Porównanie Bambu Lab X1E Combo vs Bambu Lab X1 Carbon Combo

Temperatura grzania zapewniana przez ekstruder w drukarce FDM/FFF lub PJP (patrz „Technologia druku”).

Kompatybilność z konkretnym materiałem drukowanym zależy bezpośrednio od tego parametru. Np. tworzywo PLA wymaga temperatury rzędu 180-230°C, ABS 220-250°C, a poliwęglan przynajmniej 270°C. Temperatura zdecydowanie nie powinna być zbyt niska - inaczej materiał po prostu nie będzie w stanie normalnie się stopić. Ale kolba w większości przypadków jest całkiem akceptowalna – np. wiele modeli kompatybilnych z PLA pracuje w temperaturach około 250°C, a nawet 280°C.

Tym samym wyższa temperatura pracy zwiększa możliwości drukarki i kompatybilność z różnymi rodzajami termoplastów. Z drugiej strony, im bardziej materiał jest podgrzewany, tym gorzej się ochładza; aby zapewnić wystarczającą wydajność utwardzania, należy albo zmniejszyć prędkość drukowania (co wydłuża wymagany czas), albo zwiększyć natężenie przepływu powietrza (co wpływa na koszty). Cóż, w każdym razie przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na materiałach, których zgodność jest bezpośrednio wskazana w charakterystyce.

Dodatkowe funkcje i możliwości drukarki.

Lista najpopularniejszych podobnych funkcji we współczesnych drukarkach 3D obejmuje m.in. podgrzewany stół, zamkniętą komorę druku, skanowanie modelu, wbudowaną kamerę, wyświetlacz LCD(w tym dotykowy), a także wznawianie przerwanego drukowania. Oto bardziej szczegółowy opis tych funkcji:

- Podgrzewany stół. Obecność ogrzewania w łożu druku - powierzchnia, która służy jako podpora dla tworzonego modelu. Funkcja ta występuje głównie w drukarkach FDM / FFF (patrz „Technologia drukowania”) i podobnych. Podgrzewany stół zapewnia płynne i równomierne chłodzenie materiału, zmniejszając prawdopodobieństwo deformacji gotowych modeli; jest to szczególnie ważne przy stosowaniu materiałów o znacznym skurczu. Należy również pamiętać, że funkcja ta jest szczególnie skuteczna w połączeniu z zamkniętą komorą druku (patrz poniżej).

- Zamknięta kamera prasy. Obszar roboczy ma konstrukcję zamkniętą. Specyficzna konstrukcja takiej komory może być różna - od platformy ogrodzonej z czterech stron po szczelną komorę, w której można nawet wytworzyć próżnię dla określonych metod drukowania. Te niuanse należy wyjaśnić osobno. W każdym razie zamknięta komora chroni wydrukowany produkt przed kurzem,...wilgocią i innymi zanieczyszczeniami; ale bardziej szczegółowe znaczenie tej funkcji może być inne - w zależności od technologii druku (patrz wyżej). Na przykład w drukarkach FFF/FDM i podobnych urządzeniach, zamknięta konstrukcja pozwala na bardziej równomierne chłodzenie przedmiotu obrabianego i pozwala uniknąć odkształceń na skutek skurczu materiału. I prawie wszystkie jednostki typu SLA i DLP mają taką konstrukcję – nawet w najprostszych modelach z tej kategorii obszar roboczy jest pokryty przynajmniej filtrem świetlnym, który chroni użytkownika przed jasnym światłem.

- Skanowanie modelu. Wbudowany skaner 3D umożliwiający tworzenie „cyfrowych wycisków” różnych obiektów. Drukarka może następnie odtworzyć kopię zeskanowanego przedmiotu z tego narażenia. Funkcja ta faktycznie zamienia urządzenie w trójwymiarową kopiarkę: użytkownik nie musi budować modelu w programie CAD, wystarczy mieć przy sobie kopię. Jednak w razie potrzeby obraz cyfrowy można również edytować - z reguły skaner umożliwia przesyłanie otrzymanych danych do tych samych programów CAD.

- Wbudowany aparat fotograficzny. Własna kamera cyfrowa montowana bezpośrednio w drukarce i skierowana na obszar roboczy. Zaprojektowany, aby naprawić przepływ pracy; najczęściej pozwala na kręcenie zarówno zdjęć, jak i wideo, ale konkretne możliwości nagrywania nie zaszkodzą wyjaśnić osobno. Odnośnie użytkowania kamer warto zauważyć, że drukarki z tym sprzętem zazwyczaj posiadają również moduły Wi-Fi i/lub złącza sieciowe LAN (patrz „Transfer danych”). Pozwala to na przesyłanie przechwyconego wideo przez sieć lokalną lub nawet przez Internet (te szczegóły ponownie należy doprecyzować dla każdego modelu), a dalsze wykorzystanie materiału zależy przede wszystkim od chęci użytkownika. Jednym z najpopularniejszych sposobów takiego zastosowania jest zdalne sterowanie drukowaniem: jeśli masz aparat fotograficzny, możesz monitorować proces bez wracania do drukarki. Dodatkowo dane z kamery (na żywo lub nagrane) można wykorzystać jako demonstrację, jako pomoc wizualną do szkolenia/instruktażu itp.

- Wyświetlacz LCD. Obecność w drukarce własnego ekranu. Specyficzna funkcjonalność takiego ekranu może być różna - od prostego wskaźnika dla kilku znaków i symboli usług po pełnoprawną matrycę kolorów zdolną do wyświetlania napisów, rysunków itp .; te niuanse należy wyjaśnić osobno. Jednak w każdym przypadku funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę w zarządzaniu: różne informacje serwisowe mogą być wyświetlane na ekranie, co pomaga użytkownikowi ustawić parametry drukowania i kontrolować proces.
Osobno podkreślamy, że wyświetlacze dotykowe nie należą do tej kategorii, są wskazane jako osobna funkcja (patrz niżej).

- Ekran dotykowy. Obecność ekranu dotykowego w drukarce - podobnego do tych stosowanych w smartfonach i tabletach. Taki wyświetlacz jest pełnowartościowym narzędziem sterującym, a jednocześnie jest wygodniejszy i bardziej funkcjonalny niż bardziej tradycyjne opcje, takie jak panele przycisków: możesz wyświetlić na ekranie wiele różnych elementów sterujących (przyciski, suwaki, listy itp.), wybierając optymalny zestaw tych elementów dla konkretnej sytuacji. Ponadto sam ekran zwykle ma kolorową matrycę o dość wysokiej rozdzielczości, co umożliwia wyświetlanie szerokiej gamy danych serwisowych - aż po zdjęcia i diagramy. Dzięki temu większość funkcji sterowania drukarką może być realizowana przez taki wyświetlacz; niektóre modele z tym sprzętem są w stanie pracować nawet bez podłączenia do komputera. Wady wyświetlaczy dotykowych to wyższy koszt niż konwencjonalne wyświetlacze, podczas gdy sterowanie za pomocą komputera jest zwykle jeszcze bardziej praktyczne i intuicyjne. Tak więc funkcja ta jest stosunkowo rzadka w naszych czasach.

- Wznów przerwane drukowanie. Funkcja umożliwiająca kontynuowanie procesu drukowania po jego zatrzymaniu. Przydaje się przede wszystkim w przypadkach, gdy drukarka jest używana w ściśle określonych godzinach – na przykład w godzinach pracy; może się również przydać, jeśli drukarka zostanie wyłączona z powodu przerwy w zasilaniu.Druga opcja jest dość oczywista; Co do pierwszego, przypomnijmy, że druk 3D to dość długi proces, a stworzenie nawet niewielkiego produktu zajmuje godziny. Z tego powodu często pojawiają się sytuacje, gdy dzień pracy (lub inny podobny okres czasu) nie wystarcza na ukończenie pracy. W takich sytuacjach przydatne jest wznowienie drukowania: drukarkę można „wstrzymać” na czas nieobecności, a po powrocie do jednostki kontynuować proces. Należy jednak pamiętać, że podczas pracy z niektórymi materiałami drukowanymi przerwy w pracy są niepożądane; więc jeśli planujesz skorzystać z tej funkcji - nie zaszkodzi wyjaśnić jej zgodność z użytym materiałem.

Metody przesyłania danych przewidziane w konstrukcji drukarki 3D. Mowa tu przede wszystkim o danych związanych z drukowanym modelem (zgodnie z którym drukarka bezpośrednio drukuje), w niektórych przypadkach także o konfiguracji urządzenia i innych sposobach interakcji z nim; szczegółowe informacje można znaleźć w poszczególnych pozycjach listy.

Jeśli chodzi o konkretne opcje, oprócz tradycyjnego połączenia z PC przez USB, nowoczesne drukarki mogą zapewnić takie metody przesyłania danych jak czytnik kart, prywatny port USB, połączenie sieciowe przez LAN, a także połączenie bezprzewodowe przez Wi -Fi. Oto możliwości każdej z tych opcji:

- Czytnik kart. Natywne gniazdo kart pamięci w drukarce. Najczęściej przeznaczony do pracy z popularnymi kartami SD; jednak nawet takie nośniki mają kilka odmian, więc nie zaszkodzi sprawdzić osobno zakres obsługiwanych kart. W każdym razie głównym celem tej funkcji jest drukowanie bezpośrednie: wkładając do drukarki kartę z nagranym plikiem projektu można wykonać model nawet bez podłączania urządzenia do komputera. Można również przewidzieć inne sposoby wykorzystania czytnika kart - na przykład kopiowanie materiałów ze skanera modelowego na nośnik zewnętrzny (patrz "Funkcje i możliwości"). Zwróć uwagę, że funkcja ta jest wygodna głównie do wymiany danych z l...aptopem - w prawie każdym nowoczesnym laptopie znajduje się gniazdo na karty pamięci.

- USB. Natywne złącze USB na korpusie drukarki. Wykorzystywany jest podobnie do opisanego powyżej czytnika kart - do pracy z nośnikami zewnętrznymi, w tym przypadku „pendrive” i innymi podobnymi urządzeniami. Sposoby korzystania z portu USB są również podobne - głównie drukowanie bezpośrednie, ale możliwe są również inne opcje (kopiowanie danych ze skanera, aktualizacja oprogramowania układowego itp.).

- Wi-Fi. Moduł bezprzewodowy, który można wykorzystać zarówno do podłączenia drukarki do sieci lokalnych, jak i do bezpośredniej komunikacji z tabletami, laptopami i innymi gadżetami. Konkretne możliwości należy wyjaśnić osobno, ale tutaj zauważamy, że połączenie sieciowe pozwala używać drukarki jako wspólnego urządzenia dla wszystkich komputerów w sieci lokalnej, a nawet uzyskiwać do niej dostęp z Internetu (chociaż ten ostatni może wymagać określonej konfiguracji). Jednocześnie Wi-Fi jest wygodniejszą alternatywą dla przewodowej sieci LAN (patrz poniżej), ponieważ eliminuje potrzebę okablowania. Jeśli chodzi o bezpośrednie połączenie z innym gadżetem, ta opcja jest mniej powszechna. Zwykle zapewnia możliwość wysyłania projektów do druku i dostęp do podstawowych ustawień; a korzystanie z tej kontrolki może wymagać zainstalowania specjalnej aplikacji.

- Połączenie z komputerem (USB). Podłączenie do portu USB komputera PC lub laptopa to najpopularniejszy sposób bezpośredniego podłączenia drukarki 3D do takich urządzeń. Zdecydowana większość nowoczesnych komputerów wyposażona jest w porty tego typu i nawet przestarzałe wtyczki USB 2.0 wystarczą do współpracy z drukarką, nie mówiąc już o nowszych standardach. Samo połączenie może służyć zarówno do wysyłania zadań drukowania, jak i do kontrolowania parametrów pracy – ponadto to właśnie za pośrednictwem komputera PC/laptopa zazwyczaj realizowane są szczegółowe ustawienia, które nie są dostępne na ekranie samej drukarki. Ponadto w razie potrzeby za pośrednictwem komputera można otworzyć ogólny dostęp do urządzenia za pośrednictwem sieci lokalnej lub Internetu - nawet jeśli sama drukarka nie posiada złącza LAN lub modułu Wi-Fi. Jest to znacznie bardziej skomplikowane w organizacji i nie tak wygodne niż korzystanie z modelu sieciowego z bezpośrednim połączeniem do sieci LAN, ale eliminuje konieczność przepłacania za dodatkowe opcje łączności w samej drukarce.

- Połączenie z komputerem (LAN). Połączenie z urządzeniami zewnętrznymi przez LAN - standardowe złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi. Właściwie takie połączenie jest przeznaczone głównie do korzystania z drukarki jako urządzenia sieciowego - gdy dostęp do drukowania i ustawień można uzyskać z różnych komputerów w sieci lokalnej, a nawet przez Internet. LAN jest mniej wygodny do podłączenia niż Wi-Fi, ponieważ wymaga kabla, jednak takie połączenie jest bardziej niezawodne i nie cierpi na obecność dużej liczby urządzeń bezprzewodowych w pobliżu. Dodatkowo kabel może się przydać, jeśli router Wi-Fi lub punkt dostępu „nie dociera” do lokalizacji drukarki.
Zauważ, że standardowa aplikacja LAN zakłada połączenie z routerem sieciowym, ale możliwe jest również bezpośrednie połączenie z komputerem. Druga opcja pozwala na użycie tego złącza podobnie jak opisanego powyżej USB - czyli tylko dla jednego komputera; ale jeśli ten komputer jest podłączony do sieci lokalnej i / lub Internetu, możesz również skonfigurować dostęp sieciowy do drukarki.

Znamionowy pobór mocy drukarki to w rzeczywistości najwyższa moc zużywana przez urządzenie podczas normalnej pracy.

Wskaźnik ten jest bezpośrednio związany z charakterystyką urządzenia, przede wszystkim z ogólną wydajnością. Generalnie jednak drukarki 3D są techniką stosunkowo ekonomiczną: wśród rozwiązań niezwiązanych ze specjalistycznym sprzętem przemysłowym wartości powyżej 1 kW są niezwykle rzadkie, a nawet w najbardziej produktywnych modelach wskaźnik ten nie przekracza 3 kW. Przy takich pojemnościach wystarczy zwykłe domowe gniazdko, więc trzeba zwracać uwagę na pobór prądu głównie w konkretnych przypadkach - na przykład przy ocenie obciążenia na stabilizatorze napięcia lub źródle zasilania rezerwowego.