Porównanie Lenovo Tab 4 7 7304X 3G 16 GB vs Lenovo Tab 4 7 7504X 3G 16 GB

— Przekątna wyświetlacza. Przekątna ekranu; tradycyjnie podawana w calach. Większe ekrany są łatwe do oglądania i dotykania. Z drugiej strony parametr ten ma bezpośredni wpływ na wymiary, pobór mocy oraz cenę całego tabletu (wzrost kosztu często wiąże się z tym, że większy ekran również wymaga wyższej rozdzielczości). Rzadkie ptaki z rodziny współczesnych tabletów mają 7-calowe ekrany; wiele z nich wygląda jak nieco powiększone smartfony. Przekątne 8 cali i 9 cali zaliczamy do podstawowych. 10-calowa i 1-calowa przekątna to całkiem soldiny wskaźnik jak na tablet konsumencki; ekrany o przekątnej 12 cali i więcej są typowe głównie dla modeli profesjonalnych.

— Rozdzielczość. Rozdzielczość ekranu tabletu - rozmiar matrycy w punktach (pikselach) w poziomie i w pionie. Ze względu na ten parametr ekrany we współczesnych tabletach tradycyjnie dzielą się na trzy kategorie: HD, Full HD, 2K i więcej. Im wyższa rozdzielczość wyświetlacza, tym wyraźniejszy, bardziej szczegółowy i gładszy obraz, który może on wyświetlić. Wysoka rozdzielczość jest szczególnie ważna w przypadku wyświetlaczy o dużej przekątnej. Jednocześnie wpływa to znacząco na koszty - zarówno ze względu na wysoką cenę samych ek...ranów, jak i ze względu na zwiększone wymagania dotyczące wydajności systemu.

— PPI. Skrót od „points per inch”, tj. „piksele na cal”. Parametr ten określa, ile pikseli znajduje się na 1-calowej (2,54 cm) linii narysowanej poziomo lub pionowo na ekranie; zależy to bezpośrednio od rozdzielczości i rozmiaru wyświetlacza. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa wartość PPI, tym wyraźniejszy, płynniejszy i odpowiednio wysokiej jakości obraz będzie na ekranie. A przy określonej gęstości pikseli ludzkie oko zazwyczaj przestaje rozróżniać poszczególne punkty, postrzegając całkowicie wygładzony obraz.

— Rodzaj matrycy. Technologia, za pomocą której wykonany jest wyświetlacz tabletu PC. Obecnie używane są matryce następujących rodzajów:

• — TN Film (Twisted Nematic+Film). Najstarsza ze współczesnych technologii produkcji ekranów ciekłokrystalicznych. Takie matryce mają krótki czas reakcji, jednak mają małe kąty widzenia i zapewniają stosunkowo niską jakość obrazu. Przez pewien czas były dość popularne ze względu na niski koszt, jednak dziś prawie zniknęły ze sceny dzięki opracowaniu i obniżeniu kosztów bardziej zaawansowanych technologii.
• — IPS (In Plane Switching). Takie matryce charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem kolorów oraz szerokimi kątami widzenia. Początkowo miały dość długi czas reakcji i były drogie, lecz technologia nie stoi w miejscu - ulepszone wersje IPS są „szybsze" i niedrogie. Dzięki temu tego typu matryce spotyka się we wszystkich typach tabletów, nawet wśród budżetowych urządzeń.
• — PLS (Plane to Line Switching). Rodzaj matrycy opracowany przez inżynierów Samsunga jako niedroga i wyższej jakości alternatywa dla oryginalnej IPS, o zwiększonej jasności i kontraście. Z wielu powodów stosowany jest głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki cenowej.
• — LTPS (Low Temperature Poly Silicon). Technologia produkcji wyświetlaczy TFT z wykorzystaniem krzemu. Wskaźniki jasności, kontrastu i kątów widzenia są na poziomie ekranów wykonanych w oparciu o IPS. Kluczową cechą tej technologii jest możliwość osadzenia elektroniki sterującej bezpośrednio w ekranie, przy jednoczesnym zachowaniu lekkości i cienkości wyświetlaczy. Ta technologia jest dość droga w produkcji, jednak ze względu na to, że do sterowania obrazem nie trzeba używać dodatkowych chipów, cena urządzeń końcowych jest na akceptowalnym poziomie.
• — MVA. Skrót od „Multi-domain Vertical Alignment". Jedna z najpopularniejszych obecnie technologii VA. Jest to rodzaj przejściowej opcji między TN-Film a IPS (patrz wyżej), łączący szereg zalet obu typów. Z jednej strony matryce MVA zapewniają dość wysoką jakość odwzorowania barw i głęboką czerń, z drugiej strony czas reakcji w nich jest niewiele niższy niż w TN-Film. Jednocześnie takie ekrany nie są pozbawione wad: przy ściśle prostopadłym widoku czarne odcienie mogą się „rozmywać” i łączyć, a balans kolorów jako całość w znacznym stopniu zależy od kąta patrzenia. Nie jest szeroko stosowany w tabletach.
• — AMOLED. Skrót od „Active Matrix Organic Light Emitting Diode”, czyli aktywna matryca oparta na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. W odróżnieniu od większości innych rodzajów ekranów, matryca AMOLED sama jest źródłem światła i nie wymaga osobnego podświetlenia, co znacznie ogranicza zużycie energii. Jednocześnie takie ekrany charakteryzują się wysokiej jakości kontrastem i odwzorowaniem barw, a obraz na nich jest dobrze widoczny nawet w jasnym świetle otoczenia. Głównymi wadami AMOLED-ów są złożoność produkcji (w rezultacie wysoka cena), a także tendencja do nierównomiernego zużycia („wypalania”) pikseli podczas długotrwałej pracy przy wysokiej jasności, co może zakłócać odwzorowanie barw. Z drugiej strony bardzo trudno jest doprowadzić wyświetlacz do takiego zużycia, a producenci matryc AMOLED nieustannie pracują nad nowymi modyfikacjami technologicznymi, mającymi na celu wyeliminowanie tych niedociągnięć.
• — Super AMOLED. Zmodyfikowana i ulepszona wersja technologii AMOLED stworzona przez firmę Samsung; firma LG produkuje takie ekrany pod marką Ultra AMOLED. Jednym z kluczowych ulepszeń tej technologii jest to, że w ekranach Super AMOLED warstwa dotykowa jest osadzona bezpośrednio w wyświetlaczu (zamiast być oddzielna). Miało to pozytywny wpływ zarówno na jakość odwzorowania barw i jasność obrazu, jak i na dokładność i szybkość działania czujników. Ponadto ekrany tego rodzaju są o 20% jaśniejsze niż oryginalny AMOLED, o 80% mniej odblaskowe i zużywają o 20% mniej energii.
• — Super Clear TFT. Technologia stworzona przez Samsunga we współpracy z Sony jako alternatywa dla wyświetlaczy Super AMOLED (zapotrzebowanie na które było tak duże, że producenci po prostu nie mieli wystarczających mocy, aby wyprodukować wymaganą ilość). Stworzona na podstawie zwykłej TFT z pewnymi ulepszeniami i dodatkami; pod względem jakości obrazu jest nieco gorsza od Super AMOLED, jednak niewiele, natomiast produkcja Super Clear TFT jest znacznie tańsza i łatwiejsza.
• - OLED. Różne rodzaje matryc opartych na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. Pod względem takich funkcji, jak odwzorowanie barw, kontrast, zużycie energii, takie ekrany są podobne do opisanych powyżej AMOLED; różnice mogą wynikać z drobnych szczegółów technologicznych. Generalnie wyświetlacze OLED są dość zaawansowane, spotyka się je głównie w high-endowych modelach tabletów. Główne wady ekranów OLED to wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy transmisji statycznych obrazów przez długi czas lub obrazów ze statycznymi elementami (panel powiadomień, przyciski ekranowe itp.).

— Częstotliwość odświeżania. Maksymalna częstotliwość odświeżania wyświetlacza, innymi słowy, najwyższa liczba klatek efektywnie wyświetlanych na ekranie w ciągu trwania jednej sekundy. Im wyższy wskaźnik ten, tym płynniejszy i gładszy obraz, tym mniej zauważalny jest „efekt pokazu slajdów” i rozmycie obiektów podczas poruszania się na ekranie. Jednocześnie należy pamiętać, że częstotliwość odświeżania 60 Hz, obsługiwana przez prawie każdy współczesny tablet, jest w zupełności wystarczająca do większości zadań; nawet filmy w wysokiej rozdzielczości rzadko używają obecnie dużej liczby klatek na sekundę. Dlatego częstotliwość odświeżania w naszym katalogu jest specjalnie określona głównie dla ekranów zdolnych dostarczyć więcej niż 60 Hz. Jednakże wysoka częstotliwość odświeżania — 90 Hz, 120 Hz, 144 Hz — może być przydatna w grach i niektórych innych zadaniach, a także poprawia ogólne wrażenia z interfejsu systemu operacyjnego i aplikacji - ruchome elementy w takich interfejsach poruszają się maksymalnie płynnie i bez rozmycia.

— HDR. Technologia pozwalająca rozszerzyć zakres dynamiki ekranu. W tym przypadku mamy na myśli zakres jasności – mówiąc najprościej, obecność HDR pozwala na wyświetlanie na ekranie jaśniejszej bieli i ciemniejszej czerni niż na wyświetlaczach bez wsparcia tej technologii. W praktyce daje to zauważalny wzrost jakości obrazu: poprawia się nasycenie i wierność odwzorowania poszczególnych barw, a szczegóły w bardzo jasnych lub bardzo ciemnych obszarach kadru nie „topią się” w bieli czy czerni. Wszystkie te zalety stają się jednak zauważalne dopiero wtedy, gdy odtwarzana treść jest oryginalnie nagrana w HDR. Obecnie stosuje się kilka odmian tej technologii, oto ich cechy:

• HDR10. Historycznie pierwszy z konsumenckich formatów HDR, dziś jest niezwykle popularny: w szczególności jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego z treścią HDR i jest standardowo używany do takich treści na płytach Blu-ray. Zapewnia 10-bitową głębię kolorów (ponad miliard odcieni). Jednocześnie na urządzeniach wyposażonych w tę technologię można odtwarzać także treści w formacie HDR10+ (patrz niżej) – z tą różnicą, że ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.
• HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. metadane dynamiczne, które pozwalają na przesyłanie informacji o głębi kolorów nie tylko dla grup po kilka klatek, ale także dla pojedynczych klatek. Dzięki temu uzyskano dodatkową poprawę oddawania barw.
• Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany szczególnie w kinematografii profesjonalnej. Pozwala uzyskać głębię kolorów na poziomie 12 bitów (prawie 69 miliardów odcieni), wykorzystuje wspomniane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia transmisję dwóch opcji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i normal (SDR). Jednocześnie Dolby Vision bazuje na tej samej technologii co HDR10, dlatego we współczesnej elektronice format ten często łączony jest z HDR10 lub HDR10+.

— Szkło Gorilla Glass. Specjalne szkło hartowane stosowane do pokrywania wyświetlaczy we współczesnych gadżetach, w tym w tabletach. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na zarysowania i uderzenia; jednak specyficzne właściwości powłoki Gorilla Glass zależą od jej wersji. Parametr ten może również być określony w specyfikacji tabletu; oto najbardziej aktualne obecnie wersje:

• Gorilla Glass v3. Wydana w 2013 roku, nadal jednak znajduje się we współczesnych urządzeniach. Wynika to przede wszystkim z wyjątkowej odporności na zarysowania: według tego wskaźnika trzecia wersja „goryla” pozostała niedościgniona aż do 2020 roku (a Gorilla Glass Victus, która posiada pierwszeństwo, na razie prawie nie jest używana w tabletach).
• Gorilla Glass v4. Powłoka stworzona w 2014 roku. Główny nacisk w rozwoju położono na odporność na uderzenia, dzięki czemu wskaźnik ten w porównaniu z poprzednią wersją podwoił się (przy grubości szkła tylko 0,4 mm). Ale odporność na zarysowania nieznacznie się zmniejszyła.
• Gorilla Glass v5. Wersja wprowadzona w 2016 roku. Odporność na uderzenia w porównaniu do swojego poprzednika wzrosła 1,8-krotnie, dzięki czemu takie szkło pozostaje nienaruszone w 100% przypadków upadku z wysokości 1,2 m (na płaską, twardą powierzchnię) oraz w 80% przypadków upadku z wysokości 1,6 m. Również odporność na zarysowania nieznacznie się poprawiła, jednak ten materiał nadal nie jest dobry jak v3.
• Gorilla Glass v6. Wersja 2018 roku z naciskiem na poprawę odporności na uderzenia. Dwukrotnie mocniejsza niż wersja piąta, gwarantuje odporność na pojedyncze upadki z wysokości 1,6 m i wielokrotne (do 15 razy z rzędu) z wysokości 1 m.
• Gorilla Glass Victus. Po v3 jest to pierwsza wersja Gorilla Glass, w której twórcy zwrócili równie dużą uwagę na odporność na zarysowania, co na ochronę przed uderzeniami. Szkło Victus zadebiutowało w 2020 roku. Odporność na uderzenia deklarowana jest na poziomie 2 m przy pojedynczym upadku i 1 m przy wielokrotnym (do 20 razy z rzędu).
• Gorilla Glass Victus+. Ulepszona modyfikacja szkła ochronnego Gorilla Glass Victus, wydana w 2022 roku. Zbliżona do ceramiki pod względem odporności na zarysowania. Czyli według skali twardości mineralogicznej Mohsa szkło zaczyna rysować się już na poziomie 7/10, podczas gdy oryginalna wersja Victus rysuje się na poziomie 6/10.

Największa pojemność karty pamięci, z jaką tablet może poprawnie działać. Aby uzyskać więcej informacji na temat samych kart, zobacz „Gniazdo do kart pamięci”; tutaj zauważamy, że pojemne nośniki często wykorzystują zaawansowane technologie, które nie są obsługiwane przez wczesne modele, a czasami tablety po prostu nie mają wystarczającej mocy do przetwarzania dużych ilości danych. Dlatego dla wygody wyboru w naszym katalogu jest wskazana maksymalna obsługiwana pojemność.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których niektóre urządzenia mogą przekraczać deklarowane parametry - na przykład działają z nośnikami o pojemności 8 GB z deklarowaną maksymalną pojemnością 4 GB. Należy jednak skupić się na oficjalnych danych, ponieważ ich przekroczenie nie gwarantuje normalnej pracy z kartą.

Obsługa przez tablet kart SIM oznacza, że ​​obsługuje on sieci komórkowe (3G, LTE lub nawet 5G – w zależności od modelu). Zainstalowanie karty SIM umożliwia co najmniej połączenie z Internetem i pozostawanie w kontakcie. Należy pamiętać, że we współczesnych tabletach mogą być wykorzystywane kilka różnych typów kart SIM. Przed wyborem karty SIM należy sprawdzić, jaki rozmiar karty będzie odpowiedni dla urządzenia.

— microSIM. Największy spośród szeroko stosowanych we współczesnych urządzeniach rodzaj kart sim: zakłada rozmiar 15x12 mm. Został wprowadzony w 2010 roku, obecnie jest zastępowany przez bardziej kompaktowe i zaawansowane nano-SIM i eSIM. Należy pamiętać, że w skrajnym przypadku kartę do gniazda microSIM można wykonać po prostu przycinając większą mini-SIM do potrzebnych wymiarów. Jednak taka operacja wiąże się z pewnym ryzykiem i wymaga dokładności, dlatego lepiej skontaktować się z operatorem komórkowym w celu wymiany karty SIM na odpowiednią.

— Nano SIM. Najmniejszy format klasycznych (wymiennych) kart SIM to 12x9 mm. W takich kartach ramki są obcięte niemal „do samego chipa”, więc tak naprawdę nie ma gdzie dalej redukować tradycyjnych kart sim. Ten standard pojawił się już w 2012 roku, jednak nadal jest niezwykle powszechny.

— e-SIM. Ten rodzaj karty SIM to moduł elektroniczny, który jest wbudowany w urządzenie i nie można go wymienić. W celu autoryzacji w sieci o...peratora komórkowego należy dokonać odpowiednich ustawień w e-SIM; jednocześnie takie moduły są w stanie zapisać kilka zestawów ustawień na raz, co ułatwia przełączanie się między różnymi operatorami - nie trzeba zawracać sobie głowy fizyczną wymianą karty SIM, wystarczy zmienić profil w ustawieniach. Kolejną zaletą takich modułów jest kompaktowość. Jednak przed zakupem telefonu z e-SIM nie zaszkodzi wyjaśnić, czy ta technologia jest obsługiwana przez Twojego operatora komórkowego – nawet w naszych czasach nie każda sieć jest kompatybilna z takimi modułami.

Jednocześnie tablet nie zawsze jest ograniczony jednym gniazdem na kartę. Dostępna jest także opcja dwóch gniazd – pozwala to na korzystanie z dwóch numerów jednocześnie w jednym urządzeniu. Główną wygodą jest to, że wybierając jedną z dwóch opcji połączenia, nie musisz za każdym razem zmieniać karty w tablecie (przy tym ryzykując także utratą nieużywanej). A możliwość wyboru nie może być zbędna, biorąc pod uwagę, że różni operatorzy oferują różne standardy łączności, obszary zasięgu i warunki płatności.

- Liczba soczewek. Charakterystyka głównego (tylnego) aparatu tabletu jest reprezentowana przede wszystkim przez liczbę modułów, które w większości przypadków wynoszą 1 ( pojedynczy aparat), ale zdarzają się również tablety z podwójnym aparatem.

- Pozwolenie. Drugim ważnym czynnikiem aparatu jest liczba megapikseli. Wielu naprawdę wierzy, że im więcej MP, tym lepsza jakość filmowania. Nie jest to jednak do końca prawdą: jedynie maksymalna rozdzielczość powstałych obrazów zależy od rozdzielczości matrycy, a o ich jakości decyduje wiele innych parametrów. Co prawda duża rozdzielczość matrycy może świadczyć o zaawansowanym aparacie, ale nie jest to konieczne – dwoje „oczu” o tej samej liczbie megapikseli może radykalnie różnić się jakością fotografowania. Tylne aparaty w tabletach mogą z powodzeniem służyć do robienia zdjęć i nagrywania filmów; dlatego mają aparaty o rozdzielczości 8 MP, 10 MP i wyższej ( 12 i 13 MP).

- Soczewka pomocnicza. Wspólne dla wszystkich obiektywów pomocniczych jest to, że same nie strzelają, a jedynie dostarczają głównemu aparatowi dodatkowe dane „przydatne w gospodarce”. Ale rodzaje tych danych i odpowiednio metody korzystania z kamer pomocniczych mogą być różne. Tak więc w niektórych tabletach zainstalowany jest dodatkowy „wizjer” o bardz...o małej rozdzielczości, który służy do uzyskiwania specjalnych informacji o głębi ostrości w niektórych trybach fotografowania. Ten format pracy daje szereg ciekawych funkcji – w szczególności umożliwia zmianę głębi ostrości na gotowym obrazie, przenosząc ostrość na konkretny temat. Inną ciekawą opcją są tzw. kamery ToF (time of flight), które działają na zasadzie dalmierzy i są w stanie tworzyć trójwymiarowe modele różnych obiektów (m.in. odczytywać mimikę twarzy z twarzy użytkownika). Dostępne są też inne opcje, takie jak czarno-biały aparat pomocniczy zwiększający zakres dynamiki oraz szybka przysłona zapewniająca lepsze działanie przy słabym oświetleniu.

- Autofokus. Za ustawianie ostrości w takich kamerach odpowiada system ruchomych obiektywów sterowany automatyką. Automatyka potrzebuje trochę czasu, a same obiektywy okazują się bardziej skomplikowane i droższe niż optyka ze stałą ogniskową (obiektywy stałoogniskowe, które są początkowo ustawione na duży zakres odległości). Jakość zdjęć jest jednak niewspółmiernie wyższa niż w aparatach bez autofokusa, a same układy są ciągle udoskonalane, a ich czas reakcji coraz bardziej zbliża się do natychmiastowości.

- Błysk. Lampa błyskowa znacznie rozszerza możliwości aparatu. Przede wszystkim umożliwia fotografowanie w warunkach słabego oświetlenia; w tym przypadku podświetlenie z reguły może być również używane w trybie stałego blasku - do nagrywania wideo. Druga sytuacja, w której lampa błyskowa może się przydać, to oświetlenie obiektu pod światło, gdy obiekt znajduje się w cieniu. Ponadto w wielu tabletach lampa błyskowa LED może służyć również jako zwykła latarka, bez aparatu.

Pojemność akumulatora, fabrycznie zainstalowanego w tablecie.

Teoretycznie bardziej pojemny akumulator zapewnia dłuższy czas pracy na jednym ładowaniu. Jednak w praktyce żywotność tabletu zależy również od jego zużycia energii — a wpływ na nią ma specyfikacja procesora i wyświetlacza, zainstalowany system operacyjny oraz inne czynniki. Dlatego porównywać według pojemności akumulatora można tylko modele o podobnej specyfikacji (i nawet wtedy takie porównanie będzie raczej przybliżone); aby ocenić czas pracy, najlepiej zwrócić uwagę na bezpośrednio zadeklarowany czas pracy w różnych trybach.