Porównanie Sony KD-55XE8599 55 " vs Sony KD-55XE8077 55 "

- Smart TV (system własny). System operacyjny telewizora jest reprezentowany przez markowe oprogramowanie producenta. Z reguły takie systemy operacyjne mają atrakcyjne i zrozumiałe menu, podobnie jak tradycyjne telewizory Smart TV. Zastrzeżony system operacyjny jest opracowywany przez samego producenta dla zasobów sprzętowych konkretnego modelu telewizora lub całej serii. Ale, jak pokazuje praktyka, w porównaniu z klasycznym Smart TV, funkcjonalność systemu własnego często ma znaczące ograniczenia, a sam system jest w rzeczywistości okrojoną wersją pełnowartościowego Smart TV.

- Smart TV (Android AOSP). Ten typ systemu operacyjnego jest modyfikacją popularnego systemu operacyjnego Android, wyróżniającego się głównie otwartym kodem źródłowym. Jest to wszechstronny system operacyjny, który daje użytkownikowi znacznie większą swobodę w tworzeniu zmian i ustawień w samym systemie. Jednocześnie nie gwarantuje się instalacji i stabilności niektórych aplikacji na tej platformie, a ogólne sterowanie systemem nie zostało specjalnie „zaostrzone” dla dużych ekranów, co może powodować pewne niedogodności. Przede wszystkim takie rozwiązania wzbudzają zainteresowanie użytkowników, którzy znają się na cechach systemu operacyjnego Android, lubią wszystko dostosowywać i sterować i mają na to czas.

- Android TV. Telewizory tego typu oferują pełne oprogramowanie Andro...id TV, specjalnie przystosowane do pracy na dużych ekranach. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj systemu operacyjnego Android specjalnie „wyostrzonego” dla telewizorów/projektorów itp. Oprócz wspólnych cech wszystkich Androidów (np. Możliwość instalowania dodatkowych aplikacji, w tym nawet gier), posiada szereg funkcji specjalnych: zoptymalizowany interfejs, łączenie się ze smartfonami (w tym możliwość używania ich jako pilota), wyszukiwanie głosowe itp. Dzięki temu telewizory z tą funkcją mają znacznie lepszą funkcjonalność niż modele ze „zwykłym” Smart TV. Oczywiście dedykowany procesor, podsystem graficzny i pamięć są przeznaczone do działania wielofunkcyjnego systemu operacyjnego, a obecność takich zasobów sprzętowych wpływa na ogólny koszt telewizora. Zapewniając tę samą konstrukcję optyczną, modele Android TV będą kosztować więcej niż klasyczne urządzenia z prostym wieloliniowym menu.

— Google TV. Rebranding platformy Android TV dla telewizorów i smart konsoli, a raczej - nowa powłoka na szczycie systemu operacyjnego pod znakiem „zielonego droida”, wprowadzona od 2021 roku. Wśród innowacji znajduje się przeprojektowany interfejs użytkownika, ulepszona baza wiedzy, która efektywniej dystrybuuje treści według gatunku i zbiera informacje o wyszukiwaniu z całej listy zainstalowanych aplikacji i subskrypcji. Asystent głosowy teraz lepiej rozumie potrzeby słuchaczy i przedstawia szczegółową listę znalezionych informacji. Oddzielna zakładka w interfejsie zawiera transmisje na żywo z bieżących wydarzeń, czy to wydarzeń sportowych, czy startu rakiety na Marsa. W systemie poprawiono m.in. aspekty związane z wykorzystaniem telewizora jako stanowiska dowodzenia do sterowania jedynym ekosystemem „inteligentnego” domu.

— Sony X1. Procesor Sony X1 jest używany w kilku seriach telewizorów Sony: XH i XG. Takie telewizory zajmują kilka nisz jednocześnie: kategorię budżetową i klasę średnią. Najbardziej niedrogie modele pokazują obraz w rozdzielczości 4K bez obsługi szerokiego zakresu dynamiki, w bardziej zaawansowanych modelach używany jest 4K HDR. Zasadniczo są to proste modele przeznaczone tylko do oglądania filmów. Do rozrywki w grach dynamicznych telewizory z takim procesorem są mniej odpowiednie.

— Sony X1 Extreme. Sony X1 Extreme jest o 40 % mocniejszy niż jego poprzednik Sony X1 i jest przeznaczony do obsługi obrazów 4K HDR. Praca z dynamicznym zakresem HDR umożliwia wyświetlanie realistycznego obrazu o wyższej jakości. Telewizory z procesorem Sony X1 Extreme to modele ze średniej i wyższej półki cenowej. Jakość obrazu w nich jest poprawiona dzięki obecności dynamicznego podświetlenie matrycy. Ważną cechą Sony X1 Extreme jest wykorzystanie dwóch niezależnych baz danych reprodukcji kolorów (Dual database processing). Technologia Object-based HDR remaster analizuje obraz wyświetlany na ekranie, porównuje kolory z bazą danych i dostosowuje je do oglądania na konkretnym telewizorze. Technologia Super Bit Mapping 4K HDR sprawia, że przejścia kolorów są płynniejsze i bardziej naturalne, zapewniając bardziej realistyczne obrazy.

— Sony X1 Ultimate. Procesor Sony X1 Ult...imate może obsługiwać zarówno obrazy 4K (3840 × 2160), jak i 8K HDR (7680 x 4320), w zależności od rozmiaru ekranu. Telewizory z takim procesorem zapewniają obraz z najgłębszymi szczegółami i najwyższą jakością rysowania tekstur. Telewizory z procesorem Sony X1 Ultimate to w większości zaawansowane modele średniej i wyższej klasy. Takie telewizory dają efekt całkowitego zanurzenia się w atmosferze oglądanego filmu. Sony X1 Ultimate obsługuje technologię X-Reality PRO z ekskluzywną bazą danych kolorów. Nawet podczas wyświetlania obrazu w niskiej rozdzielczości na ekranie telewizora jakość obrazu jest automatycznie podnoszona do 8K (4K) z szerokim zakresem dynamicznym HDR. Obecna jest technologia X-tended Dynamic Range PRO, która rozprowadza podświetlenie matrycy zgodnie z wyświetlanymi scenami. Dynamiczne podświetlenie poprawia kontrast i sprawia, że obraz jest tak "żywy", jak to tylko możliwe, a jednocześnie czerń jest bardziej nasycona niż kiedykolwiek.

— Sony Cognitive XR. Telewizory z procesorem Sony XR mogą wyświetlać obraz w rozdzielczości 4K i 8K, w zależności od samego modelu telewizora. Są to zaawansowane technologicznie modele działające pod kontrolą ulepszonej sztucznej inteligencji. Sony XR to jeden z pierwszych na świecie procesorów „kognitywnych”. Algorytm oprogramowania przetwarza informacje o dźwięku i wideo w jednym strumieniu. Według świadczeń producenta, podobieństwo przetwarzania danych przez procesor i pracy ludzkiego mózgu pozwala telewizorowi na odtworzenie danych w najbardziej zrozumiałej, niemal natywnej dla człowieka formie.

— LG. W hierarchii procesorów do telewizorów firmy LG istnieją trzy duże rodziny: α5, α7 i α9.

Procesory pierwszego rzędu (Alpha 5) są stosowane telewizorach tanich marek. Obejmują one podstawowy zakres zadań w rodzaju poprawy odwzorowania kolorów, skalowania wideo do 4K oraz tworzenia wirtualnego dźwięku przestrzennego.

Procesory z linii Alpha 7 znajdziemy na pokładzie telewizorów LG ze średniej półki z matrycami NanoCell i OLED. Ich zaawansowana funkcjonalność obejmuje automatyczne dostosowywanie parametrów obrazu i dźwięku do gatunku nadawanej transmisji, a także automatyczne dostosowywanie jasności i tonacji do otaczającej przestrzeni.

Flagowe telewizory LG są wyposażone w procesory α9, które wykorzystują algorytmy głębokiego uczenia maszynowego do analizowania gatunku emitowanych treści wideo i dostosowywania do nich parametrów obrazu i dźwięku. Procesory Alpha 9 współpracują ze wszystkimi odpowiednimi specyfikacjami technologii High Dynamic Range telewizorów LG i są wyposażone w profesjonalny system identyfikacji dźwięku.

Należy pamiętać, że z każdą kolejną edycją procesory obrazu LG zwiększają funkcjonalność. Ich generacje są oznaczane przedrostkiem Gen z numerem seryjnym generacji.

— LG α 7 Gen 4. Inteligentny procesor czwartej generacji stosowany w telewizorach LG NanoCell i OLED ze średniej półki. Przetwarza transmisje wideo w wysokiej rozdzielczości 4K, skaluje obrazy do tego samego formatu z niższych rozdzielczości klatek i znacznie zwiększa moc przetwarzania. Procesor LG α 7 Gen 4 opiera się na specjalnych algorytmach, które analizują rodzaj treści wideo w czasie rzeczywistym, aby dostosować ustawienia obrazu i dźwięku do gatunku transmisji. Tonacja i jasność obrazu na ekranie są również automatycznie dostosowywane do oświetlenia otaczającej przestrzeni. Po drodze procesor poprawia jakość dźwięku telewizora - w zależności od oglądanych treści i lokalizacji widzów w pomieszczeniu (określane za pomocą pilota Magic).

— LG α 9 Gen 4. Potężny procesor neuronowy do topowych paneli LG OLED, Mini LED i NanoCell z 2021 roku i nowszych modeli. Wykorzystuje algorytmy głębokiego uczenia maszynowego, aby analizować gatunek nadawanych treści wideo i dostosowywać do niego parametry obrazu i dźwięku. Procesor jest wystarczająco wytrzymały, aby skalować wideo z rozdzielczości 2K i 4K do ultraformatowego 8K ze znacznie wyższym poziomem szczegółowości i klarowności obrazu. Kolejną jego cechą jest funkcja AI Picture Pro, która rozpoznaje obiekty w kadrze (twarze, ciała, obiekty) i przetwarza każdy z nich z osobna, dzięki czemu obrazy jako całość wyglądają bardziej naturalnie. Treści HDR są zoptymalizowane dzięki regulacji jasności — procesor współpracuje ze wszystkimi obowiązującymi specyfikacjami technologii High Dynamic Range w telewizorach LG. Wisienką na torcie jest profesjonalny system identyfikacji dźwięku, który automatycznie dostosowuje poziom głośności w różnych rodzajach treści i miksuje dźwięk dwukanałowy z dźwiękiem przestrzennym (format 5.1.2).

— Samsung Crystal 4K. Procesor Crystal 4K firmy Samsung jest używany głównie w telewizorach Samsung Crystal UHD. Ta kategoria telewizorów wyróżnia się przystępną ceną. Są to proste modele, które wyświetlają obraz w rozdzielczości Ultra 4K. Procesor Samsung Crystal 4K jest wystarczająco potężny, aby podnieść jakość kolorów do HDR. Spośród zastosowanych technologii można wyróżnić Contrast Enhancer i Dynamic Crystal Color, dzięki którym można precyzyjnie uregulować kontrast i jasność obrazu.

— Samsung Quantum 4K. Procesor Quantum 4K firmy Samsung jest używany w telewizorach Samsung z podświetleniem QLED. Wysoka wydajność pozwala na skalowanie obrazu Full HD do 4K oraz z szerokim zakresem dynamicznym HDR. Procesor Quantum 4K firmy Samsung jest wyposażony w unikalną technologię Quantum HDR, która sprawia, że obrazy są bardziej szczegółowe, bogate i wyraziste. Procesor obsługuje technologię dynamicznego podświetlenie Dual LED, dzięki której obraz nabiera ekstremalnego kontrastu i jednocześnie wysokiej jasności. Telewizory mają również specjalny tryb gry Real Game Enhancer + z obsługą technologii AMD FreeSync.

— Samsung Quantum 8K. Procesor Quantum 8K firmy Samsung jest używany w telewizorach Samsung QLED od 2020 roku. Modele z tej serii potrafią odtwarzać obrazy 8K HDR, a obraz tak wysokiej jakości można uzyskać nawet ze źródła o rozdzielczości od 4K do Full HD. Z reguły są to modele z najwyższej półki. Telewizory tej klasy można wykorzystać jako element profesjonalnego kina domowego. Głęboka szczegółowość obrazu zapewnia pełne zanurzenie w treści wideo. Za przetwarzanie obrazu odpowiada sztuczna inteligencja QLED TV.

— Philips P5 Perfect Picture. Procesor Philips P5 Perfect Picture jest używany w telewizorach Philips OLED. Moc procesora jest wystarczająca do odtwarzania obrazów 4K. W starszych modelach dostępny jest rozszerzony zakres dynamiczny kolorów HDR. Telewizory z procesorem Philips P5 Perfect Picture obejmują kilka kategorii kosztowych jednocześnie, segment niedrogi i średni przedział cenowy. Na ekranach takich modeli wyświetlany jest wysokiej jakości obraz, ale z reguły nie osiąga referencyjnego Ultra 4K HDR, ponieważ wymaga to bardziej profesjonalnej matrycy. Procesor P5 Perfect Picture to pierwszy procesor firmy Philips wykorzystujący sztuczną inteligencję. Philips P5 Perfect Picture obsługuje takie technologie, jak Dolby Vision, HDR10 +, Perfect Natural Motion i Micro Dimming Pro.

— Philips P5 Pro Perfect Picture. Procesor Philips P5 Pro Perfect Picture jest używany w telewizorach Philips z zaawansowanym OLED. Modele z tym procesorem mogą wyświetlać obrazy w rozdzielczości Ultra 4K HDR. Zwykle występuje w telewizorach zaawansowanych. Telewizory z procesorem Philips P5 Pro Perfect Picture korzystają z interfejsu sieci neuronowej opartej na inteligencji maszynowej. Obecne są asystenci głosowi Asystent Google i Amazon Alexa. Procesor wykorzystuje następujące technologie do przetwarzania obrazu i dźwięku: Dolby Vision, Dolby Atmos, HDR10 +, Micro Dimming Perfect i Wide Color Gamut.

Rodzaj powłoki ekranu telewizora.

- Matowa. W przeszłości była pierwszym rodzajem powierzchni ekranów LCD, często spotykana jest i obecnie. Ekrany z taką powłoką mają średnią charakterystykę jasności, nasycenia i jakości kolorów, są gorsze od błyszczących odpowiedników pod tym względem. Jednak matowe wykończenie ma jedną ważną zaletę: praktycznie nie ma odblasków z oświetlenia zewnętrznego. W niektórych sytuacjach może to być ważną zaletą - na przykład, jeśli telewizor jest zainstalowany naprzeciwko okna. A dla niektórych użytkowników przyjemniejsze jest patrzenie na ekran bez odblasków, chociaż obraz jest mniej wyraźny.

- Błyszcząca. Powłoka zaprojektowana w celu poprawy jasności i jakości kolorów widocznego obrazu w porównaniu do ekranów matowych. Twórcom udało się osiągnąć dany cel: „błyszczące” ekrany naprawdę zapewniają bogate kolory i jaśniejszy obraz. Główną wadą takich ekranów jest pojawianie się na nich odblasków od oświetlenia zewnętrznego - może to zepsuć całe wrażenie wizualne. W związku z tym klasyczna błyszcząca powłoka praktycznie nie jest używana w czasach teraźniejszych, jej miejsce zajęły rozwiązania antyodblaskowe (patrz poniżej).

- Błyszcząca (antyodblaskowa). Modyfikacja błyszczącego wykończenia, stworzona zgodnie z nazwą, w celu wyeliminowania głównej wady klasycznego połysku - olśnienia z zewnętrznego oświetlenia. Nie oz...nacza to, że takie ekrany w ogóle nie olśnią, ale odbicia na nich są znacznie mniejsze niż na zwykłych błyszczących. Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest co najmniej nie gorsza, a często nawet lepsza (zwłaszcza, że takie powłoki są ciągle ulepszane). Dzięki temu najnowocześniejsze telewizory wszystkich kategorii cenowych wyposażone są w ekrany antyodblaskowe.

Rodzaje tunerów cyfrowych (odbiorników) przewidzianych w konstrukcji telewizora.

Takie tunery są niezbędne do odbioru telewizji cyfrowej przez TV; jednocześnie do normalnej pracy standard transmisji musi odpowiadać typowi tunera (z osobnymi wyjątkami, patrz poniżej). Należy pamiętać, że odbiorniki są również dostępne jako oddzielne urządzenia; jednak łatwiej (i często taniej) jest od razu kupić telewizor z tunerem wbudowanym o wymaganym formacie. W telewizji nowoczesnej można znaleźć tunery naziemne DVB-T2, kablowe DVB-C oraz satelitarne DVB-S i DVB-S2, głównymi cechami których są:

- DVB-T2 (naziemne). Główny nowoczesny standard nadawania cyfrowego. Takie nadawanie ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjnym analogiem: pozwala na przesyłanie wyższej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku, z lepszą jakością dźwięku i obrazu, a jakość ta jest w pełni zachowana, dopóki sygnał nie zostanie osłabiony do poziomu krytycznego. Jednak w niektórych krajach naziemne nadawanie cyfrowe jest dopiero uruchamiane, więc dostępność zasięgu DVB-T2 w twoim regionie należy wyjaśnić osobno.

- DVB-C (kablowe). Podstawowy nowoczesny standard cyfrowej transmisji naziemnej. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanego DVB-C2 jest nadal szeroko stosowany i najprawdopodobniej sytuacja ta długo się nie zmieni.

- DVB-S (satelitar...ne). Pierwsza generacja standardu cyfrowego DVB dla nadawania satelitarnego. Obecnie jest to stosunkowo rzadkie ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanego DVB-S2, który jest również wstecznie kompatybilny z oryginalnym DVB-S.

- DVB-S2 (satelitarne). Najbardziej zaawansowany i popularny obecnie standard cyfrowej transmisji satelitarnej. Będąc spadkobiercą DVB-S, zachował z nim kompatybilność; dlatego producenci często ograniczają się do zainstalowania w swoich telewizorach tylko tunera DVB-S2 - pozwala on na odbiór obu głównych formatów transmisji satelitarnej.

 

Liczba wejść HDMI dostępnych w telewizorze.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy, który umożliwia przesyłanie wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku za pomocą jednego kabla. Jest szeroko rozpowszechniony w urządzeniach nowoczesnych, obsługujących HD - w rzeczywistości takie wyjście jest obowiązkowe dla nowoczesnych centrów multimedialnych, odtwarzaczy DVD itp. Dlatego telewizory LCD w zdecydowanej większości przypadków wyposażone są w co najmniej jeden port HDMI. A obecność kilku takich portów pozwala jednocześnie łączyć kilka źródeł sygnału i przełączać się między nimi; w niektórych modelach liczba HDMI może wynosić do 4 lub więcej. Jednocześnie niektórzy producenci używają technologii, które umożliwiają sterowanie urządzeniami podłączonymi do telewizora przez HDMI za pomocą jednego pilota.

Łączność telewizora opiera się nie tylko na technologiach bezprzewodowych (opisanych powyżej), ale także na połączeniu przewodowym. W szczególności transmisja wideo może odbywać się przez złącza VGA, AV. Część z nich zapewnia również transmisję dźwięku, oprócz tego może być mini-Jack (3,5 mm). Oraz inne do komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi. Więcej o nich:

- USB. Złącze do podłączenia zewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Obecność USB oznacza przynajmniej, że telewizor może odtwarzać treści z dysków flash i innych zewnętrznych urządzeń pamięci masowej USB. Ponadto można przewidzieć inne sposoby wykorzystania tego wejścia: nagrywanie programów telewizyjnych na nośniku zewnętrznym, podłączenie kamery internetowej (patrz ibid.), Klawiatura i mysz do korzystania z wbudowanej przeglądarki i innego oprogramowania itp. zestaw opcji zależy od funkcjonalności telewizora, należy go każdorazowo określić osobno.

- Czytnik kart. Urządzenie do pracy z kartami pamięci, najczęściej w formacie SD. Głównym zastosowaniem czytnika kart jest odtwarzanie treści z takich kart na telewizorze; funkcja ta jest szczególnie wygodna przy przeglądaniu materiałów z aparatów fotograficznych i wideo - w takich urządzeniach karty pamięci są szeroko stosowane. Można przewidzieć inne sposob...y wykorzystania tej funkcji, na przykład nagrywanie transmisji, a nawet wymianę plików między kartą a pamięcią telewizora. Należy pamiętać, że karty SD mają kilka podgatunków - oryginalne SD, SD HC i SD XC i nie wszystkie z nich mogą być obsługiwane przez czytnik kart.

- LAN. Standardowe złącze do połączenia przewodowego z sieciami komputerowymi (zarówno LAN jak i Internet). Występuje głównie w modelach obsługujących Smart TV (w tym urządzenia Android TV; zobacz odpowiednie punkty). Połączenie przewodowe jest mniej wygodne niż Wi-Fi, nie jest tak estetyczne, więc producenci skupiają się bardziej na połączeniu bezprzewodowym, w wyniku czego wskaźniki prędkości złącza LAN nie są wskazane, a w niektórych przypadkach mogą być niedopuszczalne transmisje 4K.

- VGA. Analogowe wejście wideo, znane również jako D-sub 15 pin. Początkowo interfejs VGA został opracowany dla komputerów, ale ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanych standardów, takich jak HDMI (patrz poniżej) i ograniczenia techniczne (maksymalna rozdzielczość to tylko 1280x1024, brak możliwości przesyłania dźwięku) jest uważany za przestarzały i jest używany coraz mniej. Dlatego sensowne jest poszukiwanie telewizora z takim złączem głównie w przypadkach, gdy planowane jest użycie go jako monitora przestarzałego komputera lub laptopa.

- AV. Kombinowany analogowy interfejs audio/wideo, jest to złącze zazwyczaj określane jako wejście A/V. W rzeczywistości w interfejsie kompozytowym są zwykle trzy złącza - osobno dla wideo i lewego/prawego kanału dźwięku stereo (w telewizorach z jednym głośnikiem, który nie obsługuje stereo, brakuje jednego ze złączy audio). Jakość obrazu podczas pracy z tym wejściem jest niska, a formaty HD nie są w ogóle obsługiwane; z drugiej strony interfejs kompozytowy jest niezwykle rozpowszechniony nie tylko w nowoczesnym, ale i wcześniejszym sprzęcie, takim jak magnetowidy VHS.

- Port COM (RS-232). Złącze początkowo zaprojektowane dla technologii komputerowej. W telewizorach służy jako kontroler: podłączając urządzenie do komputera, można sterować parametrami telewizora i różnymi ustawieniami, czasami dość specyficznymi i niedostępnymi przy użyciu zwykłego pilota.

- Koncentryczne (S/P-DIF). Interfejs do transmisji dźwięku w formacie cyfrowym, umożliwiający przesyłanie dźwięku wielokanałowego za pomocą jednego kabla ze złączem RCA ("cinch"). Pod względem odporności na zakłócenia ten standard jest nieco gorszy od optycznego (patrz poniżej) - wynika to z fundamentalnych różnic między tymi interfejsami. Z drugiej strony, kabel elektryczny jest bardziej niezawodny niż światłowód i jest mniej wrażliwy na naciski lub załamania.

- Optyczne. Wyjście do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego; umożliwia transmisję dźwięku wielokanałowego. Charakteryzuje się pełną odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony światłowód jest dość delikatny i należy go chronić przed załamaniami i silnymi naciskami.

- Mini-Jack (3,5 mm) na słuchawki. Standardowe gniazdo dla słuchawek 3,5 mm. Słuchawki mogą się przydać, jeśli musisz zachować ciszę i nie możesz korzystać się z głośników telewizora - na przykład pod koniec dnia; lub odwrotnie, jeśli wokół jest głośno, a dźwięk z telewizora jest słabo słyszalny. Większość dzisiejszych słuchawek wykorzystuje wtyczki mini-Jack, więc jest to standardowe wyjście słuchawkowe w telewizorach. W niektórych modelach takie wyjście może być również używane jako liniowe — na przykład do podłączenia poszczególnych głośników, rejestratora dźwięku itp.

-...Do subwoofera. Osobne wyjście do podłączenia subwoofera do telewizora - głośnika do odtwarzania niskich i bardzo niskich częstotliwości. Sprzęt audio bez subwooferów zwykle słabo odtwarza te częstotliwości. Zastosowanie tego głośnika pozwala na uzyskanie najgłębszego i najbardziej nasyconego dźwięku, jest to szczególnie istotne przy oglądaniu filmów z dużą ilością efektów specjalnych lub nagrań z koncertów wysokiej jakości. Jednocześnie warto zwrócić uwagę, że takie wyjścia w telewizorach są dość rzadkie: zakłada się, że wymagający słuchacz chętniej skorzysta z pełnoformatowego zewnętrznego systemu audio niż z osobnego subwoofera.

- Liniowe. Standardowy analogowy interfejs audio; zwykle zapewnia dwukanałową transmisję stereo. Służy przede wszystkim do podłączania aktywnych głośników i innego sprzętu audio (na przykład odbiorników audio lub wzmacniaczy mocy) do telewizorów. Może wykorzystywać różne typy złączy, ale najczęściej są to albo mini-Jack 3,5 mm, albo para gniazd RCA dla kabli "cinchów". Należy pamiętać, że oznacza to osobne wyjście liniowe; w niektórych modelach gniazdo słuchawkowe 3,5 mm (patrz wyżej) może wykonywać tę funkcję, ale nie jest wskazane dla nich istnienie wyjścia liniowego.

Lwia część telewizorów posiada uchwyt ścienny VESA, który może różnić się rozmiarem. Podstawą dla takiego mocowania jest prostokątna płytka z czterema otworami pod śruby w rogach. Główną cechą takiego uchwytu jest odległość między otworami — jest mierzona po bokach prostokąta i wyrażona dwiema cyframi. Oryginalny format VESA jest 100x100, taki uchwyt stosuje się do większości telewizorów LCD średniej wielkości. Dla małych ekranów dostępne są uchwyty 75x75, dla dużych — 200x200 i więcej (aż do 800x400).

Istnieją jednak modele wyposażone w standardowe (markowe) mocowanie od producenta. Głównie to są albo cienkie telewizory, albo modele wzornicze. W każdym razie w zestawie obecny jest uchwyt na ścianę, który pasuje tylko do wybranego modelu.