Porównanie TP-LINK Tapo C211 vs TP-LINK Tapo C220

Sposoby aktywnej ochrony zaimplementowane w kamerze.

Funkcja ta sama w sobie ma na celu wywołanie dyskomfortu u napastnika i odstraszenie go, a także zwrócenie uwagi na sytuację. Może być aktywowana zarówno ręcznie, jak i automatycznie (np. przez czujnik ruchu lub sygnał na wejście alarmowe kamery). Istnieją dwa główne rodzaje aktywnej ochrony:

— Optyczny (stroboskop). Źródło jasnego światła, które miga z częstotliwością kilku błysków na sekundę. Natychmiast po włączeniu stroboskop jest w stanie dezorientować intruza na kilka sekund, a nawet po tym migające światło utrudnia koordynację i szybkie poruszanie się; wszystko to może dać funkcjonariuszom ochrony dodatkowy czas na reakcję na sytuację. Ponadto błyski są wyraźnie widoczne nie tylko przy bezpośrednim spojrzeniu, ale także przy widzeniu peryferyjnym oraz w postaci odbić.

— Akustyczny (syrena). Głośny sygnał dźwiękowy, który prawie na pewno przyciągnie uwagę osób znajdujących się w pobliżu. W niektórych modelach głośność syreny osiąga 110 dB — jest to porównywalne z silnikiem starego ciągnika i tylko nieznacznie poniżej progu bólu osoby.

Każda z tych opcji ma swoje zalety i nie jest trudno połączyć je w jednym urządzeniu. Dlatego większość nowoczesnych kamer z aktywną ochroną wykorzystuje oba opisane powyżej sposoby jednocześnie.

Zasięg oświetlenia (patrz „Konstrukcja i możliwości”) zainstalowanego w kamerze IP. Termin ten zwykle oznacza maksymalną odległość kamery od obserwowanego obiektu, przy której jest ona w stanie zapewnić stosunkowo wysokiej jakości i czytelny obraz przy całkowitym braku innych źródeł światła. Oczywiście rzeczywisty zasięg oświetlenia może różnić się od deklarowanego, a różnice te najczęściej są narastające (np. ze względu na obecność tych samych dodatkowych źródeł światła). Jeśli jednak ważna jest dla Ciebie możliwość nagrywania z podświetleniem, warto skupić się na deklarowanym zasięgu.

— Rozpoznawanie tablic rejestracyjnych. Specjalne narzędzia dające dodatkowe możliwości odczytu tablic rejestracyjnych. Konkretne możliwości takich narzędzi w różnych modelach mogą być różne, należy je określić osobno. Na przykład niektóre kamery odczytują tylko litery i cyfry oraz przekazują informacje do rejestratora w celu dalszego przetwarzania. Inne mają wbudowane bazy danych, dzięki którym mogą porównywać odczytany numer z bazą i wykonywać różne akcje w zależności od wyniku – np. dać sygnał do otwarcia szlabanu, jeśli numer jest „dozwolony”. Jednak w każdym przypadku kamery z tą funkcją dobrze sprawdzają się w obiektach, w których trzeba kontrolować ruch samochodów — na przykład na parkingach (w tym zamkniętych, dla personelu).

— Rozpoznawanie twarzy. Kamery z tą funkcją są w stanie przynajmniej rozpoznać obecność twarzy w kadrze; jednak dalsze wykorzystanie tych danych i specjalna funkcjonalność takich kamer może być różna. Tak więc stosunkowo proste modele reagują tylko na sam fakt wykrywania twarzy, jednak nawet to zapewnia dość rozbudowane funkcje dodatkowe: ustawianie ostrości na twarzy, śledzenie osoby w kadrze (w kamerach obrotowych PTZ) itp. Bardziej zaawansowane kamery potrafią rozpoznać charakterystyczne cechy twarzy, po których można zidentyfikować konkretną osobę. Taka funkcjonalność pozwala m.in. na porównywanie przez system monitoringu twarzy „widzianych” przez kamerę z zapisaną...bazą i podejmowanie na tej podstawie różnych działań – np. zezwolić lub odmówić dostępu, ostrzec o niepożądanym gościu lub nieautoryzowanym użyciu karty do otwierania drzwi itp.
Pamiętaj, że narzędzia do rozpoznawania twarzy można również znaleźć w rejestratorach, do których podłączone są kamery. Jednak obecność takich funkcji w samych kamerach też się przydaje — zwłaszcza jeśli możliwości rejestratora pod tym względem są skromne, albo system w ogóle nie posiada rejestratora (na przykład składa się z kamer IP podłączonych przez router do komputera).

— Liczenie osób. Funkcja, która pozwala kamerze zliczyć liczbę osób w kadrze; odebrane dane są przechowywane we własnej pamięci i mogą być przesyłane do rejestratora lub innego urządzenia zewnętrznego. Zwróć uwagę, że w większości modeli funkcja ta jest połączona z opisanym powyżej rozpoznawaniem twarzy, dzięki czemu kamera jest w stanie nie tylko zliczyć wszystkich ludzi, jednak ponownie rozpoznać tych, którzy są w kadrze. Tak czy inaczej, liczenie osób może być wykorzystywane zarówno do celów statystycznych, jak i do celów bezpieczeństwa. Na przykład w dużych obiektach, takich jak biura i centra handlowe, pozwala określić, czy wszyscy goście, którzy weszli do lokalu, opuścili go przed końcem godzin pracy.

Wielkość przetwornika zainstalowanego w kamerze monitorującej (przekątna).

Generalnie większe przetworniki (o tej samej rozdzielczości i tym samym typie) są uważane za bardziej zaawansowane: otrzymują więcej światła, co pozytywnie wpływa na jakość obrazu (szczególnie przy słabym oświetleniu). Z drugiej strony wzrost rozmiaru wpływa na koszt całego urządzenia; w niektórych przypadkach (na przykład, jeśli nie planuje się używania kamery o zmierzchu i ciemności), stosunkowo mały przetwornik może być całkiem odpowiedni.

Jeśli chodzi o konkretne wymiary, to najskromniejsze pod tym względem kamery mają przetworniki 1/4" lub mniej. Dużą popularnością cieszą się modele z przetwornikami 1/3,8" – 1/3" i 1/2,9" – 1/2", wartości te można nazwać średnimi, a w zaawansowanych urządzeniach występują przekątne nawet ponad 1/2" (do 1/1,7").

Rozdzielczość przetwornika kamery w megapikselach (milionach pikseli).

Im wyższa rozdzielczość przetwornika, tym wyższa może być rozdzielczość wideo (patrz poniżej), tym bardziej szczegółowy obraz może dostarczyć kamera. Jednocześnie należy pamiętać, że wraz ze wzrostem liczby megapikseli (bez zmiany rozmiaru przetwornika) rozmiar każdego pojedynczego piksela maleje, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia szumów i pogorszenia ogólnej jakości obrazu. Dlatego wysoka rozdzielczość sama w sobie niekoniecznie jest oznaką wysokiej jakości – wiele zależy od innych parametrów, na przykład od wielkości przetwornika (patrz wyżej).

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najskromniejszych przetwornikach nie przekracza 1,3 Mpx, co odpowiada maksymalnie rozdzielczości HD. Sensory 2 Mpx pozwalają zapewnić już rozdzielczość Full HD (zwykle 1920x1080 lub 1600x1200), 3 Mpx, 4 Mpx, 5 Mpx i 6 Mpx są w stanie zapewnić lepszą rozdzielczość, ale nadal nie osiągają 4K, która charakteryzuje się 8 Mpx.

Maksymalna rozdzielczość wideo, jaką może przechwycić kamera.

Im wyższa rozdzielczość wideo, im więcej szczegółów na nim zobaczysz, tym mniej szczegółów będzie rozmazanych. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość oznacza duże rozmiary plików wideo, co odpowiednio wymaga pojemnych nośników pamięci i szybkich kanałów komunikacyjnych do nadawania wideo w czasie rzeczywistym. Wskaźnik ten również zauważalnie wpływa na koszt kamery.

Jasność obiektywu zamontowanego w kamerze.

Jasność obiektywu charakteryzuje stopień tłumienia strumienia świetlnego podczas przechodzenia od przedniej soczewki obiektywu do matrycy. Jest ona oznaczana jako stosunek średnicy efektywnej przysłony obiektywu do ogniskowej, przy czym wielkość efektywnej przysłony jest oznaczana jako f i przyjmowana jako jednostka — na przykład f/1,4 lub f/2,0. W takim przypadku im niższa liczba w oznaczeniu, tym wyższa jasność obiektywu (w naszym przykładzie druga soczewka będzie ciemniejsza niż pierwsza). W przypadku obiektywów o zmiennej ogniskowej (patrz „Ogniskowa”) rzeczywista jasność z reguły zmienia się wraz ze zmianą ogniskowej; dla takich modeli może się wskazywać zakres wartości jasności lub jej maksymalna wartość.

Parametr ten sam w sobie charakteryzuje przede wszystkim to, jak jasny okazuje się obraz zrobiony przez obiektyw, przy pozostałych warunkach równych. Wysokie wartości są ważne przede wszystkim podczas nagrywania w warunkach słabego oświetlenia: obiektyw o dużej jasności pozwala uzyskać obraz wystarczająco wysokiej jakości bez zwiększania czułości matrycy, co jest obarczone szumami i rozmyciem obrazu. Z drugiej strony rzeczywista jakość pracy kamery (również w zaciemnionych warunkach) zależy także od wielu innych przyczyn – rodzaju i wielkości matrycy, charakterystyki przetwarzania sygnału itp. Dlatego wartość jasności obiektywu w większości przypadków jest raczej punktem odniesienia niż praktycznie istotn...ym parametrem.

Ogniskowa obiektywu kamery.

Ogniskowa to odległość od obiektywu do matrycy, przy której na matrycy uzyskuje się wyraźny obraz (gdy obiektyw jest zogniskowany na nieskończoność). Od tego wskaźnika zależą przede wszystkim kąty widzenia obiektywu (patrz poniżej): im jest on mniejszy, tym szersze kąty widzenia i mniejsze obiekty w kadrze (i odwrotnie). Jednocześnie należy zaznaczyć, że o rzeczywistym kącie widzenia decyduje nie tylko ogniskowa, ale także wielkość matrycy (patrz wyżej). W praktyce oznacza to, że przy różnych rozmiarach matryc obiektywy o tej samej ogniskowej będą miały różne kąty widzenia. Dlatego według tego wskaźnika mogą być ze sobą porównywane tylko kamery o tej samej wielkości matrycy. Popularne wśród kamer CCTV są obiektywy o ogniskowych 2,8 mm, 3,6 mm, 4 mm i 6 mm.

W modelach ze zmienną ogniskową (patrz wyżej) w tym przypadku wskazywany jest zakres od minimalnej do maksymalnej odległości. Ponadto na podstawie tych danych można wywnioskować współczynnik powiększenia optycznego takiego obiektywu: w tym celu wartość maksymalną należy podzielić przez minimalną (więcej szczegółów poniżej).

Standard kompresji wideo używany przez kamerę.

Kompresja służy do zmniejszania rozmiarów nagranych plików wideo; można do tego wykorzystać różne technologie — tak zwane kodeki, ich lista znajduje się w tym punkcie. Z praktycznego punktu widzenia od obsługiwanych kodeków zależy przede wszystkim kompatybilność z zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Jeśli jako rejestratora/odtwarzacza planujesz używać komputera, możesz zignorować tę listę: współczesne komputery stacjonarne i laptopy zazwyczaj obsługują bardzo obszerną listę formatów, a w skrajnych przypadkach brakujące kodeki można zainstalować osobno. Ale jeśli mówimy o wyspecjalizowanych rejestratorach, pojedynczych odtwarzaczach (jak domowe centra multimedialne) itp., to kompatybilność kodeków powinna zostać doprecyzowana. Tak więc, jeśli zaawansowany, nowoczesny standard H.265 jest obecnie bardzo szeroko wspierany, to bardziej specyficzny H.265+, pierwotnie stworzony dla systemów do monitoringu, jest znacznie mniej powszechny nawet w specjalistycznym sprzęcie.