Porównanie iFi ZEN DAC V2 vs iFi ZEN DAC

- Wsparcie ASIO. Urządzenie obsługuje standard audio ASIO. Funkcja ta jest istotna po podłączeniu do komputera, gdy urządzenie faktycznie pełni rolę zewnętrznej karty dźwiękowej. Technologia ASIO odpowiada za interakcję między specjalistycznym oprogramowaniem a sprzętem audio; jednocześnie zapewnia transmisję danych z minimalnymi opóźnieniami, co pozwala muzykom i inżynierom dźwięku przetwarzać dźwięk w czasie rzeczywistym. Ten standard jest używany wyłącznie w systemach operacyjnych z rodziny Windows, interakcja z innymi systemami operacyjnymi jest budowana na inne sposoby (patrz w szczególności "Obsługa MAC").

- Wsparcie DSD. Urządzenie obsługuje standard DSD, specyficzny cyfrowy standard sygnału audio wykorzystujący tzw. modulacja gęstości impulsów. Głębia bitowa takiego sygnału wynosi tylko 1 bit, ale częstotliwość próbkowania sięga 2822,4 kHz (64 razy więcej niż w formacie Audio CD). W porównaniu z bardziej popularnymi standardami PCM, ten format zapewnia lepszą jakość dźwięku, lepszą odporność na szumy i błędy oraz mniej szumów. Ogólnie rzecz biorąc, DSD jest uważany za profesjonalny standard, jego obsługa znajduje się głównie w sprzęcie high-end.

- I2S. Obsługuje standardowe urządzenie I2S. Jest to cyfrowy format audio pierwotnie opracowany do „zastosowania wewnętrznego” — do przesyłania sygnału między poszczegó...lnymi modułami w urządzeniach audio. Jednak ostatnio jest również wykorzystywany do komunikacji pomiędzy poszczególnymi komponentami systemów audio. Zwróć uwagę, że ten format nie ma własnego złącza, do odbioru sygnału I2S można wykorzystać różne typy złączy, w tym LAN (RJ-45), BNC, a nawet HDMI. W rzeczywistości takie złącze pełni rolę kolejnego cyfrowego wejścia audio. Konkretnie, standard I2S z jednej strony wyróżnia się dobrą jakością komunikacji i odpornością na zakłócenia, z drugiej zaś jest stosunkowo rzadki.

- Thunderbolt. Uniwersalne złącze cyfrowe, w tym przypadku służące do podłączenia urządzenia do komputera. Takie złącza są najczęściej używane w technologii Apple; w związku z tym prawie wszystkie wyposażone w nie urządzenia są kompatybilne z komputerami Mac (patrz odpowiedni punkt).

- FireWire. Znany również jako IEEE 1394 lub i-Link. Uniwersalne złącze, które jest podobne pod względem funkcjonalności do USB, a nawet przewyższa je niektórymi cechami, ale jest znacznie mniej powszechne. Służy do łączenia z komputerami i niektórymi rodzajami specjalistycznego sprzętu audio.

- Bluetooth. Urządzenie obsługuje technologię bezprzewodową Bluetooth. Głównym zastosowaniem tej technologii w przetworniku cyfrowo-analogowym jest bezprzewodowa transmisja dźwięku z zewnętrznego urządzenia Bluetooth (smartfon, laptop itp.) do konwertera. Początkowo taki transfer wiązał się z utratą jakości dźwięku, ale stosunkowo niedawno pojawił się format aptX, który umożliwia przesyłanie dźwięku bez utraty jakości przez Bluetooth. Wybierając więc konwerter z Bluetooth nie zaszkodzi wyjaśnić, czy obsługuje on aptX (i oczywiście ten standard musi być również obsługiwany przez źródło sygnału).
Oprócz nadawania dźwięku możliwe są również inne opcje korzystania z Bluetooth - na przykład użycie zewnętrznego gadżetu jako pilota. Są jednak znacznie mniej powszechne.

- Wi-Fi. Obsługa urządzeń dla technologii Wi-Fi. Przypomnijmy, że ta technologia jest używana głównie jako metoda bezprzewodowego połączenia z Internetem i sieciami lokalnymi. W związku z tym większość modeli z tą funkcją to w rzeczywistości odtwarzacze sieciowe zdolne do odtwarzania treści z sieci lokalnych i / lub Internetu. Specyficzne możliwości tych urządzeń mogą się różnić, niektóre mogą nawet współpracować z internetowymi stacjami radiowymi i usługami strumieniowego przesyłania dźwięku. Wi-Fi można też wykorzystać do bezpośredniej komunikacji z innymi urządzeniami, takimi jak smartfony czy tablety, ale takiej aplikacji praktycznie nie znajdziemy wśród DAC-ów.

- Podłączenie iPoda / iPhone'a. Obecność w urządzeniu specjalnych narzędzi do pracy z przenośnymi gadżetami firmy Apple - przede wszystkim iPodami i smartfonami iPhone. Z reguły takie modele zapewniają możliwość połączenia przewodowego za pomocą standardowego 8-pinowego złącza Lightning. Ponadto część oprogramowania może zawierać specjalne funkcje do integracji z gadżetem „jabłko”. Ale sposoby wykorzystania takiego połączenia mogą być różne. Tak więc w DAC (patrz „Typ”) iPhone lub iPod służy jako źródło cyfrowego sygnału audio, który jest konwertowany przez konwerter i wyprowadzany na głośniki. A interfejsy audio z tą funkcją są w rzeczywistości adapterami dla różnych instrumentów muzycznych: dźwięk z instrumentu jest przetwarzany przez interfejs i przesyłany cyfrowo do gadżetu w celu nagrywania i późniejszego przetwarzania za pomocą wbudowanego oprogramowania.

- Wsparcie dla komputerów Mac. Kompatybilność urządzenia z komputerami i laptopami firmy Apple z autorskim systemem Mac OS X. Takie komputery mają swoje specyficzne możliwości i wymagania dotyczące urządzeń peryferyjnych, dlatego dla zagwarantowania kompatybilności warto wybrać sprzęt, w którym wstępnie deklarowana jest obsługa Maca.

- Moc fantomowa. Obecność zasilania fantomowego w urządzeniu. Taki zasilacz o napięciu znamionowym 48 V jest niezbędny do pracy niektórych typów mikrofonów - w szczególności pojemnościowych. W związku z tym obecność tej funkcji oznacza kompatybilność z podobnymi typami mikrofonów - ważna cecha, biorąc pod uwagę fakt, że wiele wysokiej klasy mikrofonów studyjnych jest produkowanych specjalnie z pojemnościami. Zasilanie fantomowe znajduje się tylko wśród interfejsów audio (patrz Typ).

- Mini-Jack (3,5 mm). W tym przypadku mamy na myśli standardowe minijack 3,5 mm używane jako wyjście liniowe (wyjścia słuchawkowe, które również korzystają z tego złącza liczone są osobno - patrz odpowiedni punkt). W praktyce złącze takie służy głównie do łączenia niektórych modeli głośników aktywnych (szczególnie popularne w głośnikach komputerowych). W takim przypadku dwa kanały stereo są zwykle przesyłane przez jedno złącze mini-Jack.

- Jack (6,35 mm). Wyjście do transmisji analogowego sygnału audio. Będąc podobnym wzornictwem do popularnego mini-Jacka (i różniącym się tylko większymi wymiarami), wtyczka ta ma zasadniczo inną specyfikę aplikacji. Po pierwsze, gniazda (TRS) są używane głównie w „poważnych” stacjonarnych urządzeniach audio, m.in. profesjonalny. Po drugie, wyjścia tego typu zwykle działają na zasadzie „jednego kanału na wtyczkę” (np. Wyjście stereo składa się z dwóch gniazd). Po trzecie, to złącze często zapewnia połączenie zbalansowane - połączenie w specjalnym formacie, który pozwala na użycie długich przewodów bez pogorszenia jakości sygnału (ze względu na to, że sam przewód działa jak filtr szumów). Jednak połączenie przez 6,35 Jack może być niezrównoważone.

- RCA. W tym przypadku mówimy o analogowym wyjściu liniowym audio na złączach RCA (złącza te mogą być używane w innych interfejsach, ale mają swoje własne nazwy). Standardowe wy...jście tego typu składa się z dwóch złączy - dla lewego i prawego kanału stereo. Ten interfejs jest jednym z najpopularniejszych w stacjonarnym sprzęcie audio klasy podstawowej i średniej.

- XLR. Formalnie XLR to nazwa typu wtyczki; jednak kiedy mówi się o wyjściach XLR, zwykle ma na myśli konkretny interfejs - analogowe wyjście liniowe z połączeniem zbalansowanym. Takie połączenie (z różnymi złączami) jest szeroko stosowane w profesjonalnej technologii; umożliwia stosowanie długich kabli bez pogorszenia jakości sygnału, ponieważ szumy zewnętrzne są tłumione bezpośrednio w kablu. W szczególności złącze XLR wyróżnia się wysoką niezawodnością, często w takich złączach znajdują się blokady do mocowania wtyczek. Sygnał na te wyjścia podawany jest jednokanałowo, więc standardowe wyjście XLR składa się z dwóch złączy - dla lewego i prawego kanału stereo.

- Koncentryczny S / P-DIF. Cyfrowe wyjście audio z możliwością wielokanałowego dźwięku. Wykorzystuje złącze typu RCA, jednak wyjścia S / P-DIF zasadniczo różnią się od wyjść RCA (patrz odpowiedni punkt) - po pierwsze rodzaj sygnału (cyfrowy, a nie analogowy), a po drugie liczba złącza (w S / P-DIF jedno złącze odpowiada za wszystkie kanały dźwiękowe). Ponadto zwykły kabel RCA nie nadaje się do interfejsu koncentrycznego - należy użyć przewodu ekranowanego.

- optyczne. Wyjście do transmisji cyfrowego sygnału audio (w tym wielokanałowego) za pomocą kabla światłowodowego. To połączenie wyróżnia się całkowitą niewrażliwością na szum elektryczny, jest to jego główna zaleta w stosunku do współosiowego interfejsu S / P-DIF, który ma podobne możliwości. Jednocześnie światłowód wymaga ostrożnej obsługi, taki kabel może stać się bezużyteczny z powodu ostrego zgięcia lub silnego nacisku.

- Zbalansowane cyfrowe (AES / EBU). Wyjście do przesyłania cyfrowego sygnału audio przez złącze XLR. To złącze różni się od wyjść XLR (patrz odpowiedni punkt), po pierwsze formatem sygnału, a po drugie tym, że wszystkie kanały dźwiękowe w tym przypadku są przesyłane przez jedno złącze. AES / EBU wykorzystuje połączenie zbalansowane; takie połączenie pozwala na zastosowanie nawet dość długich przewodów bez pogorszenia jakości dźwięku, ponieważ zakłócenia indukowane na kablu są automatycznie filtrowane po odebraniu sygnału.

- MIDI. Dedykowane wyjście do przesyłania poleceń MIDI. Występuje wyłącznie w interfejsach audio (patrz „Rodzaj”) z wejściem MIDI (patrz wyżej) i służy do przesyłania poleceń MIDI odbieranych przez to wejście do urządzenia zewnętrznego - najczęściej sekwencera sprzętowego lub innego specjalistycznego sprzętu.

- BNC. Koncentryczne złącze używane głównie do cyfrowej transmisji dźwięku. Różni się od współosiowego S / P-DIF (patrz wyżej) nie tylko rozmiarem, ale także obecnością elementu ustalającego - bagnetowego lub gwintowanego - co zapewnia dodatkową niezawodność połączenia.

- Wyzwalacz. Złącze serwisowe służące do sterowania zasilaniem elementów systemu audio podłączonych do urządzenia. Gdy DAC jest włączony, wyjście wyzwalające wysyła sygnał sterujący do odpowiedniego wejścia sterowanego urządzenia (np. Wzmacniacza), „budząc go”; zamykanie działa w ten sam sposób. Dzięki temu użytkownik nie musi osobno włączać i wyłączać każdego komponentu systemu - wystarczy włączyć / wyłączyć tylko DAC, sterowane komponenty „zareagują” automatycznie.

Całkowita liczba wyjść słuchawkowych przewidziana w projekcie przetwornika DAC.

Większość modeli przeznaczona jest do użytku indywidualnego, jednak zdarzają się wyjątki – w sprzedaży można spotkać modele z 2 lub większą liczbą wyjść. Ogólna istota tej konstrukcji jest oczywista: pozwala ona na podłączenie kilku słuchawek na raz i korzystanie z DAC-a dla kilku słuchaczy jednocześnie.

Jednak nie wszystkie złącza mogą być tego samego typu. Wśród nich znajdują się klasyczne mini-Jack (3,5 mm) i Jack (6,35 mm), a także mniej popularne XLR i Pentaconn 4,4 mm.

— minijack (3,5 mm). Najpopularniejszy format wtyczki wśród nowoczesnych słuchawek przewodowych. Występuje w modelach wszystkich kategorii cenowych; a nawet rozwiązania z najwyższej półki, które można zastosować z bardziej zaawansowanym Jackiem 6,35 mm, najczęściej nie posiadają wbudowanego złącza formatu Jack, lecz wtyczkę 3,5 mm i kompletną przejściówkę 6,35 mm. Z drugiej strony mini-Jack pod względem właściwości akustycznych ustępuje nieco swojemu „starszemu bratu”.

— 6,35 mm (gniazdo). Format wtyczki przeznaczony głównie do dość zaawansowanego sprzętu, głównie stacjonarnego. Duży rozmiar złącza utrudnia jego zastosowanie w urządzeniach kompaktowych; z drugiej strony, dzięki tej funkcji jakość połączenia, niezawodność i odporność na zakłóc...enia są znacznie wyższe niż w przypadku mniejszego mini-jacka 3,5 mm. A słuchawki z wtyczką mini-Jack można podłączyć do gniazda typu Jack za pomocą prostego adaptera; Często taki adapter jest nawet dostarczany w komplecie z „uszami”.

— XLR. Jest to złącze przede wszystkim do użytku profesjonalnego, które posiada charakterystyczny okrągły kształt, styki w postaci pinów („pinów”), a często także zatrzask na obręczy dla dodatkowej niezawodności połączenia. Złącze to służy do tzw. zbalansowanego podłączenia słuchawek, co pozytywnie wpływa na czystość dźwięku i pozwala na zastosowanie nawet długich przewodów bez dodatkowego ryzyka zniekształceń. Z kolei w przypadku słuchawek potrzeba takiego połączenia pojawia się stosunkowo rzadko i produkowanych jest niewiele „uszów” z wtykiem XLR – przeważnie wysokiej klasy, profesjonalne modele. We wzmacniaczach wyjścia tego typu stosowane są więc głównie w urządzeniach stacjonarnych z półki premium. Najczęściej jako takie wyjście stosuje się złącze czteropinowe, często bez zatrzasku i/lub zmniejszonych rozmiarów. Generalnie w technice audio takie złącze jest mniej powszechne niż trójpinowe, ale konkretnie w słuchawkach jest to standardowa opcja - zwłaszcza, że 4 piny pozwalają na wyjście obu kanałów stereo przez jedno gniazdo (podczas gdy gniazda trzypinowe pracować w formacie „jeden kanał na złącze”). Istnieją jednak modele, w których rolę zbalansowanego wyjścia słuchawkowego pełni para trójpinowych złącz XLR. Co więcej, takie złącza można fizycznie połączyć z wyjściami Jack 6,35 mm - innymi słowy, gniazdo 6,35 mm jest wbudowane bezpośrednio w środek złącza XLR. Dzięki temu konstrukcja jest bardziej zwarta, ale nie pozwala na jednoczesne zastosowanie obu typów złączy.

- Pentaconn 4.4. Podłączenie realizowane jest za pomocą 5-pinowego złącza o średnicy 4,4 mm. Jest to stosunkowo nowy standard połączenia zbalansowanego opracowany przez firmę Sony. Najczęściej używany jako wyjście liniowe dla przetworników cyfrowo-analogowych i wzmacniaczy. Dodatkowo złącze to można znaleźć w odtwarzaczach multimedialnych, a nawet dekoderach konsolowych. Główną zaletą standardu Pentaconn 4.4 jest możliwość wysyłania sygnałów audio do dość mocnych słuchawek o wysokiej impedancji. Standard ten stanowi alternatywę dla nie do końca praktycznych połączeń Jack i XLR.