Porównanie TP-LINK Tapo C110 vs TP-LINK Tapo C310

— Wewnętrzne. Modele zaprojektowane do montażu wewnętrznego w stosunkowo korzystnych warunkach, bez opadów, kurzu, ekstremalnych temperatur i innych podobnych wpływów. Kamery te nie wymagają zwiększonej ochrony niezbędnej w przypadku montażu zewnętrznego (patrz poniżej) i dlatego są tańsze. Ich główna wada wiąże się również z brakiem wspomnianej ochrony – mówimy o niemożliwości pełnowartościowego użytkowania na zewnątrz: montaż na zewnątrz, nawet pod zadaszeniem lub w innym stosunkowo chronionym miejscu, może ostatecznie doprowadzić do przedwczesnego uszkodzenia kamery.

— Zewnętrzne. Kamery zaprojektowane od podstaw do użytku na zewnątrz i wyposażone w odpowiedni sprzęt ochronny – przede wszystkim solidną obudowę chroniącą przed wilgocią, brudem, ciepłem/mrozem itp. Dodatkowo projekt może przewidywać specjalne rozwiązania wandaloodporne – np. automatyczne powiadomienie o próbie uszkodzenia kamery; same w sobie takie modele są bardziej odporne na wandalizm niż kamery wewnętrzne. Oczywiście w razie potrzeby kamerę zewnętrzną można zamontować w pomieszczeniu; jednak wspomniane zabezpieczenie ma odpowiedni wpływ na cenę, a realne zapotrzebowanie na takie możliwości istnieje tylko w miejscach silnie zanieczyszczonych, takich jak warsztaty przemysłowe czy zamknięte place budowy.

— Do transportu. Specjalistyczne kamery przeznaczone do montażu w autobusach, ciężarówkach, taksówkach, sprzęcie sp...ecjalistycznym i innych pojazdach. Są odporne na wibracje, zmiany temperatur, kurz i wilgoć. Mogą być wewnętrzne i zewnętrzne. Dzięki temu kamery zapewniają kontrolę nad sytuacją na drodze, wnętrzem pojazdu i martwymi polami, a także pomagają poprawić bezpieczeństwo kierowcy i pasażerów.

Rodzaj obudowy opisuje nie tylko jej kształt, ale także niektóre możliwości układu, które mogą wpływać na funkcjonalność produktu.

— Kopułkowe (dome). Jak sama nazwa wskazuje, kamera ta ma charakterystyczną przezroczystą kopułkę z obiektywem w środku — zwykle sterowaną PTZ (patrz „Możliwości kamery”). Kopułka nie tylko chroni optykę przed różnymi niekorzystnymi czynnikami (np. brudem czy wilgocią), ale w wielu modelach ukrywa również położenie obiektywu; dlatego jest on zaciemniony. Obiekt obserwacji nie wie więc, dokąd skierowana jest kamera, co w niektórych przypadkach jest przydatne (np. przy obserwowaniu podejrzanego klienta w supermarkecie). Jednocześnie z wielu powodów opcja ta słabo nadaje się do zaawansowanej optyki o dużych wymiarach.

— Tubowe (bullet). Kamery tubowe to kamery, w których obiektyw „patrzy” wzdłuż obudowy. Taki układ pozwala na użycie mocnych obiektywów o dobrej jasności i powiększeniu optycznym (patrz poniżej), ale kamery są również dość nieporęczne.

— Kompaktowe (box, bez obiektywu). Odmiana opisanych powyżej kamer tubowych, która ma wymienne obiektywy; same obiektywy z reguły nie są zawarte w zestawie, należy je kupić osobno. Znaczenie takiej konfiguracji polega na tym, że użytkownik może samodzielnie dobrać optykę do konkretnych potrzeb. Ta kategoria obejmuje głównie dość zaawansowane modele.

— Ukryte. W tej kategorii znajdują się kamery o niewielkich wymiarach, co pozwala na ich dedykowaną instalację — np. we wnęce ściennej. Jednak nawet przy instalacji zewnętrznej (ta opcja jest zwykle dozwolona), takie urządzenia są również bardzo dyskretne ze względu na wspomnianą kompaktowość. Sam w sobie kształt obudowy ukrytych kamer jest najczęściej zbliżony do tubowych kompaktowych (patrz wyżej), chociaż mogą istnieć różne opcje.

— Stacjonarne. Kamery przeznaczone do montażu na blacie lub innej płaskiej poziomej powierzchni. W tym celu w konstrukcji przewidziano odpowiedni stojak; może mieć ruchome mocowania, które umożliwiają nachylanie i obracanie kamery z boku na bok. Główną zaletą takich kamer jest niezwykła łatwość instalacji; to w szczególności czyni je prawie idealnymi do użytku domowego.

— Przenośne z mocowaniem. W rzeczywistości jest to rodzaj kamer stacjonarnych (patrz odpowiedni punkt), w których stojak może służyć nie tylko do montażu na powierzchni poziomej, ale także do montażu na ścianie. Kamery tego typu różnią się od innych odmian „ściennych” — ukrytych i tubowych (patrz odpowiednie punkty) układem: ich obudowa jest zwykle płaska, prostokątna lub owalna, a obiektyw znajduje się na najszerszej krawędzi (podobnie jak odbywa się to w telefonach komórkowych). Uchwyt jest często ruchomy w celu regulacji pochylenia i/lub obrotu.

Największa pojemność karty pamięci, z którą kamera IP jest w stanie poprawnie współpracować.

Nośniki o dużej pojemności wymagają dość dużej mocy obliczeniowej i mogą korzystać ze specjalnych technologii, które nie są obsługiwane przez wszystkie kamery. To jest powód ograniczenia pod względem pojemności obsługiwanych kart.

Sposoby aktywnej ochrony zaimplementowane w kamerze.

Funkcja ta sama w sobie ma na celu wywołanie dyskomfortu u napastnika i odstraszenie go, a także zwrócenie uwagi na sytuację. Może być aktywowana zarówno ręcznie, jak i automatycznie (np. przez czujnik ruchu lub sygnał na wejście alarmowe kamery). Istnieją dwa główne rodzaje aktywnej ochrony:

— Optyczny (stroboskop). Źródło jasnego światła, które miga z częstotliwością kilku błysków na sekundę. Natychmiast po włączeniu stroboskop jest w stanie dezorientować intruza na kilka sekund, a nawet po tym migające światło utrudnia koordynację i szybkie poruszanie się; wszystko to może dać funkcjonariuszom ochrony dodatkowy czas na reakcję na sytuację. Ponadto błyski są wyraźnie widoczne nie tylko przy bezpośrednim spojrzeniu, ale także przy widzeniu peryferyjnym oraz w postaci odbić.

— Akustyczny (syrena). Głośny sygnał dźwiękowy, który prawie na pewno przyciągnie uwagę osób znajdujących się w pobliżu. W niektórych modelach głośność syreny osiąga 110 dB — jest to porównywalne z silnikiem starego ciągnika i tylko nieznacznie poniżej progu bólu osoby.

Każda z tych opcji ma swoje zalety i nie jest trudno połączyć je w jednym urządzeniu. Dlatego większość nowoczesnych kamer z aktywną ochroną wykorzystuje oba opisane powyżej sposoby jednocześnie.

Zasięg oświetlenia (patrz „Konstrukcja i możliwości”) zainstalowanego w kamerze IP. Termin ten zwykle oznacza maksymalną odległość kamery od obserwowanego obiektu, przy której jest ona w stanie zapewnić stosunkowo wysokiej jakości i czytelny obraz przy całkowitym braku innych źródeł światła. Oczywiście rzeczywisty zasięg oświetlenia może różnić się od deklarowanego, a różnice te najczęściej są narastające (np. ze względu na obecność tych samych dodatkowych źródeł światła). Jeśli jednak ważna jest dla Ciebie możliwość nagrywania z podświetleniem, warto skupić się na deklarowanym zasięgu.

Wielkość przetwornika zainstalowanego w kamerze monitorującej (przekątna).

Generalnie większe przetworniki (o tej samej rozdzielczości i tym samym typie) są uważane za bardziej zaawansowane: otrzymują więcej światła, co pozytywnie wpływa na jakość obrazu (szczególnie przy słabym oświetleniu). Z drugiej strony wzrost rozmiaru wpływa na koszt całego urządzenia; w niektórych przypadkach (na przykład, jeśli nie planuje się używania kamery o zmierzchu i ciemności), stosunkowo mały przetwornik może być całkiem odpowiedni.

Jeśli chodzi o konkretne wymiary, to najskromniejsze pod tym względem kamery mają przetworniki 1/4" lub mniej. Dużą popularnością cieszą się modele z przetwornikami 1/3,8" – 1/3" i 1/2,9" – 1/2", wartości te można nazwać średnimi, a w zaawansowanych urządzeniach występują przekątne nawet ponad 1/2" (do 1/1,7").

Maksymalna rozdzielczość wideo, jaką może przechwycić kamera.

Im wyższa rozdzielczość wideo, im więcej szczegółów na nim zobaczysz, tym mniej szczegółów będzie rozmazanych. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość oznacza duże rozmiary plików wideo, co odpowiednio wymaga pojemnych nośników pamięci i szybkich kanałów komunikacyjnych do nadawania wideo w czasie rzeczywistym. Wskaźnik ten również zauważalnie wpływa na koszt kamery.

Jasność obiektywu zamontowanego w kamerze.

Jasność obiektywu charakteryzuje stopień tłumienia strumienia świetlnego podczas przechodzenia od przedniej soczewki obiektywu do matrycy. Jest ona oznaczana jako stosunek średnicy efektywnej przysłony obiektywu do ogniskowej, przy czym wielkość efektywnej przysłony jest oznaczana jako f i przyjmowana jako jednostka — na przykład f/1,4 lub f/2,0. W takim przypadku im niższa liczba w oznaczeniu, tym wyższa jasność obiektywu (w naszym przykładzie druga soczewka będzie ciemniejsza niż pierwsza). W przypadku obiektywów o zmiennej ogniskowej (patrz „Ogniskowa”) rzeczywista jasność z reguły zmienia się wraz ze zmianą ogniskowej; dla takich modeli może się wskazywać zakres wartości jasności lub jej maksymalna wartość.

Parametr ten sam w sobie charakteryzuje przede wszystkim to, jak jasny okazuje się obraz zrobiony przez obiektyw, przy pozostałych warunkach równych. Wysokie wartości są ważne przede wszystkim podczas nagrywania w warunkach słabego oświetlenia: obiektyw o dużej jasności pozwala uzyskać obraz wystarczająco wysokiej jakości bez zwiększania czułości matrycy, co jest obarczone szumami i rozmyciem obrazu. Z drugiej strony rzeczywista jakość pracy kamery (również w zaciemnionych warunkach) zależy także od wielu innych przyczyn – rodzaju i wielkości matrycy, charakterystyki przetwarzania sygnału itp. Dlatego wartość jasności obiektywu w większości przypadków jest raczej punktem odniesienia niż praktycznie istotn...ym parametrem.

Ogniskowa obiektywu kamery.

Ogniskowa to odległość od obiektywu do matrycy, przy której na matrycy uzyskuje się wyraźny obraz (gdy obiektyw jest zogniskowany na nieskończoność). Od tego wskaźnika zależą przede wszystkim kąty widzenia obiektywu (patrz poniżej): im jest on mniejszy, tym szersze kąty widzenia i mniejsze obiekty w kadrze (i odwrotnie). Jednocześnie należy zaznaczyć, że o rzeczywistym kącie widzenia decyduje nie tylko ogniskowa, ale także wielkość matrycy (patrz wyżej). W praktyce oznacza to, że przy różnych rozmiarach matryc obiektywy o tej samej ogniskowej będą miały różne kąty widzenia. Dlatego według tego wskaźnika mogą być ze sobą porównywane tylko kamery o tej samej wielkości matrycy. Popularne wśród kamer CCTV są obiektywy o ogniskowych 2,8 mm, 3,6 mm, 4 mm i 6 mm.

W modelach ze zmienną ogniskową (patrz wyżej) w tym przypadku wskazywany jest zakres od minimalnej do maksymalnej odległości. Ponadto na podstawie tych danych można wywnioskować współczynnik powiększenia optycznego takiego obiektywu: w tym celu wartość maksymalną należy podzielić przez minimalną (więcej szczegółów poniżej).