Porównanie TP-LINK Tapo C400S2 vs TP-LINK Tapo C420S2

Ten parametr odnosi się do dołączonego DVR i opisuje typy sygnału wideo (a tym samym kamer), z którymi jest kompatybilny.

- Analogowy. Rejestratory zdolne do współpracy tylko z kamerami analogowymi, zwykle podłączonymi przez interfejs BNC (patrz poniżej). Funkcjonalność takich urządzeń jest mniej rozbudowana niż w modelach cyfrowych i hybrydowych, ale są one proste, niedrogie i dość dobrze radzą sobie z podstawowymi zadaniami monitoringu wizyjnego. Zauważmy też, że nowoczesny rejestrator analogowy ma zwykle wyjścia wideo i interfejsy serwisowe w formacie cyfrowym – przede wszystkim HDMI i LAN (patrz poniżej).

- Cyfrowy. Rejestratory przeznaczone do współpracy z kamerami IP - czyli kamerami przesyłającymi sygnał wideo poprzez sieci komputerowe. Ten format sygnału zapewnia lepszą odporność na zakłócenia i większą liczbę dodatkowych funkcji w porównaniu z sygnałem analogowym. Ponadto pozwala budować systemy monitoringu wizyjnego w oparciu o istniejące sieci lokalne, a kamery można łączyć nie tylko przewodowo, ale także bezprzewodowo (więcej szczegółów poniżej). Z drugiej strony cyfrowe rejestratory i kamery są droższe od analogowych, zaawansowana funkcjonalność nie jest często potrzebna w praktyce, a przesyłanie dużej liczby strumieni wideo może powodować duże obciążenie sprzętu sieciowego. zakup takiego rejestratora tylko wtedy, gdy opisane zalety mają decydujące znaczenie.

-...Hybrydowy. Rejestratory łączące w sobie możliwości modeli analogowych i cyfrowych - czyli kompatybilne zarówno z kamerami analogowymi, jak i IP. Takie połączenie pozwala na połączenie zalet obu typów i częściowe zrekompensowanie braków, jednak znacznie podnosi cenę rejestratora.

Model kamer zewnętrznych dostarczanych w standardzie z zestawem do monitoringu. Znając te dane, możesz znaleźć szczegółowe informacje o kamerach i wyjaśnić ich charakterystykę. Dodatkowo, jeśli kupisz dodatkowe aparaty tego samego modelu, nie musisz się martwić o kompatybilność.

Rodzaj matryc stosowanych w kompletnych kamerach zewnętrznych.

- CMOS. Znaleziono również nazwę CMOS. Matryce tego typu wyróżniają się dobrą szybkością pracy, małymi wymiarami, niskim poborem mocy i niższym kosztem niż CCD. Z drugiej strony jakość obrazu matryc CMOS jest nieco gorsza, a szumy zauważalnie wyższe. Jednak te niedociągnięcia można naprawić za pomocą konstruktywnych poprawek, a sama technologia jest stale ulepszana. Dlatego dziś matryce CMOS można znaleźć zarówno w niedrogich, jak i dość zaawansowanych aparatach; rzeczywista jakość czujnika zwykle zależy od ceny aparatu.

- CCD. Inną popularną nazwą jest CCD. W porównaniu do CMOS takie matryce są zauważalnie droższe i grubsze, ale mają niższy poziom szumów i zauważalnie lepszą jakość obrazu. Spośród praktycznych wad CCD warto zauważyć, że trudno jest prawidłowo przetwarzać punktowe źródła światła; jednak w wielu aparatach ten szczegół jest kompensowany w takim czy innym stopniu przez specjalne technologie. Matryce tego typu są typowe dla aparatów ze średniej i wyższej półki.

- DIS. Główną cechą matryc DIS jest obecność wbudowanego procesora obrazu w samym czujniku. Pozwala to na uzyskanie dobrej jakości obrazu przy niewielkich rozmiarach i niskim koszcie samych kamer. Ponadto matryce DIS są odporne na niskie temperatury, co sprawia, że szczególnie nadają się do użytku na zewnątrz.

Rozdzielczość sensora kompletnych kamer zewnętrznych w megapikselach (miliony pikseli).

Wyższa rozdzielczość pozwala uzyskać bardziej szczegółowy obraz. Jednak zwiększenie liczby megapikseli bez zwiększania rozmiaru czujnika może spowodować pogorszenie jakości obrazu i zakłócenia, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia. Dlatego sama wysoka rozdzielczość matrycy nie gwarantuje wysokiej jakości filmowania.

W zestawie znajduje się ogniskowa obiektywu do kamer zewnętrznych.

Ogniskowa to odległość między obiektywem a matrycą, przy której na matrycy uzyskuje się najostrzejszy obraz (gdy obiektyw jest zogniskowany na nieskończoność). Wskaźnik ten wpływa bezpośrednio na kąty widzenia i stopień powiększenia: im dłuższa ogniskowa, tym węższy kąt widzenia i tym bardziej aparat „przybliża” obiekt. Jednocześnie należy zaznaczyć, że o rzeczywistym kącie widzenia decyduje nie tylko ogniskowa, ale także wielkość matrycy (patrz wyżej). W praktyce oznacza to, że przy różnych rozmiarach matryc obiektywy o tej samej ogniskowej będą miały różne kąty pracy. Dlatego tylko aparaty o tej samej wielkości matrycy mogą być ze sobą porównywane według tego wskaźnika.

Kąt widzenia kamer zewnętrznych dostarczanych w standardzie jest poziomy.

Szerokie kąty widzenia pozwalają na pokrycie dużego obszaru; jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że kamery zewnętrzne są często nieruchome. Z drugiej strony, przy wszystkich innych rzeczach równych, większy kąt widzenia będzie oznaczał mniejszy stopień powiększenia - obiekty będą wyglądały na mniejsze, szczegóły będą słabsze. Dlatego przy wyborze według tego parametru warto wyjść z tego, że jest to ważniejsze – rozległe pole widzenia lub „zasięg”.

Maksymalna rozdzielczość HDMI.

Maksymalna rozdzielczość obrazu, który można wyświetlić za pośrednictwem interfejsu HDMI na ekranie podłączonego sprzętu wideo (monitor, telewizor itp.). Wyjście HDMI w rejestratorze pozwala na nadawanie obrazu w formatach Full HD, 2K lub 4K, co zapewnia wysokiej jakości obraz wieloekranowy.

Maksymalna rozdzielczość, w której kompletny rejestrator może nagrywać wideo, jeśli w pracę zaangażowane są wszystkie kanały wideo.

W rzeczywistości mówimy o najwyższej rozdzielczości w trybie maksymalnego obciążenia; jeśli niektóre kanały są nieaktywne, niektóre modele umożliwiają wyższą rozdzielczość. Jednak zwyczajowo wskazuje się parametr ten w charakterystyce - najdokładniej charakteryzuje on możliwości urządzenia.

Jeśli chodzi o samą rozdzielczość, im jest ona wyższa, tym obraz jest bardziej szczegółowy; z drugiej strony takie wideo wymaga znacznej mocy obliczeniowej i dużych dysków, co odpowiednio wpływa na cenę sprzętu.

Maksymalna rozdzielczość w jakiej nagrywają nowoczesne rejestratory: 704x576 px, 960x576 px, HD (720), Full HD (1080).

Najwyższa liczba klatek na sekundę, z jaką kompletny rejestrator może nagrywać przy pełnym obciążeniu, gdy zaangażowane są wszystkie kanały wideo. Innymi słowy, jest to gwarantowana maksymalna częstotliwość odświeżania, którą można osiągnąć przy dowolnym poziomie obciążenia (przy niektórych kanałach w stanie bezczynności liczba klatek na sekundę może być wyższa, ale niekoniecznie).

Im wyższa liczba klatek na sekundę, tym lepszy będzie szybki ruch, tym mniej rozmytych obiektów będzie w takich scenach. Z drugiej strony wskaźnik ten wpływa bezpośrednio na koszt sprzętu i ilość pamięci zajmowanej przez materiał. W przypadku systemów dozoru wizyjnego za minimum uważa się dzisiaj potrzebne minimum, 50 - 60 kl./s nie jest złe, a w najbardziej zaawansowanych rejestratorach liczba ta może sięgać 120 kl./s.