Porównanie DJI Avata 2 Fly More Combo 3 Battery vs DJI FPV Combo

- Quadrocopter. Klasyczny quadkopter to samolot z 4 osiami wirnika; same śruby (patrz poniżej) są zwykle takie same, ponieważ schemat koncentryczny nie jest używany w takich modelach. Taka konstrukcja zapewnia szereg przewag nad tradycyjnymi śmigłowcami – w szczególności dobrą manewrowość, wysoką sprawność śmigieł – co w praktyce oznacza nie tylko dobrą autonomię, ale także dużą ładowność. Ponadto drony są mniej podatne na wibracje; wystarczy powiedzieć, że ta szczególna klasa maszyn jest bardzo popularna jako platforma do fotografii lotniczej (wraz z multikopterami, patrz niżej). Wśród niedociągnięć możemy zauważyć mniejszą stabilność i zwrotność oraz stosunek ciągu do masy niż w przypadku tych samych multikopterów; z drugiej strony maszyny czteroślimakowe są znacznie tańsze.

- Mini dron. Zgodnie z nazwą takie modele są zredukowanymi wersjami opisanych powyżej quadrocopterów (ale są też modele z więcej niż 4 śmigłami): ich waga nie przekracza 100 g, a wymiary w długości i szerokości to 15 cm. możliwe jest użycie mini-dronów nawet w ciasnych przestrzeniach, aż do mieszkań miejskich. Bez względu na to, że nośność takich urządzeń jest naturalnie niewielka, niektóre z nich mają dość zaawansowaną funkcjonalność - w szczególności samochody z kamerami (patrz poniżej) nie są szczególnie rzadkie.

- dron do selfie. Specyficzny typ quadkoptera, pozycjonowany jako urządzenie do robienia selfie. C...echami wspólnymi wszystkich dronów do selfie są ich niewielkie rozmiary oraz brak klasycznego pilota – sterowanie odbywa się albo za pomocą smartfona, albo za pomocą gestów za pomocą specjalnego kompaktowego kontrolera. Eliminuje to potrzebę noszenia przy sobie nieporęcznego pilota, a operator w kadrze może wyglądać dokładnie jak postać selfie, a nie jak osoba zajęta pilotowaniem drona. W niektórych zaawansowanych modelach dostępne są dodatkowe funkcje, które sprawiają, że fotografowanie jest jeszcze wygodniejsze: wykrywanie twarzy z autofokusem i autocentrowaniem, tryb Follow Me (patrz „Tryby lotu”) itp.

- Trikopter. Nieco uproszczony odpowiednik kwadrokoptera, który, jak sama nazwa wskazuje, ma 3 osie wirników. Same śruby mogą mieć 3 lub 6 (więcej szczegółów, patrz „Liczba śrub”). Osie są zwykle umieszczone w formie litery Y - dwie z przodu, na belkach przesuniętych do przodu pod kątem i jedna z tyłu na belce ogonowej. Trikoptery są nieco prostsze i lżejsze niż quadrocoptery, ale ustępują im zwrotnością i nie mają szczególnych zalet, a zatem nie są szczególnie popularne i są produkowane głównie w postaci niedrogich urządzeń rozrywkowych.

- Heksakopter. Jedna z odmian tzw. multikopter - pojazdy z więcej niż czterema osiami; w tym przypadku jest sześć osi (i z reguły również śruby). Zwiększenie liczby śmigieł z jednej strony komplikuje i zwiększa koszt konstrukcji, z drugiej ma pozytywny wpływ na zwrotność, stosunek ciągu do masy i nośność. Dlatego wśród heksakopterów znajdują się zarówno proste i niedrogie urządzenia rozrywkowe, jak i wysokiej klasy modele nadające się do udziału w profesjonalnych wyścigach lub zdolne unieść lustrzankę w powietrze.

- Octokopter. Dalszy rozwój idei multikoptera - samochodu z 8 śmigłami (technicznie - 8 osi, ale zazwyczaj tyle samo śmigieł). Są to najpotężniejsze i najcięższe jednostki wśród multikopterów klasy konsumenckiej, większość z nich ma składane podwozie (patrz poniżej) i są przeznaczone do fotografii lotniczej za pomocą lustrzanek i innego sprzętu o podobnym poziomie.

Odległość, jaką quadkopter może pokonać w powietrzu na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. W uproszczeniu jest to zasięg drona w kilometrach. Należy pamiętać, że mniejsze i lżejsze drony mają zwykle bardziej ograniczony zasięg lotu w porównaniu do większych i mocniejszych modeli. W tym ostatnim może osiągnąć 30 km lub więcej. Ponadto na maksymalną odległość lotu często wpływają czynniki pogodowe i ładunek przewożony przez helikopter.

Maksymalny czas lotu quadkoptera na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. Wskaźnik ten jest raczej przybliżony, ponieważ najczęściej wskazuje się na idealne warunki; w praktyce czas lotu może okazać się krótszy niż podano. Niemniej jednak, według tych danych, całkiem możliwe jest oszacowanie ogólnych możliwości śmigłowca i porównanie go z innymi modelami - dłuższy deklarowany czas lotu i w praktyce oznacza zwykle większą autonomię.

Należy pamiętać, że w przypadku nowoczesnych śmigłowców czas lotu wynoszący 20 minut lub więcej jest uważany za dobry wskaźnik, a w najbardziej „długich” modelach może osiągnąć 40 minut.

Najwyższa prędkość, jaką może rozwinąć quadkopter w locie poziomym. Należy pamiętać, że w większości przypadków parametr ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy: pełne naładowanie akumulatora, niska temperatura powietrza, minimalna waga itp. Niemniej jednak całkiem możliwe jest skupienie się na tym zarówno przy wyborze, jak i porównywaniu ze sobą różnych modeli.

Należy zauważyć, że kwadrokoptery jako klasa technologii zostały pierwotnie opracowane jako stabilne i zwrotne platformy powietrzne, a nie jako pojazdy o dużej prędkości. Dlatego też należy szukać szczególnie szybkiego kwadrokoptera tylko wtedy, gdy umiejętność szybkiego przemieszczania się z miejsca na miejsce jest dla Ciebie krytycznie ważna (na przykład, jeśli urządzenie zostało zakupione do nagrywania wideo szybko poruszających się obiektów na dużych obszarach).

Prędkość, z jaką quadkopter wznosi się w powietrze lub opada na ziemię. Modele rekreacyjne, fotograficzne i wideo charakteryzują się zazwyczaj bardziej umiarkowanymi prędkościami wznoszenia/schodzenia, podczas gdy drony profesjonalne lub wyścigowe mogą wznosić się i opadać znacznie szybciej. Wskaźnik ten można wykorzystać do oceny, jak szybko helikopter może wznieść się na wysokość do filmowania lub, jeśli to konieczne, ominąć przeszkody, a duża prędkość opadania przyda się, jeśli dron będzie musiał szybko i bezpiecznie powrócić na ziemię.

Zdolność quadkoptera do utrzymania i utrzymania stabilnych parametrów lotu przy wietrznej pogodzie. W kolumnie tej zwyczajowo podaje się siłę wiatru w metrach na sekundę, co zapewnia bezproblemowy start i lądowanie drona w ramach dopuszczalnej prędkości wiatru. Bezpośrednio w locie helikoptery mogą pokonać opór jeszcze szybszych wiatrów. Jednak starty i lądowania przy sile wiatru powyżej wyznaczonego poziomu obarczone są nieprzewidywalnymi ruchami drona, utratą kontroli i zwiększonym ryzykiem sytuacji awaryjnych.

Rodzaj instalacji kamery, w jaką wyposażony jest quadkopter.

- Wbudowany. Kamera jest zamontowana na stałe w pojeździe i nie można jej zdemontować bez demontażu kadłuba. Jest to najłatwiejsza opcja dla tych, którzy chcą używać kwadrokoptera do filmowania zdjęć i filmów lub do latania z widokiem z pierwszej osoby (patrz Transmisja w czasie rzeczywistym); ponadto ta konstrukcja aparatu jest uważana za bardziej wytrzymałą i niezawodną niż zdejmowana. Z drugiej strony nie pozwala na zdjęcie kamery, aby maszyna była lżejsza lub zastąpienie jej inną, bardziej odpowiednią pod względem cech.

- Zdejmowany. Jak sama nazwa wskazuje, kamery te są montowane na zdejmowanych mocowaniach. Dzięki temu użytkownik może nagrywać lub instalować kamerę, w zależności od tego, co w danej chwili jest dla niego ważniejsze - niska waga auta czy obecność elektronicznego "oczka" na pokładzie. Należy pamiętać, że w niektórych modelach można zainstalować nie tylko standardowe urządzenie, ale także urządzenie innej firmy.

- Nieobecny. Drony, które w ogóle nie mają kamer, dzielą się na dwie główne kategorie. Pierwsza w ogóle nie przewiduje korzystania z żadnych kamer; z reguły obejmuje niedrogie urządzenia, głównie do celów rozrywkowych, dla których „wizjer” jest tylko drogim i niepotrzebnym nadmiarem, co dodatkowo zwiększa wagę całej konstrukcji. Drugi typ to modele z możliwością zamontowania kamery. Obej...muje dość zaawansowane drony - aż po potężne profesjonalne maszyny zdolne do przenoszenia cyfrowej lustrzanki. Ta opcja przyda się tym, którzy chcieliby samodzielnie dobrać aparat do swoich potrzeb. Należy zauważyć, że druga wersja może mieć pomocniczy „wizjer” do transmisji na żywo FPV (patrz poniżej); jeśli jednak taki „wizjer” nie zapewnia robienia zdjęcia / wideo, nie jest uważany za pełnoprawny aparat, a jego obecność jest wskazana tylko w dodatkowych uwagach.

Fizyczny rozmiar elementu światłoczułego aparatu. Mierzona po przekątnej, często wskazywana w ułamkach cala - np. 1/2,3" lub 1/2,3" (odpowiednio druga kostka będzie większa od pierwszej). Zauważ, że w takich oznaczeniach nie używamy „zwykłego” cala (2,54 cm), ale tzw. „Vidicon”, który jest o jedną trzecią mniejszy i ma około 17 mm. To po części hołd dla tradycji wywodzącej się z kineskopów telewizyjnych – „vidikonów” (poprzedników współczesnych matryc), po części chwyt marketingowy, który daje klientom wrażenie, że matryce są większe niż są w rzeczywistości.

Tak czy inaczej, przy równej rozdzielczości (liczbie megapikseli), większa matryca oznacza większy rozmiar każdego pojedynczego piksela; odpowiednio na dużych matrycach więcej światła pada na każdy piksel, co oznacza, że takie matryce mają wyższą światłoczułość i niższy poziom szumów, szczególnie podczas fotografowania w warunkach słabego oświetlenia. Z drugiej strony wzrost przekątnej czujnika nieuchronnie prowadzi do wzrostu jego kosztu.

Maksymalna rozdzielczość zdjęć, jaką jest w stanie wykonać standardowy aparat quadkoptera. Parametr ten jest bezpośrednio związany z rozdzielczością matrycy (patrz wyżej): z reguły maksymalna rozdzielczość zdjęcia odpowiada pełnej rozdzielczości matrycy. Na przykład dla zdjęć o rozdzielczości 4000x3000 pikseli przewidziany jest czujnik o rozdzielczości 4000 * 3000=12 megapikseli.

Teoretycznie fotografia o wyższej rozdzielczości pozwala na bardzo szczegółowe zdjęcia, z dobrą widocznością drobnych szczegółów. Jednak podobnie jak w przypadku ogólnej rozdzielczości matrycy, wysoka rozdzielczość nie gwarantuje jeszcze tej samej ogólnej jakości i warto skupić się nie tylko na tym parametrze, ale także na półki cenowej kwadrokoptera i jego aparatu.

Zwracamy również uwagę, że wysoka rozdzielczość kamery wpływa na objętość kręconych materiałów, do ich przechowywania i przesyłania potrzebne są bardziej obszerne dyski i „grube” kanały komunikacyjne.