Porównanie Philips 32PFT4101 32 " vs Philips 32PFT4100 32 "

Rodzaj matrycy zastosowanej w telewizorze. Wśród nich na największą uwagę zasługują OLED, QLED i NanoCell, które można znaleźć w telewizorach z odpowiedniego przedziału cenowego. Teraz bardziej szczegółowo o każdym z nich i o innych, bardziej klasycznych opcjach:

— OLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne. Takie diody LED mogą służyć zarówno do podświetlania tradycyjnej matrycy LCD, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagą OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED jest kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED zalety te są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami telewizorów OLED są wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy długotrwałej transmisji statycznych obrazów lub obrazów ze statycznymi elementami (logo kanału telewizyjnego, panel informacyjny itp.).

— QLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi technologię kropek kwantowych - QLED. Takie ekrany różnią się od zwykłych matryc LED konstrukcją podświetlenia: wielowarstwowe filtry barwne w takim podświetleniu zastępowane są powłoką cienkowarstwową, przepuszczającą światło na bazie nanocząstek, a tradycy...jne białe diody LED - niebieskimi. Pozwala to osiągnąć znaczny wzrost jasności i nasycenia kolorów przy jednoczesnej poprawie jakości odwzorowania kolorów, dodatkowo zmniejsza grubość i zmniejsza pobór mocy ekranu. Wadą matryc QLED jest tradycyjna - wysoka cena.

— QD-OLED. Modyfikacja technologii "kropek kwantowych" (QLED) zaprezentowana przez firmę Samsung pod koniec 2021 roku jako odpowiedź na zaawansowane matryce OLED firmy LG. Z zasady działania ta technologia jest całkowicie podobna do oryginalnej QLED: niebieskie diody LED, samoświecące piksele (zamiast oświetlenia zewnętrznego) oraz „kropki kwantowe”, które pełnią rolę filtrów barwnych, lecz jednocześnie praktycznie nie osłabiają światła (w przeciwieństwie do tradycyjnych filtrów). Jednocześnie dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się osiągnąć całkiem imponującą specyfikację, znacząco przewyższającą wiele innych matryc OLED. Specyfikacja ta obejmuje szczytową jasność 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębię czerni, a także pokrycie kolorów w 90% zgodnie ze standardem BT.2020 i w 120% zgodnie z DCI-P3. — TN+Film. Najstarszy z typów matryc stosowanych w nowoczesnych telewizorach, jest też najprostszy i najtańszy. Oprócz niskiego kosztu zaletą TN-Film jest dobry czas reakcji. Jednocześnie jakość obrazu i oddawanie barw są stosunkowo skromne, kąty widzenia niewielkie, a rezerwa jasności niska. Dlatego opcja ta jest używana głównie w modelach niedrogich z małymi ekranami.

— IPS. Typ matrycy pierwotnie opracowany w oparciu o wysoką jakość odwzorowania kolorów. Rzeczywiście, ekrany IPS dają jasne, nasycone kolory, mają dobrą przestrzeń kolorów, wysoką jasność i szerokie kąty widzenia. Początkową wadą tej technologii był krótki czas reakcji, ale w nowoczesnych modyfikacjach IPS moment ten został praktycznie wyeliminowany. To samo dotyczy kosztów: same ekrany IPS są droższe niż TN-film, ale w nowoczesnych telewizorach różnica ta jest stosunkowo niewielka, prawie niezauważalna na tle całkowitego kosztu telewizorów. Dzięki temu matryce tego typu cieszą się sporą popularnością.

— *VA. W tym przypadku chodzi o jedną z odmian matryc, takich jak VA - MVA, PVA, Super PVA itp. Poszczególne odmiany mogą się nieco różnić właściwościami użytkowymi, ale wszystkie mają wspólne cechy. W rzeczywistości matryce *VA są opcją przejściową między klasy wysoką IPS a niedrogą TN-Film: są stosunkowo niedrogie, zapewniają dość dobre odwzorowanie kolorów i kąty widzenia do 178°. Główną wadą takich ekranów jest długi czas reakcji, ale jest on stopniowo eliminowany wraz z rozwojem i ulepszaniem technologii. Matryce *VA stosowane są w szczególności w telewizorach pozycjonowanych jako funkcjonalne i jednocześnie niedrogie modele.

— PLS. W rzeczywistości - jedna z opisanych powyżej odmian matryc IPS, opracowana przez firmę Samsung. Według producenta w takich matrycach udało się osiągnąć wyższą jasność i kontrast niż w tradycyjnych IPS, a także nieco obniżyć koszty.

— NanoCell. Matryca oparta na kropkach kwantowych. Ten rodzaj matryc jest stosowany w telewizorach LG i został po raz pierwszy zaprezentowany w 2017 roku. Matryce NanoCell wykorzystują strukturę klasycznych wyświetlaczy LCD. Ale w przeciwieństwie do tych ostatnich, używają tak zwanych kropek kwantowych zamiast klasycznego ogólnego podświetlenia tła, które zapewniają światło monochromatyczne. Technologia NanoCell pozwala zmniejszyć zużycie energii, jednocześnie zwiększając zasięg kolorów i kąt widzenia. Warto zauważyć, że matryce NanoCell nie są jedynymi, które wykorzystują technologię kropek kwantowych. Podobne rozwiązania oferują: Samsung (matryca QLED), Sony (Matryca Triluminos), Hisense (ULED).

 

Obecność technologii w celu poprawy jasności / kontrastu w telewizorze.

Z reguły w tym przypadku oznacza to programowe przetwarzanie obrazu, w taki sposób, aby poprawić jasność i / lub kontrast (w razie potrzeby). Poszczególne metody przetwarzania mogą być różne - w szczególności w niektórych przypadkach chodzi w rzeczywistości o konwersję treści zwykłej do HDR (patrz wyżej), a niektórzy producenci w ogóle nie określają szczegółów technicznych. Skuteczność różnych technologii też może się różnić, ponadto silnie zależy od konkretnej treści: w niektórych przypadkach poprawa będzie oczywista, w innych prawie niewidoczna. Należy również pamiętać, że funkcja ta nie zawsze jest przydatna, więc w większości modeli jest wyłączona.

Dekoder można ogólnie opisać jako standard, w którym zapisywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku odpowiedni dekoder musi być obsługiwany przez urządzenie. Dolby Digital i DTS były pierwszymi wersjami dekodowania wielokanałowego, później były wprowadzane nowe wersje i ulepszenia . Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

- Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywną dystrybucję dźwięku między kanałami, lecz przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być wykorzystywany w prawie dowolnej liczbie kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami z takim obliczeniem, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej jego miejsca. Dzięki Dolby Atmos głośniki górne (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za bardzo pożądane. Jednak w skrajnych przypadkach można je sobie darować.

- DTS X. Analogicznie do opisanego powyżej Dolby Atmos, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informację o tym, gdzie (zgodnie z zamysłem reżysera) powinien znajdować się obiekt słyszalny przez użytkownika i jak powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk powinien być rozprowadzany na istniejących kanałach w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przypisany do konkretnej...liczby kanałów dźwiękowych - może być ich tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Należy również pamiętać, że dekoder ten umożliwia oddzielną regulację głośności dialogów.

Zużycie energii telewizorem. Parametr ten zależy w wysokim stopniu od przekątnej ekranu i mocy dźwiękowej (patrz powyżej), ale można go określić innymi parametrami, przede wszystkim dodatkowymi funkcjami i technologiami zaimplementowanymi w konstrukcji. Warto zauważyć, że większość nowoczesnych telewizorów LCD jest dość ekonomiczna i najczęściej parametr ten nie odgrywa znaczącej roli - w większości przypadków pobór mocy wynosi około kilkudziesięciu Wat. Nawet duże modele o przekątnej 70 - 90" zużywają 200 - 300 W - można to porównać z jednostką systemową komputera stacjonarnego o niskim poborze mocy.