Porównanie Fujitsu fi-7160 vs Fujitsu ScanSnap iX500 Deluxe

Najwyższa rozdzielczość obrazu cyfrowego generowanego przez skaner podczas pracy. Jest podawana w punktach na cal — dpi (dots per inch).

Im wyższa rozdzielczość skanowania, tym wyższa rozdzielczość wynikowego obrazu (przy tym samym rozmiarze materiału źródłowego) i tym dokładniej będą na nim odwzorowane drobne szczegóły. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość znacząco wpływa na cenę skanera, zwiększa czas przetwarzania i rozmiar pliku wynikowego – mimo że realna potrzeba dużej szczegółowości nie zawsze występuje, a w niektórych przypadkach jest wręcz niepotrzebna (na przykład przy przetwarzaniu obrazu z małymi artefaktami, niewidocznymi przy małej szczegółowości). Dlatego przy wyborze według tego parametru nie należy gonić za wysokimi wartościami rozdzielczości – zaleca się kierować realną potrzebą i specyfiką zamierzonego stosowania skanera.

Najprostsze współczesne skanery mają rozdzielczość około 600x600 dpi( 600x1200 dpi) - to w zupełności wystarcza do rozpoznawania tekstu przy średniej wielkości czcionki. Bardziej zaawansowane warianty mają rozdzielczość 1200x1200 dpi oraz 1200x2400 dpi. A w profesjonalnych modelach z najwyższej półki liczba ta może przekroczyć 7000x7000 dpi.

- CIS, skrót od "Contact Image Sensor" - kontaktowy czujnik obrazu. Najprostszy rodzaj elementu optycznego: jest to linijka na całej szerokości przestrzeni roboczej skanera, na której w rzędzie znajdują się fotokomórki odczytujące obraz oraz diody LED zapewniające oświetlenie. Są niedrogie i zajmują niewiele miejsca, dzięki czemu skanery są tańsze i mniejsze. Z drugiej strony czujniki CIS mają płytką głębię ostrości i nawet drobne nieregularności w skanowanym obrazie mogą być nieostre. Ogólnie jednak nadają się zarówno do osobistych, jak i niezbyt skomplikowanych zadań zawodowych.

- CCD, skrót od "Charge-Coupled Device" - Charge-Coupled Device. O wiele bardziej wyrafinowany konstrukcja niż CIS zawiera świetlówkę, obiektyw i lustro. Skanery CCD są większe, cięższe i znacznie droższe niż ich odpowiedniki CIS. Z drugiej strony tego typu element optyczny zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów i dobrą głębię ostrości, dobrze radząc sobie ze złożonymi mediami. Dlatego zaawansowane profesjonalne skanery są zwykle wyposażone w matryce CCD.

- CMOS. Skrót od „Complementary Metal-Oxide-Semiconductor” - komplementarna struktura półprzewodnika z tlenkiem metalu (w języku rosyjskim stosuje się również oznaczenie CMOS). Kluczową cechą czujników CMOS jest to, że przechwytują cały zeskanowany obraz, podobnie jak w przypadku fotografowania (a nie linia po linii, jak w inny...ch typach elementów optycznych). W trosce o uczciwość należy zauważyć, że „chwilowość” skanowania nie daje namacalnej przewagi szybkości, ponieważ przetwarzanie przechwyconego obrazu zajmuje dość dużo czasu. Cecha ta jest jednak niezwykle przydatna w przypadkach, gdy trudno jest zapewnić bezruch skanowanego materiału i/lub równomierny ruch elementu optycznego względem tego materiału. Takie sytuacje często pojawiają się podczas pracy ze skanerami książkowymi i ręcznymi (patrz „Typ”), dlatego właśnie w takich urządzeniach elementy CMOS są najbardziej popularne.

Maksymalny rozmiar obrazu, który skaner może przetworzyć jednocześnie, w poziomie i w pionie. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli potrzebne są dokładne wymiary obszaru roboczego skanera, z dokładnością do milimetra: chociaż do oznaczania tych wymiarów stosuje się standardowe formaty (patrz „Format”), w praktyce wymiary mogą różnią się od nich.

Zewnętrzna głębia kolorów opisuje maksymalną możliwą liczbę odcieni kolorów w obrazie przesyłanym przez skaner do komputera. Głębokość 24 bitów jest uważana za wystarczającą do zadań nieprofesjonalnych, w bardziej zaawansowanych modelach parametr ten może osiągnąć 96 bitów. Aby uzyskać więcej informacji na temat głębi kolorów i ich relacji, zobacz „Głębia kolorów (wewn.)”.

Liczba odcieni szarości rozpoznawanych przez skaner. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli planujesz aktywnie pracować ze złożonymi czarno-białymi materiałami (na przykład zdjęciami) - im więcej odcieni, tym wyższa będzie jakość zdigitalizowanego obrazu. Na ten moment za średni wskaźnik uważa się 512 odcieni - odpowiada to z grubsza możliwościom ludzkiego oka. Modele o niższym indeksie należą do poziomu podstawowego, bardziej zaawansowane „rozumieją” 1024 odcienie.

Szybkość skanowania mono zapewniana przez urządzenie. Zwykle podaje się maksymalną szybkość przetwarzania kartki A4, tj. szybkość pracy w najniższej rozdzielczości. W praktyce szybkość jest zwykle mniejsza i zależy zarówno od rozdzielczości, jak i wymiarów oryginalnego materiału. Im wyższa szybkość skanowania, tym wygodniej jest pracować ze skanerem; zwróć szczególną uwagę na parametr ten jeśli planujesz pracować z dużą liczbą czarno-białych obrazów.

Szybkość skanowania w kolorze zapewniana przez urządzenie. W praktyce zależy ona od wybranej rozdzielczości, głębi kolorów i wymiarów oryginału; w specyfikacji najczęściej podaje się szybkość dla arkusza formatu A4 przy minimalnej rozdzielczości i głębi kolorów, tj. maksymalna możliwa szybkość. Jeśli potrzebujesz od czasu do czasu zeskanować tylko jeden lub kilka arkuszy, duża szybkość nie jest zbyt istotna, lecz przy dużej ilości materiałów warto wybierać szybkie modele.

Maksymalna liczba arkuszy papieru o standardowej gramaturze (80 g/m2), które można za jednym razem załadować do podajnika ADF skanera. Systemy te są podobne do tych instalowanych w drukarkach: stos arkuszy jest umieszczany w specjalnej tacce, a każdy z nich jest kolejno podawany do skanowania. Warto zwrócić uwagę na model z tą funkcją, jeśli często musisz pracować z dużą liczbą dokumentów: nie będziesz musiał monitorować procesu i ręcznie podawać arkuszy - wystarczy załadować oryginały do automatycznego podajnika dokumentów i nacisnąć przycisk. Podajnik ADF jest obecny w wielu skanerach szczelinowych, niektórych skanerach płaskich i prawie wszystkich skanerach kombinowanych (patrz "Rodzaj"). Pracuje on jednak tylko z pojedynczymi arkuszami i nie radzi sobie z bardziej pojemnymi nośnikami.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy używany głównie do budowy lokalnych sieci komputerowych. Pod wieloma względami jest podobny do opisanej poniżej sieci LAN (w szczególności umożliwia wykorzystanie skanera jako urządzenia sieciowego), lecz korzystnie wypada dzięki ze względu na brak kabla oraz możliwości działania bezpośrednio przez ściany. Ponadto stosunkowo niedawno pojawiły się moduły Wi-Fi z możliwością bezpośredniego połączenia między urządzeniami – np. do sterowania skanerem z poziomu tabletu i bezpośredniego przesyłania przetworzonych materiałów do tabletu, bez tworzenia sieci komputerowej. Co prawda skanery z Wi-Fi są dość drogie.

- USB. Uniwersalny interfejs do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych do komputera, m.in. skanerów. Obecnie jest to najpopularniejszy port tego typu, zdecydowana większość komputerów PC i laptopów ma co najmniej jedno wejście USB.

- SCSI. Uniwersalny interfejs do podłączania komputerowych urządzeń peryferyjnych; ma dobrą prędkość, lecz jest znacznie mniej rozpowszechniony niż analogi, ponadto jest uważany za przestarzały moralnie i jest stopniowo zastępowany innymi standardami.

- IEEE-1394. Uniwersalny port, podobnie jak USB (patrz wyżej). Zapewnia szybsze prędkości niż najpopularniejszy USB 2.0, lecz jest znacznie mniej powszechny.

- ...>LAN. Złącze umożliwiające podłączenie różnych urządzeń do lokalnej sieci komputerowej. Skaner o takim interfejsie może być podłączony jako urządzenie sieciowe i używany z dowolnym komputerem w tej samej sieci, co może być szczególnie przydatne w biurach.