Porównanie Huawei E5576-322 vs ZTE MF90

Największa liczba urządzeń, które można na raz podłączyć do modemu przez Wi-Fi (patrz „Podłączenie”).

Ograniczenie to wynika z faktu, że przetwarzanie zapytań sieciowych z kilku urządzeń na raz wymaga dość dużej ilości zasobów obliczeniowych, a nie jest ich tak dużo w miniaturowej elektronice, takiej jak modemy bezprzewodowe. Jednak nawet niedrogie modele potrafią obsługiwać około 5 – 6 urządzeń, co w większości przypadków jest więcej niż wystarczające; a w bardziej zaawansowanych modemach liczba ta może sięgać 10.

Najdłuższa odległość, przy której wbudowany modem router jest w stanie zapewnić komunikację przez interfejs Wi-Fi (patrz „Połączenie”).

Należy pamiętać, że w praktyce zasięg silnie zależy od wielu czynników niezwiązanych z głównymi cechami modemu: obecności zakłóceń i przeszkód na ścieżce sygnału, charakterystyki modułu Wi-Fi podłączonego urządzenia, stan naładowania baterii w tym urządzeniu lub samego modemu itp. ... Dlatego rzeczywiste wskaźniki zasięgu mogą być zauważalnie niższe niż deklarowane: na przykład podczas pracy przez ścianę zauważalnie się zmniejszają. Jednak ta cecha dość wyraźnie opisuje ogólny „zasięg” urządzenia, a porównania różnych modeli na nim są całkiem do przyjęcia.

Zwracamy również uwagę, że nie zawsze ma sens kupowanie urządzenia o maksymalnym zasięgu działania – choć duży zasięg zapewnia dodatkową wygodę, wymaga dużej mocy nadajnika, co znacznie zwiększa gabaryty i cenę modemu. Dlatego przy wyborze warto kierować się przede wszystkim zamierzonym formatem użytkowania. Na przykład, jeśli potrzebujesz połączenia 3G, aby uzyskać dostęp do Internetu w drodze z tabletu, wystarczy zasięg kilku metrów (co więcej, zmniejszy to prawdopodobieństwo podłączenia się osób postronnych do przenośnego punktu dostępowego). Ale w przypadku instalacji w dużym prywatnym domu warto poszukać modelu „rzeźni”.

Należy zauważyć, że ten parametr jest raczej umowny i uogólniony, ponieważ jedna generacja zwykle obejmuje kilka technologii transmisji danych (patrz niżej), a zestaw tych technologii w różnych sieciach komórkowych i różnych modemach może się różnić. Dlatego za pomocą tego parametru można jedynie w przybliżeniu ocenić kompatybilność urządzenia z konkretną siecią komórkową. Jednak dane dotyczące generacji (2G, 3G, 4G (LTE), 5G) mogą się przydać na etapie wstępnego doboru: pozwalają przynajmniej wyróżnić interesującą Cię generację, a następnie wyszukać wśród modeli z nią kompatybilnych.

Jeśli chodzi o konkretne generacje, to przedstawiają się one następująco:

— 2G. Standardy łączności drugiej generacji realizowane za pośrednictwem sieci komórkowych GSM. Obsługują technologie transmisji GPRS i EDGE. Ze względu na małą przepustowość są one dziś uważane za przestarzałe i stopniowo zastępowane przez nowsze generacje. Proces ten jest jednak nierównomierny i w niektórych krajach nadal podstawowym standardem mobilnym pozostaje 2G (choć wszystko zmierza w stronę zmiany tej sytuacji). Zaznaczamy też, że nawet wprowadzenie nowszych standardów nie oznacza wyparcia GSM – wielu operatorów zachowuje tę technologię jako zapasową i przeznaczoną dla najprostszych modeli telefonów komórkowych. Właściwie drugiej generacji w czystej postaci praktycz...nie nie spotyka się w modemach komórkowych – stanowi ona uzupełnienie bardziej zaawansowanych standardów.

— 3G. Technologie łączności trzeciej generacji. Obejmuje technologie W-CDMA, HSUPA, HSDPA i HSPA+, a w sieciach CDMA — EV-DO Rev.A i Rev.B. Znacząco przewyższa standardy drugiej generacji zarówno pod względem czystej przepustowości, jak i dodatkowych możliwości. A sama prędkość transmisji danych może być porównywalna do prędkości stacjonarnego, przewodowego połączenia internetowego, co pozwala nie tylko wygodnie przeglądać strony internetowe, ale także korzystać z rozmów wideo, słuchać strumieniowe audio itp. Jednak w praktyce jakość łączności zależy zarówno od konkretnych zastosowanych technologii, jak i od poziomu sygnału, obciążenia stacji bazowych itp.

— 4G. Czwarta generacja łączności, obecnie najbardziej zaawansowana. Obejmuje technologie WiMAX i LTE, które znacznie przewyższają prędkością transmisji danych nie tylko standardy 3G, ale także zwykłe, przewodowe połączenie z Internetem przez Ethernet. Co prawda ​​takie połączenie nie jest tanie.

— 5G. Dalsze, po 4G, rozwinięcie standardów sieci komórkowej. W oficjalnej specyfikacji tej generacji podaje się prędkość szczytową 20 Gb/s dla odbioru i 10 Gb/s dla przesyłu, gwarantowaną prędkość (przy dużym obciążeniu sieci), wynoszącą odpowiednio 100 i 50 Mb/s, a także szereg rozwiązań mających na celu poprawę niezawodności i ogólnej jakości łączności. Zestaw takich rozwiązań obejmuje w szczególności wieloelementowe szyki antenowe (Massive MIMO) oraz technologie kształtowania kierunkowej wiązki (beamforming) na stacjach bazowych, a także możliwość bezpośredniej komunikacji pomiędzy urządzeniami abonenckimi. Dzięki temu standard ten pozwala na zmniejszenie zużycia energii w porównaniu z jego poprzednikami.
Osobno warto poruszyć pogłoski o zagrożeniach dla zdrowia, jakie niesie 5G. Według współczesnych danych naukowych taka sieć nie stanowi zagrożenia dla ludzkiego ciała, a wspomniane plotki to teorie spiskowe, które nie są poparte żadnymi argumentami.

Prędkość połączenia mobilnego 4G (LTE) obsługiwana przez modem.

Wszystkie współczesne urządzenia LTE są zaliczane do jednej lub drugiej kategorii (Cat.3, Cat.4, Cat.6, Cat.7, Cat.9, Cat.12, Cat.13, Cat.16, Cat.18, Cat.19, Cat.20, Cat.22), od której bezpośrednio zależy prędkość przekazywania danych. W tym punkcie określa się zarówno tę kategorię, jak i konkretne wskaźniki prędkości, ponadto w dwóch parametrach - do pobierania i do wysyłania. Prędkość wysyłania jest zawsze znacznie niższa, jednak biorąc pod uwagę specyfikę mobilnego dostępu do Internetu, szczegół ten zazwyczaj nie jest krytyczny.

Należy pamiętać, że sprzęt z różnymi kategoriami prędkości będzie kompatybilny ze sobą, jednak przepustowość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego urządzenia. Warto również wspomnieć, że w tym rozdziale podaje się teoretyczne maksimum; wskaźniki praktyczne mogą być zauważalnie niższe (w zależności od jakości zasięgu, zatłoczenia eteru, cech konkretnej elektroniki).

- microUSB. Mniejsza wersja złącza USB (patrz wyżej), używana głównie w modemach Wi-Fi (patrz „Rodzaj”), zdolna do samodzielnej pracy i niewymagająca stałego połączenia z innym urządzeniem. Jednocześnie w modemach 3G/4G microUSB zwykle wygląda jak gniazdo, a nie wtyczka, a do połączenia służy specjalny kabel. Interfejs ten pełni zwykle rolę złącza serwisowego ogólnego przeznaczenia: ładuje baterię, a także łączy się z komputerem lub innym urządzeniem w celu zarządzania ustawieniami, aktualizacji oprogramowania układowego itp.

- USB. Interfejs przewodowy to najpopularniejszy i wszechstronny nowoczesny standard używany do łączenia urządzeń peryferyjnych z różnymi urządzeniami elektronicznymi, od komputerów po smartfony, a nawet modemy bezprzewodowe. Odnosi się to do pełnowymiarowej wersji złącza USB. Zwykle jest instalowany w klasycznych modemach (patrz „Rodzaj”) i wygląda jak wtyczka, za pomocą której modem jest podłączony do urządzenia sterującego (komputer, laptop, tablet itp.). Zasilanie jest zwykle dostarczane przez to samo złącze.

-USB C. Łącznik pod względem funkcjonalności jest podobny do powyższego punktu. Za wyjątkiem symetrycznego kształtu i zastosowania bardziej nowoczesnych technologii.

- LAN (RJ45). Połączenie klasycznego kabla sieciowego przez złącze RJ-45. Znany ró...wnież jako „LAN”. W dzisiejszych czasach jest to jedna z najpopularniejszych metod przewodowego połączenia z Internetem, jest również szeroko stosowana w sieciach lokalnych. Dzięki niemu możesz podłączyć laptopa lub komputer PC do modemu bezpośrednio za pomocą kabla i nie zawracać sobie głowy połączeniem Wi-Fi. Ponadto połączenie to może być szybsze (w zależności od szybkości sieci LAN).

- Karta ekspresowa. Interfejs połączeniowy używany głównie w laptopach. Urządzenia peryferyjne tego standardu, w tym modemy bezprzewodowe, po podłączeniu mają postać charakterystycznych kart instalowanych w specjalnym slocie na obudowie urządzenia. Należy pamiętać, że istnieją dwa formaty ExpressCard - 54 mm i 34 mm, a karty 34 mm mogą być używane bez ograniczeń z gniazdami 54 mm, ale nie odwrotnie. Dlatego przy wyborze takiego modemu warto wyjaśnić zgodność jego kształtu z planowanym „siedzeniem”. Jednak ten standard stopniowo znika ze sceny, wypierany przez bardziej zaawansowane interfejsy – w szczególności USB 3.0.

Obecność złącza do podłączenia zewnętrznej wymiennej anteny w konstrukcji modemu. Znaczenie wszystkich anten zewnętrznych opisano powyżej; tutaj zauważamy, że złącze umożliwia korzystanie z dość dużych urządzeń z modemem, które znacznie przewyższają swoimi możliwościami "natywne" anteny (zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, niezdejmowane). Ponadto użytkownik może dobrać antenę pod złącze według własnego uznania.

Możliwość podłączenia tzw. anteny MIMO (sama antena co do zasady należy dokupić osobno).

Technologia MIMO jest wykorzystywana w komunikacji Wi-Fi, a także w sieciach 4G LTE (począwszy od Cat.2). Jego ogólną zasadą jest podzielenie nadawanego sygnału na kilka anten nadawczych i odbiorczych; w tym przypadku każda z anten nadawczych rozsyła sygnał do wszystkich anten odbiorczych jednocześnie (lub przynajmniej do kilku z nich). Ten format pracy pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zakresu częstotliwości, zwiększa rzeczywistą szybkość przesyłania danych, a także zwiększa odporność na zakłócenia. Ale anteny dla MIMO są dość nieporęczne, w przypadku modemów trudno je wbudować; a taka funkcjonalność jest wymagana nie tak często. Dlatego do pracy z tą technologią wykorzystywane są oddzielne anteny zewnętrzne.

Pamiętaj, że nawet w przenośnych hotspotach Wi-Fi (patrz „Rodzaj”) funkcja ta jest używana wyłącznie dla 4G / LTE; Połączenie Wi-Fi odbywa się dzięki wbudowanym antenom.

Obecność gniazda na karty pamięci w konstrukcji modemu. Karty pamięci są bardzo popularne w nowoczesnej elektronice jako wymienne nośniki pamięci; Istnieją dwie główne opcje pracy z modemami bezprzewodowymi. Pierwszy przewiduje wykorzystanie jako zewnętrzny czytnik kart, do wymiany informacji między kartą a urządzeniem, do którego modem jest podłączony przez USB (patrz niżej); Mówiąc najprościej, zainstalowanie karty zamienia modem w „dysk flash” z pamięcią wymienną. A w modelach z Wi-Fi (patrz „Rodzaj”) może być również możliwa praca jako serwer, zapewniając dostęp do zawartości karty wszystkim urządzeniom bezprzewodowym podłączonym do modemu. Jeśli chodzi o rodzaje kart, to najczęstsza obsługa standardu microSD – są na tyle malutkie, że bez problemu można je łączyć z kompaktowymi obudowami modemów bezprzewodowych. Należy pamiętać, że nawet w ramach tego samego standardu kart pamięci istnieje kilka odmian, a przed zakupem nie zaszkodzi wyjaśnić, z którym z nich urządzenie jest kompatybilne.

Pojemność baterii zainstalowanej w modemie z odpowiednim rodzajem zasilania (patrz niżej).

Przy ceteris paribus, im wyższa pojemność, tym dłużej bateria może pracować bez doładowania. Należy jednak pamiętać, że sytuacja ceteris paribus praktycznie nie występuje we współczesnych modemach bezprzewodowych. Po pierwsze, różne technologie transmisji danych (patrz powyżej) charakteryzują się różnymi wskaźnikami zużycia energii; po drugie, nawet modele obsługujące te same standardy mogą różnić się pod względem zużyciem energii (i czasem pracy) ze względu na różnice konstrukcyjne. Dlatego w większości przypadków dany wskaźnik pełni rolę czysto informacyjną, a nawet bardzo podobne modele można za jego pomocą porównać tylko w przybliżeniu. Przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej specyfikacji dotyczącej żywotności (patrz niżej).