Porównanie Crown CMUS-650C 650 VA vs APC Smart-UPS 1000VA SMT1000I 1000 VA

— Zwykły (Tower). Zasilacze UPS, przeznaczone do ustawienia na podłodze lub na dowolnej odpowiedniej poziomej powierzchni. Instalacja jest niezwykle prosta, a jednocześnie nadaje się nawet dla najmocniejszych i najcięższych urządzeń, dlatego większość współczesnych zasilaczy UPS (wszystkich rodzajów) jest wykonywana w zwykłej obudowie typu Tower. Domyślnie zakładają pionowy sposób ustawienia.

— Rack (w szafę). Modele do montażu w szafach Rack. Większość podobnych zasilaczy UPS odnosi się do urządzeń klasy profesjonalnej, przeznaczonych do zasilania serwerów i innej podobnej elektroniki (która również często montowana jest w podobny sposób). Najpopularniejszy rozmiar szaf RACK to 19", aczkolwiek istnieją inne rozmiary, dlatego dobrze byłoby z góry sprawdzić kompatybilność UPS-a z konkretną szafą. Zwracamy również uwagę, że modele tego typu często wyposażone są w nóżki, które umożliwiają ustawienie urządzenia na podłodze „bokiem” lub w pozycji pionowej. Dla ułatwienia odczytu parametrów w obu pozycjach wyświetlacz (jeżeli jest obecny) w takich modelach może mieć obrotową konstrukcję.

— Ścienny. Zasilacze UPS, przeznaczone głównie do montażu na ścianie. Powieszenie na ścianie może być najlepszą opcją w ciasnych przestrzeniach. Jednak taki montaż to nie jedyna możliwość – wiele urządzeń dopuszczają ustawienie na podłodze. Należy również pamiętać, że ścienne z...asilacze UPS często wykorzystuje się w parze z kotłami grzewczymi. Główna wada ściennych zasilaczy UPS to konieczność wiercenia otworów w ścianach.

— Płaski. Zasilacze UPS, osadzone w niskiej, płaskiej obudowie. Dana konstrukcja pozwala na różne sposoby ustawienia urządzenia: UPS można postawić poziomo lub pionowo. Dominuje jednak poziomy sposób ustawienia. Tak naprawdę wszystko zależy od miejsca rozmieszczenia UPS i jego wymiarów — nie zaszkodzi ustalić to przed zakupem.

— Przedłużacz. Zasilacze UPS, przypominające wyglądem przedłużacz. Konstrukcyjnie takie UPS-y składają się z zestawu gniazdek w jednej obudowie, przy czym gniazdka znajdują się na górnym panelu UPS. Często obudowa takich urządzeń wyposażona jest w otwory lub elementy mocujące do montażu na ścianie.

Czas ciągłej pracy UPS z całkowicie naładowanej baterii, gdy podłączone jest do niego obciążenie o mocy równej mocy wyjściowej UPS (maksymalna lub efektywna w zależności od rodzaju obciążenia, więcej szczegółów w odpowiednich punktach). W przypadku zasilaczy UPS zaprojektowanych do pracy z komputerem domowym lub biurowym, czas około 10-15 minut jest uważany za wystarczający, wystarczy do zapisania danych i wyłączenia. Do zasilania serwerów warto wykorzystywać urządzenia o czasie pracy 20 minut lub więcej.

Czas ciągłej pracy UPS z całkowicie naładowanej baterii, gdy podłączone jest do niego obciążenie o mocy równej mocy wyjściowej UPS (maksymalna lub efektywna w zależności od rodzaju obciążenia, więcej szczegółów w odpowiednich paragrafach). Czas pracy przy takim obciążeniu jest znacznie dłuższy niż przy pełnym, a nawet w najprostszych modelach może sięgać 20-30 minut.

Czas wymagany do przełączenia obciążenia z zasilania sieciowego na zasilanie bateryjne. W zasilaczach awaryjnych i interaktywnych(patrz "Rodzaj") w tym momencie występuje krótkotrwały zanik napięcia - odpowiednio im krótszy czas transferu na baterię, tym bardziej równomierną moc zapewnia źródło w przypadku awarii zasilania. Idealnie, czas transferu dla konwencjonalnej częstotliwości 50 Hz AC nie powinien przekraczać 5 ms (ćwierć jednego cyklu sinusoidalnego). Zasilacze inwerterowe UPS mają z definicji zerowy czas transferu.

W danym przypadku chodzi o zakres napięcia wejściowego, w którym UPS jest w stanie dostarczyć do obciążenia stabilne napięcie tylko dzięki własnym regulatorom, bez przełączania się na baterię. W przypadku zasilaczy awaryjnych UPS (patrz "Rodzaj") ten zakres jest dość mały, od 190 do 260 V; w przypadku zasilaczy interaktywnych, a zwłaszcza inwerterowych - jest znacznie szerszy. Niektóre modele zasilaczy UPS umożliwiają ręczne ustawienie zakresu napięcia wejściowego.

Maksymalny prąd pobierany przez UPS. W praktyce maksymalne natężenie prądu osiągane jest tylko wtedy, gdy UPS pracuje na zasilaniu sieciowym z maksymalną obciążalnością i całkowicie rozładowaną baterią. Nie mniej jednak, przy obliczaniu obciążenia sieci elektrycznej należy wziąć pod uwagę parametr ten.

Maksymalna moc wyjściowa dostarczana przez UPS, innymi słowy, maksymalna pozorna moc obciążenia, jaką model może obsłużyć.

Wskaźnik ten jest mierzony w woltoamperach (ogólne znaczenie tej jednostki jest takie samo jak wat, a różne nazwy są używane do wyszczególnienia). Całkowity pobór mocy obciążenia, implikowany w tym przypadku, jest sumą dwóch mocy – czynnej i biernej. Moc czynna jest w rzeczywistości mocą efektywną (w charakterystyce urządzeń elektrycznych jest ona określana w watach). Moc bierna nazywana jest mocą daremnie zużywaną przez cewki i kondensatory w urządzeniach prądu przemiennego; przy dużej liczbie cewek i/lub kondensatorów, moc ta może stanowić dość znaczną część całkowitego zużycia energii. Zwróć uwagę, że do prostych zadań można posługiwać się danymi o mocy efektywnej (często jest ona podawana dla UPS - patrz niżej); lecz dla dokładnych obliczeń elektrotechnicznych należy użyć mocy czynnej.

Najprostsza zasada wyboru w oparciu o wskaźnik ten jest następująca: maksymalna moc wyjściowa zasilacza UPS w woltoamperach musi być co najmniej 1,7 razy większa niż całkowita moc obciążenia w watach. Istnieją również bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, które uwzględniają specyfikę różnych rodzajów obciążenia; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają 700 - 1000 VA, a nawet mniej - to wystarc...za do zasilania komputera o średniej wydajności; a w najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może wynosić 8–10 kVA i więcej.

Moc skuteczna UPS to w rzeczywistości maksymalna moc czynna obciążenia, które można podłączyć do urządzenia.

Moc czynna jest zużywana bezpośrednio na pracę urządzenia; jest określana w watach. Pomimo niej, większość urządzeń prądu przemiennego pobiera również moc bierną, która daremnie (relatywnie rzecz biorąc) jest zużywana przez cewki i kondensatory. Całkowita moc (wyrażona w woltoamperach) jest akurat sumą mocy czynnej oraz biernej; to właśnie tę cechę należy wykorzystywać do dokładnych obliczeń elektrotechnicznych. Zobacz „Maksymalna moc wyjściowa”, aby uzyskać szczegółowe informacje; tutaj zauważamy, że wybierając UPS do stosunkowo prostego zastosowania, całkiem możliwe jest posługiwanie się tylko samą mocą efektywną. Jest to co najmniej łatwiejsze niż przeliczanie watów, zadeklarowanych w charakterystyce podłączonych urządzeń na woltampery pełnej mocy.

Najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają nie więcej niż 500 W. 501 - 1000 W można uznać za wartość średnią, 1,1 - 2 kW -powyżej średniej, a w najmocniejszych modelach wskaźnik ten przekracza 2 kW i może osiągać bardzo imponujące wartości (do 1000 kW lub więcej w poszczególnych UPS klasy przemysłowej).

Parametr ten charakteryzuje stopień różnicy między napięciem przemiennym na wyjściu UPS a napięciem idealnym, którego wykres ma postać prawidłowej sinusoidy. Idealne napięcie jest tak nazywane, ponieważ jest najbardziej równomierne i powoduje najmniej niepotrzebnego obciążenia podłączonych urządzeń. Zniekształcenie napięcia wyjściowego jest więc jednym z najważniejszych parametrów określających jakość odbieranego przez obciążenie zasilania. Poziom zniekształceń 0% oznacza, że UPS dostarcza idealną sinusoidę, do 5% - niewielkie zniekształcenia sinusoidy, do 18% - silne zniekształcenia, od 18% do 40% - sygnał trapezopodobny, ponad 40% - sygnał prostokątny.