Porównanie Intertool HT-0297 795 mm

2 kg

vs Intertool HT-0275 870 mm

2.2 kg

Gatunek stali użyty w ostrzu siekiery (w modelach z metalowymi rękojeściami - również w rękojeści, patrz wyżej).

Znając gatunek stali można łatwo znaleźć szczegółowe dane na jej temat oraz określić ogólną jakość narzędzia, a także jego przydatność do określonych zadań. I odwrotnie: znając główne cechy najpopularniejszych gatunków stali, możesz już ocenić ogólną jakość narzędzia według marki, która jest w nim używana.

Twardość stali użytej w ostrzu siekiery.

Twardość to jedna z kluczowych cech ostrza. Zbyt miękki metal szybko się stępi podczas pracy, takie narzędzie będzie musiało być zbyt często ostrzone, co nie przyczynia się do komfortu. Z drugiej strony, jeśli twardość będzie zbyt wysoka, ostrze będzie kruche, podatne na odpryskiwanie i odpryskiwanie, a ostrzenie będzie zauważalnie utrudnione.

Najczęściej twardość jest wskazywana w skali Rockwella (HRC). Za optymalną wartość dla osi uważa się od 52 do 58 - 60 HRC. Mniejsze liczby zdecydowanie nie są zalecane; w wysokiej jakości osiach twardość może być wyższa, aby zmniejszyć kruchość, można w nich stosować różne sztuczki technologiczne, ale to znacząco wpływa na koszt.

Długość to jeden z głównych parametrów decydujących o specjalizacji narzędzia. Długa długość jest typowa dla modeli przeznaczonych do ciężkiej pracy w dużych ilościach, gdzie wymagany jest znaczny wysiłek - na przykład w tasakach (patrz „Typ”) wskaźnik ten może osiągnąć metr. Z kolei drobne narzędzia przeznaczone są zarówno do precyzyjnego stolarstwa, jak i do użytku turystycznego, gdzie narzędzie trzeba nosić ze sobą, a jego kompaktowość jest tak samo ważna jak funkcjonalność.

Najmniejsze współczesne toporki mają długość około 200 mm, często są to narzędzia wielofunkcyjne z kluczami, zawiesiami i innymi specjalnymi urządzeniami wykonanymi w formie rowków kształtowych. Długość narzędzia turystycznego wynosi zwykle około 300 mm, uniwersalne siekiery stolarskie około 500 - 600 mm, a większość tasaków ma długość 600 mm.

Warto wziąć pod uwagę, że w tym momencie może pojawić się również długość samej klamki, gdy sam producent nie podaje jasnego wyjaśnienia, jaka długość jest wskazana w charakterystyce. Jednak ta wartość często różni się tylko o kilka cm.

Długość rękojeści siekiery jest zwykle mierzona od punktu mocowania ostrza. W przypadku modeli z drewnianymi (zdejmowanymi) uchwytami jest wskazany dla kompletnej siekiery.

Wszystkie osie charakteryzują się długą rączką i stosunkowo niewielkim ostrzem. Dlatego długość rączki nie różni się zbytnio od długości całkowitej opisanej powyżej, a znaczenie tych parametrów jest również zupełnie podobne.

Całkowita waga siekiery, dla modeli z drewnianymi rękojeściami - z kompletną rękojeścią.

Optymalna waga zależy od typu (patrz wyżej) i specjalizacji narzędzia. Tak więc uniwersalne osie ogólnego przeznaczenia (stolarskie) ważą około 0,8 - 1,5 kg; takie produkty są w stanie zapewnić wystarczającą bezwładność dla uderzenia, a jednocześnie nie wymagają znacznych wysiłków. Jednocześnie lżejsze narzędzia są przeznaczone do precyzyjnej pracy, cięższe do ciężkiej pracy. Tasaki i podobni „generaliści” są z definicji masywne, najczęściej od 2 kg lub więcej, a w większości modeli „dużego kalibru” waga może wynosić około 4,5 – 5 kg. Tutaj warto zacząć od grubości i twardości drewna, które planuje się posiekać: ciężki tasak z łatwością poradzi sobie nawet z dużymi kłodami, jednak taka praca będzie wymagała dużego wysiłku. Z kolei w toporkach turystycznych i tomahawkach należy wziąć pod uwagę specyfikę transportu: do ciągłego noszenia przy sobie lepiej jest wziąć lżejsze narzędzie, a jeśli narzędzie jest kupowane do wyjazdu samochodem w przyrodę, ty może wybrać model, który jest cięższy.

Ciężar ostrza siekiery, bez rękojeści.

Uważa się, że optymalna równowaga siekiery ma miejsce, gdy środek ciężkości jest maksymalnie przesunięty na ostrze. W związku z tym im bardziej masywne ostrze w stosunku do rękojeści, tym bliżej będzie do niego środek ciężkości i tym bliżej ideału będzie równowaga. Jednocześnie nie da się bez końca obciążać głowni i odciążać rękojeści – istnieją ograniczenia związane przede wszystkim z wytrzymałością konstrukcji. W rezultacie w osiach o wadze do 1,5 kg masa rączki wynosi zwykle 200 - 250 g; innymi słowy, ostrze stanowi około 80-85% całkowitej wagi narzędzia. W masywniejszych produktach rękojeści są cięższe – np. przy wadze 3 kg waga rękojeści może wynosić około kilograma, czyli ostrze stanowi już tylko około 60% wagi narzędzia. Jednak takie osie mają zwykle znaczną długość, co kompensuje ten szczegół.

Obecność specjalnej powłoki ochronnej na ostrzu siekiery, która chroni metal przed korozją.

Węglowa stal narzędziowa stosowana w większości nowoczesnych osi nie jest stalą nierdzewną. W związku z tym wiele osi ma specjalną powłokę ostrza; zwykle ta pokrycie ma charakterystyczny czarny kolor. Funkcja ta może się przydać w każdym przypadku, ale jest szczególnie istotna w przypadkach, gdy siekiera jest stale w warunkach wysokiej wilgotności (na przykład jest przechowywana w stodole w zimnych porach roku lub używana podczas wycieczek wodnych).

Obecność dodatkowej podszewki wykonanej z gumy w strukturze rękojeści siekiery.

Podkładki te są używane dla zwiększenia wygody i bezpieczeństwa podczas pracy. Po pierwsze, guma nie ma tendencji do ślizgania się w dłoni, co zmniejsza ryzyko uwolnienia narzędzia. Po drugie materiał ten jest miękki i przyjemny w dotyku, a także nie „chłodzi” dłoni w chłodne dni. Po trzecie, guma tłumi drgania uchwytu, zwiększając dokładność pracy i zmniejszając zmęczenie (jest to chyba główna zaleta takich nakładek).

Uchwyty wykonane z niemal każdego materiału można podgumować (patrz wyżej), jednak z wielu powodów gumę rzadko łączy się z drewnem.

Obecność osłony w dostawie narzędzia znacznie ułatwia przechowywanie i transport: osłona przynajmniej chroni ostrze przed kontaktem z ciałami obcymi (co mogłoby doprowadzić do uszkodzenia tych przedmiotów lub samego ostrza). Jednocześnie kompletna etui jest wygodniejsza, a często – i bezpieczniejsza niż etui „wykonana ze złomu”.

Pełnowartościowy futerał jest uważany za taką osłonę, w której instrument jest umieszczony w całości lub prawie w całości, a nie płyta ostrza.