Porównanie Omron NE-C28P vs Little Doctor LD-221C

Moc pobierana przez kompresor inhalatora podczas pracy; w tym przypadku oznacza to nie tylko odpowiedni element modeli kompresorowych (patrz „Rodzaj”), ale także nebulizator w urządzeniach ultradźwiękowych.

Od tego parametru zależy wydajność i zużycie energii przez inhalator. Im mocniejszy kompresor, tym większa możliwa prędkość przepływu powietrza, a tym samym nebulizacji. Jednocześnie urządzenia o dużej mocy zużywają więcej energii (co jest szczególnie ważne w przypadku autonomicznego zasilania, patrz poniżej) i mogą generować dość wysoki poziom hałasu.

Ilość leku, którą inhalator może rozpylić w ciągu minuty.

Optymalna szybkość nebulizacji może się różnić w zależności od rodzaju choroby, osobowości pacjenta, zastosowanej kompozycji do inhalacji i tym podobnych. Punkty te są szczegółowo opisane w zaleceniach lekarskich. W związku z tym dane dotyczące szybkości nebulizacji określają, jak skuteczny będzie inhalator w danej sytuacji. Ponadto od tego parametru zależy czas pracy urządzenia na jednym „napełnieniu” pojemnika z lekiem.

Niektóre modele mają regulator szybkości nebulizacji - w takich przypadkach maksymalna wartość jest zwykle podana w charakterystyce.

Wielkość pojedynczych kropelek w aerozolu generowanym przez inhalator podczas pracy. Im mniejszy jest ten rozmiar, tym łatwiej krople wnikają do najwęższych części oskrzeli i im dalej lek jest dostarczany przez układ oddechowy. Uważa się, że w celu uzyskania pełnego efektu terapeutycznego wielkość kropel nie powinna przekraczać 5 μm. Jednak podczas dzielenia nie wszystkie cząstki mają tę samą wielkość, dlatego ich wartości są rejestrowane jako zakres.

Ponieważ nie wszystkie cząstki są tej samej wielkości, w tym punkcie podano średnią, najczęściej występującą wielkość cząstek po rozdrobnieniu w danym inhalatorze, dlatego niższe wartości pozwalają na łatwiejszą i głębszą penetrację do oskrzeli.

Możliwość zmiany wielkości cząstek powstałych przez rozpylenie leku. Znaczenie rozmiaru patrz powyżej. W tym miejscu zauważamy, że nie zawsze wymagana jest wysoka zdolność penetracji: w niektórych chorobach (na przykład przy zapaleniu krtani lub tchawicy) nie jest konieczne dostarczanie leku w głąb oskrzeli. W związku z tym, zmieniając wielkość cząstek, można regulować odległość podawania.

Długość przewodu powietrznego podłączonej z jednej strony do kompresora, a z drugiej do maski. Pozwala określić, w jakiej odległości od urządzenia można wykonać procedury.

Rodzaje końcówek wchodzących w skład dostawy inhalatora.

- Maska dla dorosłych. Maska to nasadka, która zakrywa zarówno usta, jak i nos; często konstrukcja zawiera pasek lub inne urządzenie do przymocowania do głowy. Takie nasadki są dobre, ponieważ pacjent podczas zabiegu będzie mógł wdychać lek, nawet jeśli „odchodzi” od przepisanego formatu oddychania (na przykład wdychaj nie przez usta, ale przez nos). Ponadto masek można używać nawet podczas snu lub gdy pacjent jest nieprzytomny; ogólnie są wygodniejsze. Z drugiej strony stężenie wdychanego aerozolu w takich przypadkach będzie niższe niż przy pracy ze specjalistycznymi końcówkami. Ponadto rozmiar większości masek sprawia, że trudno je nosić w kieszeni lub torbie wraz z odpowiednim inhalatorem (patrz „Przeznaczenie”). Jak sama nazwa wskazuje, odnosi się to do rodzaju maski przeznaczonej dla przeciętnej osoby dorosłej.

- Maska dla dzieci. Zmniejszona wersja maski przeznaczona dla dzieci. Konstrukcja może zawierać dodatkowe elementy dekoracyjne (patrz „Zaprojektowane dla dzieci”), a pod względem funkcjonalności i głównych cech takie maski nie różnią się od dorosłych opisanych powyżej.

- Końcówka do nosa. Nasadka przeznaczona do podawania leku bezpośrednio do nosa. Zwykle wykonywany w formie charakterystycznego „widelca” z dwoma oddzielnymi występami, które umieszcza się w nozdrzach. Wystę...py można zaprojektować tak, aby lekko ściskały przegrodę nosową, a tym samym utrzymywały dyszę bez powodowania zbyt dużego dyskomfortu. Takie urządzenia są niezwykle przydatne, gdy głównym celem zabiegu jest jama nosowa – np. w leczeniu kataru: zapewniają wyższe stężenie leku niż maski. Warto również zauważyć, że końcówka do nosa zajmuje mniej miejsca.

- Ustnik. Nasadka do inhalacji leku przez usta. Jako specjalistyczne urządzenie zapewnia wyższe stężenie substancji aktywnej niż maska; jest to szczególnie ważne, gdy konieczne jest intensywne przetwarzanie jamy ustnej lub krtani. Ponadto są niewielkie i znacznie lepiej nadają się do stosowania z inhalatorami kieszonkowymi. Wśród wad warto zwrócić uwagę na potrzebę świadomego udziału pacjenta: konieczne jest ciasne trzymanie rurki ustami i wdech przez usta. Nie jest to tak wygodne jak używanie maski i nieco ogranicza zasięg zastosowania.