Porównanie 4DRC F9 vs 4DRC F10

Odległość, jaką quadkopter może pokonać w powietrzu na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. W uproszczeniu jest to zasięg drona w kilometrach. Należy pamiętać, że mniejsze i lżejsze drony mają zwykle bardziej ograniczony zasięg lotu w porównaniu do większych i mocniejszych modeli. W tym ostatnim może osiągnąć 30 km lub więcej. Ponadto na maksymalną odległość lotu często wpływają czynniki pogodowe i ładunek przewożony przez helikopter.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę samolotu przy nagrywania w rozdzielczości Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość takiego filmu to 1920x1080; to jest to, co jest najczęściej używane w dronach, chociaż czasami pojawiają się bardziej szczegółowe opcje - na przykład 1280x1080. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dalekie od najbardziej zaawansowanego, ale więcej niż przyzwoitego standardu wideo w wysokiej rozdzielczości, taki obraz zapewnia wystarczającą szczegółowość w większości przypadków i dobrze wygląda nawet na dużym ekranie telewizora - 32" lub więcej. Jednocześnie , osiągnąć wysoką liczbę klatek na sekundę w rozdzielczości Full HD Jest to stosunkowo proste i zajmuje mniej miejsca niż treści o wyższej rozdzielczości, więc nagrywanie w rozdzielczości Full HD można wykonywać nawet samolotami obsługującymi bardziej zaawansowane formaty wideo, takie jak 4K.

Jeśli chodzi o samą liczbę klatek na sekundę, im wyższa, tym płynniejsze jest wideo, tym mniej ruchu jest rozmyty w klatce. Z drugiej strony szybkość strzelania bezpośrednio wpływa na wymagania dotyczące mocy „wypychania” i objętości gotowych plików. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s - średnimi, od 30 do 60 kl./s - wysokimi, a prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie w zwolnionym tempie Full HD.

Kąt widzenia zapewniany przez standardową kamerę quadkoptera; dla optyki z regulowanym zoomem z reguły brana jest pod uwagę wartość maksymalna.

Kąt widzenia to kąt między liniami łączącymi środek soczewki z dwoma przeciwległymi skrajnymi punktami widzialnego obrazu. Zwykle mierzone po przekątnej w poprzek ramki, ale mogą być wyjątki. Jeśli chodzi o konkretne wartości tego parametru, we współczesnych śmigłowcach mogą one wynosić od 55 - 60 ° do 180 °, a nawet więcej. Jednocześnie szerszy kąt (przy pozostałych warunkach równych) pozwala jednocześnie zmieścić w ramie więcej miejsca; a węższy zajmuje mniej miejsca, ale przedmioty wpadające w kadr wyglądają na większe, łatwiej na nich dostrzec poszczególne drobne detale. Dlatego wybierając parametr ten warto zastanowić się, co jest dla Ciebie ważniejsze: szerokie pokrycie czy dodatkowy efekt powiększenia.

- Funkcja powrotu do domu. Dzięki tej funkcji quadkopter może automatycznie powrócić do punktu startowego. Specyficzne niuanse tej funkcji mogą się różnić. Tak więc niektóre modele wracają „do domu” na polecenie użytkownika, inne są w stanie zrobić to samodzielnie – np. w przypadku utraty sygnału z pilota lub krytycznego obniżenia poziomu naładowania baterii; w wielu urządzeniach obie opcje są dostępne jednocześnie. Należy również pamiętać, że funkcja ta występuje nawet w modelach, które nie mają modułu GPS (patrz „Czujniki”) - śmigłowiec może orientować się w przestrzeni w inny sposób (za pomocą czujników bezwładnościowych, sygnału z pilota itp.) .

- Tryb podążaj za mną. Tryb, który pozwala kwadrokopterowi stale podążać za użytkownikiem z niewielkiej odległości – niczym „osobisty dron”. Sposób wdrożenia takiego trybu i wymagany do niego sprzęt może być inny: niektóre modele śledzą kierunek do nadajnika i siłę sygnału z niego, inne stale odbierają dane z modułu GPS smartfona lub innego gadżetu i śledzą te współrzędne itp. Tak czy inaczej, taki tryb może być przydatny nie tylko do rozrywki, ale także do całkiem praktycznych celów - na przykład do używania kwadrokoptera jako „komory powietrznej”, która jest stale blisko operatora, a jednocześnie nie nie zajmują rąk.

- Dronie (dystans). Początkowo termin „dronie” odnosi się do selfie (zdjęcia lub wideo) w...ykonanego z drona. Ten tryb jest przeznaczony głównie do takich zadań. A jego istota polega na tym, że śmigłowiec płynnie oddala się od pewnego obiektu po danej trajektorii, utrzymując ten obiekt w centrum kadru. Klasyczny wariant latania w trybie Dronie to oddalanie się najpierw poziomo, potem poziomo i w górę; jednak w niektórych modelach trajektorię drona można dodatkowo dostosować. Sterowanie ramką może odbywać się również na różne sposoby – od prostego celowania w określony punkt, a kończąc na zaznaczeniu obiektu na ekranie z dalszym „inteligentnym” śledzeniem tego obiektu. Tak czy inaczej, mimo całej swojej prostoty, ta technika nagrywania pozwala tworzyć całkiem interesujące filmy: na przykład w ten sposób możesz najpierw uchwycić grupę ludzi w jednym filmie, a następnie piękno krajobraz wokół nich.

- Rakieta (powiększenie). Tryb lotu, w którym śmigłowiec płynnie wznosi się na określoną wysokość po ściśle pionowej trajektorii. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej Dronie, używa się go głównie podczas kręcenia wideo: najpierw kręcimy pewną scenę w zbliżeniu, a gdy idziemy w górę, kamera obejmuje coraz większy obszar wokół tej sceny. Z reguły w trybie Rocket można ustawić wysokość, po osiągnięciu której urządzenie się zatrzyma.

- „Tryb orbity” (latanie po okręgu). Tryb pozwalający na wystrzelenie samolotu na orbicie kołowej wokół określonego punktu. Wykorzystywany jest również głównie do filmowania wideo: w takich przypadkach kamera pozostaje stale skierowana na dany obiekt, ale kąt i tło, dzięki ruchowi drona, ulegają ciągłym zmianom. W ustawieniach „orbita” z reguły można ustawić jego promień, wysokość i kierunek ruchu, a także kąt kamery.

- Helix (lot spiralny). Kolejny tryb używany jako technika artystyczna do nagrywania filmów. W tym trybie śmigłowiec trzymając dany obiekt na środku kadru, porusza się wokół niego po spirali, stopniowo oddalając się i zwiększając wysokość. Pozwala to uzyskać maksymalną różnorodność widoków i kątów pokrycia.

Zwróć uwagę, że tryby Dronie, Rocket, Helix i Orbit pierwotnie pojawiły się jako część zastrzeżonego zestawu narzędzi QuickShot w dronach DJI z serii Mavic. Jednak później podobne funkcje wprowadzili inni producenci, więc teraz nazwy te są używane jako rzeczowniki pospolite.

- Plan lotu(Punkty trasy). Możliwość ustawienia kwadrokoptera na konkretną trasę lotu, na podstawie punktów kontrolnych. Funkcja ta jest bardzo podobna do flyby za pomocą punktów GPS (patrz wyżej), jednak jest wykonywana inaczej, bez korzystania z nawigacji GPS. Jedną z najpopularniejszych wariantów jest budowanie trasy w aplikacji na smartfona, za pomocą której sterujemy helikopterem; po uruchomieniu programu smartfon wysyła do urządzenia sekwencję poleceń odpowiadającą trasie. Ogólnie rzecz biorąc, tryb Waypoints nie jest tak dokładny jak Flyby GPS i oferuje mniej wariantów. Dlatego funkcja ta służy głównie do celów rozrywkowych; jeśli w dronie znajduje się kamera, może się przydać do robienia selfie lub prostych klipów wideo.

- Leć nad punktami GPS. Tryb pozwalający na wystrzelenie kwadrokoptera po określonej trasie - wstępne ustawienie auta na oddzielne punkty trasy (według współrzędnych GPS) oraz kolejność ich przejazdu. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe ustawienia - na przykład prędkość i wysokość na niektórych odcinkach trasy. Funkcja ta jest pod wieloma względami podobna do trybu Waypoints (patrz poniżej), ale można ją znaleźć głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki. Jednocześnie zastosowanie GPS zapewnia większą dokładność, co umożliwia wykorzystanie drona do celów zawodowych. Na przykład, jeśli wyznaczysz w ten sposób trasę do zdjęć lotniczych, operator może w pełni skoncentrować się na pracy z kamerą bez rozpraszania się sterowaniem helikopterem.

- Tryb akrobatyczny. Specjalny tryb do wykonywania akrobacji. Pamiętaj, że specyficzne znaczenie tego trybu może się różnić w zależności od poziomu i przeznaczenia drona. Tak więc w najprostszych modelach rozrywkowych zwykle dostarczane są automatyczne programy, które pozwalają wykonywać określone akrobacje dosłownie „za naciśnięciem przycisku”. A w zaawansowanych pojazdach w trybie akrobacyjnym system stabilizacji jest wyłączony, a dron jest bardzo czuły na polecenia operatora; wymaga to dużej precyzji w sterowaniu, ale daje maksymalną kontrolę nad lotem.

Dodatkowe czujniki przewidziane w konstrukcji quadkoptera.

- Wysokości. Czujnik, który określa wysokość lotu pojazdu. Takie czujniki mogą wykorzystywać barometryczną lub ultradźwiękową zasadę działania. W pierwszym przypadku wysokość mierzy się różnicą ciśnienia atmosferycznego między aktualnym punktem a punktem początkowym (czyli czujnik określa wysokość względem poziomu początkowego); w drugim czujnik działa podobnie jak sonar, wysyłając sygnał do ziemi i mierząc czas jego powrotu. Czujniki barometryczne nie są zbyt dokładne, ale dobrze sprawdzają się na dużych wysokościach – dziesiątki i setki metrów; ultradźwiękowe - wręcz przeciwnie, pozwalają na dokładne manewrowanie w locie na niskim poziomie, ale tracą wydajność podczas wznoszenia. Jednak w niektórych zaawansowanych modelach obie opcje mogą być dostępne jednocześnie. Dane z czujnika wysokości mogą być zarówno wykorzystywane przez quadkopter „samodzielnie” (na przykład podczas zawisu lub automatycznego powrotu), jak i przesyłane do operatora na pilocie lub smartfonie.

- Optyczne. Czujnik, który pozwala kwadrokopterowi „widzieć” otoczenie w określonych kierunkach. Jedną z najprostszych wersji takiego czujnika jest kamera skierowana w dół, która pozwala urządzeniu „skopiować” powierzchnię, pod którą leci. Dzięki temu samochód może np. poruszać się w zamkniętych pomieszczeniach, do których nie dociera sygnał z satelitów GPS. Oprócz...takiej kamery, "oczy" mogą być również umieszczone po różnych stronach maszyny. Zwróć uwagę, że czujniki optyczne mają pewne ograniczenia w ich stosowaniu – np. tracą skuteczność na ciemnych, błyszczących lub jednolitych (bez widocznych szczegółów) powierzchniach, a także przy dużych prędkościach.

- moduł GPS. Czujnik odbierający sygnały z satelitów nawigacyjnych (GPS, w niektórych modelach także GLONASS) i określający aktualne współrzędne geograficzne samochodu. Konkretne sposoby wykorzystania danych o pozycji mogą się różnić: powrót do domu, przelot nad punktami (patrz poniżej), zapisywanie trasy lotu i tak dalej.

- żyroskop. Czujnik wykrywający kierunek, kąt i prędkość pojazdu wzdłuż określonej osi. Nowoczesne technologie umożliwiają tworzenie pełnoprawnych żyroskopów trójosiowych o bardzo kompaktowych wymiarach i to właśnie w takie moduły są zwykle wyposażone quadkoptery. W oparciu o żyroskopy zwykle działają systemy automatycznej stabilizacji, które przywracają auto do pozycji poziomej po podmuchu wiatru, zderzeniu z przeszkodą itp. Jednocześnie taki sprzęt wpływa na koszt samolotu, a w niektórych przypadkach (na przykład podczas akrobacji) automatyczna stabilizacja jest bardziej utrudnieniem niż użyteczną funkcją. Dlatego niektóre budżetowe, a także zaawansowane quadkoptery akrobacyjne nie są wyposażone w żyroskopy.

Lokalizacja czujników przeszkód, w które wyposażony jest samolot.

Takie czujniki pozwalają dronowi z wyprzedzeniem rozpoznawać obce obiekty w bezpośrednim sąsiedztwie i unikać kolizji z nimi; jednocześnie wiele modeli przewiduje nawet możliwość automatycznego omijania przeszkód. Taki sprzęt na pewno przyda się podczas latania w ciasnej przestrzeni, ale może się przydać również na otwartej przestrzeni – zmniejszają ryzyko wpadania na przewody, wlatywania w gałęzie drzew itp.

Pod względem lokalizacji najbardziej zaawansowaną opcją jest pełne pokrycie, w którym czujniki są instalowane ze wszystkich stron: z przodu, z tyłu, z boków, od góry i od dołu. Jednak bardziej skromne opcje nie są rzadkością. Należy zauważyć, że czujnik przedni może być dostarczony nawet w modelach wyposażonych w kamerę i zdolnych do transmisji na żywo (patrz wyżej): taki czujnik zwykle obejmuje martwą strefę kamery, zapewniając ponownie dodatkowe ubezpieczenie od kolizji.

Zasięg drona to maksymalna odległość od urządzenia sterującego, przy której utrzymywana jest stabilna komunikacja, a urządzenie pozostaje sterowalne. W przypadku modeli, które umożliwiają obsługę zarówno za pomocą pilota, jak i smartfona (patrz „Sterowanie”), ten punkt wskazuje maksymalną wartość - z reguły osiągniętą podczas korzystania z pilota.

Wybierając według tego wskaźnika należy pamiętać, że zasięg jest wskazany dla idealnych warunków - w zasięgu wzroku, bez przeszkód na torze sygnału i zakłóceń w powietrzu. W rzeczywistości zakres sterowania może być nieco niższy; a podczas korzystania ze smartfona będzie to również zależeć od cech konkretnego gadżetu. Jeśli chodzi o konkretne liczby, mogą one wahać się od kilkudziesięciu metrów w modelach niedrogich do 5 km lub więcej w zaawansowanej technologii. Należy powiedzieć, że im większy zasięg komunikacji, tym wyższa ogólna niezawodność, tym lepiej sterowanie działa z dużą ilością zakłóceń i przeszkód. Dlatego potężny nadajnik może przydać się nie tylko na duże odległości, ale także w trudnych warunkach.

Częstotliwość, z której dron korzysta do komunikacji z urządzeniem sterującym (zwykle pilotem).

Jakiś czas temu można było znaleźć w sprzedaży urządzenia ze sterowaniem analogowym na częstotliwościach 27,145 MHz i 40 MHz. Jednak dziś standardy te praktycznie wyszły z użycia, a współczesne drony-koptery wykorzystują głównie komunikację cyfrową na częstotliwości 2,4 GHz lub 5,8 GHz(a niektóre modele obsługują oba te pasma jednocześnie). Ta kontrola ma wiele zalet w porównaniu z kontrolą analogową. Po pierwsze, jest mniej wrażliwy na zakłócenia: dron może przyjąć zakłócenia na kanale analogowym jako polecenie i wykonać nieoczekiwany manewr, natomiast zniekształcenie danych cyfrowych jest odbierane właśnie jako zniekształcenie i nie ma wpływu na działanie urządzenia. Po drugie, format cyfrowy zapewnia dużą przepustowość, umożliwiając nawet przesyłanie strumieniowe wideo w wysokiej rozdzielczości bezpośrednio z drona. Po trzecie, przy takim sterowaniu każdej parze "pilot - śmigłowiec" automatycznie przydzielany jest własny kanał, podczas gdy system wstępnie sprawdza, czy jest on używany przez inną parę urządzeń. Dzięki temu kilka urządzeń może funkcjonować w bliskiej odległości bez ingerencji w siebie.

Jeśli chodzi o cechy poszczególnych zakresów częstotliwości, są one następujące:

- 2,4 GHz. Najpopularniejszy standard we współczesnych dronach. Wynika to z jednej strony z niskie...go kosztu (ze wszystkimi zaletami sterowania cyfrowego), z drugiej zaś z rozszerzonej kompatybilności. Faktem jest, że 2,4 GHz to najczęstsza gama modułów Wi-Fi w smartfonach, tabletach itp. więc kompatybilność z tym asortymentem pozwala bez problemu uzupełnić drona o możliwość sterowania z zewnętrznego gadżetu (jednak opcja ta nie jest obowiązkowa). Jedna z wad 2,4 GHz wiąże się również z dużą ilością urządzeń korzystających z tej częstotliwości: oprócz Wi-Fi są to moduły Bluetooth, niektóre inne gadżety elektroniczne, a także większość pilotów do sprzętu sterowanego radiowo (nie tylko śmigłowców ). Tak więc ten zakres jest nieco gorszy od 5,8 GHz pod względem odporności na zakłócenia; z drugiej strony, nawet przy napiętej audycji, moment ten jest niezwykle rzadko zauważalny.

- 5,8 GHz. Dalej, po 2,4 GHz opisanym powyżej, rozwój standardów cyfrowych. Pozwala zapewnić większy zasięg komunikacji, a także jest bardziej niezawodny, ponieważ przy 5,8 GHz istnieje znacznie mniej zewnętrznych źródeł sygnału. Ponadto zwiększenie częstotliwości pozwoliło na zwiększenie przepustowości i sprawną transmisję wideo HD z helikopterów w najbardziej zaawansowanych standardach. Jednocześnie niektóre z najnowszych standardów Wi-Fi również zapewniają wsparcie dla tego zasięgu, więc dronami z tej kategorii można sterować również ze smartfona (jednak w takich przypadkach należy zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność). Wady tej opcji obejmują stosunkowo wysoki koszt; jednak dzięki rozwojowi i potanianiu technologii, wsparcie dla 5,8 GHz można teraz znaleźć nawet w stosunkowo niedrogich helikopterach.

- 2,4 GHz i 5,8 GHz. Obsługa obu wyżej opisanych zakresów - z reguły z możliwością wykorzystania dowolnego z nich, do wyboru przez użytkownika. Zapewnia to dodatkową wygodę, niezawodność i wszechstronność. Na przykład model z dwoma metodami sterowania (patrz „Sterowanie”) może korzystać z pasma 2,4 GHz podczas pracy ze smartfonem (co zapewnia minimum problemów z kompatybilnością), a z pilotem może pracować z częstotliwością 5,8 GHz (maksymalnie zasięg i niezawodność). A w dronach sterowanych tylko z pilota można zapewnić nawet takie funkcje jak automatyczne skanowanie zasięgów i wybór najmniej obciążonego. Jednocześnie modele dwuzakresowe są nieco droższe niż jednozakresowe, ale różnica w cenie (szczególnie z urządzeniami tylko 5,8 GHz) nie jest zbyt duża. Tak więc większość dzisiejszych dronów 5,8 GHz należy do tej kategorii.

Częstotliwość kanału radiowego wykorzystywanego do przesyłania strumienia wideo z kamery znajdującej się na pokładzie drona do urządzenia odbiorczego: smartfona lub tabletu, panelu sterowania lub okularów wideo pilota. Najpopularniejsze częstotliwości to 2,4 GHz i 5,8 GHz; transmisja danych wideo na częstotliwości 1,2 GHz jest mniej powszechna. Jakość i stabilność sygnału wideo zależy bezpośrednio od tego parametru, w zależności od warunków środowiskowych, a także towarzyszących zakłóceń z innych urządzeń. Zatem do odbioru obrazu z dronów FPV najkorzystniejszą częstotliwością jest 5,8 GHz, co wynika z szerokiego wyboru kanałów i wysokich szybkości przesyłania danych.