Porównanie It-Blok Elite 1080 Ti i7 7700K G vs Artline Gaming X95 X95v02

Model chipsetu używanego w standardowej konfiguracji komputera.

Chipset można opisać jako zestaw układów, które umożliwiają współpracę procesora, pamięci RAM, urządzeń wejścia/wyjścia i tym podobnych. To właśnie ten chipset jest podstawą każdej płyty głównej. Znając model chipsetu, możesz znaleźć i ocenić jego szczegółowe cechy; większość użytkowników nie potrzebuje takich informacji, ale dla specjalistów może to być bardzo przydatne.

Konkretny model procesora zainstalowanego w komputerze, a raczej jego oznaczenie w serii (patrz „Procesor”). Pełna nazwa modelu składa się z nazwy serii i tego oznaczenia - na przykład Intel Core i3 3220; znając tę nazwę, możesz znaleźć szczegółowe informacje o procesorze (specyfikacja, recenzje, opinie itp.) i określić, w jaki sposób odpowiada on Twoim celom.

Szybkość zegara procesora zamontowanego w PC.

Teoretycznie wyższa częstotliwość taktowania ma pozytywny wpływ na wydajność, ponieważ pozwala procesorowi wykonywać więcej operacji w jednostce czasu. Wartość ta jest jednak dość słabo powiązana z realną wydajnością. Faktem jest, że rzeczywiste możliwości procesora silnie zależą od wielu innych czynników — architektury, pojemności pamięci podręcznej, liczby rdzeni, obsługi specjalnych instrukcji itp. Podsumowując, porównywać według tej wartości można tylko układy z tej samej lub podobnej serii (patrz „Procesor”), a najlepiej — z tej samej generacji.

Częstotliwość taktowania procesora podczas pracy w trybie TurboBoost lub TurboCore.

Technologia Turbo Boost jest stosowana w procesorach Intel, Turbo Core — w procesorach AMD. Istota tej technologii jest tam i tam taka sama: jeśli niektóre rdzenie pracują pod dużym obciążeniem, a niektóre są bezczynne, to część zadań jest przenoszona z bardziej obciążonych rdzeni na mniej obciążone, co poprawia wydajność. Zwykle zwiększa to częstotliwość taktowania procesora; wartość ta jest wskazana w tym punkcie. Więcej ogólnych informacji na temat częstotliwości taktowania znajduje się powyżej.

Ilość pamięci o dostępie swobodnym (pamięć główna lub RAM) dostarczonej w zestawie z komputerem.

Od tego parametru zależy bezpośrednio ogólna wydajność komputera: przy pozostałych warunkach równych, więcej pamięci RAM przyspiesza pracę, pozwala radzić sobie z bardziej zasobożernymi zadaniami i ułatwia jednoczesne wykonywanie dużej liczby procesów. Jeśli chodzi o konkretne liczby, minimalna pojemność wymagana do stabilnej pracy komputera ogólnego przeznaczenia wynosi teraz 4 GB. Dla mikrokomputerów i cienkich klientów mniejsza pojemność jest wystarczająca, podczas gdy w systemach do gier jest zainstalowanych co najmniej 8 GB. 16 GB, a tym bardziej 32 GB – to już bardzo solidne pojemności, a w najmocniejszych i wydajniejszych systemach pojawiają się wartości 64 GB i nawet więcej. Również w sprzedaży można znaleźć konfiguracje bez pamięci RAM - w przypadku takiego urządzenia użytkownik może wybrać pojemność pamięci według własnego uznania; z wielu powodów ta konfiguracja jest szczególnie popularna w nettopach.

Zwróć uwagę, że wiele nowoczesnych komputerów umożliwia zwiększenie ilości pamięci RAM, więc nie zawsze ma sens kupowanie drogiego urządzenia z dużą ilością pamięci RAM - czasami rozsądniej jest zacząć od prostszego modelu i rozszerzyć go, jeśli pojawia...się potrzeba. Możliwość uaktualnienia w takich przypadkach powinna zostać wyjaśniona oddzielnie.

Typ karty graficznej używanej w komputerze. Nowoczesne komputery mogą być wyposażone zarówno w zintegrowane moduły (wśród nich można znaleźć produkty Apple i Intel — HD Graphics, UHD Graphics i Iris), jak i w dyskretne karty graficzne (w tym profesjonalnego poziomu), które mogą być instalowane w kilku sztukach z użyciem technologii SLI lub CrossFire. Ponadto, w sprzedaży można znaleźć konfiguracje, które w ogóle nie są wyposażone w adaptery graficzne. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:

— Zintegrowana. Karty graficzne wbudowane bezpośrednio w procesor (rzadziej — w płytę główną) i nieposiadające własnej dedykowanej pamięci: pamięć do przetwarzania wideo jest pobierana z ogólnej pamięci RAM. Główne zalety takich modułów to niska cena, niskie zużycie energii, minimalne wydzielanie ciepła (nie wymagające specjalnych systemów chłodzenia) i maksymalnie kompaktowe rozmiary. Z drugiej strony, wydajność tego typu grafiki jest niska: wystarcza do nieskomplikowanych codziennych zadań, takich jak przeglądanie internetu, oglądanie wideo i mniej wymagające gry, ale do bardziej poważnych celów zaleca się posiadanie w systemie dyskretnego adaptera wideo. Fakt, że zinte...growane systemy zajmują część systemowej pamięci RAM podczas pracy, również nie sprzyja wydajności.

— Dyskretna. Karty graficzne w postaci oddzielnych modułów ze specjalizowanym procesorem i własną pamięcią. Są zauważalnie droższe od zintegrowanych, zajmują więcej miejsca i zużywają więcej energii, jednak wszystkie te wady są rekompensowane kluczową zaletą — wysoką wydajnością. Pozwala to na pracę nawet z „ciężkim” kontentem graficznym, takim jak nowoczesne gry, renderowanie 3D, montaż wideo w wysokich rozdzielczościach itp. (choć konkretne charakterystyki dyskretnej grafiki mogą się różnić). Ponadto, przetwarzanie grafiki w takich systemach nie angażuje głównej pamięci operacyjnej, co również jest istotną zaletą. Dla dodatkowego zwiększenia wydajności dyskretne adaptery wideo mogą być łączone w systemy SLI / CrossFire, ten wariant jest wskazywany osobno (patrz poniżej). Warto również zauważyć, że w większości nowoczesnych komputerów taka grafika jest łączona z procesorem posiadającym wbudowane jądro graficzne i często działa w trybie hybrydowym: zintegrowany moduł jest używany do nieskomplikowanych zadań, a przy wzroście obciążenia system przełącza się na dyskretną kartę graficzną.

— SLI / CrossFire. Kilka dyskretnych kart graficznych (patrz wyżej), połączonych w zestaw za pomocą technologii SLI (stosowanej przez NVIDIA) lub CrossFire (używanej przez AMD). Z punktu widzenia przeciętnego użytkownika nie ma zasadniczych różnic między tymi technologiami: obie pozwalają na połączenie mocy obliczeniowej kilku kart graficznych, zwiększając tym samym wydajność graficzną. Jednak taka grafika nie jest tania, dlatego stosuje się ją wyłącznie w wysokowydajnych komputerach z naciskiem na możliwości graficzne — w szczególności w komputerach dla graczy.

— Kupowana osobno. Brak jakiejkolwiek karty graficznej w początkowej konfiguracji komputera. Dość rzadki wariant, spotykany w niektórych wysokiej klasy stacjach roboczych: takie konfiguracje są wyposażone w profesjonalne procesory bez wbudowanego jądra graficznego i nie mają dyskretnej grafiki — zakłada się, że taki adapter użytkownikowi wygodniej jest kupić osobno.

 

Pojemność własnej pamięci dostarczonej na dedykowanej karcie graficznej (patrz „Typ karty graficznej”).

Im większa jest ta pojemność, tym mocniejsza i bardziej zaawansowana jest karta VRAM, tym lepiej radzi sobie ze złożonymi zadaniami, a zatem więcej kosztuje. Obecnie pojemności 2 GB i 3 GB są uważane za dość skromne, 4 GB za niezłe, 6 GB i 8 GB są dość solidne, a ponad 8 GB oznacza, że mamy wyspecjalizowany komputer zaprojektowany z myślą o maksymalnej wydajności graficznej.

Rodzaj pamięci graficznej używanej przez dedykowaną kartę graficzną (patrz „Typ karty graficznej”).

W większości tych adapterów instaluje się pamięć graficzną typu GDDR - rodzaj konwencjonalnej pamięci RAM DDR zoptymalizowanej do użytku z zadaniami graficznymi. Ta pamięć jest dostępna na rynku w kilku wersjach; ponadto istnieją inne odmiany. Oto bardziej szczegółowy opis różnych opcji:

- GDDR3. W swoim czasie był to dość powszechny typ pamięci graficznej; dziś jest jednak uważany za przestarzały i nie jest używany w nowych komputerach.

- GDDR5. Najpopularniejszy (stan na 2020 r.) typ pamięci graficznej GDDR. Zapewnia dobrą wydajność za rozsądną cenę, dlatego znajduje się w komputerach w różnych kategoriach cenowych.

- GDDR5X. Modyfikacja wspomnianej wyżej pamięci GDDR5, oferująca dwukrotnie większą przepustowość. W związku z tym wydajność takiej pamięci (przy tych samych objętościach) okazuje się zauważalnie wyższa; jednak takie moduły są drogie.

- GDDR6. Najnowszy ze standardów GDDR (stan na 2020 r.) - pierwsze karty graficzne oparte na tego typu pamięci zostały zaprezentowane w 2018 roku. Różni się od swojego bezpośredniego poprzednika - GDDR5X - zarówno zwiększoną przepustowością, jak i zmniejszonym napięciem roboczym, co zapewnia jednocześnie zwiększoną wydajność i mniejsze zużycie energii. Warto też zaznaczyć, że GDDR6 został opracowany z myślą o wykorzystaniu go w określonych zadaniach - takich jak VR czy praca z ro...zdzielczościami powyżej 4K UHD.

- HBM2. Oryginalny HBM jest rodzajem pamięci o dostępie swobodnym zaprojektowanym w celu maksymalizacji prędkości wymiany danych; HBM2 to druga wersja tej technologii, w której przepustowość została podwojona w stosunku do oryginalnego HBM. Taka pamięć zasadniczo różni się konstrukcją od DDR - w szczególności komórki pamięci są ułożone warstwami i umożliwiają jednoczesny dostęp. Dzięki temu prędkość HBM jest kilkakrotnie wyższa niż najszybszych wersji GDDR, co czyni tę technologię idealną do dużych obciążeń, takich jak przetwarzanie grafiki UltraHD i wirtualnej rzeczywistości. Jednocześnie częstotliwość taktowania takich modułów jest niska, a zatem zużycie energii i wydzielanie ciepła są niskie. Wada tej opcji jest tradycyjna - wysoka cena.

- DDR3. Pamięć, która nie ma specjalizacji graficznej - innymi słowy, ta sama pamięć DDR3, która jest używana w kościach RAM (patrz „Typ pamięci” powyżej). W przypadku kart graficznych takie rozwiązania są całkowicie przestarzałe i prawie nigdy nie są stosowane w naszych czasach.