Porównanie BOBOVR Z6 vs VR Shinecon G02

Największa przekątna smartfona, z którym są kompatybilne odpowiednie okulary (patrz „Przeznaczenie”). Zwróć uwagę, że parametr ten może się określać zarówno dla modeli uniwersalnych, które nie mają specjalizacji dla określonych telefonów komórkowych, jak i dla gadżetów do określonych urządzeń (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Kompatybilne modele telefonów”). Maksymalna przekątna jest związana zarówno z cechami optyki, jak i fizycznymi wymiarami „siedziska” na telefon komórkowy - zbyt duży gadżet po prostu się tam nie zmieści.

Zwróć uwagę, że nawet najmniejsze okulary do smartfonów działają całkiem poprawnie z urządzeniami o przekątnej 5 – 5,5". Warto więc zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli Twoje urządzenie ma większy rozmiar ekranu. W dzisiejszych czasach można znaleźć okulary do gadżetów o przekątnej 5,6 – 6", a nawet 6" lub więcej.

Obecność złącza microUSB w okularach. Jest to najpopularniejsza z mniejszych wersji złącza USB, szeroko stosowana przede wszystkim w urządzeniach przenośnych. Jednak z wielu powodów ten interfejs jest rzadko spotykany w okularach VR — w pojedynczych modelach okularów do smartfona, a także w niektórych samodzielnych urządzeniach (patrz „Przeznaczenie”). W obu przypadkach przewidziano je głównie do ładowania wbudowanego akumulatora (okulary do smartfonów też mogą mieć takie zasilanie – np. żeby działały wbudowane słuchawki Bluetooth).

Obecność w okularach modułu Bluetooth; również tutaj może się wskazywać wersja Bluetooth, której odpowiada ten moduł.

Bluetooth to technologia stworzona do bezpośredniego bezprzewodowego połączenia między różnymi urządzeniami. Ta technologia znajduje się we wszystkich typach okularów VR (patrz „Przeznaczenie”), chociaż większość modeli z jej obsługą to urządzenia samodzielne. W każdym razie najpopularniejszym sposobem wykorzystania Bluetooth w okularach do wirtualnej rzeczywistości jest nadawanie dźwięku przez kanał bezprzewodowy. Co więcej, format takiej transmisji może być różny, w zależności od specyfiki samych okularów. Tak więc urządzenia samodzielne przesyłają odtwarzany dźwięk do słuchawek zewnętrznych. W modelach do PC i smartfonów mogą się zapewniać wbudowane słuchawki, a tutaj dźwięk jest przesyłany przez Bluetooth do okularów z urządzenia zewnętrznego; w przeciwnym kierunku można przesyłać dźwięk z wbudowanego mikrofonu.

Ponadto możliwe są inne sposoby wykorzystania Bluetooth, na przykład bezpośrednia wymiana plików z innym urządzeniem lub podłączenie kontrolerów do gier. Takie możliwości znajdują się wyłącznie w samodzielnych okularach, konkretną funkcjonalność dla każdego modelu należy wyjaśniać osobno.

Jeśli chodzi o wersje, najstarszą używaną na dzień dzisiejszy w okularach VR jest Bluetooth 3.0, najnowszą jest Bluetooth 5.0. Jednocześnie różnice między różnymi wersjami takich urządzeń nie są f...undamentalne, informacje te są podawane głównie w celach referencyjnych.

Obecność własnych słuchawek w konstrukcji lub w dostarczonym zestawie okularów wirtualnej rzeczywistości.

Całkowite „zanurzenie” w wirtualnym świecie wymaga nie tylko obrazu na ekranie, ale także odpowiedniej ścieżki dźwiękowej, dla której najlepszą opcją są słuchawki. Jednak okulary zajmują dużo miejsca na głowie i nie wszystkie słuchawki można z nimi wygodnie łączyć (jest to szczególnie zauważalne w przypadku dużych słuchawek nausznych). Ponadto słuchawki przewodowe mogą powodować problemy z długością i/lub położeniem kabla audio. W związku z tym w niektórych modelach zapewnia się funkcja ta. Modele te mogą być używane w dowolnym celu (patrz wyżej); większość z nich to okulary do PC/konsoli, jednak słuchawki są również popularne w samodzielnych urządzeniach. Należy również pamiętać, że niektóre okulary używają głośników montowanych na uszach; takie głośniki są również w tym przypadku nazywane słuchawkami.

Alternatywą dla dołączonych w zestawie słuchawek jest wyjście słuchawkowe; są jednak modele z obiema funkcjami na raz – w nich rolę słuchawek pełnią albo składane/zdejmowane muszle, albo najprostsze wspomniane wyżej głośniki.

Obecność suwaka magnetycznego w konstrukcji okularów wirtualnej rzeczywistości.

Taki suwak znajduje się tylko w modelach przeznaczonych do telefonów (patrz „Przeznaczenie”). Jest zwykle montowany z boku okularów i wygląda jak ruchomy element metalowy. Ideą tej funkcji jest to, że po przesunięciu suwaka zmienia się pole magnetyczne wewnątrz okularów, a większość nowoczesnych smartfonów jest wyposażona w czujniki, które mogą śledzić te zmiany. W ten sposób użytkownik otrzymuje zaawansowane opcje sterowania: na przykład w strzelankach suwak magnetyczny może działać jako spust.