Porównanie Impression CoolPlay I2216 vs Everest Home 80105204

Model chipsetu używanego w standardowej konfiguracji komputera.

Chipset można opisać jako zestaw układów, które umożliwiają współpracę procesora, pamięci RAM, urządzeń wejścia/wyjścia i tym podobnych. To właśnie ten chipset jest podstawą każdej płyty głównej. Znając model chipsetu, możesz znaleźć i ocenić jego szczegółowe cechy; większość użytkowników nie potrzebuje takich informacji, ale dla specjalistów może to być bardzo przydatne.

Konkretny model procesora zainstalowanego w komputerze, a raczej jego oznaczenie w serii (patrz „Procesor”). Pełna nazwa modelu składa się z nazwy serii i tego oznaczenia - na przykład Intel Core i3 3220; znając tę nazwę, możesz znaleźć szczegółowe informacje o procesorze (specyfikacja, recenzje, opinie itp.) i określić, w jaki sposób odpowiada on Twoim celom.

Szybkość zegara procesora zamontowanego w PC.

Teoretycznie wyższa częstotliwość taktowania ma pozytywny wpływ na wydajność, ponieważ pozwala procesorowi wykonywać więcej operacji w jednostce czasu. Wartość ta jest jednak dość słabo powiązana z realną wydajnością. Faktem jest, że rzeczywiste możliwości procesora silnie zależą od wielu innych czynników — architektury, pojemności pamięci podręcznej, liczby rdzeni, obsługi specjalnych instrukcji itp. Podsumowując, porównywać według tej wartości można tylko układy z tej samej lub podobnej serii (patrz „Procesor”), a najlepiej — z tej samej generacji.

Częstotliwość taktowania procesora podczas pracy w trybie TurboBoost lub TurboCore.

Technologia Turbo Boost jest stosowana w procesorach Intel, Turbo Core — w procesorach AMD. Istota tej technologii jest tam i tam taka sama: jeśli niektóre rdzenie pracują pod dużym obciążeniem, a niektóre są bezczynne, to część zadań jest przenoszona z bardziej obciążonych rdzeni na mniej obciążone, co poprawia wydajność. Zwykle zwiększa to częstotliwość taktowania procesora; wartość ta jest wskazana w tym punkcie. Więcej ogólnych informacji na temat częstotliwości taktowania znajduje się powyżej.

- DDR3. Trzecia generacja pamięci o dostępie swobodnym z tzw. podwójną transmisją danych. Jakiś czas temu standard ten był najpopularniejszy w sprzęcie komputerowym, ale teraz coraz częściej ustępuje miejsca nowszym i bardziej zaawansowanym standardom, przede wszystkim DDR4. W komputerach kompaktowych występuje „mobilna”, energooszczędna wersja tego standardu pamięci - LPDDR3.

- DDR3L. Modyfikacja pamięci DDR3 obsługująca pracę na obniżonym napięciu - 1,35 V zamiast 1,5 V (Low Voltage - stąd oznaczenie L). Zmniejszone napięcie poprawia wydajność. Moduły te są kompatybilne z klasycznymi slotami DDR3.

- DDR4. Kolejny, po DDR3, rozwój standardu DDR, wydanego w 2014 roku. Różni się zarówno zwiększoną szybkością, jak i zwiększoną ilością - pojemność jednej kości może wynosić od 2 do 128 GB. W związku z tym maksymalna ilość pamięci RAM w większości komputerów stacjonarnych jest ograniczona raczej możliwościami płyty głównej niż parametrami dostępnych kości. DDR4 jest bardzo popularny w nowoczesnych komputerach, w tym w komputerach stacjonarnych.

- DDR5. Piąta generacja zapewnia około dwukrotny wzrost wydajności podsystemu pamięci i zwiększoną przepustowość w porównaniu z DDR4. Zamiast pojedynczego 64-bitowego kanału danych, DDR5 wykorzystuje parę niezależnych kanałów 32 bit, które współpracują z 16-bajtowymi pakieta...mi i umożliwiają dostarczanie 64 bajtów informacji na takt zegara do każdego kanału. Nowe moduły pamięci wymagają napięcia 1,1 V, a maksymalna pojemność pamięci jednej kostki DDR5 może osiągnąć imponujące 128 GB.

Warto zauważyć, że różne typy pamięci RAM nie są ze sobą kompatybilne.

Częstotliwość taktowania pamięci RAM dostarczanej w zestawie z komputerem. Jest to jeden z parametrów, które określają możliwości pamięci RAM: przy tej samej pojemności i typie pamięci (patrz wyżej) wyższa częstotliwość taktowania będzie oznaczać wyższą wydajność. Co prawda, takie szczegóły rzadko są wymagane przez zwykłego użytkownika, ale są ważne dla entuzjastów i profesjonalistów.

Zauważ również, że wskaźnik ten może być użyty do określenia możliwości uaktualnienia systemu: płyta główna będzie mogła normalnie pracować z kośćmi o tej samej lub niższej częstotliwości taktowania, ale kompatybilność z szybszą pamięcią powinna być wyjaśniona osobno.

Rodzaj karty graficznej, używanej w komputerze. Współczesne komputery mogą być wyposażone zarówno w zintegrowane modułyApple i Intel — HD Graphics, UHD Graphics oraz Iris), jak i dedykowane karty graficzne (w tym profesjonalne), które mogą być instalowane po kilka sztuk z wykorzystaniem technologii SLI lub CrossFire. Ponadto w sprzedaży można znaleźć konfiguracje, które w ogóle nie są wyposażone w karty graficzne. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:

- Zintegrowana. Karty graficzne wbudowane bezpośrednio w procesor (rzadziej - w płytę główną) i nie mające własnej dedykowanej pamięci: pamięć do przetwarzania wideo jest pobierana ze wspólnej pamięci RAM. Głównymi zaletami takich modułów są niski koszt, niski pobór mocy, minimalne zużycie energii, minimalne wytwarzanie ciepła (co nie wymaga specjalnych układów chłodzenia) oraz wyjątkowo kompaktowe wymiary. Jednak wydajność tego typu grafiki jest niska: wystarczy do prostych codziennych zadań, takich jak surfowanie po Internecie, oglądanie filmów i niewymagające gry, ale do poważniejszych celów pożądane jest posiadanie w systemie dedykowanej karty graficznej. A to, że zintegro...wane systemy zajmują część pamięci RAM podczas pracy, również nie wpływa pozytywnie na wydajność.

- Dedykowana. Karty graficzne w postaci osobnych modułów ze specjalizowanym procesorem i własną pamięcią. Kosztują znacznie więcej niż zintegrowane, zajmują więcej miejsca i zużywają więcej energii, jednak wszystkie te wady rekompensuje kluczowa zaleta – wysoka wydajność. Pozwala to na pracę nawet z „ciężkimi” treściami graficznymi, takimi jak współczesne gry, renderowanie 3D, edycja wideo w wysokich rozdzielczościach itp. (chociaż specyficzne cechy dedykowanej karty graficznej mogą oczywiście być różne). Ponadto przetwarzanie grafiki w takich systemach nie wykorzystuje głównej pamięci RAM, co również jest ważną zaletą. W celu dodatkowej poprawy wydajności dedykowane karty graficzne można łączyć w systemy SLI/CrossFire, opcja ta jest wskazywana osobno (patrz poniżej). Zauważamy również, że w większości nowoczesnych komputerów taka grafika jest połączona z procesorem ze zintegrowanym rdzeniem graficznym i często działa w trybie hybrydowym: zintegrowany moduł służy do prostych zadań, a gdy obciążenie wzrasta, system przełącza się na dedykowaną kartę graficzną.

- SLI / CrossFire. Kilka dedykowanych kart graficznych (patrz wyżej), połączonych w pakiet przy użyciu technologii SLI (używanej przez NVIDIA) lub Crossfire (używanej przez AMD). Z punktu widzenia zwykłego użytkownika nie ma fundamentalnych różnic między tymi technologiami: obie umożliwiają łączenie mocy obliczeniowej kilku kart graficznych, zwiększając tym samym wydajność graficzną. Jednak takie karty graficzne nie są tanie i dlatego są używane wyłącznie w komputerach o wysokiej wydajności, z naciskiem na możliwości graficzne - w szczególności gamingowych.

- Sprzedawane oddzielnie. Brak jakiejkolwiek karty graficznej w oryginalnej konfiguracji komputera. Dość rzadka opcja spotykana w niektórych wysokiej klasy stacjach roboczych: takie konfiguracje są wyposażone w profesjonalne procesory bez zintegrowanej karty graficznej i nie mają dedykowanej grafiki - zakłada się, że taką kartę wygodniej jest użytkownikowi kupić osobno.

 

Pojemność własnej pamięci dostarczonej na dedykowanej karcie graficznej (patrz „Typ karty graficznej”).

Im większa jest ta pojemność, tym mocniejsza i bardziej zaawansowana jest karta VRAM, tym lepiej radzi sobie ze złożonymi zadaniami, a zatem więcej kosztuje. Obecnie pojemności 2 GB i 3 GB są uważane za dość skromne, 4 GB za niezłe, 6 GB i 8 GB są dość solidne, a ponad 8 GB oznacza, że mamy wyspecjalizowany komputer zaprojektowany z myślą o maksymalnej wydajności graficznej.