pod uwagę fakt, że mężczyźni są mniej podatni na zamarzanie podczas snu niż kobiety, a dopuszczalna temperatura dla nich jest nieco niższa. Oczywiście w każdym indywidualnym przypadku komfort będzie zależał również od cech ciała i przygotowania turysty. Niemniej jednak, ogólnie rzecz biorąc, ogólna zasada jest taka: jeśli śpiwór jest używany przez mężczyznę, to minimalna temperatura w miejscu noclegu powinna być w idealnym przypadku pomiędzy t komfortem a t granicą komfortu; w przypadku kobiety do granicy komfortu należy dodać kilka stopni i najlepiej skupić się na komforcie (patrz wyżej).

Wskaźnik ten jest ściśle powiązany z sezonowością. Tak więc do użytku zimowego limit komfortu t nie powinien przekraczać -4 ... 0 °C ; w najcieplejszych modelach może być bardzo niska, -15 °C i poniżej. W modelach czysto letnich, a nawet wiosenno-jesiennych występują wartości +10°C, a nawet wyższe, jednak jeśli boisz się nagłych trzasków c...hłodu w nocy, warto wybrać śpiwory ze wskaźnikiem co najmniej + 6..10 °C, a najlepiej +1 ... 5 °C(szczególnie poza sezonem).

Komfortowa temperatura tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Zgodnie z tym standardem komfort to najniższa temperatura otoczenia, przy której kobieta w bieliźnie termicznej może wygodnie spać w śpiworze całą noc (co najmniej 8 godzin) w pozycji zrelaksowanej bez budzenia się z zimna. Definicja ta została przyjęta na podstawie tego, że kobiety są bardziej podatne na marznięcie podczas snu niż mężczyźni. Oczywiście rzeczywisty komfort będzie zależał od cech ciała i treningu danej osoby. Jednak najprawdopodobniej przy temperaturach otoczenia na poziomie komfortu t i wyższym śpiwór będzie wygodny (a nawet gorący) dla każdego użytkownika, niezależnie od płci. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji wyboru według temperatury, patrz „limit komfortu” poniżej

Konkretne wartości komfortu t we współczesnych śpiworach często mogą wynosić -5...- 9°C, a nawet mniej, jednak są też modele na upały - w temperaturze +10...15°C i nawet więcej. Jednocześnie zauważamy, że sezonowość i możliwość zimowego użytkowania nie są ściśle związane z tym wskaźnikiem: w szczególności modele zimowe mogą mieć komfort t na poziomie +15 °C, a nawet +20 °C.

Ekstremalna temperatura tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Według niego temperatura ekstremalna to temperatura, w której dobrze wytrenowana turystka o gęstej budowie (wzrost 160 cm, waga 60 kg) w bieliźnie termicznej może przenocować w śpiworze (minimum 6 godzin) w pozycja oszczędzająca ciepło („kalachik”) bez ryzyka hipotermii. Kryteria takie bierze się z rozważań, że odporność człowieka na zimno zależy od płci (kobiety są bardziej zimne niż mężczyźni), budowy ciała (szczupli ludzie są bardziej wrażliwi na zimno) i przygotowania. Warto tutaj zaznaczyć, że jeśli nie jesteś przyzwyczajony do warunków zewnętrznych, to za ekstremalną temperaturę należy uznać najniższą temperaturę, w której możesz spędzić noc w śpiworze bez narażania życia. Jednocześnie nie ma mowy o komforcie, poza tym istnieje duże prawdopodobieństwo hipotermii; więc w takich temperaturach możesz potrzebować nie tylko wysokiej jakości bielizny termoaktywnej, ale także dodatkowej izolacji.

- Poliester. Tworzywo syntetyczne o dobrych właściwościach wytrzymałościowych, odporne na ekstremalne temperatury, wysoką wilgotność i światło ultrafioletowe, a także łatwe do czyszczenia. Dzięki temu poliester jest niezwykle popularny w sprzęcie kempingowym. Kosztuje trochę więcej niż inny popularny materiał - nylon - ale jest to równoważone pewnymi zaletami: w szczególności poliester nie rozciąga się, gdy jest mokry.

- Nylon. Kolejny syntetyczny materiał popularny we współczesnych śpiworach. Większość rodzajów nylonu jest tańsza niż poliester, ale są one mniej odporne na promieniowanie UV i mają tendencję do rozciągania się, gdy są mokre. Mimo to materiał ten można znaleźć nawet w wysokiej klasy sprzęcie wyprawowym – w takich modelach wspomniane wady są kompensowane różnymi sztuczkami (np. specjalne dodatki czy zwiększona grubość włókna nylonowego).

- Bawełniano-poliestrowy. Mieszany materiał, który łączy bawełnę i włókna syntetyczne, zwykle poliester. Jedną z zalet polycottonu jest dobra przepuszczalność powietrza, która pozwala śpiworowi „oddychać”. Z drugiej strony taka tkanina jest nieco mniej trwała i niezawodna niż czysty poliester i może kosztować więcej. Dlatego produkty z zewnętrzną powierzchnią z polibawełny są stosunkowo rzadkie.

- Poliuretan. W śpiworach najczęściej jako materiał zewnętrzny stosuje się poliuretan w postaci ciągłej folii, często przezroczystej. Taki materiał jest dość trwały i jednocześnie elastyczny, dobrze zn...osi niskie temperatury i zmiany temperatury. Jednak główną zaletą osłon poliuretanowych jest wodoodporność, co czyni tę opcję idealną do profesjonalnych śpiworów wypraw zimowych z wykorzystaniem ocieplenia puchowego (patrz niżej). Ale w mniej ekstremalnych sytuacjach ten materiał jest mniej odpowiedni, ponieważ nie przepuszcza nie tylko wody, ale i powietrza – a przy stosunkowo ciepłej pogodzie spanie w „nieoddychającym” śpiworze może być bardzo niewygodne.

- Poliester. Materiał syntetyczny. Zaletami poliestru są dobra wodoodporność, wytrzymałość i trwałość. Z drugiej strony, jak wiele materiałów syntetycznych, nie jest zbyt przyjemny w dotyku i może powodować pewien dyskomfort, szczególnie w ciepłe dni, kiedy można spać tylko w bieliźnie.

- flanela. Tkanina naturalna typu bawełnianego lub wełnianego. Jest przyjemna w dotyku i dość wszechstronna: dobrze sprawdza się zarówno na ciepłą, a nawet upalną pogodę (ze względu na swoją naturalność), jak i na zimę (dobrze utrzymuje ciepło). Wadami flaneli są skłonność do noszenia (pojawienie się „granulków”) podczas długotrwałego użytkowania, a także wysoka higroskopijność - tkanina dobrze wchłania wilgoć i długo schnie.

- Bawełna. Bawełna, podobnie jak flanela, należy do materiałów naturalnych i dobrze nadaje się do stosowania w czasie upałów, jednak izolacyjność termiczna takiego „wewnętrznego” jest zauważalnie niższa. Wśród innych zalet bawełny warto zwrócić uwagę na wytrzymałość, odporność na wodę, zmiany temperatury i światło (choć w świetle może żółknąć); z wad - higroskopijność (choć mniejsza niż flaneli).

- Polibawełna. Połączony materiał oparty na połączeniu poliestru i bawełny w takiej czy innej proporcji. Zaprojektowany, aby połączyć zalety obu materiałów. Polycotton jest mocny, trwały, ma dobrą hydrofobowość..., a jednocześnie jest przyjemniejszy w dotyku niż czysty poliester i lepiej nadaje się do stosowania w czasie upałów.

- polar. Syntetyczny materiał szeroko stosowany do produkcji ciepłej odzieży. Posiada odpowiednie właściwości, w szczególności jest lekki, dobrze zatrzymuje ciepło, m.in. mokry; przepuszcza odparowaną wilgoć („oddycha”), nie gromadzi jej i szybko schnie. Jednocześnie polar jest nieco mniej wytrzymały niż reszta syntetyków, a także łatwo się zapala, dlatego wymaga pewnej ostrożności w obecności pobliskich ognisk i innych źródeł ognia.

- Nylon. Materiał syntetyczny podobny w większości swoich właściwości do poliestru (patrz wyżej), ale nieco mniej wytrzymały i odporny na wilgoć (ma tendencję do rozciągania się, gdy jest mokry). Stosowany jest głównie w niedrogich modelach śpiworów.

Ilość poszczególnych warstw izolacji przewidziana w śpiworze. Wielowarstwowa konstrukcja znacznie poprawia właściwości „izolacyjne” śpiwora - po pierwsze dzięki dodatkowym warstwom powietrza pomiędzy warstwami wypełniacza, a po drugie dzięki zachodzeniu szwu jednej warstwy na drugą. W przypadku śpiworów letnich (patrz "Sezonowość") 1-2 warstwy są uważane za wystarczające, jesienią i wiosną są zwykle 2-3, a zimą - co najmniej 3 warstwy.

Należy zauważyć, że liczba warstw jest zwykle wskazana dla wypełniacza syntetycznego (patrz „Izolacja”); izolacja puchowa nie układa się warstwami.

Oprócz standardowych elementów konstrukcyjnych śpiwora w postaci budki(może być również zdejmowana) w wewnętrznej kieszeni, ochrony przed gryzienie, a wałek ciepła suwakiem, pętli suszenia i możliwości kompresowania, w wyjmowana podszewka, pętelka zbierająca światło, przegroda na poduszkę, termiczne zapięcie na nogawkach, moskitiera, worek kompresyjny.

- Budka. Klasyczny budka zakrywający głowę osoby w śpiworze. Taki detal zapewnia dodatkową izolację termiczną: po pierwsze dzięki temu, że osłania szyję, tył głowy i większą część głowy przed zimnem, a po drugie poprzez zmniejszenie przestrzeni, przez którą ciepło może uciekać ze śpiwora .

- Odczepiany budka. Rodzaj budki (patrz wyżej) z możliwością jego zdjęcia na życzenie użytkownika. Dzięki temu śpiwór jest bardziej uniwersalny: w ciepłe dni można zdjąć budka, aby nie przeszkadzał, a gdy robi się chłodniej, można go zapiąć z powrotem, zapewniając maksymalną ochronę przed zimnem.

- Odpinana podszewka. Podszewka - wewnętrzna warstwa o...cieplająca - z odpinanym wzorem. Ta cecha rozszerza możliwości użytkowania śpiwora: w ciepłe dni można odpiąć izolację, aby w śpiworku nie było tak gorąco, ponadto usuniętą podszewkę można wykorzystać osobno jako koc.

- Moskitiera. Siatka ochronna zakrywająca twarz osoby leżącej w śpiworze. Taka siatka zatrzymuje komary i inne dokuczliwe owady, a jednocześnie swobodnie przez nią przepływa powietrze.

- Zapięcie w nogawkach. Oddzielne zapięcie umieszczone w okolicy nóg. W ciepłe dni takie zapięcie można odpiąć bez otwierania całego śpiwora - w ten sposób nogi nie będą się pocić w śpiworze, a reszta ciała pozostanie zakryta. Rolę zapięcia może pełnić zarówno zamek błyskawiczny, jak i krawat.

- Możliwość przeszycia. Możliwość połączenia śpiwora z innym workiem(ami), tworząc miejsce do spania dla kilku osób (zwykle dla dwóch, ale w niektórych modelach możliwe jest ich więcej). Taka funkcja przyda się w przypadku zimna: może być trudno utrzymać ciepło w samym śpiworze, ale kilka osób w jednym śpiworze dodatkowo ogrzewa się nawzajem. Przy wyborze należy pamiętać, że śpiwory różnych producentów (a nawet różne modele tego samego producenta) mogą różnić się konstrukcją i rozmiarem zamków. Więc jeśli zamierzasz korzystać z tej funkcji, zwróć szczególną uwagę na kompatybilność.

- Pętla akumulująca światło. Pętelka na zamek błyskawiczny pieska z wkładką z materiału akumulującego światło. Ten materiał jest "ładowany" w ciągu dnia, a w ciemności - sam się świeci. Tak więc zapięcie można znaleźć nawet w całkowitej ciemności; zapewnia to nie tylko komfort, ale także dodatkowe bezpieczeństwo na wypadek, gdybyś musiał pilnie wydostać się ze śpiwora.

- Kieszeń wewnętrzna. Kieszeń umieszczona po wewnętrznej stronie śpiwora. W takiej przegródce wygodnie jest przechowywać dokumenty i inne drobne, ale cenne rzeczy: niełatwo je wykraść z wewnętrznej kieszeni, a prawdopodobieństwo zgubienia zawartości podczas snu jest prawie zerowe.

- Komora na poduszkę. Specjalna komora, w której można umieścić poduszkę lub jej substytut (np. torbę z przemiennymi ubraniami) bez obawy o uszkodzenie lub rozciągnięcie samego śpiwora.

- Ochrona przed gryzieniem pioruna. Urządzenie zmniejszające prawdopodobieństwo gryzienia tkaniny śpiwora między psem a ząbkami zamka. Zwykle ma postać taśmy wykonanej z gęstego materiału, dodatkowo zasłaniającej zamek błyskawiczny od wewnątrz. Zwróć uwagę, że ochrona przed ugryzieniem kojarzy się nie tylko z wygodą – w sytuacjach ekstremalnych (takich jak pożar czy lawina) możliwość szybkiego rozpięcia śpiwora może być kwestią życia i śmierci. Dlatego funkcja ta jest bardzo powszechna we współczesnych śpiworach, a dla modeli wyprawowych (patrz „Wg kierunku”) jest wręcz obowiązkowa.

- Kołnierz termiczny. Dodatkowy kołnierz, który szczelnie otula szyję osoby w śpiworze. Zapewnia to dodatkowe uszczelnienie i maksymalnie blokuje dostęp powietrza z zewnątrz do ciała i nóg. Dodatkowo kołnierz pomaga szybciej rozgrzać głowę i szyję.

- Zamek z poduszką termiczną. System ocieplenia zamka błyskawicznego, zwykle w postaci wałka lub paska termoizolacyjnego wzdłuż całego zamka. Błyskawica to jeden z najsłabszych punktów śpiwora pod względem izolacji termicznej, dlatego wybierając śpiwór na niskie temperatury (zwłaszcza ekspedycyjny, patrz „Po umówieniu się”), należy zwrócić uwagę na obecność termoizolacji. wałek zapobiegający utracie ciepła.

- Pętle do suszenia. Specjalne pętle, które pozwalają zawiesić śpiwór do suszenia - na linie lub nawet na gałęziach drzew. Pamiętaj, że doświadczeni turyści zalecają „przewietrzanie” śpiwora każdego ranka, ponieważ wilgoć nieuchronnie gromadzi się w nim w nocy; Cóż, w każdym razie w stanie zawieszonym mokry śpiwór wysycha znacznie szybciej niż leżąc na ziemi.

- Worek kompresyjny. Pokrowiec do przechowywania i przenoszenia śpiwora, wyposażony w paski kompresyjne. Takie opaski pozwalają mocno skompresować pokrowiec z zapakowanym w niego śpiworem, aby maksymalnie „wycisnąć” powietrze od wewnątrz i tym samym zmniejszyć wielkość paczki – znacznie ułatwia to transport. Zwracamy jednak uwagę, że nie da się stale utrzymywać śpiwora w stanie ściśniętym, w celu długotrwałego przechowywania należy poluzować wiązania.

Wymiary śpiwora po rozłożeniu. Chociaż oznaczenie rozmiarów zawiera tradycyjne trzy liczby, w przypadku śpiworów jest to osobliwość: liczby te nie oznaczają długości, szerokości i wysokości (głębokość, grubość), ale długość, szerokość w ramionach i szerokość przy stopy. Na przykład oznaczenie 220x80x50 oznacza 220 cm długości, 80 cm szerokości w ramionach i 50 cm szerokości w nogach (więcej informacji na temat śpiworów z różnicą szerokości patrz „Typ”).

Uważa się, że optymalny rozmiar śpiwora przedstawia się następująco:

- Długość - 15-20 cm większa niż wzrost osoby (w przypadku śpiworów z budką) lub wysokość ramion (w przypadku śpiworów bez budki).
- Szerokość w ramionach jest taka, aby śpiwór dobrze przylegał i jednocześnie nie przeszkadzał w ruchu.
- Szerokość w nogach (w przypadku kokonów, patrz „Typ”) jest taka, że można lekko zgiąć nogi bez rozciągania materiału śpiwora (w przeciwnym razie możliwa jest utrata ciepła i bardziej się zużyje).

Pamiętaj, że te wymagania dotyczą przede wszystkim śpiworów przeznaczonych do użytku w chłodne dni. Jeśli kupujesz śpiwór na letnie wycieczki, wymagania dotyczące szerokości nie są tak krytyczne - najważniejsze jest to, że nie jesteś ciasny, a długość pasuje.

Oczywiście po złożeniu śpiwór zajmuje znacznie mniej miejsca - patrz Wymiary (złożony).