Kąt widzenia zapewniane przez okulary wirtualnej rzeczywistości, czyli kątowy rozmiar przestrzeni, która wpada w pole widzenia użytkownika. Z reguły w charakterystyce wskazuje się poziomy rozmiar tej przestrzeni; jeśli jednak potrzebujesz najdokładniejszych informacji, ten szczegół należy wyjaśnić osobno.
Im szerszy kąt widzenia, tym więcej przestrzeni do gry użytkownik może zobaczyć bez odwracania głowy, tym silniejszy efekt zanurzenia i tym mniej prawdopodobne jest, że na obraz wpłynie efekt „widzenia tunelowego”. Zbyt szeroki kąt widzenia jednak nie ma sensu, biorąc pod uwagę cechy ludzkiego oka. Ogólnie za
szeroki kąt widzenia uważa się kąt wynoszący 100° lub więcej. Przy tym istnieją modele, w których wskaźnik ten wynosi 30° lub nawet mniej – są to z reguły specyficzne urządzenia (np. gogle do pilotowania dronów i gogle rozszerzonej rzeczywistości), gdzie takie cechy są całkiem uzasadnione biorąc pod uwagę ogólna funkcjonalność.
Okulary posiadają złącze
USB C. Jest to stosunkowo nowy typ portu USB, mający miniaturowy rozmiar (nieco większy niż microUSB) i wygodną dwustronną konstrukcję, która umożliwia podłączenie wtyczki z dowolnej strony. Można go znaleźć w okularach o różnym przeznaczeniu i w związku z tym zapewnia różne sposoby aplikacji. Tak więc w modelach do PC/konsoli to złącze jest używane w taki sam sposób, jak tradycyjne USB — przy głównym połączeniu, równolegle z interfejsem wideo HDMI lub DisplayPort. W samodzielnych urządzeniach z kolei USB C służy głównie do ładowania akumulatora i podłączenia do komputera w celu bezpośredniej wymiany plików, ustawień sterowania, aktualizacji oprogramowania itp.
Należy również zauważyć, że w tym punkcie może się wyjaśniać wersja USB, która odpowiada złączu USB C. Obecnie aktualne są dwie wersje — 3.2 Gen 1 i 3.2 Gen 2; w przypadku okularów VR różnica między nimi na ogół nie jest istotna.
