Porównanie Zubr D2-32 red vs Zubr MF2-40 red

Moc nominalna przekaźnika w kilowoltoamperach, innymi słowy, maksymalna moc pozorna obciążenia, z którym urządzenie może normalnie pracować.

Z fizycznego punktu widzenia kilowoltoampery i kilowaty oznaczają to samo, jednak zwykle podaje się w kW tylko moc czynną obciążenia (patrz poniżej), a w kVA - pełne. W sieciach prądu przemiennego moce te mogą się różnić, ponieważ moc bierna (moc pobierana przez kondensatory i cewki) jest dodawana do mocy czynnej (moc pobierana przez urządzenia rezystancyjne, takie jak grzałki). Z tych dwóch wartości oblicza się moc pozorną.

Przy doborze przekaźników sterujących dla sieci AC najlepiej brać pod uwagę pełną moc, zwłaszcza jeśli planowane jest podłączenie do urządzenia urządzeń z silnikami elektrycznymi. Jednak w przypadku wielu nowoczesnych urządzeń gospodarstwa domowego w charakterystyce podana jest tylko moc czynna - w kilowatach. Istnieją metody obliczeniowe, które pozwalają przenieść moc czynną do pełnej, w zależności od rodzaju i charakterystyki obciążenia; takie techniki można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Znamionowy prąd przełączania, dla którego ustawiony jest przekaźnik sterujący. W niektórych modelach parametr ten można zmienić na życzenie użytkownika; dla takich urządzeń wskazywana jest aktualna wartość ustawiona w ustawieniach fabrycznych (z reguły jest to wartość maksymalna).

W przypadku przekaźnika napięciowego (patrz „Urządzenie”) prąd znamionowy to najwyższy prąd dozwolony dla urządzenia i segmentu sieci, który chroni przez nieograniczony czas, w rzeczywistości najwyższy prąd podczas normalnej pracy. Przekroczenie tego prądu jest dozwolone, ale nie na długo (do kilku minut) i niewiele, nie więcej niż prąd maksymalny (patrz poniżej). A urządzenia z funkcjami przekaźnika prądowego lub przekaźnika mocy mogą działać w następujący sposób: jeśli rzeczywisty prąd jest między nominalnym a maksymalnym, przekaźnik przechodzi w tryb "opóźnionego wyłączenia" i wyłącza zasilanie po określonym czasie (na przykład 10 minut). Pozwala to uniknąć zarówno przeciążenia wynikającego z długotrwałej pracy przy wysokich prądach, jak i niepotrzebnych przerw w zasilaniu przy dużych, ale krótkotrwałych dopuszczalnych obciążeniach.

Maksymalny prąd przełączania dozwolony dla przekaźnika sterującego. Jest to najwyższy prąd, przez który urządzenie może bezpiecznie przejść. W przypadku modeli z funkcjami przekaźnika prądowego (patrz „Urządzenie”) jest to również domyślny próg natychmiastowej odpowiedzi - prąd, przy którym przekaźnik natychmiast odłącza zasilanie od obciążenia. W wielu modelach można ustawić niższy próg odpowiedzi, ale nie wyższy.

Czas na wyłączenie urządzenia przy niższym limicie napięcia lub prądu. Jest to rodzaj „czasu reakcji” przekaźnika: odstęp czasu pomiędzy osiągnięciem dolnej granicy a odłączeniem chronionego segmentu sieci.

Im niższa ta wartość, tym bardziej zaawansowana będzie ochrona, tym mniejsze prawdopodobieństwo awarii wrażliwych urządzeń z powodu przedwczesnej aktywacji przekaźnika. Z drugiej strony wysoka szybkość reakcji dla dolnej granicy nie jest tak krytyczna jak dla górnej, a czas wyłączenia może być dość długi - 1 s lub więcej.

Należy również pamiętać, że dla niektórych urządzeń w tym punkcie podany jest minimalny czas wyłączenia (czas najszybszej odpowiedzi), podczas gdy w niektórych trybach czas ten może być dłuższy. Np. w przekaźniku napięciowym z dolną granicą 160 V można przewidzieć, że rozłącza się po nie więcej niż 0,05 s gdy napięcie spada poniżej 120 V i rozłącza się po 1 s gdy napięcie zawiera się w przedziale 120 - 160 V, ale powyżej 120 V. Pozwala to uniknąć niepotrzebnych wyłączeń przy stosunkowo słabych i krótkotrwałych odchyleniach napięcia. W charakterystyce takiego urządzenia zostanie wskazane 0,05 s.

Czas na wyłączenie urządzenia przy górnym limicie napięcia lub prądu. Jest to rodzaj „czasu reakcji” przekaźnika: odstęp czasu pomiędzy osiągnięciem górnej granicy a odłączeniem chronionego segmentu sieci.

Im niższa ta wartość, tym bardziej zaawansowana będzie ochrona, tym mniejsze prawdopodobieństwo awarii wrażliwych urządzeń z powodu przedwczesnej aktywacji przekaźnika. Należy pamiętać, że krótki czas reakcji jest w tym przypadku szczególnie ważny, ponieważ zbyt wysokie napięcie lub prąd stanowi poważne zagrożenie dla każdego urządzenia.

Opóźnienie SPZ to czas po wyłączeniu ochronnym, po którym urządzenie ponownie włącza zasilanie sieciowe. Z reguły we współczesnych przekaźnikach sterujących czas ten można regulować, dlatego charakterystyki wskazują zakres od wartości minimalnej do maksymalnej.

Regulacja opóźnienia pozwala dostosować format przekaźnika do specyfiki sieci. Jeśli więc zaniki napięcia nie oznaczają problemów krytycznych, można ustawić minimalny czas SPZ, a jeśli przepięcia występują tylko w przypadku poważnych problemów, które wymagają usunięcia, lepiej ustawić maksymalne opóźnienie. Należy pamiętać, że wyzwalane przekaźniki można zwykle ponownie sklecić ręcznie, a w większości modeli możliwe jest całkowite wyłączenie funkcji automatycznego ponownego załączenia.

Górną granicą prądu zadziałania przewidzianą w urządzeniu jest próg, po przekroczeniu którego przekaźnik odłącza chroniony segment sieci. Wiele modeli pozwala dostosować ten limit, dla nich zakres takiej regulacji jest wskazany w charakterystyce. Należy pamiętać, że niektórzy producenci przyjmują nie maksymalny, ale prąd znamionowy urządzenia za górną granicę tego zakresu; patrz wyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tych parametrów.