Porównanie Canon DR-F120 vs Epson Perfection V370 Photo

- Tablet. W takich skanerach skanowany materiał umieszczany jest na specjalnej szklanej powierzchni, pod którą porusza się fotosensor; sam oryginał się nie porusza. Modele płaskie są najbardziej „wszystkożerne”: nie mają ograniczeń co do grubości skanowanego materiału i zazwyczaj pozwalają na pracę nie tylko z pojedynczymi arkuszami, ale także ze stronami i okładkami książek i czasopism, etykietami produktów itp. Ich wadą są spore rozmiary - powierzchnia robocza skanera nie może być mniejsza niż obsługiwany format (patrz "Format").

- Przeciąganie. W skanerach przeciągowych fotosensor jest nieruchomy, a skanowany materiał przesuwany jest względem niego za pomocą mechanizmu podającego. Są znacznie bardziej kompaktowe niż ich odpowiedniki na tablety (patrz wyżej). Z wymagań dotyczących wymiarów skanera w tym przypadku pozostaje tylko szerokość. W przypadku takich skanerów znacznie łatwiej jest przetwarzać długie materiały; dodatkowo często wyposażone są w automatyczne podajniki dokumentów(szczegóły poniżej), co znacznie ułatwia pracę z dużą ilością materiałów. Z drugiej strony mechanizm przeciągania jest w stanie pracować tylko z pojedynczymi kartkami i nie poradzi sobie z książkami i innymi obszernymi nośnikami.

- Tabletka/utrzymywanie się. Najbardziej wszechstronne modele, które łączą zalety obu wzorów. Posiadają zarówno otwier...aną pokrywę ze szklaną powierzchnią pod spodem, która umożliwia pracę z materiałami sypkimi (np. modele ze stołem płaskim), jak i mechanizm przeciągania, który ułatwia pracę z długimi oryginałami i pojedynczymi arkuszami (jak w konstrukcjach przeciągających). Wyposażony w dwa czujniki optyczne, a w niektórych przypadkach można nawet używać obu jednocześnie. Wadami takich skanerów są znaczny koszt i rozmiar, dlatego są one zwykle używane w branży profesjonalnej, gdzie często konieczne jest skanowanie dużych ilości niepodobnych materiałów.

- Skaner slajdów. Skanery te różnią się od wszystkich poprzednich typów ze względu na specyfikę przetwarzanych oryginałów - są przeznaczone do pracy z materiałami przezroczystymi (slajdami), takimi jak np. film fotograficzny. Inne skanery wyposażone w moduły slajdów (patrz „Moduł slajdów”) mogą pracować ze slajdami, ale to wyspecjalizowane modele zapewniają najlepszą jakość.

- Ręczny. Nazwa tego typu wynika z faktu, że taki skaner podczas pracy musi być ręcznie przesuwany po skanowanej powierzchni. Nie jest to tak wygodne, jak używanie modeli ze stołem płaskim lub z przeciąganiem (patrz wyżej), zwłaszcza podczas pracy z dużą ilością materiałów. Jednocześnie gabaryty skanerów ręcznych są jeszcze mniejsze niż przeciągaczy, a pozbawione są takiej wady, jak ograniczenie grubości obrabianych materiałów. Takie urządzenie może „przechwycić” obraz nawet z dużego obiektu, którego nie można umieścić w skanerze płaskim - na przykład pudełka.

Najwyższa rozdzielczość obrazu cyfrowego generowanego przez skaner podczas pracy. Jest podawana w punktach na cal — dpi (dots per inch).

Im wyższa rozdzielczość skanowania, tym wyższa rozdzielczość wynikowego obrazu (przy tym samym rozmiarze materiału źródłowego) i tym dokładniej będą na nim odwzorowane drobne szczegóły. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość znacząco wpływa na cenę skanera, zwiększa czas przetwarzania i rozmiar pliku wynikowego – mimo że realna potrzeba dużej szczegółowości nie zawsze występuje, a w niektórych przypadkach jest wręcz niepotrzebna (na przykład przy przetwarzaniu obrazu z małymi artefaktami, niewidocznymi przy małej szczegółowości). Dlatego przy wyborze według tego parametru nie należy gonić za wysokimi wartościami rozdzielczości – zaleca się kierować realną potrzebą i specyfiką zamierzonego stosowania skanera.

Najprostsze współczesne skanery mają rozdzielczość około 600x600 dpi( 600x1200 dpi) - to w zupełności wystarcza do rozpoznawania tekstu przy średniej wielkości czcionki. Bardziej zaawansowane warianty mają rozdzielczość 1200x1200 dpi oraz 1200x2400 dpi. A w profesjonalnych modelach z najwyższej półki liczba ta może przekroczyć 7000x7000 dpi.

- CIS, skrót od "Contact Image Sensor" - kontaktowy czujnik obrazu. Najprostszy rodzaj elementu optycznego: jest to linijka na całej szerokości przestrzeni roboczej skanera, na której w rzędzie znajdują się fotokomórki odczytujące obraz oraz diody LED zapewniające oświetlenie. Są niedrogie i zajmują niewiele miejsca, dzięki czemu skanery są tańsze i mniejsze. Z drugiej strony czujniki CIS mają płytką głębię ostrości i nawet drobne nieregularności w skanowanym obrazie mogą być nieostre. Ogólnie jednak nadają się zarówno do osobistych, jak i niezbyt skomplikowanych zadań zawodowych.

- CCD, skrót od "Charge-Coupled Device" - Charge-Coupled Device. O wiele bardziej wyrafinowany konstrukcja niż CIS zawiera świetlówkę, obiektyw i lustro. Skanery CCD są większe, cięższe i znacznie droższe niż ich odpowiedniki CIS. Z drugiej strony tego typu element optyczny zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów i dobrą głębię ostrości, dobrze radząc sobie ze złożonymi mediami. Dlatego zaawansowane profesjonalne skanery są zwykle wyposażone w matryce CCD.

- CMOS. Skrót od „Complementary Metal-Oxide-Semiconductor” - komplementarna struktura półprzewodnika z tlenkiem metalu (w języku rosyjskim stosuje się również oznaczenie CMOS). Kluczową cechą czujników CMOS jest to, że przechwytują cały zeskanowany obraz, podobnie jak w przypadku fotografowania (a nie linia po linii, jak w inny...ch typach elementów optycznych). W trosce o uczciwość należy zauważyć, że „chwilowość” skanowania nie daje namacalnej przewagi szybkości, ponieważ przetwarzanie przechwyconego obrazu zajmuje dość dużo czasu. Cecha ta jest jednak niezwykle przydatna w przypadkach, gdy trudno jest zapewnić bezruch skanowanego materiału i/lub równomierny ruch elementu optycznego względem tego materiału. Takie sytuacje często pojawiają się podczas pracy ze skanerami książkowymi i ręcznymi (patrz „Typ”), dlatego właśnie w takich urządzeniach elementy CMOS są najbardziej popularne.

Maksymalny rozmiar obrazu, który skaner może przetworzyć jednocześnie, w poziomie i w pionie. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli potrzebne są dokładne wymiary obszaru roboczego skanera, z dokładnością do milimetra: chociaż do oznaczania tych wymiarów stosuje się standardowe formaty (patrz „Format”), w praktyce wymiary mogą różnią się od nich.

Maksymalna gęstość optyczna ciemnego obrazu, którą skaner może odróżnić od całkowicie czarnego. Gęstość optyczna określa, jaka część światła padającego na obraz została odbita (dla obrazów nieprzezroczystych) lub przepuszczona (dla obrazów przezroczystych). Im wyższa gęstość optyczna, tym mniej światła odbija/przepuszcza obiekt. W związku z tym im wyższa gęstość optyczna skanera, tym wyższa jego czułość i tym lepiej nadaje się on do pracy z ciemnymi obrazami.

Wewnętrzna głębia kolorów odnosi się do liczby odcieni obrazu, które sam skaner może rozpoznać; nie należy jej mylić z głębokością zewnętrzną - liczbą odcieni przesyłanych do komputera (patrz niżej). Głębia koloru jest wyrażona w liczbie bitów informacji wykorzystywanych do kodowania danych o każdym kolorze. Całkowita liczba odcieni koloru w tym przypadku wynosi 2 do potęgi n, gdzie n jest głębią koloru. Tak więc 24-bitowy skaner rozpoznaje 16,7 mln kolorów – czyli ponad półtora raza więcej niż ludzkie oko i wystarcza do prostych codziennych zadań. W bardziej zaawansowanych modelach profesjonalnych głębia kolorów może wynosić do 96 bitów. Chociaż cechy obrazu przesyłanego do komputera są opisywane przez zewnętrzną głębię kolorów (która czasami jest mniejsza niż wewnętrzna), głębia wewnętrzna ma jednak również wpływ na jego jakość: przy pozostałych warunkach równych, skaner z wyższą wewnętrzna głębia zapewnia dokładniejsze odwzorowanie kolorów.

Zewnętrzna głębia kolorów opisuje maksymalną możliwą liczbę odcieni kolorów w obrazie przesyłanym przez skaner do komputera. Głębokość 24 bitów jest uważana za wystarczającą do zadań nieprofesjonalnych, w bardziej zaawansowanych modelach parametr ten może osiągnąć 96 bitów. Aby uzyskać więcej informacji na temat głębi kolorów i ich relacji, zobacz „Głębia kolorów (wewn.)”.

Szybkość skanowania mono zapewniana przez urządzenie. Zwykle podaje się maksymalną szybkość przetwarzania kartki A4, tj. szybkość pracy w najniższej rozdzielczości. W praktyce szybkość jest zwykle mniejsza i zależy zarówno od rozdzielczości, jak i wymiarów oryginalnego materiału. Im wyższa szybkość skanowania, tym wygodniej jest pracować ze skanerem; zwróć szczególną uwagę na parametr ten jeśli planujesz pracować z dużą liczbą czarno-białych obrazów.

Szybkość skanowania w kolorze zapewniana przez urządzenie. W praktyce zależy ona od wybranej rozdzielczości, głębi kolorów i wymiarów oryginału; w specyfikacji najczęściej podaje się szybkość dla arkusza formatu A4 przy minimalnej rozdzielczości i głębi kolorów, tj. maksymalna możliwa szybkość. Jeśli potrzebujesz od czasu do czasu zeskanować tylko jeden lub kilka arkuszy, duża szybkość nie jest zbyt istotna, lecz przy dużej ilości materiałów warto wybierać szybkie modele.