Porównanie Apple iPad 2017 128 GB / LTE vs Samsung Galaxy Tab S2 VE 9.7 2016 32GB 32 GB

System operacyjny (OS), na którym pracuje tablet.

Najpopularniejszymi systemami operacyjnymi we współczesnych tabletach są systemy operacyjne, takie jak Android w różnych wersjach, iPadOS (współczesna wersja iOS), a także Windows 10 i Windows 11. Oto bardziej szczegółowy opis różnych wariantów:

— Android. Bezpłatny system operacyjny typu Open Source od Google. Używany przez prawie wszystkich współczesnych producentów z wyjątkiem Apple. Jest prezentowany na rynku w wielu wersjach — w szczególności stanem na obecnie popularne są następujące wersje: Android 10 Q, Android 10 Go Edition, Android 11 R, 11 Go Edition, Android 12, Android 12 Go Edition, Android 13, Android 13 Go Edition, Android 14, Android 15. Należy wziąć pod uwagę, że w momencie premiery na urządzeniu mogła być zainstalowana jedna wersja systemu operacyjnego, a w momencie sprzedaży mogła być ona zaktualizowana do bardziej nowoczesnej. Funkcjonalnie ten system operacyjny wyróżnia się przede wszystkim pełnowartościową wielozadaniowością i obsz...ernym zestawem dostępnych aplikacji - pod tymi dwoma względami przewyższa zarówno iOS, jak i Windows. Z drugiej strony generalnie jakość aplikacji na Androidzie jest nieco niższa niż w iOS, a sam system przeznaczony jest głównie do zastosowań rozrywkowych (w przeciwieństwie do Windows). Początkowo Android ma ścisłą integrację z usługami Google - sklepem z aplikacjami i innymi treściami Google Play, pocztą Gmail, przechowywaniem w chmurze Dysku Google itp.; jednakże mogą istnieć wyjątki od tej zasady. Zwróćmy uwagę, że najnowsze wersje tego systemu operacyjnego można znaleźć na rynku zarówno w oryginalnej formie, jak i w jednej z dwóch określonych edycji:

• Go Edition. Modyfikacja Androida przeznaczona do niedrogich gadżetów ze „słabym” sprzętem. Zarówno sam system operacyjny, jak i standardowe aplikacje (Assistant, Gmail itp.) w tej edycji zostały przeprojektowane w taki sposób, aby zapewnić niezawodne działanie nawet przy niewielkiej mocy obliczeniowej. Jednocześnie programiści starali się w jak największym stopniu zachować funkcjonalność pełnowartościowego Androida - niemniej jednak niektóre konkretne funkcje w Go Edition okazały się niedostępne (na przykład standardowe mapy nie obsługują nawigacji zakręt po zakręcie).
• HMS. Wersja Androida bez usług Google, używana w urządzeniach Huawei. Ze względu na sankcje USA wobec Chin firma ta nie może w pełni współpracować z Google - w szczególności korzystać z usług Google (Google Mobile Services - GMS) w swoich gadżetach na Androida. Jako zamiennik wprowadzono HMS - Huawei Mobile Services. Usługi te obejmują identyfikator użytkownika Huawei ID, sklep z aplikacjami AppGallery, markowe odpowiedniki podstawowych usług Google (asystent, przeglądarka, pamięć w chmurze, muzyka/wideo itp.) oraz narzędzia programistyczne.

Jeśli chodzi o poszczególne wersje Androida, oto główne cechy opcji, które są aktualne w naszych czasach:

• 7.0. Wydana w sierpniu 2016 r. W tej wersji po raz pierwszy pojawił się tryb wielu okien - możliwość wyświetlenia dwóch okien z dwiema różnymi aplikacjami na jednym ekranie - oraz tryb wirtualnej rzeczywistości.
• 7.1. Aktualizacja wersji 7.0, wydana pod koniec 2016 roku. Wprowadzono szereg drobnych usprawnień związanych z wyglądem i użytecznością.
• 8.0. Ważna aktualizacja, która ukazała się późnym latem 2017 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje to wielozadaniowość formatu „obrazu w obrazie” podczas oglądania wideo, kompatybilność z Bluetooth 5, obsługa aplikacji VoIP (telefonii internetowej) na poziomie systemu oraz możliwość grupowania powiadomień w kanały. Jest to również pierwsza wersja Androida z edycją Go (patrz wyżej).
• 8.1. Aktualizacja wydana pod koniec 2017 roku. Z punktu widzenia użytkownika ta wersja jest prawie taka sama jak oryginalna 8.0, główne innowacje dotyczą drobnych usprawnień i poprawek błędów.
• 9.0. Aktualizacja wprowadzona w sierpniu 2018 r. Jedną z najbardziej zauważalnych zmian jest wygląd zewnętrzny, z przeprojektowanym designem i ulepszonymi opcjami dostosowywania. Ponadto, zamiast trzech standardowych przycisków, na pasku nawigacji domyślnie wyświetlany jest tylko jeden („Strona główna”), przycisk „Wstecz” pojawia się tylko wtedy, gdy ma to znaczenie, a lista otwartych aplikacji jest wyświetlana po przesunięciu przycisku „Strona główna” w prawo. Inne ważne innowacje obejmują optymalizację zużycia energii w tle w oparciu o rzeczywistą częstotliwość korzystania z aplikacji, kompatybilność z dodatkowymi typami uwierzytelniania biometrycznego (oprócz odcisku palca) oraz możliwość jednoczesnego korzystania z wielu kamer jednocześnie przez jedną aplikację.
• 10. Wersja wydana we wrześniu 2019 roku. W tej wersji wprowadzono rozszerzony zestaw gestów pełnoekranowych (z możliwością optymalizacji w poszczególnych aplikacjach - w szczególności wyłączanie gestów na niektórych obszarach ekranu w celu uniknięcia konfliktów), „ciemny” tryb wyświetlania na poziomie systemu, szereg ważnych aktualizacji bezpieczeństwa (w tym osobny standard szyfrowania dla słabych urządzeń, które nie obsługują formatu AES na poziomie sprzętowym), pełne obsługa dla komunikacji 5G oraz ulepszone możliwości pracy z rozszerzoną rzeczywistością. Dodatkowo zaimplementowano szereg rozwiązań optymalizujących pracę nad składanymi gadżetami z elastycznymi ekranami.
• 11. Kolejna duża aktualizacja Androida, wydana jesienią 2020 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje w tej wersji dotyczą wiadomości i powiadomień. Tak więc w powiadomieniach stworzono osobną kategorię „Rozmowy” dla wiadomości i stało się możliwe wyświetlanie różnych korespondencji w postaci „bąbelka” na górze dowolnej uruchomionej aplikacji (funkcja Bubbles). Funkcjonalność trybu „Nie przeszkadzać” została rozszerzona – teraz możesz dodawać do niego wyjątki dla indywidualnej korespondencji. Inne ważne innowacje to narzędzie systemowe do nagrywania wideo z ekranu (w tym naprawianie punktów dotykowych), pojedyncze centrum sterowania dla komponentów inteligentnego domu, szybkie przełączanie między urządzeniami odtwarzającymi (głośnik telefonu, słuchawki bezprzewodowe, Smart TV itp.), wbudowana obsługa Android Auto, a także zaawansowane opcje zarządzania dostępem poszczególnych aplikacji do określonych danych.

— iPadOS. System operacyjny firmy Apple stworzony na bazie systemu iOS, zadebiutował po raz pierwszy w połowie 2019 r. i jest dedykowany do dużych ekranów tabletów Apple. Jest używany wyłącznie na urządzeniach Apple i ma dobry stopień optymalizacji pod kątem konkretnych podzespołów. Różnice w porównaniu z wersją mobilną systemu operacyjnego iOS to: gęstsze rozmieszczenie ikon na pulpicie (format 6x5), ulepszona wielozadaniowość, specjalne gesty do pracy z tekstami, rozszerzona funkcjonalność menedżera plików oraz przeglądarki. W szczególności Safari otwiera pełnowartościowe wersje stron internetowych, a nie mobilnych.

— Windows. System operacyjny opracowany przez Microsoft, pierwotnie stworzony dla komputerów stacjonarnych i laptopów, jednak obecnie używany również w tabletach. Takie tablety są uważane głównie za urządzenia profesjonalne i biznesowe, świetnie nadają się w szczególności do nauki i regularnej pracy z dokumentami. Obecnie za aktualną uważana jest jedenasta wersja systemu operacyjnego firmy Microsoft, która zadebiutowała w 2021 roku. Z jakościowych ulepszeń w systemie przerobiono pasek zadań, który teraz znajduje się na środku dolnej krawędzi pulpitu, wprowadzono nowe menu widżetów, zmieniono rozmiar i położenie okien (Snap), zaprzyjaźniono z systemem operacyjnym Android Aplikacje. System pozostaje przywilejem tabletów do pracy i nauki przy wsparciu programów biurowych i specjalistycznych napisanych dla Windows.

— Harmony OS. Uniwersalny system operacyjny firmy Huawei, znany również jako Hongmeng. Zapewnia pracę szerokiej gamy urządzeń: gadżetów z ekosystemu „inteligentnego” domu, smartwatchy, smartfonów i tabletów. Zwłaszcza w tabletowej lidze gadżetów system Harmony OS jest rodzajem dodatku do Androida bez usług Google. Sklep z aplikacjami dla urządzeń Harmony OS nazywa się AppGallery.

We współczesnych tabletach można znaleźć również inne systemy operacyjne oprócz tych opisanych powyżej. Są to jednak bardzo rzadkie i specyficzne systemy, które nie są specjalnie rozpowszechnione.

— Przekątna wyświetlacza. Przekątna ekranu; tradycyjnie podawana w calach. Większe ekrany są łatwe do oglądania i dotykania. Z drugiej strony parametr ten ma bezpośredni wpływ na wymiary, pobór mocy oraz cenę całego tabletu (wzrost kosztu często wiąże się z tym, że większy ekran również wymaga wyższej rozdzielczości). Rzadkie ptaki z rodziny współczesnych tabletów mają 7-calowe ekrany; wiele z nich wygląda jak nieco powiększone smartfony. Przekątne 8 cali i 9 cali zaliczamy do podstawowych. 10-calowa i 11-calowa przekątna to całkiem soldiny wskaźnik jak na tablet konsumencki; ekrany o przekątnej 12 cali, 13 cali, 14 cali i więcej są typowe głównie dla modeli profesjonalnych.

— Rozdzielczość. Rozdzielczość ekranu tabletu - rozmiar matrycy w punktach (pikselach) w poziomie i w pionie. Ze względu na ten parametr ekrany we współczesnych tabletach tradycyjnie dzielą się na trzy kategorie: HD, Full HD, 2K i więcej. Im wyższa rozdzielczość wyświetlacza, tym wyraźniejszy, bardziej szczegółowy i gładszy obraz, który może on wyświetlić. Wysoka rozdzielczość jest szczególnie ważna w przypadku wyświetlaczy o dużej przekątnej. Je...dnocześnie wpływa to znacząco na koszty - zarówno ze względu na wysoką cenę samych ekranów, jak i ze względu na zwiększone wymagania dotyczące wydajności systemu.

— PPI. Skrót od „points per inch”, tj. „piksele na cal”. Parametr ten określa, ile pikseli znajduje się na 1-calowej (2,54 cm) linii narysowanej poziomo lub pionowo na ekranie; zależy to bezpośrednio od rozdzielczości i rozmiaru wyświetlacza. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa wartość PPI, tym wyraźniejszy, płynniejszy i odpowiednio wysokiej jakości obraz będzie na ekranie. A przy określonej gęstości pikseli ludzkie oko zazwyczaj przestaje rozróżniać poszczególne punkty, postrzegając całkowicie wygładzony obraz.

— Rodzaj matrycy. Technologia, za pomocą której wykonany jest wyświetlacz tabletu PC. Obecnie używane są matryce następujących rodzajów:

• — TN Film (Twisted Nematic+Film). Najstarsza ze współczesnych technologii produkcji ekranów ciekłokrystalicznych. Takie matryce mają krótki czas reakcji, jednak mają małe kąty widzenia i zapewniają stosunkowo niską jakość obrazu. Przez pewien czas były dość popularne ze względu na niski koszt, jednak dziś prawie zniknęły ze sceny dzięki opracowaniu i obniżeniu kosztów bardziej zaawansowanych technologii.
• — IPS (In Plane Switching). Takie matryce charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem kolorów oraz szerokimi kątami widzenia. Początkowo miały dość długi czas reakcji i były drogie, lecz technologia nie stoi w miejscu - ulepszone wersje IPS są „szybsze" i niedrogie. Dzięki temu tego typu matryce spotyka się we wszystkich typach tabletów, nawet wśród budżetowych urządzeń.
• — PLS (Plane to Line Switching). Rodzaj matrycy opracowany przez inżynierów Samsunga jako niedroga i wyższej jakości alternatywa dla oryginalnej IPS, o zwiększonej jasności i kontraście. Z wielu powodów stosowany jest głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki cenowej.
• — LTPS (Low Temperature Poly Silicon). Technologia produkcji wyświetlaczy TFT z wykorzystaniem krzemu. Wskaźniki jasności, kontrastu i kątów widzenia są na poziomie ekranów wykonanych w oparciu o IPS. Kluczową cechą tej technologii jest możliwość osadzenia elektroniki sterującej bezpośrednio w ekranie, przy jednoczesnym zachowaniu lekkości i cienkości wyświetlaczy. Ta technologia jest dość droga w produkcji, jednak ze względu na to, że do sterowania obrazem nie trzeba używać dodatkowych chipów, cena urządzeń końcowych jest na akceptowalnym poziomie.
• — MVA. Skrót od „Multi-domain Vertical Alignment". Jedna z najpopularniejszych obecnie technologii VA. Jest to rodzaj przejściowej opcji między TN-Film a IPS (patrz wyżej), łączący szereg zalet obu typów. Z jednej strony matryce MVA zapewniają dość wysoką jakość odwzorowania barw i głęboką czerń, z drugiej strony czas reakcji w nich jest niewiele niższy niż w TN-Film. Jednocześnie takie ekrany nie są pozbawione wad: przy ściśle prostopadłym widoku czarne odcienie mogą się „rozmywać” i łączyć, a balans kolorów jako całość w znacznym stopniu zależy od kąta patrzenia. Nie jest szeroko stosowany w tabletach.
• — AMOLED. Skrót od „Active Matrix Organic Light Emitting Diode”, czyli aktywna matryca oparta na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. W odróżnieniu od większości innych rodzajów ekranów, matryca AMOLED sama jest źródłem światła i nie wymaga osobnego podświetlenia, co znacznie ogranicza zużycie energii. Jednocześnie takie ekrany charakteryzują się wysokiej jakości kontrastem i odwzorowaniem barw, a obraz na nich jest dobrze widoczny nawet w jasnym świetle otoczenia. Głównymi wadami AMOLED-ów są złożoność produkcji (w rezultacie wysoka cena), a także tendencja do nierównomiernego zużycia („wypalania”) pikseli podczas długotrwałej pracy przy wysokiej jasności, co może zakłócać odwzorowanie barw. Z drugiej strony bardzo trudno jest doprowadzić wyświetlacz do takiego zużycia, a producenci matryc AMOLED nieustannie pracują nad nowymi modyfikacjami technologicznymi, mającymi na celu wyeliminowanie tych niedociągnięć.
• — Super AMOLED. Zmodyfikowana i ulepszona wersja technologii AMOLED stworzona przez firmę Samsung; firma LG produkuje takie ekrany pod marką Ultra AMOLED. Jednym z kluczowych ulepszeń tej technologii jest to, że w ekranach Super AMOLED warstwa dotykowa jest osadzona bezpośrednio w wyświetlaczu (zamiast być oddzielna). Miało to pozytywny wpływ zarówno na jakość odwzorowania barw i jasność obrazu, jak i na dokładność i szybkość działania czujników. Ponadto ekrany tego rodzaju są o 20% jaśniejsze niż oryginalny AMOLED, o 80% mniej odblaskowe i zużywają o 20% mniej energii.
• — Super Clear TFT. Technologia stworzona przez Samsunga we współpracy z Sony jako alternatywa dla wyświetlaczy Super AMOLED (zapotrzebowanie na które było tak duże, że producenci po prostu nie mieli wystarczających mocy, aby wyprodukować wymaganą ilość). Stworzona na podstawie zwykłej TFT z pewnymi ulepszeniami i dodatkami; pod względem jakości obrazu jest nieco gorsza od Super AMOLED, jednak niewiele, natomiast produkcja Super Clear TFT jest znacznie tańsza i łatwiejsza.
• - OLED. Różne rodzaje matryc opartych na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. Pod względem takich funkcji, jak odwzorowanie barw, kontrast, zużycie energii, takie ekrany są podobne do opisanych powyżej AMOLED; różnice mogą wynikać z drobnych szczegółów technologicznych. Generalnie wyświetlacze OLED są dość zaawansowane, spotyka się je głównie w high-endowych modelach tabletów. Główne wady ekranów OLED to wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy transmisji statycznych obrazów przez długi czas lub obrazów ze statycznymi elementami (panel powiadomień, przyciski ekranowe itp.).

— Częstotliwość odświeżania. Maksymalna częstotliwość odświeżania wyświetlacza, innymi słowy, najwyższa liczba klatek efektywnie wyświetlanych na ekranie w ciągu trwania jednej sekundy. Im wyższy wskaźnik ten, tym płynniejszy i gładszy obraz, tym mniej zauważalny jest „efekt pokazu slajdów” i rozmycie obiektów podczas poruszania się na ekranie. Jednocześnie należy pamiętać, że częstotliwość odświeżania 60 Hz, obsługiwana przez prawie każdy współczesny tablet, jest w zupełności wystarczająca do większości zadań; nawet filmy w wysokiej rozdzielczości rzadko używają obecnie dużej liczby klatek na sekundę. Dlatego częstotliwość odświeżania w naszym katalogu jest specjalnie określona głównie dla ekranów zdolnych dostarczyć więcej niż 60 Hz. Jednakże wysoka częstotliwość odświeżania — 90 Hz, 120 Hz, 144 Hz — może być przydatna w grach i niektórych innych zadaniach, a także poprawia ogólne wrażenia z interfejsu systemu operacyjnego i aplikacji - ruchome elementy w takich interfejsach poruszają się maksymalnie płynnie i bez rozmycia.

— HDR. Technologia pozwalająca rozszerzyć zakres dynamiki ekranu. W tym przypadku mamy na myśli zakres jasności – mówiąc najprościej, obecność HDR pozwala na wyświetlanie na ekranie jaśniejszej bieli i ciemniejszej czerni niż na wyświetlaczach bez wsparcia tej technologii. W praktyce daje to zauważalny wzrost jakości obrazu: poprawia się nasycenie i wierność odwzorowania poszczególnych barw, a szczegóły w bardzo jasnych lub bardzo ciemnych obszarach kadru nie „topią się” w bieli czy czerni. Wszystkie te zalety stają się jednak zauważalne dopiero wtedy, gdy odtwarzana treść jest oryginalnie nagrana w HDR. Obecnie stosuje się kilka odmian tej technologii, oto ich cechy:

• HDR10. Historycznie pierwszy z konsumenckich formatów HDR, dziś jest niezwykle popularny: w szczególności jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego z treścią HDR i jest standardowo używany do takich treści na płytach Blu-ray. Zapewnia 10-bitową głębię kolorów (ponad miliard odcieni). Jednocześnie na urządzeniach wyposażonych w tę technologię można odtwarzać także treści w formacie HDR10+ (patrz niżej) – z tą różnicą, że ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.
• HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. metadane dynamiczne, które pozwalają na przesyłanie informacji o głębi kolorów nie tylko dla grup po kilka klatek, ale także dla pojedynczych klatek. Dzięki temu uzyskano dodatkową poprawę oddawania barw.
• Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany szczególnie w kinematografii profesjonalnej. Pozwala uzyskać głębię kolorów na poziomie 12 bitów (prawie 69 miliardów odcieni), wykorzystuje wspomniane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia transmisję dwóch opcji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i normal (SDR). Jednocześnie Dolby Vision bazuje na tej samej technologii co HDR10, dlatego we współczesnej elektronice format ten często łączony jest z HDR10 lub HDR10+.

— Szkło Gorilla Glass. Specjalne szkło hartowane stosowane do pokrywania wyświetlaczy we współczesnych gadżetach, w tym w tabletach. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na zarysowania i uderzenia; jednak specyficzne właściwości powłoki Gorilla Glass zależą od jej wersji. Parametr ten może również być określony w specyfikacji tabletu; oto najbardziej aktualne obecnie wersje:

• Gorilla Glass v3. Wydana w 2013 roku, nadal jednak znajduje się we współczesnych urządzeniach. Wynika to przede wszystkim z wyjątkowej odporności na zarysowania: według tego wskaźnika trzecia wersja „goryla” pozostała niedościgniona aż do 2020 roku (a Gorilla Glass Victus, która posiada pierwszeństwo, na razie prawie nie jest używana w tabletach).
• Gorilla Glass v4. Powłoka stworzona w 2014 roku. Główny nacisk w rozwoju położono na odporność na uderzenia, dzięki czemu wskaźnik ten w porównaniu z poprzednią wersją podwoił się (przy grubości szkła tylko 0,4 mm). Ale odporność na zarysowania nieznacznie się zmniejszyła.
• Gorilla Glass v5. Wersja wprowadzona w 2016 roku. Odporność na uderzenia w porównaniu do swojego poprzednika wzrosła 1,8-krotnie, dzięki czemu takie szkło pozostaje nienaruszone w 100% przypadków upadku z wysokości 1,2 m (na płaską, twardą powierzchnię) oraz w 80% przypadków upadku z wysokości 1,6 m. Również odporność na zarysowania nieznacznie się poprawiła, jednak ten materiał nadal nie jest dobry jak v3.
• Gorilla Glass v6. Wersja 2018 roku z naciskiem na poprawę odporności na uderzenia. Dwukrotnie mocniejsza niż wersja piąta, gwarantuje odporność na pojedyncze upadki z wysokości 1,6 m i wielokrotne (do 15 razy z rzędu) z wysokości 1 m.
• Gorilla Glass Victus. Po v3 jest to pierwsza wersja Gorilla Glass, w której twórcy zwrócili równie dużą uwagę na odporność na zarysowania, co na ochronę przed uderzeniami. Szkło Victus zadebiutowało w 2020 roku. Odporność na uderzenia deklarowana jest na poziomie 2 m przy pojedynczym upadku i 1 m przy wielokrotnym (do 20 razy z rzędu).
• Gorilla Glass Victus+. Ulepszona modyfikacja szkła ochronnego Gorilla Glass Victus, wydana w 2022 roku. Zbliżona do ceramiki pod względem odporności na zarysowania. Czyli według skali twardości mineralogicznej Mohsa szkło zaczyna rysować się już na poziomie 7/10, podczas gdy oryginalna wersja Victus rysuje się na poziomie 6/10.

Maksymalna jasność w nitach zapewniana przez ekran tabletu.

Im jaśniejszy wyświetlacz, tym bardziej czytelny obraz pozostaje na nim w intensywnym świetle otoczenia. Również wysoka jasność jest ważna dla prawidłowego wyświetlania treści HDR. Jednak duży margines tego wskaźnika wpływa na koszt i zużycie energii ekranu. Producenci mogą określić standardowe, maksymalne i szczytowe wartości jasności. Jednocześnie nie można postawić znaku równości między maksymalną a szczytową jasnością. Pierwsza wskazuje na zdolność ekranu do wytworzenia określonej jasności na całym swoim obszarze, natomiast szczytowa – na ograniczonym obszarze i przez krótki czas (głównie dla treści HDR).

Dany parametr pokazuje, jak dużą część przedniego panelu tabletu zajmuje wyświetlacz. Im wyższy stosunek wyświetlacza do obudowy, tym cieńsze ramki i bardziej kompaktowy tablet (o tej samej przekątnej), tym bardziej elegancki i estetyczny wygląd. Wskaźnik ten jest również ważny podczas trzymania tabletu dwoma rękami na raz (na przykład w grach): href="/list/30/pr-50736/">cienkie ramki lub wcale bezramkowe modele pozwalają sięgać dalej palcami bez odrywania rąk od urządzenia.

Nazwa modelu procesora zamontowanego w tablecie.

Procesor jest „sercem” urządzenia. To on jest odpowiedzialny za wykonywanie wszystkich operacji obliczeniowych niezbędnych do normalnej pracy tabletu i w dużej mierze decyduje o ogólnej wydajności. Znając nazwę konkretnego modelu procesora, można łatwo wyszukać szczegółowe informacje na jego temat, m.in. porównać z innymi modelami.

Najpopularniejsze obecnie układy to Qualcomm(w szczególności topowe rozwiązania z serii Snapdragon 800 i Snapdragon 8), MediaTek(procesory klasy budżetowej i średniej) MediaTek Helio oraz linia zaawansowanych chipsetów MediaTek Dimensity ze wsparciem 5G), a wśród tabletów z systemem Windows często spotykane są procesory Intel(głównie rodzina Intel Core). Dość rzadkością są autorskie procesory Kirin od Huawei i Honor.

Częstotliwość taktowania procesora zainstalowanego w tablecie to w rzeczywistości maksymalna liczba operacji wykonywanych przez jeden rdzeń procesora na sekundę. Wskaźnik ten jest ważny dla wydajności systemu, ale samo w sobie wysokie taktowanie nie gwarantuje szybkości. Rzeczywista prędkość procesora zależy również od jego architektury, liczby rdzeni i wielu innych funkcji, a ogólna prędkość urządzenia zależy również od ilości pamięci RAM zainstalowanej w systemie operacyjnym itp. Dlatego nierzadko wydajne, zaawansowane tablety mają niższą częstotliwość taktowania procesora niż skromniejsze modele.

Liczba poszczególnych rdzeni dostępnych w procesorze tabletu.

Rdzeń to część procesora, która wykonuje pojedynczy wątek instrukcji. W związku z tym im więcej rdzeni, tym więcej wątków procesor może przetwarzać jednocześnie i tym wyższa jest jego wydajność (przy pozostałych warunkach równych). Z drugiej strony, duża liczba rdzeni nie zawsze jest wskaźnikiem wysokiej klasy procesora i tabletu jako całości. Po pierwsze, faktyczna wydajność układu zależy od wielu innych czynników, a zaawansowane procesory dwurdzeniowe często przewyższają niedrogie czterordzeniowe procesory. Po drugie, rozwój i tańszy koszt technologii doprowadziły do tego, że proste czterordzeniowe procesory stały się dość przystępne nawet dla urządzeń niedrogich. A nawet ośmiordzeniowe procesory, które kiedyś były jednoznacznym wskaźnikiem zaawansowanych modeli, są coraz częściej spotykane w stosunkowo niedrogich tabletach; to samo można powiedzieć o stosunkowo nowych procesorach 10-rdzeniowych. Należy jednak zaznaczyć, że w takich układach rdzenie można podzielić na główne (o dużej wydajności) i dodatkowe (wykorzystywane w zadaniach niewymagających mocy). Na przykład 8 rdzeni można podzielić na 4 główne i 4 dodatkowe. Jednak taki podział często nie jest wadą, ale zaletą: w praktyce bardzo rzadko wymagana jest duża liczba pełnowartościowych rdzeni, a zmniejszona moc oszczędza energię i poprawia autonomię.

Model karty graficznej zainstalowanej w tablecie. Karta graficzna w takich urządzeniach nie jest oddzielnym urządzeniem, ale częścią procesora; jednak nadal ma wyraźną specjalizację i jest odpowiedzialna za grafikę.

W związku z tym możliwości graficzne tabletu zależą bezpośrednio od specyfikacji akceleratora graficznego. Teoretycznie, znając nazwę, można znaleźć szczegółowe cechy karty graficznej, recenzje, wyniki testów i inne informacje oraz ocenić, czy jest ona odpowiednia dla Ciebie. Jednocześnie w większości przypadków nie ma potrzeby zagłębiania się w takie szczegóły - wszystkie elementy systemu, w tym karta graficzna, są zwykle dobierane w taki sposób, aby odpowiadały ogólnej klasie tabletu i niezbędnym do tej klasy możliwościom.

Pojemność pamięci o dostępie swobodnym (RAM) zainstalowanej w tablecie. Pamięć ta służy do bezpośredniego przetwarzania danych, dlatego jej pojemność jest jednym z głównych wskaźników szybkości i mocy systemu. Co prawda, należy pamiętać, że optymalna ilość pamięci RAM w dużym stopniu zależy od używanego systemu operacyjnego - różne systemy, a nawet różne wersje tego samego systemu operacyjnego mogą się znacznie różnić pod względem zużytych zasobów. Ale modele na tym samym systemie operacyjnym można porównać ze sobą pod względem ilości pamięci RAM.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, wskaźniki 1 GB lub mniej w naszych czasach są zdecydowanie oznaką słabego tabletu. 2 GB i 3 GB można zaliczyć do poziomu podstawowego, 4 GB i 6 GB to klasa średnia , a najbardziej zaawansowane modele mogą być wyposażone w 8 GB, a nawet 16 GB (lub nawet więcej) pamięci RAM.