Porównanie Asus Vivo AiO V241IC V241ICUK-WA101T vs Apple iMac 27" 5K 2015 MK482

Przekątna ekranu zainstalowanego w komputerze All-In-One (patrz „Rodzaj”).

Ogólnie rzecz biorąc, im większa przekątna, tym bardziej zaawansowany jest ekran i komputer jako całość. Duży rozmiar wyświetlacza jest wygodny w przypadku gier, filmów, a także niektórych zadań specjalnych, takich jak układanie dużych materiałów drukowanych; ponadto dla takiego ekranu można zapewnić wyższą rozdzielczość, a wewnątrz obudowy dostępne jest więcej miejsca na zaawansowane komponenty. Jednak większy komputer All-In-One będzie kosztował znacznie więcej niż stosunkowo mały, nawet jeśli inne parametry takich modeli są całkowicie identyczne. Ponadto moc „wypełnienia” nie jest bezpośrednio związana z wielkością ekranu – komputery All-In-One z wyższej półki mogą być dość małe.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to przekątna 20" lub mniej uważana jest obecnie za bardzo skromną, komputery All-In-One 21,5" są małe, ekran 24" jest przeciętny, a wartości 27" i 32" wskazują na duże rozmiary.

Rozdzielczość ekranu zainstalowanego w komputerze All-In-One (patrz „Rodzaj”).

Im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz jest w stanie wyświetlić ekran, ale tym drożej on kosztuje. Ponadto wysokie rozdzielczości wymagają odpowiednio wydajnej grafiki, co dodatkowo wpływa na cenę całego komputera. Minimalny wskaźnik dla nowoczesnych komputerów All-In-One to tak naprawdę 1366x768 - ta rozdzielczość pozwala w szczególności odtwarzać wideo HD 720p w odpowiedniej jakości. Jednak w naszych czasach najbardziej rozpowszechniony jest bardziej zaawansowany format - Full HD, zakładający rozdzielczość 1920x1080. A w high-endowych komputerach All-In-One o dużej przekątnej i mocnej części graficznej są też solidniejsze rozdzielczości - Quad HD (2560x1440, 3440x1440), Ultra HD 4K (3840x2160, 4096x2304), a nawet 5K (5120x2880).

Rodzaj matrycy używanej w ekranie komputera All-In-One (patrz „Rodzaj”).

— TN+film. Najprostszy i najtańszy rodzaj współczesnych matryc. Oprócz niskiego kosztu, jedną z zalet TN+Film jest dobra szybkość działania (krótki czas reakcji). Ale ogólną jakość obrazu można określić jako przeciętną: pod względem jasności, przestrzeni barw i jakości odwzorowania barw ekrany tego typu są zauważalnie gorsze od bardziej zaawansowanych opcji. Co prawda, ta jakość jest wystarczająca do stosunkowo prostych zadań, takich jak surfowanie po Internecie lub praca z dokumentami, a w większości przypadków - nawet do grania w gry i oglądania filmów; jednak ekrany TN-Film słabo nadają się do profesjonalnej pracy z kolorem.

— IPS. Odmiana matryc zaprojektowana z myślą o wysokiej jakości obrazu. Pod względem jasności i dokładności odwzorowania barw takie ekrany są w rzeczywistości znacznie lepsze od TN-Film, co czyni je idealnymi do użytku profesjonalnego. Ponadto właściwości te są doceniane przez wymagających graczy i fanów kina. Czas reakcji we wczesnych wersjach ekranów IPS był dość długi, ale we współczesnych wersjach ta cecha została praktycznie wyeliminowana. Natomiast jednoznaczną wadą takich ekranów jest ich dość wysoki koszt. Zwracamy również uwagę, że w naszych czasach na rynku istnieje kilka odmian IPS, różniących się specyfikacjami. Na przykład E-IPS to stosunkowo prosta i niedroga opcja, P-IPS i H-IP...S są profesjonalne (przy ich tworzeniu zwrócono maksymalną uwagę na jakość odwzorowania barw), a AH-IPS opracowano z myślą o ekranach o ultrawysokiej rozdzielczości. Warto więc osobno wyjaśnić konkretne cechy takiego ekranu - zwłaszcza jeśli komputer All-In-One jest kupowany do projektowania, obróbki zdjęć i innych podobnych zadań, które wymagają starannej pracy z kolorem.

— PLS. W rzeczywistości to jedna z opisanych powyżej wersji technologii IPS, stworzona przez firmę Samsung. Podczas projektowania szczególną uwagę zwrócono zarówno na poprawę wydajności, jak i obniżenie kosztów matrycy; w końcu, zdaniem twórców, naprawdę udało im się osiągnąć wyższą jasność i kontrast w połączeniu z niższym kosztem. Ogólnie rzecz biorąc, pod względem cech jest porównywalna z wersjami IPS poziomu średniego.

— *VA. Różne wersje technologii VA - MVA firmy Fujitsu, PVA i Super PVA firmy Samsung, ASVA firmy Sharp itp.; generalnie nie ma kluczowych różnic w konstrukcji między tymi wersjami. Sama technologia *VA została stworzona jako kompromis pomiędzy szybkością i przystępnością cenową matryc TN-Film a wysokiej jakości „obrazem” IPS. Rezultatem są ekrany z dokładniejszym i bardziej kompletnym odwzorowaniem barw niż TN, z dobrą czernią i dobrymi kątami widzenia; szybkość reakcji początkowo nie była bardzo wysoka, ale we współczesnych wersjach ta wada została praktycznie wyeliminowana. Jednocześnie cechą ekranów *VA jest to, że balans kolorów widocznego obrazu zależy od kąta widzenia i zmienia się przy najmniejszym odchyleniu od pionu. Przy normalnym użytkowaniu komputera zjawisko to jest prawie niezauważalne, jednak do profesjonalnej pracy z kolorem takie monitory nadal nadają się słabo.

Rodzaj powłoki własnego ekranu komputera All-In-One (patrz „Rodzaj”).

- Błyszcząca. Najpopularniejszy rodzaj powłoki w nowoczesnych komputerach. Taka powierzchnia (przy tych samych właściwościach matrycy) jest zauważalnie lepsza od matowej pod względem jasności i nasycenia kolorów na widzialnym obrazie. Główną wadą powłoki błyszczącej jest jej skłonność do olśnienia w jasnym świetle otoczenia; jednak komputery All-In-One nie są powszechnie używane w takich środowiskach i można to zrekompensować, zwiększając jasność podświetlenia. Przy tym wszystkim ten rodzaj powłoki jest dość tani.

- Błyszcząca (antyrefleksyjna). Zmodyfikowana wersja błyszczącej powłoki (patrz wyżej), która, jak sama nazwa wskazuje, jest bardzo odporna na odblaski. Jednocześnie pod względem jakości obrazu takie ekrany zwykle nie ustępują klasycznej powłoce błyszczącej. Natomiast powłoka antyrefleksyjna jest nieco droższa, a jej zalety w tym przypadku nie są tak często naprawdę znaczące. Dlatego ekrany z taką powłoką występują znacznie rzadziej w nowoczesnych komputerach All-In-One niż z powłoką błyszczącą.

- Matowa. Kluczowe zalety matowej powłoki to niski koszt i prawie brak odblasków, nawet w jasnym świetle otoczenia. Jednak obraz na takim ekranie jest ciemniejszy niż na wyświetlaczach błyszczących (w tym antyrefleksyjnych) o podobnych właściwościach matrycy. Dlatego ten ro...dzaj powłoki jest obecnie rzadko stosowany - głównie w stosunkowo niedrogich modelach do celów domowych i biznesowych, dla których jasny obraz o nasyconych kolorach nie jest ważny.

Maksymalna jasność zapewniana przez ekran komputera All-In-One (patrz „Rodzaj”).

Im intensywniejsze światło otoczenia, tym wyższa powinna być jasność ekranu dla normalnej widoczności. „Najciemniejsze” ekrany w komputerach All-In-One są w stanie dostarczyć do 200 cd/m2 - to więcej niż wystarcza do pracy przy zwykłym sztucznym oświetleniu, ale przy świetle słonecznym wymagane będzie co najmniej 300 cd/m2. Jednocześnie nowoczesne komputery All-In-One mogą mieć większy margines jasności - w niektórych modelach do 500 cd/m2. Rozszerza to możliwość dostosowania ekranu do różnych sytuacji i preferencji użytkownika. Ponadto wysoka jasność wpływa pozytywnie na jakość obrazu i nasycenie kolorów, w świetle czego często jest oznaką dość zaawansowanego ekranu.

Kontrast własnego ekranu komputera All-In-One (patrz „Rodzaj”). Ta wartość opisuje stosunek najjaśniejszej bieli do najciemniejszej czerni, jaki emoże wyświetlić ekran po włączeniu. Im wyższy współczynnik, tym wyższa jakość obrazu, tym bardziej niezawodne odwzorowanie barw i lepsze szczegóły w najjaśniejszych i najciemniejszych obszarach obrazu.

Warto zauważyć, że rzeczywisty współczynnik kontrastu, nawet w profesjonalnych matrycach, prawie nigdy nie przekracza 5000:1, jednak specyfikacja może dawać znacznie większe liczby - na poziomie 100 000 000:1 (sto milionów do jednego), nawet w stosunkowo niedrogich ekranach. Oznacza to, że producent postawił na „sztuczkę” i wskazał w specyfikacji kontrast nie statyczny (realny), ale tzw. dynamiczny. Opisuje różnicę między najjaśniejszą bielą przy maksymalnej jasności a najciemniejszą przy minimalnej; osiągnięcie takich wskaźników w jednej ramce jest nierealne, więc jest to bardziej reklama niż praktycznie istotna informacja. Jednocześnie zauważamy, że istnieją inteligentne technologie podświetlenia, które pozwalają zmienić jego jasność w niektórych obszarach ekranu i osiągnąć wyższy kontrast w jednej klatce niż deklarowany statyczny; technologie te można zastosować do urządzeń klasy premium.

Ogólny typ (specjalizacja) procesora zainstalowanego w komputerze.

- Desktopowy. Procesory pierwotnie przeznaczone do pełnowymiarowych komputerów stacjonarnych. Specyficzne cechy takich procesorów mogą się znacznie różnić; jednak generalnie mają one wyższą moc obliczeniową niż układy mobilne, a także szerszy zestaw dodatkowych funkcji i specjalnych rozwiązań poprawiających wydajność. A przy tej samej rzeczywistej wydajności rozwiązania desktopowe są znacznie tańsze niż rozwiązania mobilne. Minusem tych zalet jest stosunkowo wysoki pobór mocy i wydzielanie ciepła. Jednak te niedociągnięcia nie są krytyczne dla pełnowymiarowych komputerów, dlatego prawie wszystkie tradycyjne komputery stacjonarne, a także większość komputerów typu All-in-One (patrz „Typ”) są wyposażone w ten typ procesora; a w przypadku potężnych modeli do gier, procesor desktopowy jest z definicji obowiązkowy. Kategoria ta obejmuje również dość ekonomiczne i „zimne” układy o niskim poborze mocy, które są odpowiednie dla kompaktowych komputerów, nie wymagających wysokiej wydajności, takich jak nettopy i cienkie klienty.

- Mobilny. W tym przypadku termin ten odnosi się do procesorów pierwotnie przeznaczonych do laptopów. Większość z tych procesorów wykorzystuje tę samą podstawową architekturę, co modele desktopowe x86. Ich główne różnice to: z jednej strony, zmniejszone zużycie energii, zmniejszone częstotliwości taktowania...i niskie wydzielanie ciepła, z drugiej strony, ogólnie mniejsza moc obliczeniowa. Co prawda, rzeczywista specyfikacja takich procesorów może się różnić w zależności od modelu, niektóre rozwiązania notebooków nie są gorsze od dość zaawansowanych komputerów stacjonarnych; jednak przy podobnych możliwościach procesor laptopa będzie kosztował znacznie więcej. W związku z tym ten typ procesora jest używany głównie w nettopach i pojedynczych modelach komputerów typu All-in-One (patrz „Typ”), gdzie trudno jest zastosować wydajne układy chłodzenia.
Rzadszą odmianą procesorów mobilnych stosowanych we współczesnych komputerach stacjonarnych są układy oparte na architekturze ARM. Takie procesory mają jeszcze mniejsze wydzielanie ciepła i moc, a także są często wykonywane w formacie System-On-Chip, gdy sam procesor, pamięć RAM, kontrolery połączeń przewodowych i bezprzewodowych oraz inne komponenty są połączone w jednym układzie. Rozwiązania ARM można znaleźć w komputerach typu All-in-One z dotykowymi ekranami na Androida (które w rzeczywistości są „tabletami stacjonarnymi”), a także w indywidualnych cienkich klientach.

Konkretny model procesora zainstalowanego w komputerze, a raczej jego oznaczenie w serii (patrz „Procesor”). Pełna nazwa modelu składa się z nazwy serii i tego oznaczenia - na przykład Intel Core i3 3220; znając tę nazwę, możesz znaleźć szczegółowe informacje o procesorze (specyfikacja, recenzje, opinie itp.) i określić, w jaki sposób odpowiada on Twoim celom.

Liczba wątków obsługiwanych przez procesor z zestawu komputera.

Wątek w tym przypadku to sekwencja poleceń wykonywanych przez rdzeń. Początkowo każdy pojedynczy rdzeń może pracować tylko z jedną taką sekwencją. Jednak wśród nowoczesnych procesorów pojawia się coraz więcej modeli, w których liczba wątków jest dwukrotnie większa niż liczba rdzeni. Oznacza to, że procesor korzysta z technologii wielowątkowości, a każdy rdzeń pracuje z dwiema sekwencjami poleceń: gdy w jednym wątku występują przerwy, rdzeń przełącza się na inny i odwrotnie. Pozwala to znacznie zwiększyć wydajność bez zwiększania częstotliwości taktowania i rozpraszania ciepła, jednak takie procesory są droższe niż jednowątkowe odpowiedniki.