Porównanie Kawai KDP120 vs Roland GO:PIANO88

- stacjonarne. Narzędzia stacjonarne mają własny stojak i są przeznaczone do umieszczania bezpośrednio na podłodze. Jednocześnie, zgodnie z nazwą, takie modele są przeznaczone do stałego przebywania w jednym miejscu i słabo nadają się do regularnych ruchów nawet w tym samym pomieszczeniu, nie wspominając o dłuższych dystansach. Nie jest to jednak wada, a jedynie charakterystyczna cecha takich przypadków. Ale jednoznaczną wadą narzędzi stacjonarnych jest ich dość wysoki koszt. Z drugiej strony takie modele są jak najbardziej podobne do prawdziwych fortepianów pod względem wyglądu, układu i wyposażenia: klawiatura z reguły znajduje się na standardowej wysokości, a pedały są zainstalowane w dolnej części korpusu (i tam zwykle jest ich aż trzy, wyposażenie). A w takim instrumencie o wiele łatwiej zapewnić wysokiej jakości dźwięk i bogactwo możliwości niż przenośny – producent nie musi zwracać szczególnej uwagi na kompaktowość i redukcję wagi.

- Przenośny. Pianina cyfrowe nazywane są przenośnymi, jeśli są wykonane w formie przenośnych klawiatur i są pozbawione podstawek; aby grać, ta klawiatura musi być umieszczona na stole lub innym podparciu. Zewnętrznie takie instrumenty są podobne do syntezatorów, a czasem prawie nie do odróżnienia od nich. Jednocześnie, w przeciwieństwie do syntezatorów, przenośne pianina cyfrowe mają głównie pełnowymiarowe 88-klawiszowe klawiatury i rzadko są wyposażone w wyświetla...cze. Pod względem funkcjonalności różnice polegają na tym, że pianina cyfrowe są bardziej skoncentrowane na muzyce tradycyjnej: mogą zapewnić stosunkowo niewiele barw, często nie obsługują automatycznego akompaniamentu (patrz poniżej), ale zapewniają dość wysoką jakość dźwięku. Jeśli porównamy modele przenośne z stacjonarnymi, to kluczowa zaleta tej opcji jest oczywista - narzędzie można stosunkowo łatwo przenosić z miejsca na miejsce, a nawet nosić przy sobie, jeśli masz odpowiednią walizkę. Wada wynika też naturalnie z konstrukcji – na takim instrumencie niezwykle trudno będzie grać bez dodatkowej podpory, a nie każdy mebel może pełnić rolę takiej podpory. Tak więc przenośne pianino cyfrowe jest prawie niezbędne bez stojaka (patrz Zawartość opakowania).

Obecność własnej okładki w konstrukcji pianina cyfrowego.

Taka osłona poza godzinami pracy domyka klawiaturę, a często także dodatkowe kontrolki. To nie tylko nadaje instrumentowi schludny wygląd, ale także chroni klawisze - przede wszystkim przed kurzem (a kurz może nie tylko powodować dyskomfort podczas użytkowania, ale także powodować nieprawidłowe działanie mechaniki, gromadzące się pod klawiszami).

Należy pamiętać, że funkcja ta jest typowa dla narzędzi stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Przenośne modele z pokrywkami byłyby zbyt nieporęczne i ciężkie, dlatego powinny używać futerałów lub innych podobnych urządzeń.

Obecność wbudowanych pedałów w konstrukcji pianina cyfrowego.

Pedały są niezbędne w przypadku klasycznych pianin, dlatego często występują również w cyfrowych analogach. W rzeczywistości funkcja ta jest prawie obowiązkowa w przypadku modeli stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Ale w przenośnych przeciwnie, nie znaleziono wbudowanych pedałów - po prostu nie mają gdzie zainstalować, w przypadku takich modeli produkowane są zewnętrzne pedały wtykowe (patrz poniżej).

Tradycyjna liczba wbudowanych pedałów to trzy, inne opcje praktycznie nie występują w elektronarzędziu. Zwróć uwagę, że w wielu modelach określone funkcje pedałów można zmieniać w zależności od ustawionego tonu lub nawet ręcznie, na życzenie muzyka.

Rodzaj mechaniki używanej w klawiszach pianina cyfrowego.

- Młot. Mechanika w jak największym stopniu naśladująca wrażenia z gry na prawdziwym pianinie. Klawiatury młoteczkowe nie tylko zapewniają, że dynamika dźwięku zależy od szybkości i siły nacisku, ale także zapewniają charakterystyczną reakcję na każde naciśnięcie. Mechanika ta jest złożona i droga, ale uważana jest za najbardziej zaawansowaną i odpowiednią dla pianin cyfrowych i dlatego jest stosowana w większości modeli.

- Aktywny. W przypadku pianin cyfrowych klawiaturę aktywną można opisać jako uproszczoną wersję klawiatury młoteczkowej opisanej powyżej. Dźwięk wytwarzany przez naciskanie takich klawiszy również zależy od siły i szybkości naciskania, jednak same klawisze są mniej sztywne i nie dają pełnego wrażenia klawiatury fortepianowej. Z drugiej strony taka mechanika jest tańsza. W rezultacie można go znaleźć głównie w modelach niedrogich, a także w niektórych profesjonalnych instrumentach, ustawionych bardziej jak organy elektryczne.

Trzeci rodzaj mechaniki – pasywny – zakłada, że za każdym razem, gdy naciśniesz klawisz, głośność będzie taka sama, niezależnie od siły i szybkości wciśnięcia. Takie klawisze nie są używane w pianinach cyfrowych – są zbyt prymitywne i mało funkcjonalne jak na tę klasę instrumentów; jednak w modelach z regulowaną czułością klawiaturę można przełączyć na format „pasywny” (więcej szczegó...łów poniżej).

Sztywność opisuje, jak mocno naciskasz klawisze pianina cyfrowego.

- Ważona. Klawiatury obciążone charakteryzują się dużą sztywnością, z przyzwyczajenia mogą wydawać się niezbyt wygodne. Jednocześnie taka twardość jest integralną cechą tradycyjnych klawiszy fortepianowych. Dlatego wszystkie klawisze młoteczkowe (patrz „Mechanika”) z definicji są tylko ważone (a ten typ mechaniki jest typowy dla większości pianin cyfrowych). Co więcej, większość modeli z prostszą mechaniką aktywną ma taką sztywność, aby zapewnić maksymalne możliwe podobieństwo do tradycyjnych pianin.

- Półważona. Klawiatury o stosunkowo niskiej sztywności nie wymagają jednak tak dużej siły przy wciskaniu, jak ważone, i są mniej niezawodne w odpowiedzi. Można je znaleźć tylko w narzędziach z dynamiczną mechaniką, a nawet wtedy rzadko, głównie wśród modeli budżetowych.

Technicznie jest inny rodzaj klawiatur – nieważonych, w których każdy klawisz, mówiąc w przenośni, „wpada” pod palec, a siła nacisku jest prawie niewyczuwalna. Jednak takie klawisze nie pozwalają na odpowiednią kontrolę nacisku, co ma kluczowe znaczenie dla mniej lub bardziej profesjonalnego odtwarzania muzyki. Dlatego klawisze nieważone nie pojawiają się na pianinach cyfrowych.

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Dostępność trybu nauki w pianinie cyfrowym.

Jak sama nazwa wskazuje, ten tryb służy do nauki gry. Jednocześnie z reguły przewiduje różne poziomy trudności – od najbardziej podstawowego, dla tych, którzy dopiero zaczynają opanowywać „klawisze”, po zaawansowany, który pozwala trenować technikę i doskonalić już istniejącą umiejętności wykonawcze. Jednak w każdym przypadku zasada nauczania jest taka sama: instrument samodzielnie mówi uczniowi, które klawisze należy nacisnąć w takim czy innym czasie. Takie podpowiedzi mogą być wykonywane w formie podświetlenia (patrz wyżej) lub w formie grafiki na wyświetlaczu. Metoda ta jest wątpliwa z punktu widzenia klasycznego nauczania akademickiego, jest jednak niewątpliwie wygodniejsza i szybsza niż czytanie zapisu nutowego. Co więcej, instrument może również pełnić rolę egzaminatora - uruchamiać podpowiedzi w oryginalnym tempie melodii i sprawdzać, jak dokładnie uczeń uderza w nuty.

Pamiętaj również, że tryb treningu wymaga obecności metronomu (patrz poniżej).

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .