Porównanie SKIF Plus Forester (VK6912) 350 mm

0.8 kg

vs SKIF Plus Hunter (A36) 350 mm

0.7 kg

Gatunek stali użyty w ostrzu siekiery (w modelach z metalowymi rękojeściami - również w rękojeści, patrz wyżej).

Znając gatunek stali można łatwo znaleźć szczegółowe dane na jej temat oraz określić ogólną jakość narzędzia, a także jego przydatność do określonych zadań. I odwrotnie: znając główne cechy najpopularniejszych gatunków stali, możesz już ocenić ogólną jakość narzędzia według marki, która jest w nim używana.

Twardość stali użytej w ostrzu siekiery.

Twardość to jedna z kluczowych cech ostrza. Zbyt miękki metal szybko się stępi podczas pracy, takie narzędzie będzie musiało być zbyt często ostrzone, co nie przyczynia się do komfortu. Z drugiej strony, jeśli twardość będzie zbyt wysoka, ostrze będzie kruche, podatne na odpryskiwanie i odpryskiwanie, a ostrzenie będzie zauważalnie utrudnione.

Najczęściej twardość jest wskazywana w skali Rockwella (HRC). Za optymalną wartość dla osi uważa się od 52 do 58 - 60 HRC. Mniejsze liczby zdecydowanie nie są zalecane; w wysokiej jakości osiach twardość może być wyższa, aby zmniejszyć kruchość, można w nich stosować różne sztuczki technologiczne, ale to znacząco wpływa na koszt.

Długość ostrza siekiery, a dokładniej długość krawędzi tnącej.

Znając długość rękojeści lub całego narzędzia (patrz wyżej), a także długość ostrza, możesz oszacować ogólne proporcje siekiery, nawet nie mając przed oczami zdjęcia. Jednak kształt i wymiary ostrza dobiera producent, biorąc pod uwagę rodzaj (patrz wyżej) i specjalizację narzędzia. Jeśli mówimy o wartości praktycznej, to długość ostrza bezpośrednio określa powierzchnię styku po uderzeniu i odpowiednie cechy narzędzia. Tak więc stosunkowo małe ostrze łatwo wchodzi nawet w twarde drewno, ten szczegół jest wykorzystywany w tasakach. Z kolei duże ostrze, które chwyta duży obszar, może być przydatne podczas ścinki drzew lub niektórych prac stolarskich.

Całkowita waga siekiery, dla modeli z drewnianymi rękojeściami - z kompletną rękojeścią.

Optymalna waga zależy od typu (patrz wyżej) i specjalizacji narzędzia. Tak więc uniwersalne osie ogólnego przeznaczenia (stolarskie) ważą około 0,8 - 1,5 kg; takie produkty są w stanie zapewnić wystarczającą bezwładność dla uderzenia, a jednocześnie nie wymagają znacznych wysiłków. Jednocześnie lżejsze narzędzia są przeznaczone do precyzyjnej pracy, cięższe do ciężkiej pracy. Tasaki i podobni „generaliści” są z definicji masywne, najczęściej od 2 kg lub więcej, a w większości modeli „dużego kalibru” waga może wynosić około 4,5 – 5 kg. Tutaj warto zacząć od grubości i twardości drewna, które planuje się posiekać: ciężki tasak z łatwością poradzi sobie nawet z dużymi kłodami, jednak taka praca będzie wymagała dużego wysiłku. Z kolei w toporkach turystycznych i tomahawkach należy wziąć pod uwagę specyfikę transportu: do ciągłego noszenia przy sobie lepiej jest wziąć lżejsze narzędzie, a jeśli narzędzie jest kupowane do wyjazdu samochodem w przyrodę, ty może wybrać model, który jest cięższy.

Ciężar ostrza siekiery, bez rękojeści.

Uważa się, że optymalna równowaga siekiery ma miejsce, gdy środek ciężkości jest maksymalnie przesunięty na ostrze. W związku z tym im bardziej masywne ostrze w stosunku do rękojeści, tym bliżej będzie do niego środek ciężkości i tym bliżej ideału będzie równowaga. Jednocześnie nie da się bez końca obciążać głowni i odciążać rękojeści – istnieją ograniczenia związane przede wszystkim z wytrzymałością konstrukcji. W rezultacie w osiach o wadze do 1,5 kg masa rączki wynosi zwykle 200 - 250 g; innymi słowy, ostrze stanowi około 80-85% całkowitej wagi narzędzia. W masywniejszych produktach rękojeści są cięższe – np. przy wadze 3 kg waga rękojeści może wynosić około kilograma, czyli ostrze stanowi już tylko około 60% wagi narzędzia. Jednak takie osie mają zwykle znaczną długość, co kompensuje ten szczegół.

Obecność dodatkowej podszewki wykonanej z gumy w strukturze rękojeści siekiery.

Podkładki te są używane dla zwiększenia wygody i bezpieczeństwa podczas pracy. Po pierwsze, guma nie ma tendencji do ślizgania się w dłoni, co zmniejsza ryzyko uwolnienia narzędzia. Po drugie materiał ten jest miękki i przyjemny w dotyku, a także nie „chłodzi” dłoni w chłodne dni. Po trzecie, guma tłumi drgania uchwytu, zwiększając dokładność pracy i zmniejszając zmęczenie (jest to chyba główna zaleta takich nakładek).

Uchwyty wykonane z niemal każdego materiału można podgumować (patrz wyżej), jednak z wielu powodów gumę rzadko łączy się z drewnem.

- Młot. Pozwala używać siekiery ogólnego przeznaczenia lub toporów turystycznych do wbijania gwoździ, kołków podczas rozstawiania namiotu, rozdrabniania cegieł i tak dalej. Tasaki - do uderzania młotkiem, młotkiem lub inną kłodą w kolbę w przypadku zaklinowania siekiery w kłodzie. Warto wziąć pod uwagę, że powyższe działania są mocno odradzane klasycznymi kolbami, ponieważ jest to obarczone poluzowaniem klina w siekierze, co może być traumatyczne w przyszłości. Na osiach z uchwytami z tworzywa sztucznego i włókna szklanego producenci nawet zostawiają przypomnienie, że jeśli uderzysz w tyłek podczas pracy, siekiera traci gwarancję.

- Pica (przełącznik). Frez, który jest ostrą końcówką, to wielofunkcyjne urządzenie, które pozwala wykorzystać narzędzie nie tylko do ścinki, ale także do bardziej precyzyjnej pracy, np. wybijania otworów, rozdrabniania drewna itp. Dodatkowo siekiery z nożem mogą stosować podczas wspinaczki na ośnieżone, oblodzone szczyty... Wśród takich siekier jest wiele kolekcjonerskich replik, które kopiują starożytną broń.