Porównanie Harman Kardon SoundSticks III vs Defender Hollywood 35

Liczba pojedynczych głośników zawartych w pakiecie dostawy. W większości przypadków tutaj w rzeczywistości wskazany jest format audio obsługiwany przez zestaw, a także odpowiada mu faktyczna liczba głośników. Na przykład zestaw 2.0 zawiera zwykłą parę głośników stereo (bez subwoofera); jest to najczęściej uważane za wystarczające do słuchania muzyki. 2.1 to dwa główne głośniki plus subwoofer, 5.1 to pięć głośników (centralny, para przednich, para tylnych) i subwoofer. Należy tutaj zauważyć, że 5.1 to najbardziej zaawansowany format występujący we współczesnych głośnikach komputerowych. Już teraz pozwala na uzyskanie efektu przestrzennego dźwięku „ze wszystkich stron”, a przy tym jest stosunkowo niedrogi. Bardziej rozbudowane zestawy – 7.1 itd. – warto szukać wśród głośników ogólnego przeznaczenia.

Szczególnym przypadkiem są modele w postaci jednego głośnika. Z reguły są to zestawy stereo (2.0), wykonane w formacie „soundbar” - dwa głośniki (lub dwa zestawy głośników) w jednej wspólnej obudowie. W niektórych sytuacjach takie urządzenia są wygodniejsze niż oddzielne głośniki; soundbary jednak są bardziej masywne i nie pozwalają na zmianę względnej pozycji głośników, dostosowując dźwięk. Dlatego ta opcja jest w naszych czasach rzadka.

Czułość charakteryzuje głośność głośników, gdy zostanie do nich doprowadzony sygnał o określonej mocy. Im wyższy wskaźnik — tym wyższa będzie głośność przy tej samej charakterystyce źródła sygnału; mówiąc prościej, na tym samym komputerze i przy tych samych ustawieniach głośności, bardziej czułe głośniki będą grać głośniej.

Ogólnie wskaźnik 85 dB jest uważany za dobry, 90 dB i więcej – za doskonały. Głośniki komputerowe jednak rzadko potrzebują bardzo dużej głośności – zwykle znajdują się blisko użytkownika i są przeznaczone tylko dla niego. Ogólnie rzecz biorąc, można nie zwracać szczególnej uwagi ten parametr.

Stosunek poziomu sygnału użytecznego (faktycznie odtwarzanego dźwięku) do poziomu obcego szumu, zapewnianego przez wzmacniacz głośników w trybie normalnym.

Każdy wzmacniacz nieuchronnie wytwarza własny szum; nie można się ich pozbyć, ale można zmniejszyć ich poziom. Im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym wyraźniejszy dźwięk, tym mniej zauważalne będą zewnętrzne zakłócenia. We współczesnych głośnikach komputerowych wskaźnik ten może wahać się od 52 - 55 dB (minimalny wskaźnik, aby hałas nie powodował żadnego szczególnego dyskomfortu) do 90 - 95 dB (porównywalny z dość zaawansowanym sprzętem Hi-Fi). Należy jednak mieć na uwadze, że stosunek sygnału do szumu nie jest jedynym parametrem wpływającym na jakość dźwięku, a jego wysoka wartość nie gwarantuje przyjemnego brzmienia głośników.

Zakres częstotliwości dźwięku wspierany głośnikami. Im szerszy jest ten zakres – tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że niektóre z tych detali na niskich lub wysokich częstotliwościach pozostaną „nieusłyszane”. Jednocześnie ucho ludzkie jest w stanie słyszeć częstotliwości rzędu 16 – 22000 Hz, a wraz z wiekiem zakres ten zawęża się jeszcze bardziej. W nowoczesnym sprzęcie audio, zwłaszcza na najwyższym poziomie, zakresy mogą być szersze, ale z praktycznego punktu widzenia nie ma to większego sensu. Ponadto należy zauważyć, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od reakcji na częstotliwość.

Opór elektryczny głośników na prąd przemienny. Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla normalnej kompatybilności ze wzmacniaczem: zbyt niska impedancja głośnika może prowadzić do zniekształceń, przeciążeń, a nawet uszkodzenia głośników, a zbyt wysoka - do zmniejszenia głośności dźwięku. Jednocześnie zdecydowana większość współczesnych głośników komputerowych ma własne wzmacniacze i jest podłączana za pomocą wejścia liniowego. Dlatego dane o impedancji są bardziej odniesieniem; w praktyce wskaźnik ten może być potrzebny tylko wtedy, gdy głośniki są podłączone do „nienatywnego” wzmacniacza mocy, z pominięciem standardowego.

Całkowita moc znamionowa głośników to suma mocy znamionowych wszystkich komponentów (przednich, tylnych, centralnych itp.).

Znamionowa zwykle oznacza najwyższą średnią moc dźwięku, jaką głośniki mogą dostarczyć bez przeciążenia i uszkodzenia. Poszczególne piki w dźwięku mogą znacznie przekraczać wskaźnik ten, jednak kluczowa jest wartość średnia - w szczególności ta wartość określa ogólną głośność głośników. Co prawda, należy mieć na uwadze, że w zestawach z subwooferem ten ostatni może stanowić około połowy całkowitej mocy całego zestawu, podczas gdy o rzeczywistej głośności decydują przeważnie główne głośniki. W praktyce oznacza to, że przy równej mocy całkowitej głośniki z subwooferem mogą brzmieć zauważalnie ciszej niż model bez subwoofera: np. zestaw 2.0 o mocy 20 W będzie miał 10 W na jeden kanał główny, podczas gdy w modelu 2.1 o mocy 20 W z 10-watowym subwooferem główne głośniki będą miały tylko po 5 W.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najcichszych współczesnych głośnikach komputerowych moc nie przekracza 10 W. Wskaźnik 10 - 25 W można nazwać stosunkowo skromnym, 25 - 50 W jest przeciętny, a wartości 50 - 100 W i wyższe spotyka się głównie w zestawach z subwooferami, gdzie znaczna część mocy spada na subwoofer (choć są też zwykłe głośniki stereo o podobnej charakterystyce).
<...br> Teoretycznie moc głośników wpływa również na ich kompatybilność z konkretnym wzmacniaczem: głośniki nie powinny być od niego gorsze pod względem mocy znamionowej, w przeciwnym razie możliwe są zniekształcenia dźwięku, a nawet uszkodzenie sprzętu. Jednak w zdecydowanej większości przypadków głośniki komputerowe są używane z własnymi wzmacniaczami, optymalnie dobranymi do głośników zainstalowanych w głośnik. Tak więc ten szczegół nabiera znaczenia tylko w bardzo specyficznych przypadkach - na przykład podczas wymiany wzmacniacza zewnętrznego z zestawu (patrz poniżej) na inny.

Moc znamionowa poszczególnych głośników przednich wchodzących w skład zestawu głośnikowego. Parametr ten może się określać dla zestawu z dowolną liczbą głośników (patrz wyżej) - wszystkie formaty dźwięku stosowane w głośnikach komputerowych zapewniają parę głośników przednich.

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa moc, tym głośniej może brzmieć głośnik. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego parametru, patrz „Moc całkowita” powyżej. Zauważmy tutaj, że w przypadku zestawów stereo bez subwoofera moc jednego kanału przedniego stanowi połowę całkowitej mocy; w bardziej zaawansowanych głośnikach stosunek mocy między kanałami może być różny.

Moc znamionowa każdego pojedynczego głośnika tylnego dostarczonego w zestawie głośnikowym. Zazwyczaj są dwa takie głośniki.

Parametr ten dotyczy tylko zestawów wielokanałowych, takich jak 5.1 (patrz „Liczba głośników”) - w prostszych głośnikach tylne kanały nie są używane. Ogólnie o mocy znamionowej, patrz „Moc całkowita”, tutaj zauważamy, że w przypadku kanałów tylnych wskaźnik ten ma drugorzędne znaczenie: moc tylnych głośników jest wybierana przez producenta zgodnie z mocą pozostałych komponentów zestawu głośnikowego, aby wszystkie głośniki działały normalnie „w tandemie”.

Moc znamionowa głośnika centralnego dostarczonego w zestawie głośnikowym. Zazwyczaj jest tylko jeden taki głośnik, a jego moc odpowiada całkowitej mocy na kanał centralny.

Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten dotyczy zestawów z rozszerzonym formatem dźwięku - 5.1 (patrz „Liczba głośników”) i stosunkowo rzadkim 3.1; konwencjonalne zestawy stereo 2.0 nie mają oddzielnego kanału centralnego. Ogólnie o mocy znamionowej, patrz „Moc całkowita”, tutaj zauważamy, że w przypadku kanału centralnego wskaźnik ten ma drugorzędne znaczenie: moc głośnika centralnego jest wybierana przez producenta zgodnie z mocą pozostałych komponentów zestawu głośnikowego, aby wszystkie głośniki pracowały normalnie „w tandemie”.