Porównanie Cooper&Hunter Unitherm 3 Split CH-HP14SIRK3 14 kW vs Daikin EHBX16CB3V/ERLQ016CW1 16 kW

Największa moc cieplna generowana przez pompę ciepła – czyli ilość ciepła, którą jest w stanie „wypompować” na zewnątrz do systemu grzewczego i/lub CWU.

Moc cieplna jest najważniejszą cechą pompy ciepła - bezpośrednio decyduje o jej sprawności i zdolności do dostarczenia wymaganej ilości ciepła. Należy pamiętać, że wskaźnik ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy - w szczególności dość wysokiej temperatury zewnętrznej. W praktyce takie warunki są rzadkie, więc rzeczywista moc jest zwykle zauważalnie niższa od maksymalnej; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze. Istnieją specjalne wzory do obliczania optymalnej wartości maksymalnej mocy cieplnej w zależności od konkretnej sytuacji.

Maksymalna moc cieplna dostarczana przez pompę w trybie chłodzenia.

Przy tej operacji pompa pracuje w odwrotnym cyklu - odprowadzając nadmiar ciepła z pomieszczenia do otoczenia, czyli w rzeczywistości pełni rolę klimatyzatora. Wymagana wydajność chłodnicza zależy od powierzchni budynku, właściwości jego izolacji termicznej i kilku innych czynników; sposoby jej obliczania można znaleźć w dedykowanych źródłach. W tym miejscu zauważamy, że konwencjonalne urządzenia grzewcze (grzejniki, ogrzewanie podłogowe) nie nadają się do chłodzenia, w tym celu należy użyć specjalnego sprzętu (na przykład klimakonwektorów).

Energia elektryczna pobierana przez pompę ciepła podczas pracy wyłącznie w celu pompowania ciepła, bez stosowania podgrzewacza wstępnego (jeśli jest dostępny, patrz poniżej). Stosunek mocy cieplnej do poboru mocy określa współczynnik cieplny COP (patrz poniżej), a tym samym ogólną sprawność urządzenia. Ponadto całkowite zużycie energii (i odpowiednio rachunki za energię elektryczną) zależy od tego wskaźnika, a także od niektórych wymagań dotyczących zasilania i podłączenia - na przykład modele zasilane napięciem 230 V i moc powyżej 5 kW nie mogą pracować z gniazdka i wymagają specjalnego formatu połączenia z siecią.

Więcej informacji na temat zużycia energii można znaleźć w powyższym punkcie. W tym miejscu zauważamy, że w tym punkcie pobór mocy jest wskazany podczas pracy w trybie chłodzenia.

Rodzaj zasilania, wykorzystywanego przez pompę ciepła.

— Jednofazowe (230 V). Podłączenie do sieci domowej 230 V. Wiele modeli o podobnym zasilaniu potrafi działać ze zwykłego gniazda, co znacznie ułatwia podłączenie. Jednakże przy dużym poborze mocy (3,5 kW i więcej) może być wymagany szczególny sposób podłączenia do sieci, gniazdo nie będzie już tutaj pasować.

— Trójfazowe (400 V). Zasilanie z sieci 400 V nadaje się do pomp ciepła o dowolnej mocy, m.in. dla modeli wyposażonych w „żarłoczne” elementy grzejne. Ponadto urządzenia o takim zasilaniu przy ciągłej pracy faktycznie zużywają mniej energii niż jednofazowe o podobnym poborze prądu. W związku z tym ten wariant może być przewidziany nawet w pompach ciepła małej mocy. Wadą sieci trójfazowych jest ich słabe rozpowszechnienie: jeśli w pomieszczeniu produkcyjnym z taką siecią najprawdopodobniej nie będzie problemów, to w przypadku prywatnego domu może być konieczne prowadzenie osobnej linii, na przykład od słupa ulicznego lub transformatora.

Sprężarka jest głównym elementem, „sercem” urządzenia: to on zapewnia cyrkulację chłodziwa przez obwody pompy i odprowadzanie ciepła z zewnątrz do pomieszczenia. Znając nazwę sprężarki, można znaleźć szczegółowe informacje na jej temat oraz poznać niektóre cechy pompy ciepła jako całości. Należy pamiętać, że nazwa jest zwykle wskazywana, jeśli urządzenie wykorzystuje wysokiej jakości sprężarkę, często sprężarkę inwerterową.

- Falownik. Obecność sprężarki z inwerterową regulacją mocy w pompie ciepła. Modele bez falownika mają tylko dwa tryby pracy - pełną moc i „wyłączony”; a ustawiona intensywność ogrzewania / chłodzenia jest zapewniana przez włączanie i wyłączanie sprężarki na określone okresy czasu. Z kolei zasada sterowania inwerterowego polega na płynnej zmianie mocy sprężarki, co pozwala uniknąć ciągłego załączania i wyłączania. Taki format pracy zapewnia cały szereg zalet: minimalne zużycie, brak przepięć i niepotrzebnego obciążenia sieci, a także komfortowy (niski i stabilny) poziom hałasu.

Temperatura zewnętrzna, dla której podawany jest współczynnik COP. Szczegółowe informacje na temat tego współczynnika i temperatury zewnętrznej znajdują się poniżej.

Temperatura w prostym rurociągu, dla którego określono dodatkowy współczynnik COP. Aby poznać więcej szczegółów na temat tego współczynnika, patrz poniżej. Ta temperatura jest temperaturą chłodziwa na wylocie z pompy, przy której osiągana jest przytoczona wartość COP.

Należy pamiętać, że producenci często idą na sztuczkę i mierzą COP dla relatywnie niskiej temperatury (znacznie niższej niż maksymalna temperatura chłodziwa - na przykład 35 °C dla modelu z maksimum 55 °C). Pozwala to na podanie dość imponujących wyników w specyfikacji. Jednak przy wyższych temperaturach rzeczywiste zużycie energii na jednostkę mocy grzewczej będzie wyższe, a rzeczywisty COP będzie niższy.

Współczynnik cieplny COP (coefficient of performance) jest kluczową specyfikacją, opisującą ogólną sprawność i ekonomiczność pompy ciepła. Reprezentuje stosunek między zużyciem energii cieplnej i pobieraną mocą urządzenia (patrz wyżej) - innymi słowy, ile kilowatów energii cieplnej wytwarza pompa na 1 kW zużytej energii elektrycznej. W nowoczesnych pompach ciepła wskaźnik ten może przekraczać 5.

Należy jednak pamiętać, że rzeczywista wartość COP może się różnić w zależności od temperatury zewnętrznej i temperatury dopływu. Im wyższa różnica między tymi temperaturami, tym więcej kosztów jest potrzebnych do „przepompowania” energii cieplnej i tym niższy będzie COP. Dlatego w specyfikacji zwyczajowo podaje się wartość COP dla konkretnych temperatur (a w wielu modelach - dwie wartości, dla różnych wariantów) - pozwala to ocenić rzeczywiste możliwości urządzenia.