Porównanie Samsung UE-55MU6103 55 " vs Samsung UE-55KU6500 55 "

Obecność zakrzywionego ekranu w konstrukcji telewizora. Zwykle oznacza to, że ekran ma wklęsły (względem widza) kształt - jego lewa i prawa krawędź są bliżej widza niż środek. Uważa się, że ten kształt znacznie poprawia percepcję w porównaniu z powierzchnią płaską - w szczególności potęguje efekt "obecności" i stwarza wrażenie obrazu, który „otacza” z boków. Dlatego ekrany zakrzywione od dawna są standardem w kinach wysokiej klasy, takich jak IMAX, a ostatnio i w telewizorach.

Jednak forma ta ma również wadę i dość poważną: aby oglądać, musisz być ściśle wyśrodkowany, w pewnej odległości od ekranu — w przeciwnym bądź razie obraz zostanie zniekształcony, a wrażenia z oglądania pogorszą się. W praktyce oznacza to, że 1-2 osoby mogą wygodnie oglądać telewizję z zakrzywionym ekranem, ale nie więcej - dla reszty po prostu zabraknie miejsca w strefie optymalnej widoczności.

Współczynnik płynności obrazu, zapewniany przez ekran telewizora.

Jest to dość specyficzny parametr, który można nazwać „widoczną liczbą klatek na sekundę”. Jego pojawienie się wynika z faktu, że w dynamicznych scenach bardzo pożądana jest duża liczba klatek na sekundę - zapewnia to płynny obraz i dobrą szczegółowość poruszających się obiektów. Jednak ze względów technicznych na większości ekranów niemożliwe jest osiągnięcie wskaźników powyżej 200 Hz. Aby zaradzić tej sytuacji, producenci stosują specjalne technologie, które tworzą efekt zwiększenia liczby klatek na sekundę.

Takie technologie mogą mieć różne nazwy, ale mają tę samą zasadę działania - wstawianie dodatkowych klatek pomiędzy „własnymi” klatkami odtwarzanego wideo. Natomiast współczynnik płynności obrazu opisuje ogólną wydajność technologii używanej w telewizorze. Na przykład wskaźnik FPS 200 Hz oznacza, że jakość obrazu na ekranie jest w przybliżeniu taka sama, jak częstotliwość odświeżania 200 Hz, chociaż rzeczywista częstotliwość odświeżania często wynosi tylko 50-60 Hz.

W najbardziej zaawansowanych modelach współczynnik płynności obrazu może wynosić do 3000 Hz, a w telewizorach z wysokim współczynnikiem płynności obrazu wskaźnik wynosi ponad 3000 Hz. Należy jednak zauważyć, że takie cechy są bardziej chwytem reklamowym niż prawdziwą zaletą: w rzeczywistości próg ludzkiej percepcji to 400-500 Hz, dalsze zwiększenie FPS nie zapewnia wyraźnie wi...docznej poprawy obrazu.

Możliwość wyświetlania na ekranie telewizora obrazów z kilku źródeł jednocześnie. Zwykle w trybie „obraz w obrazie” na tle obrazu głównego wyświetlane jest małe okienko pokazywane ma pełnym ekranie, w którym można zobaczyć dodatkowy obraz (lub kilka takich okienek). Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania tej „wielozadaniowości” jest pomijanie przerw reklamowych w programach telewizyjnych: w tym czasie można przełączyć obraz główny na bardziej interesujący kanał i pozostawić reklamę w oknie pomocniczym, aby nie przegapić koniec i później kontynuować oglądanie. Należy jednak pamiętać, że obraz dla każdego okna musi pochodzić z różnych źródeł - innymi słowy, nie da się włączyć dwa kanały jednocześnie z jednego tunera. A ostatnio wyjście obrazu ze smartfona jako drugiego obrazu stało się nie mniej istotne - w szczególności komunikator, aby siedząc przy telewizorze nie przegapić żadnej ważnej informacji.

 

Serwisy internetowe obsługiwane przez telewizor. Lista ta może obejmować w szczególności serwisy multimedialne (YouTube, Vimeo, Netflix itp.), sieci społecznościowe (Facebook, Twitter), systemy teletransmisji online, a także bardziej specyficzne serwisy, czasami bardzo dalekie od pierwotnego przeznaczenia telewizora (na przykład centrum gier do zapisywania online i interakcji z innymi graczami).

Obsługa określonego serwisu z reguły oznacza, że telewizor ma specjalną aplikację umożliwiającą dostęp do niego (lub kilku serwisów jednocześnie). Do wielu z tych serwisów można uzyskać dostęp za pośrednictwem zwykłej przeglądarki (patrz „Funkcje i możliwości”), lecz specjalna obsługa często zapewnia dodatkową wygodę i zaawansowane możliwości.

Formaty plików, które telewizor może odtwarzać z nośników zewnętrznych (na przykład pendrive'a) przez port USB. Nowoczesne telewizory z reguły obsługują dość szeroką gamę formatów, w tym wideo, audio, obrazy, a nawet dokumenty tekstowe. Jednocześnie zauważamy, że w ramach tego samego formatu można stosować różne metody kodowania, a niektóre pliki mogą się okazać nieczytelne, nawet jeśli format jest identyczny. Dotyczy to szczególnie niedrogich i przestarzałych telewizorów.

Lwia część telewizorów posiada uchwyt ścienny VESA, który może różnić się rozmiarem. Podstawą dla takiego mocowania jest prostokątna płytka z czterema otworami pod śruby w rogach. Główną cechą takiego uchwytu jest odległość między otworami — jest mierzona po bokach prostokąta i wyrażona dwiema cyframi. Oryginalny format VESA jest 100x100, taki uchwyt stosuje się do większości telewizorów LCD średniej wielkości. Dla małych ekranów dostępne są uchwyty 75x75, dla dużych — 200x200 i więcej (aż do 800x400).

Istnieją jednak modele wyposażone w standardowe (markowe) mocowanie od producenta. Głównie to są albo cienkie telewizory, albo modele wzornicze. W każdym razie w zestawie obecny jest uchwyt na ścianę, który pasuje tylko do wybranego modelu.

Zużycie energii telewizorem. Parametr ten zależy w wysokim stopniu od przekątnej ekranu i mocy dźwiękowej (patrz powyżej), ale można go określić innymi parametrami, przede wszystkim dodatkowymi funkcjami i technologiami zaimplementowanymi w konstrukcji. Warto zauważyć, że większość nowoczesnych telewizorów LCD jest dość ekonomiczna i najczęściej parametr ten nie odgrywa znaczącej roli - w większości przypadków pobór mocy wynosi około kilkudziesięciu Wat. Nawet duże modele o przekątnej 70 - 90" zużywają 200 - 300 W - można to porównać z jednostką systemową komputera stacjonarnego o niskim poborze mocy.