Porównanie Nux NPK-10 vs Korg B2

Rodzaj mechaniki używanej w klawiszach pianina cyfrowego.

- Młot. Mechanika w jak największym stopniu naśladująca wrażenia z gry na prawdziwym pianinie. Klawiatury młoteczkowe nie tylko zapewniają, że dynamika dźwięku zależy od szybkości i siły nacisku, ale także zapewniają charakterystyczną reakcję na każde naciśnięcie. Mechanika ta jest złożona i droga, ale uważana jest za najbardziej zaawansowaną i odpowiednią dla pianin cyfrowych i dlatego jest stosowana w większości modeli.

- Aktywny. W przypadku pianin cyfrowych klawiaturę aktywną można opisać jako uproszczoną wersję klawiatury młoteczkowej opisanej powyżej. Dźwięk wytwarzany przez naciskanie takich klawiszy również zależy od siły i szybkości naciskania, jednak same klawisze są mniej sztywne i nie dają pełnego wrażenia klawiatury fortepianowej. Z drugiej strony taka mechanika jest tańsza. W rezultacie można go znaleźć głównie w modelach niedrogich, a także w niektórych profesjonalnych instrumentach, ustawionych bardziej jak organy elektryczne.

Trzeci rodzaj mechaniki – pasywny – zakłada, że za każdym razem, gdy naciśniesz klawisz, głośność będzie taka sama, niezależnie od siły i szybkości wciśnięcia. Takie klawisze nie są używane w pianinach cyfrowych – są zbyt prymitywne i mało funkcjonalne jak na tę klasę instrumentów; jednak w modelach z regulowaną czułością klawiaturę można przełączyć na format „pasywny” (więcej szczegó...łów poniżej).

Możliwość regulacji czułości klawiatury pianina cyfrowego.

Poziom czułości określa głośność i ostrość dźwięku, który instrument będzie wydawał przy określonej sile i szybkości naciskania klawisza. Wysoka czułość pozwala na uzyskanie ostrego, wyrazistego dźwięku o znacznych różnicach w głośności, niskiego – stosunkowo cichego, miękkiego i gładkiego. A w niektórych instrumentach zapewniona jest nawet „zerowa” czułość – gdy wszystkie klawisze brzmią z taką samą głośnością i dynamiką, niezależnie od siły wciśnięcia. Może to być przydatne na przykład do symulacji dźwięku niektórych instrumentów (takich jak klawesyn).

Sztywność opisuje, jak mocno naciskasz klawisze pianina cyfrowego.

- Ważona. Klawiatury obciążone charakteryzują się dużą sztywnością, z przyzwyczajenia mogą wydawać się niezbyt wygodne. Jednocześnie taka twardość jest integralną cechą tradycyjnych klawiszy fortepianowych. Dlatego wszystkie klawisze młoteczkowe (patrz „Mechanika”) z definicji są tylko ważone (a ten typ mechaniki jest typowy dla większości pianin cyfrowych). Co więcej, większość modeli z prostszą mechaniką aktywną ma taką sztywność, aby zapewnić maksymalne możliwe podobieństwo do tradycyjnych pianin.

- Półważona. Klawiatury o stosunkowo niskiej sztywności nie wymagają jednak tak dużej siły przy wciskaniu, jak ważone, i są mniej niezawodne w odpowiedzi. Można je znaleźć tylko w narzędziach z dynamiczną mechaniką, a nawet wtedy rzadko, głównie wśród modeli budżetowych.

Technicznie jest inny rodzaj klawiatur – nieważonych, w których każdy klawisz, mówiąc w przenośni, „wpada” pod palec, a siła nacisku jest prawie niewyczuwalna. Jednak takie klawisze nie pozwalają na odpowiednią kontrolę nacisku, co ma kluczowe znaczenie dla mniej lub bardziej profesjonalnego odtwarzania muzyki. Dlatego klawisze nieważone nie pojawiają się na pianinach cyfrowych.

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .

Możliwość nakładania poszczególnych tonów dostarczonych w instrumencie (lub wczytanych do jego pamięci przez użytkownika). Mówiąc najprościej, nakładanie warstw pozwala na granie partii na dwóch głosach jednocześnie - na przykład, aby uzupełnić dźwięk fortepianu dźwiękiem skrzypiec. Pozwala to na uzyskanie bogatszego i bardziej oryginalnego brzmienia.

Konkretne kombinacje głosów można zapamiętać, ale w wielu modelach użytkownik może wybrać własną kombinację. Jednak te szczegóły nie zaszkodzą wyjaśnić osobno.

Możliwość transpozycji dźwięku pianina cyfrowego.

Transpozycja to tłumaczenie na inną tonację, gdy każda nuta jest podnoszona lub obniżana o określoną liczbę półtonów. Obsługa tej funkcji pozwala przynajmniej na „przetrenowanie” klawiatury, co jest niezbędne, jeśli trzeba szybko przebudować od tonacji do tonacji – na przykład, jeśli wokalista nie „rozciąga” swojej partii i trzeba obniżyć melodię o co co najmniej 1 - 2 półtony. W takich przypadkach wystarczy włączyć transpozycję z niezbędnymi ustawieniami - i można zagrać znajomą partię na tych samych klawiszach, nie ćwicząc jej w innym układzie. Ponadto transpozycję można zastosować do wstępnie zdefiniowanych utworów (w celu dostosowania do tonacji głównej partii), do ścieżek, z którymi współpracuje sekwencer (w celu zmiksowania dwóch partii w różnych tonacjach) itp.

- Gniazdo mini (liniowe). Każde wejście liniowe jest przeznaczone do odbioru dźwięku w formacie analogowym. Taki sygnał audio może być odtwarzany za pomocą samego instrumentu przez wbudowane głośniki, zewnętrzną akustykę lub słuchawki, podłączony do zewnętrznego sprzętu (na przykład wzmacniacz lub odbiornik audio) lub nagrywany (jeśli dostępny jest sekwencer, patrz wyżej ). W pianinach cyfrowych najpopularniejszą opcją jest odtwarzanie; Zazwyczaj dźwięk podawany na wejście liniowe służy albo jako akompaniament do partii głównej, albo zapewnia dodatkowe efekty. Jeśli chodzi o standard mini-Jack, jest to miniaturowa wtyczka, zwana również „3,5 mm” i znana wielu jako standardowe gniazdo audio smartfona, laptopa lub komputera. Jednak ten standard jest również bardzo popularny w pianinach cyfrowych — wśród zewnętrznych źródeł sygnału mini-jacki są ogólnie bardziej powszechne niż pełnowymiarowe gniazda jack.

- Jack (liniowy). Wejście liniowe za pomocą złącza typu Jack (aka „6.35 mm”). Pod względem przeznaczenia takie wejście nie różni się od wejścia mini-Jack opisanego powyżej. Jeśli chodzi o złącze, to jest ono prawie 2 razy większe od średnicy mini-jacka - jednak biorąc pod uwagę gabaryty pianin cyfrowych nie można tego nazwać poważnym mankamentem. Jednocześnie gniazdo Jack zapewnia lepsze i bardziej niezawodne połączenie, z mniejszym prawdopodobieństwem zakłóceń. Jednocześnie z wielu powodów ten typ złącza jest nieco rzadziej używany w...pianinach cyfrowych.

- Wejście MIDI. Wejście umożliwiające pianino cyfrowe odbieranie sygnałów MIDI z urządzeń zewnętrznych. MIDI to standardowy format sygnału w elektronicznych instrumentach muzycznych; taki sygnał (zdarzenie MIDI) jest generowany dla każdego naciśnięcia klawisza i zawiera informacje o numerze nuty, sile, dynamice i czasie trwania naciśnięcia klawisza; wtedy sygnały te mogą być rejestrowane i/lub odtwarzane w określonej barwie. Możliwość odbierania zdarzeń MIDI z urządzeń zewnętrznych może być przydatna np. podczas gry na dwóch klawiaturach jednocześnie (aby odtworzyć całą muzykę na jednej z nich z lepszym dźwiękiem) lub podczas używania pianina cyfrowego jako adaptera do innego instrumentu , a nie żądanymi tonami. Ponadto technicznie sygnał MIDI może być podłączony do innych urządzeń (patrz „Wyjścia - MIDI thru”).

- USB do urządzenia (typ A). Złącze USB, które umożliwia podłączenie różnych urządzeń zewnętrznych do pianina cyfrowego. Jednak najczęściej asortyment takich urządzeń ogranicza się do „dysków flash” i innych urządzeń pamięci masowej. Jednak nawet taka funkcjonalność może zapewnić bardzo rozbudowane dodatkowe możliwości: można odtwarzać towarzyszące melodie z pamięci flash, aktualizować własne brzmienia i style akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej) lub nawet oprogramowanie sprzętowe instrumentu, a także kopiować materiały nagrane przez sekwencer na pamięć flash (lub nawet pisać muzykę bezpośrednio) itp. Specyficzne możliwości w różnych modelach mogą się różnić, ten punkt należy wyjaśnić osobno.

- Czytnik kart. Czytnik kart - zwykle popularny format SD. Z założenia funkcja ta jest podobna do pracy z pamięcią flash USB (patrz wyżej), z tą różnicą, że karty pamięci będą wygodne przede wszystkim podczas wymiany danych z laptopem - prawie wszystkie nowoczesne laptopy są wyposażone w czytniki kart, czego nie można powiedzieć o komputerach stacjonarnych.

- USB do hosta (typ B). złącze USB do podłączenia pianina cyfrowego do komputera; instrument pełni rolę urządzenia peryferyjnego. Możliwości takiego połączenia mogą być różne: nagrywanie odtwarzanej muzyki, aktualizacja oprogramowania, głosów i stylów automatycznego akompaniamentu, używanie pianina cyfrowego jako zewnętrznej klawiatury MIDI, dostrajanie instrumentu i rozwiązywanie problemów itp .; konkretna funkcjonalność różni się w zależności od modelu.

-Wyjście MIDI. Wyjście, które umożliwia przesyłanie sygnałów MIDI (zdarzeń MIDI) z pianina cyfrowego do urządzeń zewnętrznych. Sygnał MIDI jest zasadniczo „pustym” dźwiękiem: sygnałem generowanym po naciśnięciu klawisza i zawierającym informacje o numerze nuty, czasie trwania i nacisku. Na podstawie tego sygnału elektronika instrumentu (lub innego urządzenia) generuje dźwięk o określonej barwie. Wyjście MIDI może być przydatne do podłączenia pianina cyfrowego, na przykład do zewnętrznego sekwencera do nagrywania lub do syntezatora do grania w brzmieniu, którego sam fortepian nie posiada.

- MIDI przez. Wyjście używane do przełączania sygnałów MIDI. Opis takich sygnałów jest podany powyżej, tutaj zauważamy, że wyjście MIDI thru duplikuje sygnały przychodzące do wejścia MIDI pianina cyfrowego. Funkcja ta może być przydatna w niektórych szczególnych przypadkach - na przykład przy połączeniu kilku instrumentów...elektronicznych.