Porównanie A4Tech KV-300H vs A4Tech KL(S)-7MU

- Klasyczny. Klawiatura z klawiszami o zwykłym kształcie kwadratowym i prostokątnym, z niewielką odległością między nimi. Takie klawisze zwykle rozszerzają się w dół, aby odstępy między nimi były jak najmniejsze.

- Wyspowy. Znany również jako chiclet. To klawiatura, w której każdy klawisz jest zainstalowany w osobnym otworze w niewielkiej odległości od pozostałych. Modele wyspowe są wygodniejsze niż klasyczne, ponieważ mają mniejsze prawdopodobieństwo przypadkowego naciśnięcia następnego klawisza. Z drugiej strony, są one trudniejsze do oczyszczenia: zanieczyszczenia, które dostały się do szczeliny między klawiszem a samą klawiaturą, są dość trudne do wyczyszczenia, podczas gdy zanieczyszczenie może powodować problemy w działaniu.

Z praktycznego punktu widzenia wybór konkretnego rodzaju klawiszy zależy przede wszystkim od osobistych preferencji użytkownika.

- Membranowa. Nazwa tego typu zawdzięcza temu, że styki pod każdym klawiszem wykonane są w postaci dwóch membran - przewodzących krążków na elastycznej folii. Powrót klawiszy do ich pierwotnego położenia po wciśnięciu jest zapewniony dzięki elastyczności membran. Ta konstrukcja wyróżnia się niskim kosztem i niskim poziomem hałasu; ponadto takie klawiatury są dość odporne na zalanie (choć nadal nie jest to zalecane). Wśród niedociągnięć warto zwrócić uwagę na stosunkowo niską trwałość - 3-4 razy mniejszą niż mechanicznych. Dodatkowo, w miarę zużywania się klawiszy tego typu, zmniejsza się siła potrzebna do naciśnięcia, zaczynają one „wpadać” pod palce („efekt zmęczenia”).

- Mechaniczna. Ta konstrukcja wykorzystuje sprężyny, aby przywrócić klawisz do pierwotnego położenia po naciśnięciu. Klawiatury mechaniczne są uważane za bardziej zaawansowane niż membranowe: są bardziej niezawodne i trwałe, prawie nie tracą swoich właściwości wraz ze zużyciem i dają wyraźną reakcję dotykową. Ogólny poziom hałasu jest często wyższy niż w przypadku membranowych, jednak wiele osób przypisuje charakterystyczne kliknięcie przy każdym naciśnięciu zaletom takich modeli; dodatkowo dostępne są całkowicie ciche przełączniki mechaniczne. Ale jednym z jednoznacznych niedociągnięć można nazwać wysoki koszt i wrażliwość na wycieki płynów (chociaż klawiatura mechaniczna może być również wodoodporna).

- Optyczno-mechaniczna. Odmiana opisanych powyżej klawiatur mechanicznych, w której każdy klawisz jest wyposażony nie w tradycyjną parę styków, ale w przełącznik optyczny w postaci czujnika, który odbiera wiązkę podczerwieni; po naciśnięciu klawisza wiązka ta jest blokowana, co służy jako sygnał do zadziałania. Jedną z kluczowych zalet takich przełączników jest bardzo duża szybkość reakcji (ułamki milisekundy); ten punkt nie jest krytyczny w codziennym użytkowaniu, ale może się okazać fundamentalny dla entuzjastów gier oraz e-sportowców. Ponadto brak styków elektrycznych, które mają tendencję do zużywania się i utleniania, ma pozytywny wpływ na trwałość. I choć początkowo „optyka” jest bardziej skomplikowana niż klasyczne układy ze stykami, to jednak w klawiaturach do gier przełączniki optyczno-mechaniczne są często nawet tańsze niż czysta „mechanika”. A to, że ta opcja jest stosunkowo rzadka, wynika przede wszystkim z faktu, że technologia optyczna pojawiła się nie tak dawno temu i dopiero zyskuje na popularności.

- Membranowa + mechaniczna. Układ, w którym większość klawiszy ma konstrukcję membranową, a niektóre, najbardziej „odpowiedzialne” - mechaniczną. Aby zapoznać się z funkcjami obu opcji, zobacz powyżej, a podobną kombinację można znaleźć głównie w klawiaturach do gier. Przy tym „mechanika” jest zwykle używana w tradycyjnej kombinacji WASD i otaczających klawiszach Q, E, R i F.

- Mechaniczno-membranowa. Konstrukcja hybrydowa, która łączy w sobie elementy klawiatury mechanicznej i membranowej (więcej szczegółów na temat obu podano powyżej). W takim przypadku funkcje te są połączone w każdym klawiszu. Z reguły pod każdym przyciskiem w takich klawiaturach znajduje się membrana, ale wewnątrz tej membrany znajduje się nie tylko para styków, ale mechaniczny system sprężynowy. Tak więc ta konstrukcja łączy zalety obu opcji. Jednocześnie mechaniczne systemy membranowe są bardzo drogie. Dlatego głównym obszarem ich zastosowania są wysokiej klasy klawiatury do gier, a nawet wśród takich urządzeń opcja ta jest dość rzadka.

- Nożycowa. Nieco zmodyfikowana wersja klawiatur membranowych (patrz odpowiedni punkt), w której elastyczna membrana na każdym klawiszu jest uzupełniona mechanizmem z dwóch części, zapinanych w postaci nożyczek. Jedną z głównych cech klawiatur nożycowych jest niski skok klawiszy (zauważalnie mniejszy niż w przypadku klawiatur membranowych). Ponadto ta konstrukcja jest mniej wymagająca pod względem dokładności, pozwala uzyskać wyraźne naciśnięcie niezależnie od tego, czy palec znajduje się w środku, czy na krawędzi klawisza. Żywotność „nożyczek” jest długa; są trudniejsze do czyszczenia, jednak brudzą się znacznie wolniej niż „membrany”. Wśród wad tej opcji możemy zauważyć nieco zwiększony poziom hałasu podczas pracy - z powodu kliknięcia mechanizmów nożycowych.

Liczba dodatkowych klawiszy przewidzianych w konstrukcji klawiatury.

Takie klawisze nie należą do standardowego układu i są przeznaczone do szybkiego dostępu do określonych funkcji lub poszczególnych aplikacji - na przykład do sterowania odtwarzaczem multimedialnym lub otwierania poczty za naciśnięciem jednego przycisku. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ polecenia z dodatkowych klawiszy są zwykle rozpoznawane przez system niezależnie od tego, co jest na ekranie - dzięki temu np. nie trzeba zamykać edytora tekstu, aby przełączać ścieżki w odtwarzaczu.

Zwróć uwagę, że w tym przypadku mówimy o pojedynczych klawiszach, które mają ściśle określony cel i odpowiednie oznaczenie. W tym punkcie nie uwzględniono przycisków programowalnych, klawisza Fn (patrz poniżej) ani funkcji głównych klawiszy dostępnych za pośrednictwem klawisza Fn.

Sposób regulacji głośności w klawiaturze (o ile w ogóle istnieje taka możliwość).

- Za pomocą Fn. Regulacja za pomocą klawisza Fn (patrz wyżej): zwiększanie i zmniejszanie głośności odbywa się poprzez jednoczesne naciśnięcie Fn i jednego z głównych klawiszy klawiatury (najczęściej z serii F1 - F12). Główną zaletą takiego sterowania jest to, że pozwala nie przeciążać klawiatury dodatkowymi organami sterującymi - to z kolei ma pozytywny wpływ na wielkość i koszt. Wadą jest konieczność jednoczesnego naciśnięcia dwóch klawiszy, co nie zawsze jest wygodne.

- Dodatkowe klawisze. Sterowanie za pomocą dodatkowych klawiszy specjalnie zaprojektowanych do pracy z głośnością. Bardzo wygodna i praktyczna opcja: dodatkowe klawisze mają przeważnie dość jednoznaczne oznaczenia, natomiast zajmują mniej miejsca i są tańsze od kółka czy suwaka dotykowego (patrz poniżej).

- Kółko. Sterowanie za pomocą mechanicznego kółka, którego obrót góra-dół lub lewo-prawo zapewnia zmianę głośności. Dość wygodna z punktu widzenia użytkownika opcja - jest przejrzysta, intuicyjna i dostępna nawet na ślepo. Jednocześnie kółko może zajmować dużo miejsca i znacząco wpływa na koszt klawiatury.

- Suwak dotykowy. Sterowanie za pomocą powierzchni dotykowej, poruszając palcem w jednym lub drugim kierunku. Czujnik zajmuje niewiele miejsca, wyg...ląda schludnie i ogólnie dobrze pasuje do ogólnego projektu klawiatury, ale jest drogi. Dlatego ta opcja jest niezwykle rzadka, głównie w high-endowych klawiaturach gamingowych lub multimedialnych.

Liczba natywnych portów USB w konstrukcji klawiatury.

Obecność tych portów faktycznie umożliwia wykorzystanie klawiatury jako huba USB - do podłączenia różnych urządzeń peryferyjnych do komputera. Takie podłączenie jest wygodne, ponieważ złącza są dosłownie pod ręką, nie ma potrzeby sięgania po jednostkę systemową. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń USB, które można jednocześnie podłączyć do klawiatury bez stosowania rozgałęźników lub innego dodatkowego wyposażenia.

Rodzaj złącza audio przewidzianego w konstrukcji klawiatury (jeśli w ogóle ma taką funkcję).

Złącze audio na klawiaturze jest często wygodniejsze niż gniazdo w obudowie komputera: jest bezpośrednio na wyciągnięcie ręki użytkownika; aby podłączyć urządzenia audio (słuchawki, mikrofony itp.), nie ma potrzeby sięgania po jednostkę systemową. Konkretne typy złączy mogą być następujące:

- Mini-Jack (2x3,5 mm). Zestaw dwóch gniazd mini-Jack 3,5 mm. To do takich złączy wykonuje się wtyczki w większości współczesnych słuchawek, a także w specjalistycznych głośnikach komputerowych i mikrofonach. Zwróć uwagę, że każde z gniazd ma swoją własną specjalizację: jedno (zwykle zielone) to wyjście słuchawkowe/głośnikowe, drugie (czerwone) to wejście mikrofonu (lub wtyczki mikrofonu zestawu słuchawkowego). Ta sama zasada podłączania urządzeń audio jest stosowana w większości współczesnych kart dźwiękowych, więc ta opcja jest również najbardziej popularna w klawiaturach.

- Mini-Jack (4-pin 3,5 mm). Specyficzny rodzaj złącza mini-Jack 3,5 mm z 4 pinami (zamiast standardowych 3). Przeznaczony jest głównie do podłączenia przenośnych zestawów słuchawkowych: takie zestawy słuchawkowe, w przeciwieństwie do komputerowych, mają jedną wtyczkę, przez którą pracują zarówno słuchawki, jak i mikrofon. Jednak zwykłe słuchawki można też podłączyć do gniazda 4-pinowego - taką możliwość pozwala konstrukcja. Złącza tego typu występują głównie w klawiaturach do tabletów, a także w niektórych modelach gamingowych.

Interfejs używany w klawiaturze przewodowej (patrz „Rodzaj podłączenia”).

- USB. Standardowe uniwersalne złącze do podłączania urządzeń peryferyjnych, które występuje w prawie wszystkich współczesnych komputerach - od komputerów stacjonarnych po mikrokomputery. Klawiatury USB są najbardziej wszechstronne, więc ta opcja jest obecnie najpopularniejsza. Główną wadą tej opcji jest to, że złącze USB zajmowane przez klawiaturę może być potrzebne dla innego urządzenia peryferyjnego; jednak problem ten można łatwo rozwiązać - na przykład używając koncentratora USB lub kupując klawiaturę z własnym koncentratorem (patrz poniżej).

- PS/2. Specjalistyczne złącze o charakterystycznym okrągłym kształcie, służące do łączenia klawiatur i myszy; współczesne komputery stacjonarne mogą zapewniać tak oba porty, dla obu, jak i jeden uniwersalny. W każdym razie ta metoda podłączenia jest wygodna, ponieważ wszystkie porty USB pozostają wolne; może to być ważne w przypadku korzystania z dużej liczby urządzeń peryferyjnych USB. Jednocześnie samo złącze PS/2 jest dość duże i słabo nadaje się do laptopów i innego kompaktowego sprzętu, dlatego znajduje się tylko w komputerach stacjonarnych. I nawet w tych ostatnich przypadkach nie zaszkodzi sprawdzić dostępność PS/2 przed zakupem klawiatury z taką wtyczką.

- USB lub PS/2. Z reguły w tym przypadku chodzi o klawiatury USB wyposażone w przejściówkę na port PS/2.... Cechy obu interfejsów opisano powyżej; tutaj zauważamy, że ta opcja jest najbardziej wszechstronna, pozwala wybrać metodę podłączenia w zależności od sytuacji. Ponadto jest to wygodna, ponieważ modeli PS/2 jest stosunkowo niewiele, a odpowiednią klawiaturę USB wyposażoną w przejściówkę łatwiej znaleźć. Same przejściówki są niedrogie i nie wpływają szczególnie na cenę urządzenia; są one oczywiście sprzedawane osobno, ale często preferowaną opcją jest zestaw.

- Markowy. Podłączenie za pomocą określonego złącza, które nie należy do standardowych (opisanych powyżej) interfejsów i jest wykorzystywane głównie w sprzęcie określonej marki, czasami - w niektórych urządzeniach innych producentów. Ta opcja może być bardzo wygodna w przypadku akcesoriów do tabletów (patrz „Przeznaczenie”).