Rodzaj
Ogólny typ (specjalizacja) procesora zainstalowanego w komputerze.
-
Desktopowy. Procesory pierwotnie przeznaczone do pełnowymiarowych komputerów stacjonarnych. Specyficzne cechy takich procesorów mogą się znacznie różnić; jednak generalnie mają one wyższą moc obliczeniową niż układy mobilne, a także szerszy zestaw dodatkowych funkcji i specjalnych rozwiązań poprawiających wydajność. A przy tej samej rzeczywistej wydajności rozwiązania desktopowe są znacznie tańsze niż rozwiązania mobilne. Minusem tych zalet jest stosunkowo wysoki pobór mocy i wydzielanie ciepła. Jednak te niedociągnięcia nie są krytyczne dla pełnowymiarowych komputerów, dlatego prawie wszystkie tradycyjne komputery stacjonarne, a także większość komputerów typu All-in-One (patrz „Typ”) są wyposażone w ten typ procesora; a w przypadku potężnych modeli do gier, procesor desktopowy jest z definicji obowiązkowy. Kategoria ta obejmuje również dość ekonomiczne i „zimne” układy o niskim poborze mocy, które są odpowiednie dla kompaktowych komputerów, nie wymagających wysokiej wydajności, takich jak nettopy i cienkie klienty.
-
Mobilny. W tym przypadku termin ten odnosi się do procesorów pierwotnie przeznaczonych do laptopów. Większość z tych procesorów wykorzystuje tę samą podstawową architekturę, co modele desktopowe x86. Ich główne różnice to: z jednej strony, zmniejszone zużycie energii, zmniejszone częstotliwości taktowania
...i niskie wydzielanie ciepła, z drugiej strony, ogólnie mniejsza moc obliczeniowa. Co prawda, rzeczywista specyfikacja takich procesorów może się różnić w zależności od modelu, niektóre rozwiązania notebooków nie są gorsze od dość zaawansowanych komputerów stacjonarnych; jednak przy podobnych możliwościach procesor laptopa będzie kosztował znacznie więcej. W związku z tym ten typ procesora jest używany głównie w nettopach i pojedynczych modelach komputerów typu All-in-One (patrz „Typ”), gdzie trudno jest zastosować wydajne układy chłodzenia.
Rzadszą odmianą procesorów mobilnych stosowanych we współczesnych komputerach stacjonarnych są układy oparte na architekturze ARM. Takie procesory mają jeszcze mniejsze wydzielanie ciepła i moc, a także są często wykonywane w formacie System-On-Chip, gdy sam procesor, pamięć RAM, kontrolery połączeń przewodowych i bezprzewodowych oraz inne komponenty są połączone w jednym układzie. Rozwiązania ARM można znaleźć w komputerach typu All-in-One z dotykowymi ekranami na Androida (które w rzeczywistości są „tabletami stacjonarnymi”), a także w indywidualnych cienkich klientach.Model
Konkretny model procesora zainstalowanego w komputerze, a raczej jego oznaczenie w serii (patrz „Procesor”). Pełna nazwa modelu składa się z nazwy serii i tego oznaczenia - na przykład Intel Core i3 3220; znając tę nazwę, możesz znaleźć szczegółowe informacje o procesorze (specyfikacja, recenzje, opinie itp.) i określić, w jaki sposób odpowiada on Twoim celom.
Liczba rdzeni
Liczba rdzeni w procesorze dostarczanym w zestawie z komputerem stacjonarnym.
Rdzeń jest częścią procesora przeznaczoną do przetwarzania jednego wątka poleceń (a czasami więcej, w takich przypadkach patrz „Liczba wątków”). W związku z tym obecność kilku rdzeni pozwala procesorowi pracować jednocześnie z kilkoma takimi wątkami, co ma pozytywny wpływ na wydajność. Co prawda, należy pamiętać, że większa liczba rdzeni nie zawsze oznacza wyższą moc obliczeniową - wiele zależy od tego, jak zorganizowana jest interakcja między wątkami instrukcji, jakie specjalne technologie są zaimplementowane w procesorze itp. Można więc porównywać tylko liczbę układów z rdzeniami o tym samym przeznaczeniu (desktopowe, mobilne) i podobnych seriach (patrz „Procesor”).
Ogólnie rzecz biorąc, procesory jednordzeniowe praktycznie nie występują we współczesnych komputerach stacjonarnych.
Dwurdzeniowe procesory są używane głównie w układach desktopowych poziomu podstawowego i średniego.
Cztery rdzenie znajdują się zarówno w średnich, jak i zaawansowanych procesorach do komputerów stacjonarnych, jak i rozwiązaniach mobilnych.
Sześciordzeniowe i
ośmiordzeniowe procesory są typowe dla wysokowydajnych desktopowych procesorów używanych w
stacjach roboczych i systemach do gier.
Częstotliwość taktowania
Szybkość zegara procesora zamontowanego w PC.
Teoretycznie wyższa częstotliwość taktowania ma pozytywny wpływ na wydajność, ponieważ pozwala procesorowi wykonywać więcej operacji w jednostce czasu. Wartość ta jest jednak dość słabo powiązana z realną wydajnością. Faktem jest, że rzeczywiste możliwości procesora silnie zależą od wielu innych czynników — architektury, pojemności pamięci podręcznej, liczby rdzeni, obsługi specjalnych instrukcji itp. Podsumowując, porównywać według tej wartości można tylko układy z tej samej lub podobnej serii (patrz „Procesor”), a najlepiej — z tej samej generacji.
Częstotliwość TurboBoost / TurboCore
Częstotliwość taktowania procesora podczas pracy w trybie TurboBoost lub TurboCore.
Technologia Turbo Boost jest stosowana w procesorach Intel, Turbo Core — w procesorach AMD. Istota tej technologii jest tam i tam taka sama: jeśli niektóre rdzenie pracują pod dużym obciążeniem, a niektóre są bezczynne, to część zadań jest przenoszona z bardziej obciążonych rdzeni na mniej obciążone, co poprawia wydajność. Zwykle zwiększa to częstotliwość taktowania procesora; wartość ta jest wskazana w tym punkcie. Więcej ogólnych informacji na temat częstotliwości taktowania znajduje się powyżej.
Częstotliwość taktowania
Częstotliwość taktowania pamięci RAM dostarczanej w zestawie z komputerem. Jest to jeden z parametrów, które określają możliwości pamięci RAM: przy tej samej pojemności i typie pamięci (patrz wyżej) wyższa częstotliwość taktowania będzie oznaczać wyższą wydajność. Co prawda, takie szczegóły rzadko są wymagane przez zwykłego użytkownika, ale są ważne dla entuzjastów i profesjonalistów.
Zauważ również, że wskaźnik ten może być użyty do określenia możliwości uaktualnienia systemu: płyta główna będzie mogła normalnie pracować z kośćmi o tej samej lub niższej częstotliwości taktowania, ale kompatybilność z szybszą pamięcią powinna być wyjaśniona osobno.
Liczba banków
Liczba gniazd na moduły pamięci RAM na płycie głównej komputera. W tym przypadku mówimy o gniazdach na wyjmowane kości; w przypadku komputera z
wbudowaną pamięcią parametr ten nie ma znaczenia.
Gniazda dostępne na płycie głównej mogą być zajęte, częściowo lub wcale (w modelach
bez pamięci RAM). W każdym razie warto zwrócić uwagę na ich liczbę w przypadku, gdy początkowo zainstalowana ilość pamięci RAM Ci nie odpowiada (lub ostatecznie przestanie Ci odpowiadać) i planujesz uaktualnić system. Najmniejsza ilość znaleziona w komputerze z wymienną pamięcią to
1 gniazdo; jeśli jest zajęte, kość należy zmienić tylko podczas aktualizacji. Duża liczba gniazd pamięci RAM jest z konieczności sparowana, wynika to z wielu niuansów technicznych; najczęściej jest to liczba
2 lub
4, ale może być większa - do 16 w wydajnych stacjach roboczych.
Pamiętaj, że planując uaktualnienie, musisz wziąć pod uwagę nie tylko liczbę gniazd i rodzaj pamięci (patrz wyżej), ale także specyfikację płyty głównej. Wszystkie nowoczesne płyty główne mają ograniczenia dotyczące maksymalnej ilości pamięci RAM; w efekcie np. obecność dwóch gniazd DDR4 nie oznacza, że w systemie można zainstalować jednocześnie dwie kości o maksymalnej pojemności, po 128 GB każda.
Rodzaj karty graficznej
Typ karty graficznej używanej w komputerze. Nowoczesne komputery mogą być wyposażone zarówno w
zintegrowane moduły (wśród nich można znaleźć produkty
Apple i
Intel —
HD Graphics,
UHD Graphics i
Iris), jak i w
dyskretne karty graficzne (w tym
profesjonalnego poziomu), które mogą być instalowane w kilku sztukach z użyciem technologii
SLI lub CrossFire. Ponadto, w sprzedaży można znaleźć konfiguracje, które w ogóle nie są wyposażone w adaptery graficzne. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:
— Zintegrowana. Karty graficzne wbudowane bezpośrednio w procesor (rzadziej — w płytę główną) i nieposiadające własnej dedykowanej pamięci: pamięć do przetwarzania wideo jest pobierana z ogólnej pamięci RAM. Główne zalety takich modułów to niska cena, niskie zużycie energii, minimalne wydzielanie ciepła (nie wymagające specjalnych systemów chłodzenia) i maksymalnie kompaktowe rozmiary. Z drugiej strony, wydajność tego typu grafiki jest niska: wystarcza do nieskomplikowanych codziennych zadań, takich jak przeglądanie internetu, oglądanie wideo i mniej wymagające gry, ale do bardziej poważnych celów zaleca się posiadanie w systemie dyskretnego adaptera wideo. Fakt, że zinte
...growane systemy zajmują część systemowej pamięci RAM podczas pracy, również nie sprzyja wydajności.
— Dyskretna. Karty graficzne w postaci oddzielnych modułów ze specjalizowanym procesorem i własną pamięcią. Są zauważalnie droższe od zintegrowanych, zajmują więcej miejsca i zużywają więcej energii, jednak wszystkie te wady są rekompensowane kluczową zaletą — wysoką wydajnością. Pozwala to na pracę nawet z „ciężkim” kontentem graficznym, takim jak nowoczesne gry, renderowanie 3D, montaż wideo w wysokich rozdzielczościach itp. (choć konkretne charakterystyki dyskretnej grafiki mogą się różnić). Ponadto, przetwarzanie grafiki w takich systemach nie angażuje głównej pamięci operacyjnej, co również jest istotną zaletą. Dla dodatkowego zwiększenia wydajności dyskretne adaptery wideo mogą być łączone w systemy SLI / CrossFire, ten wariant jest wskazywany osobno (patrz poniżej). Warto również zauważyć, że w większości nowoczesnych komputerów taka grafika jest łączona z procesorem posiadającym wbudowane jądro graficzne i często działa w trybie hybrydowym: zintegrowany moduł jest używany do nieskomplikowanych zadań, a przy wzroście obciążenia system przełącza się na dyskretną kartę graficzną.
— SLI / CrossFire. Kilka dyskretnych kart graficznych (patrz wyżej), połączonych w zestaw za pomocą technologii SLI (stosowanej przez NVIDIA) lub CrossFire (używanej przez AMD). Z punktu widzenia przeciętnego użytkownika nie ma zasadniczych różnic między tymi technologiami: obie pozwalają na połączenie mocy obliczeniowej kilku kart graficznych, zwiększając tym samym wydajność graficzną. Jednak taka grafika nie jest tania, dlatego stosuje się ją wyłącznie w wysokowydajnych komputerach z naciskiem na możliwości graficzne — w szczególności w komputerach dla graczy.
— Kupowana osobno. Brak jakiejkolwiek karty graficznej w początkowej konfiguracji komputera. Dość rzadki wariant, spotykany w niektórych wysokiej klasy stacjach roboczych: takie konfiguracje są wyposażone w profesjonalne procesory bez wbudowanego jądra graficznego i nie mają dyskretnej grafiki — zakłada się, że taki adapter użytkownikowi wygodniej jest kupić osobno.Model karty graficznej