Pojemność
Objętość nominalna pakietu, czyli ilość płynu chłodzącego zawartego w pakiecie.
Średnia pojemność układu chłodzenia w aucie osobowym wynosi około 5 - 6 litrów (na ogół do 10 litrów), a w samochodach ciężarowych może dochodzić do kilkudziesięciu litrów. W związku z tym optymalna wydajność zależy od tego, do jakiej maszyny i do jakich celów (uzupełnianie lub całkowite uzupełnienie) kupowany jest środek przeciw zamarzaniu. Opcji standardowych opakowań stosowanych do tej pory to kanistry do
1 l,
2 - 5 l,
10 litrów i
20 litrów i bębnów przy
60 i
200 - 210 litrów.
Kolor
Kolor chłodziwa.
Zabarwienie ułatwia monitorowanie stanu cieczy: utrata lub zmiana koloru z reguły wskazuje na konieczność uzupełnienia układu chłodzenia. Specyficzny kolor używany przez producenta jest związany przede wszystkim z normami, jakie spełnia płyn niezamarzający (patrz niżej). Zazwyczaj płyny G11 używają odcieni zieleni, G12 - czerwonego, G13 - niebieskiego. Zasada ta nie jest jednak ogólnie obowiązująca, istnieją inne zasady doboru kolorów (np. japońscy producenci „malują” swoje produkty temperaturą). Ponadto kolor barwnika nie wpływa na właściwości cieczy i skład dodatków. Dlatego przy wyborze należy skupić się nie na kolorze, ale na oficjalnych cechach zadeklarowanych przez producenta.
Obecnie na rynku dostępne są płyny malowane w kolorach:
czerwonym,
niebieskim,
zielonym,
żółtym,
pomarańczowym,
fioletowym,
różowym,
różowo-fioletowym,
zielono-niebieskim.
Aprobaty producentów
Aprobaty producenta na płyn chłodzący.
Samochody różnych producentów mogą mieć różne specyficzne cechy, których nie można uwzględnić w ogólnie przyjętych normach. Dlatego duzi producenci samochodów opracowują własne standardy, według których płyn chłodzący może być certyfikowany. Normy te nazywane są tolerancjami, zwykle są wskazane w oficjalnej dokumentacji maszyny.
Najlepiej używać płynów takich marek, które spełniają tę tolerancję - są optymalne dla tego modelu samochodu.
