Parametr charakteryzujący stopień odporności sejfu na włamanie - czyli bezpośrednie uszkodzenie drzwi lub ściany w celu uzyskania dostępu do zawartości.
W krajach WNP klasyfikacja według GOST R 50862-2005 jest zwykle stosowana do oznaczania odporności na włamanie. Ta klasyfikacja obejmuje nie tylko odporność na uszkodzenia, ale także odporność zabezpieczonego sejfu na oderwanie i konieczne jest zakotwiczenie, aby sklasyfikować sejfy ważące mniej niż tonę (patrz poniżej). Odporność na oderwanie jest określana w prosty sposób - przez siłę potrzebną do zdjęcia z uchwytu; siła ta jest wyrażona w niutonach, 10 N odpowiada w przybliżeniu sile 1 kg. A do oceny odporności na uszkodzenia, tzw. jednostki oporu - czas łamania pomnożony przez współczynnik oporu użytego narzędzia. Dla każdego rodzaju narzędzia współczynniki są różne - na przykład od 1 do 5 dla dłuta, 5 dla wiertarki elektrycznej itp. Na przykład, jeśli próbka kontrolna sejfu określonego modelu została złamana wiertłem w ciągu 4 minut, to jego odporność na włamanie wynosi 20. Należy pamiętać, że kontrola jest przeprowadzana w dwóch wersjach - dla pełnego i częściowego dostępu do zawartości sejfu; przy przypisywaniu klasy brane są pod uwagę oba wyniki, często zapisuje się je w formie „częściowa/pełna trwałość”, np. 120/180.
Obecnie na rynku dostępne są sejfy w następujących klasach odporności na włamanie:
klasa H0,
0 klasa,
I klasa,
II klasa,
III klasa,
IV klasa,
V klasa,
VI klasa,
VII klasa,
VIII klasa.
Szczegółowe dane dla każdej klasy można znaleźć bezpośrednio w GOST R 50862-2005. Na przykład, oto pierwsze trzy klasy:
- klasa H0 ("poniżej zera"). Minimalna certyfikowana klasa odporności na włamanie. Wymaga wytrzymałości co najmniej 15 EU dla obu opcji dostępu, a także siły odspajania co najmniej 50 kN
- 0 stopni. Sejfy o stabilności co najmniej 30/30 i sile odspajania 50 kN.
- I klasa. Modele o wytrzymałości co najmniej 50/30 i sile odspajania 50 kN. Minimalna klasa sejfów sklasyfikowanych w naszym katalogu jako antywłamaniowe (patrz „Rodzaj”).
Na rynku dostępne są również modele bardziej antywłamaniowe - do klasy VIII; a GOST R 50862-2005 obejmuje klasy do X włącznie.
Klasę odporności na włamanie potwierdza certyfikat wydany przez państwowe organy dozoru technicznego i normalizacji. Okres ważności certyfikatu jest ograniczony i zwykle jest znacznie krótszy niż czas, w którym ten lub inny model jest produkowany. Dlatego sejfy są regularnie odnawiane. Z wielu powodów nowe wyniki mogą różnić się od poprzednich i odpowiadać klasie odporności innej niż zarejestrowana w nieaktualnym certyfikacie. Dlatego z biegiem czasu klasa tego samego modelu może ulec zmianie, nawet jeśli jakość samych sejfów pozostanie niezmieniona.
Ilość i rodzaje zamków przewidzianych w konstrukcji sejfu do zamykania komory głównej.
-
Klucz. Zamki, które można otwierać/zamykać w klasyczny sposób za pomocą klucza. Klucz jest wygodny, ponieważ podczas jego używania nie trzeba zapamiętywać kombinacji cyfrowej. Ponadto taki zamek jest niezwykle prosty w obsłudze, a także ułatwia sterowanie dostępem do sejfu: w razie potrzeby klucz można przekazać innej osobie, a odbierając go można odmówić mu dostępu bez konieczności ponownej konfiguracji zamek. Z drugiej strony klucz może zostać zgubiony lub skradziony, co pociąga za sobą nieprzyjemne konsekwencje; a niebezpieczeństwo otwarcia za pomocą klucza głównego nie powinno być wykluczone (chociaż w większości przypadków jest to dość trudne).
-
Kod mechaniczny. Zamek mechaniczny otwierany kodem numerycznym. Kod jest zwykle wprowadzany przez przekręcenie specjalnego bębna. Ten typ wypada korzystnie w porównaniu z kluczem ze względu na brak klucza - aby go otworzyć, wystarczy znać kombinację cyfr. Z drugiej strony połączenie wymaga niezawodnej pamięci, a kod zapisany „na wszelki wypadek” na papierze lub innym nośniku może zostać nie tylko zgubiony lub skradziony, ale także odczytany bez wiedzy właściciela. Ponadto sama procedura pracy z zamkiem jest dość skomplikowana i z przyzwyczajenia może powodować trudności. Należy również pamiętać, że niektóre modele takich zamków nie przewidują zmiany kodu;
...ten punkt należy wyjaśnić przy zakupie.
- Elektroniczne. Zamek sterowany układami elektronicznymi i otwierany szyfrem numerycznym. W tych ostatnich takie zamki są podobne do opisanych powyżej urządzeń typu kodowanego - ale zamiast koła wyposażone są w konwencjonalne klawiatury numeryczne, co znacznie ułatwia pracę. Również zastosowanie elektroniki zamiast mechaniki daje szereg innych zalet: kod można łatwo zmienić, jego długość może być dłuższa, wbudowany wyświetlacz pozwala kontrolować poprawność danych wejściowych itp. Z istotnych wad takich zamków warto wspomnieć jedynie o potrzebie zasilania, jednak z wielu powodów moment ten nie odgrywa decydującej roli.
Należy pamiętać, że niektóre sejfy są wyposażone w różne rodzaje zamków – zazwyczaj kluczowy i elektroniczny. To sprawia, że przechowywanie jest bardziej wszechstronne. Również rodzaj zamków może różnić się w poszczególnych przedziałach, jeśli takie są (patrz "Liczba przedziałów").
- Biometryczny (odcisk palca). Rodzaj zamków elektronicznych, do których „kluczem” jest odcisk palca użytkownika. Ta opcja jest niezwykle wygodna ze względu na to, że użytkownik nie musi nosić ze sobą klucza (ryzykując jego zgubienie lub „przekazanie” intruzowi) lub zapamiętywać kombinacji numerycznej – może otworzyć zamek po prostu wkładając swoją palec na czujniku, natomiast otwór nie zadziała na nieznajomego... Większość zamków biometrycznych jest w stanie przechowywać w pamięci wiele odcisków palców, co umożliwia dostęp do kilku osób jednocześnie i zapewnia dodatkową gwarancję w przypadku awarii.Pozycja ta określa producenta mechanizmu zamka do sejfu.
Całkowita waga pustego sejfu. W przeciwieństwie do wielu innych produktów, w przypadku sejfów duża waga jest zwykle bardziej zaletą niż wadą: im cięższy magazyn, tym trudniej ukraść go w całości w celu późniejszego otwarcia w bezpiecznym miejscu. Jedynymi wyjątkami są modele przenośne i samochodowe (patrz "Typ") - w nich zabezpieczenie przed kradzieżą zapewnia przede wszystkim zapięcie, a w pierwszym przypadku produkt z definicji musi być odpowiedni do przenoszenia w ręku.
