Porównanie STIHL RMA 243.3 vs Husqvarna LC141C

Rodzaj silnika, który napędza narzędzie tnące kosiarki, a w modelach samojezdnych samo urządzenie. W chwili obecnej stosowane są następujące typy silników:

— Elektryczny (sieć). Silnik zasilany z sieci elektroenergetycznej. Jego zalety to niski poziom hałasu, niski koszt i łatwość użytkowania (brak konieczności zakupu paliwa i oleju) oraz brak emisji do atmosfery. Wadą jest stosunkowo niska moc i krótki zasięg, ograniczony długością przewodu zasilającego.

— Elektryczny (akumulator). Silnik elektryczny zasilany własnym wbudowanym akumulatorem. Ma te same zalety, co silnik zasilany z sieci; ponadto takie urządzenia nie są ograniczone w ruchu, ponieważ nie wymagają połączenia sieciowego podczas pracy. Natomiast czas pracy autonomicznej w kosiarkach akumulatorowych rzadko przekracza pół godziny, akumulator dużo waży i ładuje się dość długo, a moc takich urządzeń jest nawet mniejsza niż sieciowych (choć są dużo droższe).

— Benzynowy. Silnik o spalaniu wewnętrznym pracujący na benzynie. Zaletami takich silników, w porównaniu z silnikami elektrycznymi, jest niezależność od podłączenia do sieci oraz duża moc, co umożliwia pracę z gęstą roślinnością. Z drugiej strony silniki benzynowe są cięższe, droższe w eksploatacji, wymagają zakupu paliwa i smarów oraz emitują spaliny do powietrza.

— Wysokoprężny (diesel). Rodzaj silnika spalinowego o spala...niu wewnętrznym. Pod względem podstawowych cech silniki wysokoprężne są niemal identyczne z opisanymi powyżej benzynowymi, jednak mają też swoje własne cechy. Z jednej strony, w takich jednostkach łatwiej jest zapewnić dużą moc i dobry moment obrotowy, dzięki czemu lepiej nadają się do „ciężkich” zadań, a olej napędowy jest tańszy niż benzyna. Z drugiej strony, same silniki wysokoprężne są droższe, cięższe i trudniejsze w eksploatacji. W związku z tym nie są one zbyt popularne wśród kosiarek, opcja ta spotykana jest głównie w riderach (patrz „Rodzaj”), gdzie duża moc jest ważniejsza niż wspomniane wady.

— Gazowy. Rzadki rodzaj silników o spalaniu wewnętrznym wykorzystujących jako paliwo mieszankę gazu propan-butan. Ich przewagą nad jednostkami benzynowymi jest oszczędne zużycie, wysoka wydajność koszenia oraz niewielka liczba szkodliwych emisji do atmosfery. Ponadto paliwo gazowe zmniejsza obciążenie silnika, co z kolei wydłuża jego żywotność. Odwrotną stroną medalu jest konieczność tankowania butli skroplonymi gazami węglowodorowymi w specjalistycznych kompleksach napełniania czy częsta wymiana nabojów gazowych.

— Bez silnika (ręczna). Kosiarki do trawy, które nie posiadają silników i wykorzystują siłę mięśni użytkownika — podczas pracy trzeba pchać urządzenie przed siebie. Zaletami takiego schematu są niski koszt (zarówno samo urządzenie, jak i jego działanie), niezależność od paliwa i energii elektrycznej oraz maksymalna przyjazność dla środowiska; wady to stosunkowo niska jakość pracy i znaczne nakłady sił fizycznych.

Minimalna wysokość koszenia, jaką może zapewnić kosiarka do trawy, czyli najmniejsza wysokość trawy, która może pozostać po przejechaniu maszyny. Zwracanie uwagi na wskaźnik ten ma sens głównie w przypadkach, gdy planowane jest jak najkrótsze przycięcie trawnika. Ponadto im niższa wysokość minimalna (przy tym samym maksimum), tym szerszy zakres regulacji wysokości koszenia tego modelu.

Maksymalna wysokość koszenia, jaką może zapewnić kosiarka, czyli maksymalna wysokość trawy, która może pozostać po przejechaniu maszyny.

Parametr ten ma znaczenie głównie w przypadkach, gdy chcemy pozostawić trawę na trawniku stosunkowo wysoką. Ponadto kosiarki do trawy o dużej wysokości koszenia mają szeroki zakres regulacji wysokości.

Liczba regulacji wysokości koszenia przewidzianych dla kosiarki. Im więcej takich regulacji (przy tym samym zakresie regulacji), tym dokładniej możesz dobrać wysokość koszenia. Zwróć uwagę, że w niektórych robotach (patrz „Rodzaj”) liczba ta sięga 30 lub więcej w zakresie od 30 do 60 mm; innymi słowy, wysokość można regulować z milimetrową precyzją.

Możliwość pracy kosiarki w trybie mulczowania.

Mulczowanie to siekanie i automatyczne rozrzucanie skoszonej trawy na obszarze. Jest to jeden z najwygodniejszych, a zarazem praktycznych sposobów użytkowania roślinności. Tak więc nie trzeba jej zbierać, a uzyskana ściółka spełnia szereg przydatnych funkcji: nawozi glebę, zmniejsza jej ogrzewanie i parowanie wilgoci w czasie upałów, a także utrzymuje luźną górną warstwę.

Zwróć uwagę, że niektóre kosiarki pozwalają na użycie oddzielnie zakupionej przystawki do mulczowania. Jednak takie modele nie znajdują się w tej kategorii: mulczowanie w naszym katalogu jest wskazywane tylko dla modeli obsługujących tę funkcję po wyjęciu z pudełka.

Kierunek wyrzutu trawy skoszonej przez kosiarkę.

Główne opcje kierunku wyrzutu to tylny lub boczny; istnieją również modele, w których można wybrać kierunek. Jednocześnie zauważamy, że w klasycznych kosiarkach wyrzut tylny jest prawie zawsze przeprowadzany do kosza (do tego stopnia, że po wyjęciu kosza otwór jest automatycznie zakrywany pokrywką), natomiast wyrzut boczny może nie zakładać użycia kosza — jest to wygodne na przykład podczas mulczowania (patrz wyżej).

Zwróć też uwagę, że ridery (patrz „Rodzaj”) mają swoją specyfikę: w maszynach z wyrzutem tylnym, po wyjęciu kosza, konieczne jest zainstalowanie specjalnej wtyczki, a wtedy skoszona trawa po prostu pozostanie pod osłoną. W niektórych traktorkach ogrodowych początkowo przewidziana jest podobna metoda pracy (bez kosza); jest również uważana za wyrzut tylny, chociaż trawa nie trafia do tyłu, ale w dół.

Rodzaj kosza używanego przez kosiarkę do zbierania skoszonej trawy.

— Twardy. Kosze (pojemniki) wykonane z twardego materiału, najczęściej z tworzywa sztucznego. Taki pojemnik jest wygodniejszy do rozładowania niż miękki, jest trwalszy i bardziej niezawodny, ale waży trochę więcej.

— Miękki. Zalety koszy z miękkiej tkaniny to przede wszystkim ich niska waga oraz możliwość zwijania gdy nie są używane, co może ułatwić przechowywanie. Ponadto stopień napełnienia takiego kosza można monitorować wzrokowo bez żadnych specjalnych wskaźników. Z drugiej strony, miękkie kosze są bardzo niewygodne w rozładunku.

— Kombinowany. Kosze, które łączą miękkie i twarde materiały w konstrukcji; twarda jest zwykle górna część. Takie połączenie ułatwia rozładowanie kosza, a jednocześnie pozwala na zwinięcie go dość kompaktowo w celu przechowywania.

— Brak. Brak kosza jest typowy dla niektórych typów kosiarek, w szczególności kosiarek listwowych i podkaszarek (patrz „Rodzaj”). W klasycznych kosiarkach zwykle oznacza to, że ten model nie zakłada zbierania trawy – cała skoszona roślinność pozostaje na ziemi. Jednocześnie większość tych modeli ma funkcję mulczowania (patrz wyżej), jednak są wyjątki.

Pojemność kosza na skoszoną trawę dostarczanego w zestawie z kosiarką. Producenci wybierają tę pojemność w zależności od mocy, wydajności i ogólnego poziomu urządzenia, jednak podobne modele mogą różnić się tym wskaźnikiem. W takich przypadkach należy pamiętać, że napełnianie większego kosza zajmuje więcej czasu i trzeba go rzadziej rozładowywać, jednak waży więcej i zajmuje więcej miejsca (nawet gdy jest pusty). Przeważnie różnica w pojemności kosza wynosi 5 litrów i są kosiarki o pojemności 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70 i więcej litrów.

Wskaźnik wskazujący stopień zapełnienia kosza. Konstrukcja i możliwości takiego wskaźnika mogą być różne: na przykład w niektórych modelach daje tylko sygnał przepełnienia, w innych — pozwala w dowolnym momencie określić ilość trawy w koszu. Jednak w każdym przypadku funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę: pozwala ocenić pełność bez zdejmowania kosza i bez przerywania pracy.