Porównanie Stoeger Atac TS2 Suppressor Combo vs Gamo Shadow Sport

Typ opisuje podstawową zasadę działania karabinu. W dzisiejszych czasach można spotkać pneumatykę z zasadą działania sprężynowo-tłokową (ze sprężyną konwencjonalną lub gazową), z pompowaniem wstępnym (PCP), z pompowaniem przed każdym strzałem ( karabiny wielokompresyjne), zasilaną butlami z dwutlenkiem węgla oraz z napęd elektryczny. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z tych typów:

— Sprężynowo-tłokowa. Jak sama nazwa wskazuje, podstawą mechanizmu w takich karabinach jest sprężynowy tłok poruszający się w cylindrze. Broń napina się ręcznie (najczęściej za pomocą dźwigni lub poprzez łamanie lufy), podczas gdy tłok jest cofany i blokowany, cylinder jest napełniony powietrzem, a po naciśnięciu spustu tłok zostaje zwolniony i pod działaniem sprężyny porusza się do przodu, wypychając powietrze z cylindra do lufy. Karabiny tego typu wyróżniają się prostotą i niezawodnością konstrukcji, niskimi kosztami, łatwą konserwacją, a także łatwością naprawy i tuningu; są uważane za idealną opcję dla początkujących strzelców, a także dla miłośników rozrywkowego „strzelania” na krótkich dystansach, wśród nich są także modele do airsoftu. Warto zwrócić uwagę również na doskonałą powtarzalność strzałów (przy każdym napinaniu ściśle określona porcja powietrza dostaje się do cylindr...a) oraz niewrażliwość na ciepło i zimno. Z drugiej strony, takie karabiny wymagają napinania (i najczęściej - i przeładowywania) przed każdym strzałem, co może być dość męczące; a działanie mechanizmu tłokowego powoduje specyficzny odrzut, co negatywnie wpływa na celność i komplikuje dobór celowników optycznych (wymagana jest specjalna optyka, pierwotnie przeznaczona do takiego zastosowania). Ponadto, pneumatyki tego typu nie można długo utrzymywać w stanie naładowania – przy dłuższym ściskaniu sprężyna główna traci swoje właściwości.

— Ze sprężyną gazową. Zgodnie z ogólną zasadą działania karabiny tego typu są podobne do opisanych powyżej karabinów sprężynowo-tłokowych. Różnica polega na tym, że zamiast konwencjonalnej metalowej sprężyny zastosowano szczelny zbiornik ze specjalnym gazem, który pełni rolę sprężyny - kurczącej się przy napinaniu i rozprężającej się przy odpaleniu. Ta konstrukcja ma wiele zalet w porównaniu z konwencjonalną konstrukcją sprężynowo-tłokową. Po pierwsze cały mechanizm jest znacznie płynniejszy i cichszy, a odrzut jest bardziej miękki, co poprawia celność i upraszcza dobór optyki. Po drugie, sprężyna gazowa nie zmienia swoich właściwości w miarę zużywania się, a taką broń można przechowywać nawet w stanie napiętym. Po trzecie, sprężyny gazowe rzadziej wymagają naprawy i konserwacji i są tańsze (na podstawie liczby strzałów oddanych między wizytami w warsztacie). Wady karabinów tego typu, oprócz konieczności ładowania sprężyny przed każdym strzałem, można przypisać nieco wyższym kosztom niż klasyczny sprężynowo-tłokowy, a także wrażliwości na zimno: wraz ze spadkiem temperatury gaz zmniejsza się ciśnienie w sprężynie, co pogarsza sprawność.

— PCP (pompowanie wstępne). Źródłem energii w tego typu karabinach jest wbudowany zbiornik, zawierający powietrze (lub inny gaz) pod bardzo wysokim ciśnieniem - około 200, a nawet 300 atmosfer. Taka kolba jest wystarczająca na co najmniej kilkadziesiąt strzałów, a do napełnienia zbiornika można użyć kompresora, butli nurkowej lub specjalnej pompy wysokociśnieniowej (czasem takie pompy nawet są w zestawie). Ogólnie rzecz biorąc, PCP są uważane za najbardziej zaawansowany rodzaj pneumatyki i są to karabiny używane przez profesjonalnych myśliwych i sportowców. Wynika to przede wszystkim z faktu, że taka konstrukcja pozwala na osiągnięcie bardzo dużej prędkości pocisku, a odrzut jest prawie niezauważalny – wszystko to pozwala na celne strzelanie nawet z dużych odległości. Świeżo napełniony karabin daje doskonałą powtarzalność strzałów; jednak, gdy gaz się zużywa, prędkość początkowa pocisku spada, jednak w zaawansowanych modelach można zastosować reduktor, który kompensuje to zjawisko (więcej szczegółów w rozdziale „Doprowadzanie powietrza przez reduktor”). Pneumatyka PCP może być bezproblemowo ładowana wiele razy i zapewnia bardzo proste i wygodne sposoby podawania kolejnego pocisku do lufy. Główną wadą tych karabinów jest wysoka cena.

— Variable Pump. Inny typ karabinu z wbudowanym zbiornikiem; jednak w przeciwieństwie do PCP opisanych powyżej, zbiornik musi być napompowany przed każdym strzałem. W tym celu przewidziano wbudowaną pompę, sterowaną za pomocą dźwigni lub innego podobnego urządzenia; aby przepompować wystarczającą ilość powietrza, zwykle wymagane jest kilka uderzeń. W takich karabinach prawie nie ma odrzutu, podczas gdy są one znacznie prostsze i tańsze, niż pneumatyka PCP, ale mają gorszą moc. Również pompowanie zbiornika przed każdym strzałem jest żmudnym zadaniem; a objętość powietrza, dostarczanego do zbiornika przy każdym tankowaniu (i odpowiednio ciśnienie robocze w zbiorniku) będzie zależeć od liczby i amplitudy ruchów wykonywanych przez dźwignię pompy. Z jednej strony, pozwala to regulować moc bezpośrednio „w biegu”: na przykład, na krótkim dystansie, gdzie nie jest wymagana maksymalna prędkość pocisku, można nie w pełni napompować karabinu w celu zaoszczędzenia energii. Z drugiej strony, rzeczywista objętość powietrza i ciśnienie w zbiorniku będą nieco inne dla każdego doładowania, nawet przy tej samej liczbie ruchów dźwigni. Wpływa to niekorzystnie na powtarzalność strzałów. Ze względu na takie połączenie cech modele wielokompresyjne nie są obecnie zbyt popularne, a ich przeznaczeniem jest głównie strzelanie rozrywkowe.

— Gazowy. Rodzaj pneumatyki zasilanej wymiennymi wkładami gazowymi, najczęściej skroplonym dwutlenkiem węgla. Podobnie jak w PCP, taka pojemność pozwala na oddanie dużej ilości strzałów – nawet tradycyjne 12-gramowe butle są wystarczające zwykle na kilkadziesiąt; a niektóre modele używają pojemników z 88 g dwutlenku węgla. Jednocześnie same karabiny są tańsze niż PCP, ale mają mniejszą moc. Warto również zwrócić uwagę na dość specyficzne właściwości dwutlenku węgla, jako źródła energii. Z jednej strony, dość długo utrzymuje ciśnienie robocze – nie spada, dopóki dwutlenek węgla pozostaje w butli w postaci płynnej. Z drugiej strony, rzeczywiste ciśnienie gazu zależy od temperatury otoczenia, a początkowa prędkość pocisku takiej pneumatyki może się znacznie zmieniać nawet przy dziennych wahaniach temperatury. A z jednoznacznych wad takich karabinów warto zauważyć, że do nich trzeba kupić nie tylko kule, ale także gaz.

— AEG (elektryczny). Pneumatyka wykorzystująca napęd elektryczny, jako źródło energii. Konstrukcja mechanizmu roboczego jest podobna do sprężynowo-tłokowego - podstawą tego mechanizmu jest cylinder i tłok sprężynowy. Jednak tłok w tym przypadku nie jest cofany ręcznie, ale za pomocą wspomnianego powyżej silnika elektrycznego. Dla strzelca oznacza to przede wszystkim, że karabin nie musi być napinany za pomocą siły mięśni - do strzału wystarczy nacisnąć spust, resztę zrobi silnik elektryczny. Ponadto, w takiej pneumatyce można bez problemu zapewnić automatyczny tryb strzelania (patrz poniżej). Zauważ, że z wielu powodów ta zasada działania prawie nie występuje w pneumatyce przeznaczonej do tradycyjnych celów, ale jest bardzo popularna w modelach do airsoftu; takie karabiny ("napędu") często kopiują prawdziwą broń wojskową.

Rodzaj mocowania do montażu przyrządów celowniczych, przewidzianych w konstrukcji karabinu. Najczęściej w takich przypadkach mówimy o celowniku optycznym lub kolimatorowym; a najpopularniejsze opcje montażu to szyna Weaver/Picatinny i jaskółczy ogon. Oto ich cechy:

- „Jaskółczy ogon”. Ten typ mocowania ma przekrój odwróconego trapezu (rozwijającego się w górę); klips na celowniku przykrywa ten trapez z obu stron, a poprzeczne wycięcia, w przeciwieństwie do szyn Weaver / Picatinny, nie są przewidziane w konstrukcji - mocowanie w miejscu odbywa się w inny sposób. Oprawy na jaskółczy ogon były pierwotnie używane w cywilnych karabinach myśliwskich, a także w broni wojskowej w stylu sowieckim. W dzisiejszych czasach, ze względu na swoją prostotę, niski koszt i wszechstronność, są one niezwykle powszechne w wiatrówkach. Ponadto zauważamy, że nawet szynę Weaver / Picatinny można zamontować „na jaskółczy ogon” (takie pręty są produkowane osobno) i użyć celownika z odpowiednim rodzajem mocowania.

- Szyna Weaver / Picatinny. Mocowanie w postaci listwy o profilu w kształcie litery T i charakterystycznych poprzecznych szczelinach - służą do sztywnego mocowania zainstalowanych akcesoriów w jednym miejscu. Technicznie tory Weaver i Picatinny - to różne typy mocowań, różnią się wielkością gniazd; różnice te są takie, że lunety pod paskami Weaver łatwo mieszczą się na szynie Picatinny, ale odwrotna op...cja nie zawsze jest możliwa. Jednak, na rynku cywilnym większość akcesoriów do broni do takich pasków jest wykonywana specjalnie dla Weaver, więc ten niuans najczęściej nie jest zasadniczy, a oba rodzaje pasków są połączone w jedną kategorię.
Ogólnie rzecz biorąc, z wielu powodów takie paski są znacznie rzadziej spotykane w wiatrówkach, niż jaskółczy ogon. Z kolei klasyczna pneumatyka najczęściej wyposażona jest w mocowania Weaver, ale w airsoftowych kopiach prawdziwych broni można również zastosować tory Picatinny (lub kompatybilne paski standardu NATO STANAG 4694, znanego też jako RIS 22 mm).

- Brak. Brak jakichkolwiek standardowych mocowań na celownik w konstrukcji karabinu. Najczęściej oznaczenie to oznacza, że karabin wyposażony jest w klasyczną muszkę i nie przewiduje montażu dodatkowych przyrządów celowniczych. Istnieje jednak również bardziej specyficzna opcja - pneumatyka, w której do montażu optyki lub kolimatora wykorzystywane są oryginalne mocowania niezwiązane z opisanymi powyżej standardami. Te karabiny mogą być dostarczane z lunetami lub bez; istnieją nawet modele z niewymienną optyką, chociaż jest to niezwykle rzadkie.

Rodzaj bezpiecznika przewidziany w konstrukcji karabinu.

Przypominamy, że bezpiecznik jest urządzeniem, które zapobiega niechcianemu strzałowi. W wiatrówkach takie urządzenie może być automatyczne lub ręczne, a w niektórych modelach w ogóle go nie ma. Oto cechy każdej opcji:

— Ręczny. Bezpiecznik, włączany i wyłączany wyłącznie ręcznie, według preferncji strzelca. Najczęstszy typ - takie mechanizmy są tak proste i niedrogie, jak to tylko możliwe. Są one nieco mniej bezpieczne niż automatyczne (patrz poniżej) i wymagają większej uwagi; jednakże nie jest trudno rozwinąć umiejętność prawidłowego posługiwania się ręcznym bezpiecznikiem. A w modelach wielostrzałowych przewaga bezpieczników ręcznych nad automatycznymi polega na tym, że nie trzeba wykonywać niepotrzebnych czynności między strzałami.

— Automatyczne. Bezpiecznik, który w pewnym momencie wyzwala się automatycznie, bez dodatkowego działania ze strony strzelca. Najczęściej takie systemy działają w ten sposób: broń automatycznie jest na bezpieczniku po napięciu spustu, a żeby oddać strzał, trzeba najpierw ręcznie wyłączyć bezpiecznik. Zapewnia to większe bezpieczeństwo, niż opisane powyżej systemy ręczne: jeśli strzelec zapomni o bezpieczniku, strzał w żadnym wypadku nie zostanie oddany. Szczególnie popularne są automatyczne bezpieczniki w karabinach z łamaną lufą (patrz „System napinania”): taki mechanizm nie pozwala na naciśnięcie spustu, dopóki strzelec...nie zakończy przeładowania. Ale w innych rodzajach pneumatyki opcja ta jest rzadka.
Ponadto, kategoria ta może obejmować systemy, które nie są bezpiecznikami w pierwotnym znaczeniu tego słowa – na przykład, mechanizm uniemożliwiający włożenie pocisku do komory karabinu PCP (patrz „Rodzaj”), jeśli on tam już jest.

— Brak. Brak jakiegokolwiek oddzielnego bezpiecznika. Taką konstrukcję można znaleźć w dwóch typach wiatrówek. Pierwszy - to model budżetowy ze sprężynową zasadą działania (w tym ze sprężyną gazową; patrz „Rodzaj”). W takich modelach bezpiecznik nie jest instalowany wyłącznie w celu uproszczenia i obniżenia kosztów konstrukcji; warto kupić taki karabin tylko wtedy, gdy przyszły właściciel dobrze zna zasady bezpieczeństwa dotyczące obchodzenia się z bronią.
Drugi rodzaj pneumatyki bez bezpieczników - to wysokiej klasy karabiny PCP przeznaczone dla profesjonalnych strzelców. Podobnie, rolę „bezpiecznika” podczas korzystania z takiej broni odgrywają wyłącznie umiejętności i doświadczenie użytkownika.

Stopień powiększenia zapewniany przez kompletny celownik teleskopowy karabinu; dla modeli ze zmienną krotnością wskazany jest cały zakres regulacji, np. 3 - 9x.

O celownikach tego typu, patrz ogólnie „Przyrząd celowniczy”. A od stopnia powiększenia zależą od razu kilka punktów. Z jednej strony, większe powiększenie pozwala lepiej widzieć małe i/lub odległe cele oraz ułatwia strzelanie z dużą precyzją; z drugiej strony, ogranicza kąt widzenia i znacznie wpływa na koszt celownika, a czasem także na jego wymiary i wagę. A ponieważ wiatrówki w większości nie są przeznaczone na duże odległości, krotność kompletnej optyki w nich zwykle nie przekracza 9x, a jedną z najpopularniejszych opcji jest 4x. Są jednak wyjątki: w potężnej pneumatyce wysokiej jakości można znaleźć celowniki o maksymalnym powiększeniu 24x, a nawet większym.

Właściwie to producent najczęściej dobiera powiększenie optyki do charakterystyki balistycznej karabinu. Tak więc, przy wyborze według tego parametru często okazuje się on drugorzędny, a sensowne jest skupienie się przede wszystkim na początkowej prędkości pocisku i zasięgu strzału, dla którego zaprojektowana jest broń - możliwości kompletnej optyki do tego, z reguły, są wystarczające. Warto również powiedzieć o wspomnianych na wstępie lunetach o zmiennym powiększeniu, które w dzisiejszych czasach są dość powszechne - są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż optyka stała, jednak pozwalają dostosować powiększenie do specyfiki sytuacji.

Możliwość ręcznej regulacji paralaksy w kompletnym celowniku optycznym karabinu.

W przypadku lunet tego typu, patrz „Przyrząd celowniczy”. Paralaksa - to zjawisko, które występuje, gdy oko strzelca nie znajduje się na osi optycznej celownika (innymi słowy, nie ściśle pośrodku okularu). W takich przypadkach siatka w okularze również może się poruszać, a jej pozorna pozycja może nie odpowiadać rzeczywistemu punktowi celowania. Aby wyeliminować ten efekt, zastosowano ustawienie paralaksy.

Każdy celownik teleskopowy podlega tej regulacji jeszcze w fabryce. Jednak fizyczne cechy tego zjawiska są takie, że paralaksę można regulować tylko na pewną odległość od celu; przy znacznych odchyleniach od tej odległości (ponad 30% w kierunku spadku lub 60% w kierunku wzrostu), paralaksa zaczyna się ponownie pojawiać. Jeśli więc planujesz używać broni na różnych dystansach, to najlepiej mieć na niej celownik z ręczną regulacją paralaksy. Jednocześnie, warto zauważyć, że kompletna optyka w wiatrówkach jest zwykle dostosowana do stosunkowo krótkich odległości - na których ta broń jest używana; a odchylenia od tych odległości rzadko są znaczące. Dlatego regulacja paralaksy w standardowych lunetach dla pneumatyki jest rzadka - głównie wśród potężnych modeli dalekiego zasięgu, zdolnych do radzenia sobie z różnymi odległościami.

Długość robocza lufy karabinu - od komory, do której ładowany jest pocisk, do końca. Najkrótsze lufy spotykane w naszych czasach mają długość nieco ponad 200 mm(a w niektórych AEG - nawet mniej niż ta wartość); najdłuższe osiągają 500-600 mm.

Istnieje stereotyp, że prędkość początkowa pocisku zależy bezpośrednio od długości lufy. Dotyczy to broni palnej – ale nie pneumatyki. Po pierwsze, w takich karabinach prędkość wylotowa zależy od wielu innych wskaźników - ciśnienia, jakości obróbki lufy, wydajności zaworów itp. Po drugie, w większości odmian takiej broni (patrz "Typ") przyspieszenie pocisku występuje tylko na pierwszych 20 - 25 cm lufy, potem ciśnienie gazu zauważalnie spada. Wyjątkiem są karabiny PCP, w których dłuższa lufa naprawdę ułatwia osiąganie większych prędkości. Jednak, na ostateczny wynik wpływa tak wiele dodatkowych czynników, że modele o tej samej długości lufy mogą znacznie się różnić prędkością początkową.

Drugim powszechnym stereotypem jest to, że dłuższa lufa poprawia celność. Dzieje się tak, jeśli dłuższa lufa pozwala na dalsze rozłożenie muszki i szczerbinki, co ułatwia celowanie. Dokładność techniczna zależy nie od długości, a od jakości obróbki lufy.

Podsumowując powyższe, można powiedzieć, że długość lufy wiatrówki jest bardziej punktem odniesienia, niż naprawdę istotnym parametrem, a przy wyborze lepiej skupić się n...a bardziej „zbliżonych do życia” cechach – przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej prędkości wylotowej.