Porównanie BRAVIS LED-19F1000 19 " vs Ergo LE19CT1000AU 19 "

Maksymalna jasność obrazu, zapewniana przez ekran telewizora.

Obraz na ekranie powinien być wystarczająco jasny, aby nie trzeba było niepotrzebnie obciążać oczu, żeby go zobaczyć. Jednak zbyt duża jasność jest niepożądana — również prowadzi do zmęczenia. Jednocześnie optymalny poziom jasności zależy od warunków otoczenia: im intensywniejsze światło otoczenia, tym jaśniejszy powinien być ekran telewizora. Tak więc w słoneczny dzień ekran może wymagać maksymalnego „przekręcenia”, a wieczorem, przy słabym świetle, stosunkowo ciemny obraz będzie wygodniejszy. Ponadto zauważamy, że większe ekrany wymagają wyższej jasności, ponieważ są zaprojektowane z myślą o większej odległości od widza.

Zatem im wyższa liczba w danym punkcie, tym większą rezerwę jasności posiada ten model i tym lepiej będzie działać w intensywnym świetle zewnętrznym. Za najmniejszy wskaźnik wystarczający do mniej lub bardziej komfortowego oglądania w każdych warunkach uważa się 300 cd/m² dla modeli o przekątnej do 32 cale, 400 cd/m² dla modeli w zakresie 32 - 55 cali i 600 cd/m² dla dużych ekranów o przekątnej 60 cali i większych. W takim przypadku rezerwa jasności i tak nie będzie zbyteczną. Ale przy mniejszych wskaźnikach, być może dla wygodnego oglądania, będziesz musiał nieco przyciemnić pokój.

Poziom kontrastu statycznego, zapewniany przez ekran telewizora.

Kontrast, w znaczeniu ogólnym, jest to stosunek jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może uzyskać ekran. Przy wszystkich pozostałych parametrach im wyższy jest kontrast ekranu, tym lepsza jest jakość odwzorowania kolorów i szczegółów i tym mniejsze prawdopodobieństwo, że nie będzie można zobaczyć szczegółów w zbyt jasnych lub zbyt ciemnych obszarach obrazu. Kontrast statyczny opisuje maksymalną różnicę jasności osiągalną w obrębie jednej klatki bez zmiany jasności obrazu — na tym polega jej różnica w stosunku do kontrastu dynamicznego (patrz poniżej).

Wartości kontrastu statycznego są znacznie niższe niż dynamiczne, ale cecha ta jest najbardziej „uczciwa”. Od tego zależą właściwości obrazu widocznego na ekranie w danym momencie, właśnie to ona opisuje podstawowe właściwości ekranu, bez uwzględnienia sztuczek programowych przewidzianych przez producenta we wnętrzu telewizora.

Czas reakcji można opisać jako maksymalny czas, potrzebny dla każdego piksela ekranu na zmianę jasności, innymi słowy - najdłuższy czas od przybycia sygnału sterującego na piksel do przełączenia go w określony tryb. Rzeczywisty czas przełączania może być krótszy - jeśli jasność zmieni się nieznacznie, można go obliczyć w mikrosekundach. Liczy się jednak najdłuższy czas - jest to gwarantowany wskaźnik reakcji każdego piksela.

Czas reakcji jest bezpośrednio związany przede wszystkim z liczbą klatek na sekundę (patrz odpowiedni punkt): im krótszy czas reakcji, tym większa liczba klatek na sekundę może być zapewniona na danej matrycy. Jednak rzeczywista liczba klatek na sekundę może być mniejsza niż teoretyczne maksimum, wszystko zależy od „wnętrza” telewizora. Należy również pamiętać, że ogólna jakość obrazu w dynamicznych scenach zależy przede wszystkim od liczby klatek na sekundę. Dlatego możemy powiedzieć, że czas reakcji jest parametrem pomocniczym: zwykły użytkownik rzadko potrzebuje tych danych, a w szczegółach podaje się głównie w celach reklamowych.

Nominalna moc dźwięku systemu głośników telewizora.

Im większy ekran i im większa szacowana odległość od widza, tym silniejsza musi być akustyka, aby być normalnie słyszanym. Producenci biorą to pod uwagę, co więcej, coraz częściej zapewniają też solidny zapas. Jeśli więc kupisz telewizor do oglądania w domu w cichym, spokojnym otoczeniu, możesz zignorować moc dźwięku: z pewnością wystarczy do takiego zastosowania. Sensowne jest szukanie modeli z głośnikami o dużej mocy do hałaśliwego otoczenia - na przykład kawiarni lub innej instytucji publicznej. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych źródłach, ale tutaj zwracamy uwagę, że nawet w takich przypadkach podłączenie zewnętrznych głośników może być dobrą alternatywą.

- Koncentryczne (S/P-DIF). Interfejs do transmisji dźwięku w formacie cyfrowym, umożliwiający przesyłanie dźwięku wielokanałowego za pomocą jednego kabla ze złączem RCA ("cinch"). Pod względem odporności na zakłócenia ten standard jest nieco gorszy od optycznego (patrz poniżej) - wynika to z fundamentalnych różnic między tymi interfejsami. Z drugiej strony, kabel elektryczny jest bardziej niezawodny niż światłowód i jest mniej wrażliwy na naciski lub załamania.

- Optyczne. Wyjście do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego; umożliwia transmisję dźwięku wielokanałowego. Charakteryzuje się pełną odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony światłowód jest dość delikatny i należy go chronić przed załamaniami i silnymi naciskami.

- Mini-Jack (3,5 mm) na słuchawki. Standardowe gniazdo dla słuchawek 3,5 mm. Słuchawki mogą się przydać, jeśli musisz zachować ciszę i nie możesz korzystać się z głośników telewizora - na przykład pod koniec dnia; lub odwrotnie, jeśli wokół jest głośno, a dźwięk z telewizora jest słabo słyszalny. Większość dzisiejszych słuchawek wykorzystuje wtyczki mini-Jack, więc jest to standardowe wyjście słuchawkowe w telewizorach. W niektórych modelach takie wyjście może być również używane jako liniowe — na przykład do podłączenia poszczególnych głośników, rejestratora dźwięku itp.

-...Do subwoofera. Osobne wyjście do podłączenia subwoofera do telewizora - głośnika do odtwarzania niskich i bardzo niskich częstotliwości. Sprzęt audio bez subwooferów zwykle słabo odtwarza te częstotliwości. Zastosowanie tego głośnika pozwala na uzyskanie najgłębszego i najbardziej nasyconego dźwięku, jest to szczególnie istotne przy oglądaniu filmów z dużą ilością efektów specjalnych lub nagrań z koncertów wysokiej jakości. Jednocześnie warto zwrócić uwagę, że takie wyjścia w telewizorach są dość rzadkie: zakłada się, że wymagający słuchacz chętniej skorzysta z pełnoformatowego zewnętrznego systemu audio niż z osobnego subwoofera.

- Liniowe. Standardowy analogowy interfejs audio; zwykle zapewnia dwukanałową transmisję stereo. Służy przede wszystkim do podłączania aktywnych głośników i innego sprzętu audio (na przykład odbiorników audio lub wzmacniaczy mocy) do telewizorów. Może wykorzystywać różne typy złączy, ale najczęściej są to albo mini-Jack 3,5 mm, albo para gniazd RCA dla kabli "cinchów". Należy pamiętać, że oznacza to osobne wyjście liniowe; w niektórych modelach gniazdo słuchawkowe 3,5 mm (patrz wyżej) może wykonywać tę funkcję, ale nie jest wskazane dla nich istnienie wyjścia liniowego.

Lwia część telewizorów posiada uchwyt ścienny VESA, który może różnić się rozmiarem. Podstawą dla takiego mocowania jest prostokątna płytka z czterema otworami pod śruby w rogach. Główną cechą takiego uchwytu jest odległość między otworami — jest mierzona po bokach prostokąta i wyrażona dwiema cyframi. Oryginalny format VESA jest 100x100, taki uchwyt stosuje się do większości telewizorów LCD średniej wielkości. Dla małych ekranów dostępne są uchwyty 75x75, dla dużych — 200x200 i więcej (aż do 800x400).

Istnieją jednak modele wyposażone w standardowe (markowe) mocowanie od producenta. Głównie to są albo cienkie telewizory, albo modele wzornicze. W każdym razie w zestawie obecny jest uchwyt na ścianę, który pasuje tylko do wybranego modelu.

Zużycie energii telewizorem. Parametr ten zależy w wysokim stopniu od przekątnej ekranu i mocy dźwiękowej (patrz powyżej), ale można go określić innymi parametrami, przede wszystkim dodatkowymi funkcjami i technologiami zaimplementowanymi w konstrukcji. Warto zauważyć, że większość nowoczesnych telewizorów LCD jest dość ekonomiczna i najczęściej parametr ten nie odgrywa znaczącej roli - w większości przypadków pobór mocy wynosi około kilkudziesięciu Wat. Nawet duże modele o przekątnej 70 - 90" zużywają 200 - 300 W - można to porównać z jednostką systemową komputera stacjonarnego o niskim poborze mocy.